Novel-novel oleh Light Pandora

"ความสัมพันธ์ไม่คืบหน้าบ้างเลยหรือพะยะค่ะ" เมล์ถามด้วยความสงสัย"เจ้าหมายความว่ายังไงกัน เมล์""ข้าหมายความตามที่พูดเลยพะยะค่ะ""เจ้าไม่ต้องอยากทำให้มันเป็นแบบแผนขนาดนั้นหรอก อย่างไรเสียข้ากับไวท์ก็เป็นคู่หมั้นหมายกันเท่านั้น" จะให้หมายถึงอะไรอีก ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด"ข้าหมายถึงการสัมผัส การจับมือ การกอดกันก็ถือว่าพัฒนาความสัมพันธ์ได้พะยะค่ะ บางทีการที่พระองค์สงวนท่าทีอยู่ตลอดเวลาอาจจะทำให้ท่านไวท์ไม่ได้รับรู้มากนักและกำลังเป็นกังวลอยู่ก็ได้ ข้าอยากให้ท่านแสดงออกมากกว่านี้""ข้าพูดในฐานะเพื่อนที่รู้จักกันมานาน ไม่อยากให้คนรักของเพื่อนเกิดความน้อยใจ หรือสงสัยในตัวคนรักว่าเลือกถูกหรือเปล่าที่หมั้นกับคนอย่างเจ้า อย่าลืมว่านี่เป็นเพียงการหมั้นเท่านั้น หากความสัมพันธ์ไม่มั่นคงแล้วไวท์เกิดขอถอนหมั้นขึ้นมา เรื่องแบบนั้นย่อมทำได้...เจ้ารู้หรือไม่คีย์" เมล์อยากให้เพื่อนของตนเองแสดงความรักกับคนที่ตนเองชอบมากกว่านี้ ไ

ตลอดระยะเวลาสามเดือนที่อยู่จักรวรรดิแห่งนี้ ทำให้คุณชายริค ไวท์ ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อม ฐานะทางสังคมได้เป็นอย่างดี รวมถึงได้รับอนุญาตให้เข้าเรียนโรงเรียนของคุณชายที่เป็นเชื้อพระวงศ์เพื่อเรียนรู้การปกครองบ้านเมืองสืบไป และเป็นที่รู้จักกันในนามว่าที่คู่หมั้นขององค์รัชทายาทแห่งจักรวรรดิ อีกทั้งยังทำพันธะสัญญาเลือดเป็นที่เรียบร้อย ไม่มีใครสามารถพรากทั้งสองคนจากกันได้อย่างเด็ดขาดบัตรเชิญมากมายได้ถูกส่งไปยังหัวเมืองน้อยใหญ่ทั่วทั้งจักรวรรดิเพื่อให้มาร่วมงานที่ใหญ่ที่สุดในรอบหลายร้อยปี เพราะการแต่งงานของแวมไพร์ชนชั้นสูงพบเห็นได้น้อยและค่อนข้างนาน เนื่องจากอายุขัยที่ไม่มีวันสิ้นสุดทำให้ไม่รู้สึกว่าจะต้องเร่งรีบหาคู่เท่าใดนัก บรรยากาศคับคั่งไปด้วยบรรดาแขกคนสำคัญที่ไม่ค่อยเดินทางออกจากเขตปกครองมารวมตัวกันหมดที่นี่สถานที่แห่งนี้ประดับด้วยดอกไม้สีขาว สีทอง สีฟ้า ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ขององค์รัชทายาทและคุณชายตระกูลริคผู้เป็นเชื้อพระวงศ์ โดยได้รับการยอมรับจากขุนนางทั้งฝั่งเชื้อพระวงศ์ทั้งฝั่งผู้รับใช้เป็นที่เรียบร้อย ไม่มีปัญหาใ

มีการเตรียมตัวเพื่อที่จะไปพักสถานที่ดังกล่าวและทุกคนยกเว้นไวท์รู้อยู่แล้วว่าที่นั่นคือบ้านพักตากอากาศของตระกูลริค ถึงจะไม่ใช่สถานที่แปลกใหม่อะไรสำหรับคนที่มีอายุมาหลายร้อยปีแบบพวกเขา แต่อาจจะเป็นสถานที่น่าสนใจของเด็กคนนี้ก็ได้ เขาเองถึงจะเคยไปตรวจงานราชการมามากมายแต่สถานที่ของตระกูลริคก็ไม่ได้มาบ่อยนัก แทบจะไม่รู้ว่าด้วยซ้ำว่ามีหน้าตาเป็นอย่างไรที่นี่เป็นหนึ่งในสถานที่พักผ่อนของตระกูลริค เป็นสถานที่ห่างไกลออกมาจากบ้านตระกูลหลักพอสมควรแต่ยังสามารถเดินทางมาได้หากอยากทำอะไรที่ต้องการความสงบ มักถูกใช้ในช่วงสอบหรือการทดสอบเลื่อนขั้นในการรับยศของขุนนาง จึงมีแต่หนังสือและสถานที่ฝึกซ้อมต่อสู้เป็นหลัก มีสวนดอกไม้ให้พักผ่อนหย่อนใจบ้างตามโอกาสที่เหมาะสม"ชอบที่นี่หรือไม่" คีย์ถามด้วยความอยากรู้ เพราะว่าความที่อีกคนไม่ค่อยปฏิเสธหรือตอบรับอะไรทำให้รับรู้ได้ยากมาก การซักถามถือเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้รับรู้ได้"ชอบครับ ที่นี่สวยมากเลย" ถึงจะมีแต่สิ่งที่เหมาะสำหรับการฝึกฝนแต่สวนดอกไม้ที่นี่สวย แ

"ถ้าไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว กลับเมืองหลวงกันเถอะ" เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นมาเพราะอยากจัดการเรื่องงานหมั้นให้เรียบร้อย เพราะการทำสัญญาที่ว่าเร็วแล้ว ควรรับผิดชอบด้วยการกระทำให้เร็วที่สุด"เจ้ากับข้าต้องกลับไปจัดงานหมั้นหมายให้ถูกต้องอีก เพราะคุยกับตระกูลริคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" รัชทายาทเร่งขึ้นอีกในประโยคถัดมาเมื่อเห็นใบหน้าหวานทำหน้าสงสัยจึงตอบไปในทันที"ท่านพี่รีบร้อนเกินไปหรือเปล่า ทำไมไม่ไปเที่ยวในเขตนี้เสียเลยล่ะ" คลาสเอ่ยทักเพราะที่นี่มีสถานที่หลายแห่งค่อนข้างสวยงาม และคงจะเป็นการดีไม่น้อยที่คุณชายของตระกูลจะเที่ยวเล่นในเขตการปกครองของตระกูลบ้าง"เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน ข้าจะลองทำตามที่เจ้าบอกแล้วกันคลาส" มัวแต่คิดเรื่องการเตรียมงานหมั้นมากจนเกินไป จนไม่ได้สังเกตเลยว่าเด็กคนนี้อาจจะอยากไปผ่อนคลายบ้าง"เจ้าคิดยังไงไวท์""ผมคิดว่าได้ท่องเที่ยวสักหน่อยก็ไม่เลวนะครับ ทุกคนสะดวกไปด้วยกันไหม" เสียงทุ้มนุ่มถามทุกคนในท

"ถ้างั้นยืนขึ้นดีๆ แล้วปลดคอเสื้อลงหน่อย ข้าจะได้กัดง่ายขึ้น" คีย์บอกพลางพยายามควบคุมตนเองไม่ให้สติแตกและควบคุมพลังให้ได้มากที่สุด"ครับ"รัชทายาทยืนทำใจให้สงบและควบคุมสติให้ได้มากที่สุด ก่อนจะเดินไปใกล้ร่างสูงโปร่งแล้วก้มลงมาเพื่อทำสัญญาเลือดอย่างที่ควรจะเป็น ริมฝีปากขยับออกเผลอให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคมของแวมไพร์ฝังเข้าลำคอขาวอย่างแผ่วเบาและทะนุถนอมที่สุด มือทั้งสองข้างประคองร่างเอาไว้ไม่ให้รู้สึกตกใจหรือขยับไปในทิศทางอื่นเพื่อไม่ให้รอยเขี้ยวนั้นมีแผลเพิ่ม เลือดสีขาวไหลเข้าปากอย่างช้าเพราะไม่ได้ดูดกินอย่างรุนแรงเหมือนคนกระหายนี่เป็นเพียงการทำสัญญาเท่านั้น หากดื่มไปช่วงระยะเวลาหนึ่งแล้วจะต้องหยุดดื่มเป็นอันสิ้นสุดสัญญาและผูกมัดเอาไว้ตลอดกาล ปฏิกิริยาเกิดขึ้นกับร่างของรัชทายาททันที สีผมและดวงตาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เหมือนเลือดของเทพกับมังกรที่รวมกันเป็นหนึ่งสามารถดึงพลังสูงสุดของแวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์ออกมาได้ ทำให้รูปลักษณ์เปลี่ยนไปตลอดกาล เลือดที่ไหลเวียนเหมือนปลุกพลังทั้งหมดที่มีออกมาให้ตื่นขึ้นเต็มที่

"ข้าไงพะยะค่ะ เถียงกันมากี่ร้อยปี ยังไม่ชินอีกหรือ" เมล์ยอกย้อนผู้เป็นทั้งนายและเพื่อนสนิทของตนเอง เพราะอย่างไรเสียนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เถียงกัน มันเป็นเช่นนี้มานานหลายต่อหลายครั้ง ตำแหน่งห่างกันไม่มาก ตระกูลก็เป็นเลือดบริสุทธิ์เหมือนกันจะแตกต่างก็ตรงที่ถูกจัดลำดับในการอยู่ตำแหน่งไม่เหมือนกันเท่านั้นเอง"หึ ยังจะมีหน้ามาพูดอีก เจ้าบ้านี่" คีย์ตอบกลับอย่างไม่จริงจังนัก อย่างไรก็เป็นแบบนี้มานานและไม่ได้เสียหายอะไร"ดึกแล้วไปเข้านอนกันเถอะไวท์" เสียงทุ้มต่ำบอกพลางเดินนำออกไป"ครับพี่คีย์" เขาขานรับพลางลุกขึ้นตามอีกคนออกไปด้านนอกกริ๊ก!"ข้าอยากเปิดความรู้สึกของข้าให้เจ้ารับรู้ ถึงแม้ว่าสีหน้าของข้าจะไม่แสดงออกมากนักแต่รู้สึกดีใจมากที่เจ้าเลือกข้า ไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันรู้สึกมากแค่ไหน ลองมองมาที่ดวงตาแล้วจะรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตัวเอง" มือหนาจับคางอีกคนให้เชิดขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองได้ถนัดกว่าที่เคย"แบบนี้ใกล้เกินไปครับ" อธิบายก็เข้าใจแล้ว ไม่ต้องเอาหน้าเข้ามาใ