Eighteenth Time

"พอดีข้าได้ยินว่าเจ้าจะเข้าวังหลวงพรุ่งนี้ เลยอยากจะมาทักทายเสียหน่อย" คลาสเริ่มทำสงครามประสาททันที เนื่องจากเป็นความถนัดของแฝดผู้พี่ที่มักใจเย็นและสุขุมมากกว่าแฝดน้อง

"แต่ข้าดันควบคุมพลังไม่ได้เพราะหวงพี่สะใภ้ก็เลยพลั้งมือทำกระจกบ้านเจ้าแตกจนหมด เดี๋ยวจะชดเชยค่าเสียหายให้หลังจากคุยเสร็จ" ครอสราดน้ำมันต่อจากแฝดผู้พี่ทันทีเพราะตนไม่ใช่คนใจเย็นจึงเปิดประเด็นไม่เก่งเท่าไหร่นัก เรียกว่าความแฝดนรกนี้น้อยคนที่จะแยกออกเพราะพวกเขาชอบแต่งตัวและทำท่าทางเหมือนกันตลอดเวลา ถึงจะทำงานกันคนละที่แต่การแต่งตัวยังไม่เปลี่ยนไปเลย

"ล้อหม่อมฉันเล่นหรือเปล่าพะยะค่ะ มีหรือที่หนึ่งในอันดับราชวงศ์ที่มีความสามารถของพวกท่านจะพลั้งมือ หากบอกว่าเป็นความตั้งใจจะน่าเชื่อถือกว่าเลย"

"ใช่! ข้าจงใจทำเองเพราะหมั่นไส้ ไม่รู้จักหาของตัวเองหรือไงถึงได้มาแย่งของคนอื่น" ครอสเริ่มตีฝีปากทันทีเพราะยังไงก็ยอมรับไปแล้วว่าจงใจทำ ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลอะไรทั้งนั้น ก็แค่อยากเห็นสีหน้าของราชวงศ์ที่กลัวจนตัวสั่นบ้างก็เท่านั้นเอง

"ข้าจะชวนเจ้าไปวังหลวงพร้อมกันเลย น่าจะมีอะไรสนุกๆ รอพวกเราอยู่"

"ทำไมเจ้าต้องไปชวนมันด้วยคลาส ไหนบอกว่าพวกเรามาป่วนเฉยๆ ไง"

"ไปด้วยกันนี่ล่ะ ข้าว่าพี่สะใภ้ต้องมีอะไรที่คาดไม่ถึงมากกว่านี้อีกแน่นอน"

ณ วังหลวง

หลังจากทราบข่าวการมาของริคและคีย์ทางวังหลวงก็เตรียมการต้อนรับเป็นอย่างดี และยังไม่ลืมที่จะเชิญหัวหน้าตระกูลริคมาด้วยเพื่อให้รู้จักสมาชิกใหม่ล่าสุดที่จะต้องมาแต่งตั้งอย่างเป็นทางการในอีกไม่กี่วัน ทำให้วุ่นวายกันไปทั้งวังหลวงมีทั้งคนที่เห็นด้วยและคนที่ไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งขององค์จักรพรรดินี การดำเนินงานภายในทั้งหมดเป็นหน้าที่ของจักรพรรดินีแม้บุคคลที่อยู่สูงสุดอย่างจักรพรรดิก็ไม่อาจเข้าไปยุ่งสักอย่าง

"ท่านจักรพรรดินีทำไมถึงจัดงานใหญ่โตขนาดนี้ ข้าประหลาดใจยิ่งนัก" ดยุคตระกูลริคเอ่ยถามทันทีเพราะน้องสาวของคนไม่ค่อยโปรดปรานใครง่ายๆ คนที่ทำให้พึงพอใจได้นั้นต้องเป็นคนที่น่าสนใจมากพอสมควร

"ท่านพี่ก็พูดเกินไป ข้าไม่ได้ทำถึงขนาดนั้นหรอก" เพราะข้าทำมากกว่านั้นต่างหาก

"แต่เจ้าเอานามสกุลของตระกูลข้าไปให้มนุษย์ที่ไหนก็ไม่รู้ แบบนี้ข้าควรทำเช่นไรดี น้องสาวของข้า" ดยุคถึงกับหน้าถอดสีเมื่อมองไปยังใบหน้าของผู้เป็นน้องสาวของตนเอง ในเวลานี้ช่างน่ากลัวเหนือสิ่งอื่นใดยิ่งนัก นานมากแล้วที่ไม่เห็นแววตาและรังสีอำมหิตแบบนี้ต่อหน้าเขา แผ่นดินไหวไปทั่ววังหลวง กระจกแตกเป็นเสี่ยง ข้าวของเครื่องใช้ต่างหล่นลงมาโดยไม่ได้นัดหมาย

"ท่านจักรพรรดินี ข้าผิดไปแล้ว...อย่าเพิ่งโกรธกันเลยนะ" เสียงของชาร์คไม่สามารถเข้าไปในโสตประสาทของนีน่าได้เลย เพราะร่างกายของนีน่าเริ่มขยับเข้ามาหมายจะต่อสู้ด้วย แต่ทว่า

แอ๊ด!

"เกิดอะไรขึ้นครับ! ทำไมข้าวของหล่นแบบนี้ ท่านจักรพรรดินีบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าพะยะค่ะ" ร่างสูงโปร่งรีบถลาเข้ามาประคององค์จักรพรรดินีด้วยสีหน้าตกใจ ใบหน้าหวานปานผู้หญิง น้ำเสียงอ่อนโยนราวกับเด็ก ท่าทางทะมัดทะแมงแบบนี้ดูยังไงก็ไม่รู้จะบอกว่าเป็นเพศชายหรือเพศหญิงกันแน่

"แม่ไม่เป็นไรนะหนูไวท์ เจ้าเป็นอะไรไหม" ทำไมท่าทีของน้องสาวเขาถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้ขนาดนี้ เด็กคนนี้เป็นใครกัน

"ไม่ครับ...แต่ผมเห็นทุกคนล้มลงหมดเลยแม้แต่พี่คีย์ก็ด้วย ผมเลยรีบวิ่งมาดูว่าท่านจักรพรรดินีจะเป็นอะไรหรือเปล่า" หมายความว่ายังไง เขางงไปหมดแล้ว เป็นดยุคมาหลายร้อยปีไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิตเลย

"แล้วหนูไวท์ไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยเหรอลูก เจ็บตรงไหนไหม"

"ไม่ครับ ยังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมทุกคนถึงล้มไปกันหมด"

"อาจจะเป็นเพราะสายเลือดของหนูไวท์ก็ได้นะลูก"

"ที่ว่าผมเป็นลูกครี่งระหว่างเทพกับมนุษย์เหรอครับ"

ดยุคริคได้แต่มองหน้าน้องสาวตนเองสลับกับเด็กหนุ่มหน้าหวานแปลกหน้าไปมาด้วยความสงสัย ทำไมมนุษย์ถึงไม่ได้รับผลกระทบจากเลือดบริสุทธ ยังไม่รวมเรื่องท่าทีที่เปลี่ยนไปนั่นอีก ไหนจะเรื่องลูกครึ่งเทพ เขาควรจะเริ่มถามจากตรงไหนก่อนดีนะ

ปึง!

"กระรอกน้อย! เจ้าบาดเจ็บตรงไหนไหม" คีย์วิ่งเข้ามาถามด้วยอาการเหนื่อยหอบ ไม่ผิดแน่! แรงกดดันมหาศาลเมื่อกี้จะต้องมาจากท่านแม่อย่างแน่นอน ไม่งั้นเขาคงจะไม่ล้มลงกับพื้นแบบนั้นแต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่ได้ผลกับคนตรงหน้า มือหนาจับร่างสูงโปร่งหมุนไปมา สำรวจอย่างละเอียดจนแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรถึงได้วางใจ

"ผมไม่เป็นอะไรครับพี่คีย์ ใจเย็นๆ นะ" มือขาวหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหยดเหงื่อที่ไหลอยู่ใบหน้าหล่อเหลาออกพลางตบไหล่เบาๆ เป็นการปลอบให้อีกฝ่ายสงบใจลงให้มากกว่านี้

"มีใครสามารถอธิบายให้ข้าฟังได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ข้างงไปหมดแล้ว" ดยุคตระกูลริคทนกับสถานการณ์ที่เหมือนครอบครัวสุขสันต์ไม่ไหวจนต้องรีบเบรคเสียก่อน เขาไม่ได้เข้าวังหลวงแค่ไม่กี่เดือนทำไมถึงมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ เมื่อทั้งสามคนมาสนใจบุคคลที่เรียกหาก็เริ่มรู้แล้วว่ามีคนมองอยู่ ทั้งที่ความจริงมีคนมองทั้งท้องพระโรงเลยนั่นแหละ

"เดี๋ยวข้าจะแนะนำให้ท่านพี่รู้จักเอง เด็กคนนี้ชื่อริค ไวท์ หรือก็คือบุตรชายบุญธรรมที่ข้าตั้งแต่งให้อย่างไม่เป็นทางการเมื่อไม่กี่วันก่อน และเป็นลูกครึ่งมนุษย์กับเทพ"

"ก็เลยเอานามสกุลตระกูลพวกเราไปตั้งให้เด็กคนนี้เนี่ยนะ! " รัชทายาทเห็นท่าไม่ดีเลยโบกมือไล่คนรับใช้และทหารในท้องพระโรงออกไปจนหมดตั้งแต่ที่ดยุคริคเริ่มสงสัยในตัวกระรอกน้อยแล้ว

“ถ้าใช่แล้วจะทำไม เจ้ามีปัญหาอะไรงั้นรึชาร์ค” สีหน้าของจักรพรรดินีไม่ได้สะทกสะท้านกับสิ่งที่ตนเองพูดออกไปเลยแม้แต่น้อย เด็กคนนี้เป็นใครกัน! ทำไมถึงสามารถเปลี่ยนดำเป็นขาวและขาวเป็นดำได้ขนาดนี้ จะต้องมีสาเหตุอย่างแน่นอน ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลล่ะก็...เขาไม่มีทางยอมอย่างแน่นอน