Twenty-four Time

"แม่อยากคุยกับหนูไวท์แต่ตามหาตัวตั้งนานแล้วไม่เจอ ก็เลยตามกลิ่นเลือดมาถึงรู้ว่าอยู่สวนหลังวังนี่เอง ชงชาให้แม่ดื่มหน่อยได้ไหมเอ่ย"

"ได้พะยะค่ะ แต่ว่าหม่อมฉันต้องเตรียมอุปกรณ์ก่อนแล้วพวกเขาจะทำยังไงดีพะยะค่ะ" ดวงตากลมโตมองไปยังกลุ่มเหล่าลูกครึ่งแวมไพร์ด้วยความสงสารเพราะตนเองก็ไม่มีอำนาจมากพอที่จะพาไปไหนมาไหนและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูดีกว่านี้ จะทำให้เธอเอ็นดูไปถึงไหนกันนะ

"แม่คิดว่าพวกเขาน่าจะดูแลตัวเองกันได้นะ รัชทายาทสั่งให้ใครดูแลหนูไวท์บ้าง" จักรพรรดินีส่งสายตาคาดโทษไปด้วยถึงพวกเขาจะไม่กลัวเพราะเป็นคนของรัชทายาทก็เถอะ ร้ายกาจกันจริงๆ เจ้าพวกนี้

"ถ้างั้นเฟลิกซ์ตามผมมาที่ห้องครัว ท่านจักรพรรดินีรบกวนรอที่ห้องนะพะยะค่ะ"

"ไม่จ๊ะ แม่อยากดูหนูไวท์ชงชาด้วยตาตัวเอง"

"งั้นไปกันครับ" ร่างสูงโปร่งเดินนำไปยังห้องครัวโดยมีผู้ติดตามของจักรพรรดินีและของตนเองตามมาไม่ห่าง ตอนแรกมีการนินทาเรื่องความไม่แน่นอน ชาติกำเนิด ตอนนี้เปลี่ยนเป็นว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเรื่องว่าที่จักรพรรดินีไหม หรืออะไรยังไงก็ยังไม่มีใครรู้ และเรื่องความฮอตของไวท์ถูกพูดถึงเป็นอย่างมากเพราะยังไม่มีการหมั้นหมายออกมาอย่างเป็นทางการ มีจดหมายจำนวนมากถูกส่งเข้าวังหลวงเพื่อผูกสัมพันธ์ไมตรีทั้งฉันท์มิตรและรักใคร่แบบคนรัก แต่จดหมายทั้งหมดถูกส่งไปยังห้องพักส่วนตัวของคุณชายไวท์แล้วเพียงแค่เจ้าตัวยังไม่รู้เรื่องเท่านั้นเอง

"ไม่ทราบว่าท่านจักรพรรดินีต้องการชาแบบไหนครับ" ไวท์ถามพลางถกแขนเสื้อขึ้นเพื่อเตรียมตัวชงชา

"เอาแบบกินแล้วสบายหัว ปลอดโปร่ง ทำได้ไหม"

"ได้ครับ รอสักครู่"

"เฟลิกซ์ รบกวนน้ำแร่สดของวันนี้และน้ำเปล่าด้วย"

"ได้ขอรับ คุณชายไวท์"

มือขาวจัดการหยิบใบชามาเพื่อตรวจสอบความเข้มข้นพลางเช็คกลิ่นแต่ละชนิดไปด้วย จากนั้นนำน้ำแร่ครึ่งขวดต้มลงในน้ำร้อนแล้วจับเวลาจากนาฬิกาของตนเองที่ติดตัวมาจากโลกมนุษย์ และนำน้ำเปล่ามาต้มใบชาทั้งสองที่มีคุณสมบัติดังที่จักรพรรดินีต้องการออกมา เมื่อเสียงนาฬิกาดังร้องเตือนก็หยุดต้มน้ำแล้วมาใส่ในถ้วยเตรียมน้ำร้อนทันที ส่วนชาที่ชงขึ้นมานั้นก็ใส่ถ้วยเพื่อตวงเอาแต่น้ำชาออกมา

การผสมกันระหว่างน้ำต้มสุกกับน้ำแร่นั้นหากใส่ในปริมาณที่เหมาะสมจะให้สถานะเป็นกลางและจะเน้นไปที่รสชาติของชามากกว่าอุณหภูมิของน้ำ แล้วนำมาใส่ลงในถ้วยชาในสัดส่วนที่น้ำชามากกว่าน้ำแร่ประดับด้วยน้ำตาลก้อนและดอกไม้เพื่อส่งกลิ่นหอมลักษณะเฉพาะออกมา ท่าทางเหล่านั้นอยู่ในสายตาของทุกคนที่ตามมาทั้งหมด ทำให้มั่นใจได้ว่านอกจากจะมีฝีมือทำขนมที่อร่อยแล้วยังชงชาได้น่าดื่มอีกด้วย ไม่แปลกเลยว่าทำไมรัชทายาทถึงได้หวงมากขนาดนี้

"เป็นยังไงบ้างครับ ท่านจักรพรรดินี" ดวงตากลมโตมองอย่างลุ้นระทึก เขาไม่ได้ชงชาให้กับบุคคลที่เป็นผู้ใหญ่นานแล้ว รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก

"อร่อยมากนะลูก รู้สึกปลอดโปร่งมากๆ " ร่างสูงโปร่งถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เธอไม่ได้ชมเพื่อให้อีกคนสบายใจแต่ว่ารสชาติของชาอร่อยมากจริงๆ จนอยากให้เป็นคนทำเครื่องดื่มและของว่างประจำวังหลวงเลยด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ว่าลูกชายของเธอจะยอมไหม

"อะแฮ่ม! ชงอะไรให้ท่านแม่กิน ข้ากินด้วย" คลาสแทรกตัวเข้ามาอยู่ในห้องครัวทันที เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ออกมาเลยได้ตามมาถึงที่นี่ การที่เด็กคนนี้ทำอะไรสักอย่างมันหอมขนาดนี้เลยรึ

"ถ้าท่านพี่คลาสได้กิน ข้าก็ต้องได้กินด้วย" ครอสบอกอย่างเอาแต่ใจตัวเองทันที ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่แฝดเดินทางไปที่ไหนก็ย่อมมีแต่เรื่องชวนปวดหัวทุกครั้งไป หลายๆ คนเลือกที่จะเงียบและไม่โต้ตอบอะไร ขนาดผู้เป็นแม่อย่างจักรพรรดินีก็ทำเพียงส่งยิ้มไปเท่านั้น ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน

"ถ้าเป็นแบบนี้รบกวนเชิญเจ้าชายคลาส เจ้าชายครอส และท่านจักรพรรดินีที่ห้องนั่งเล่น แล้วผมจะทำอาหารว่างรวมถึงชาให้รับประทานอย่างเต็มที่ อยู่รวมกันแบบนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ครับ" ไวท์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่ฟังแล้วสามารถแปลได้ว่าให้ออกไปจากที่นี่อย่ารบกวนการทำงานของเขานั่นเอง

"แล้วถ้าข้าไม่ยอมทำตามที่เจ้าบอกล่ะ เจ้าจะมีปัญญาทำอะไรข้าได้" คลาสไม่ยอมออกจากห้องไปง่ายๆ ที่นี่มีกลิ่นหอมชวนน่าอยู่มากกว่าที่อื่น ใครจะยอมไปง่ายๆ ล่ะ

"ถ้าเจ้าชายคลาสไม่ยอมไปก็หมายความว่าขัดขวางการทำขนมและชาของผม งั้นก็ไม่ต้องกินครับ ผมจะได้พาทุกคนที่รออยู่ข้างนอกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า" คลาสรู้สึกแปลกใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงสามารถพูดชื่อของเขาออกมาได้อย่างแม่นยำ เพราะขนาดแม่ของเขายังจำสลับกับครอสเลย พี่ชายของเขายังเรียกรวมกันว่าแฝดเลย เป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์ผู้นี้จะรู้ว่าใครเป็นใคร

"เจ้ามั่นใจได้อย่างไรว่าคนที่คุยด้วยเป็นคลาส ข้าอาจจะเป็นครอสก็ได้ เจ้าแยกพวกเราไม่ออกหรอก เพราะไม่เคยมีใครแยกออก พฤติกรรม นิสัย การแต่งตัวพวกเราจงใจทำเหมือนกัน นอกจากพ่อบ้านส่วนตัวของพวกเราไม่มีใครแยกพวกเราสองคนออกหรอกนะ เจ้าอย่ามาหลอกซะให้ยากเลย" ครอสได้ทีเติมเชื้อไฟต่อจากพี่ชายฝาแฝดเพื่อทำให้อีกฝ่ายงงและสับสน วิธีการนี้ได้ผลทุกครั้งเพราะคู่สนทนาจะเริ่มงงว่าใครเป็นใครและยอมจำนนการจำตัวตนไปในที่สุด

"ถึงจะบอกว่าเหมือนกันแต่ยังไงก็ต่างกันอยู่ดี เจ้าชายคลาสจะมีความสุขุมรอบคอบมากกว่าเจ้าชายครอส เป็นคนเจ้าแผนการมากกว่าแฝดน้องอย่างเจ้าชายครอส เจ้าชายครอสมักจะคอยยุแยงตะแคงรั่วให้คนอื่นสับสน ส่วนเจ้าชายคลาสจะมาสบทบเพื่อให้ดูน่าเชื่อถือมากขึ้น

ถ้าวิธีการของพวกท่านสองคนมีเพียงเท่านี้ก็ถือว่าเกมส์แล้ว เพราะว่าเป็นแฟนหนังสือเชอร์ล็อคโฮมส์ ชายผู้ที่ฉลาดที่สุดในศตวรรษที่ 19 เรื่องแค่นี้ทำอะไรไม่ได้หรอก อย่าลืมว่าวิธีการเลี้ยงดูและสภาพแวดล้อมที่ผมเกิดมามันต่างจากที่นี่ เพราะฉะนั้นอย่าคิดว่าวิธีที่ใช้กับคนที่นี่จะทำกับผมได้" เสียงหวานพูดด้วยท่าทางมั่นใจและเฉียบขาดทุกคำ เพราะทุกสิ่งที่พูดมาคือสิ่งที่แฝดทำมาโดยตลอดระยะเวลาของพวกเขา

แฝดนรกถึงกับแสดงท่าทีเปลี่ยนไปทันที ทั้งคู่มีตกใจอย่างเห็นได้ชัดจากสายตาของทุกคน สมกับเป็นคนมาจากโลกอื่นเสียจริง มีสิ่งที่คนในจักรวรรดิไม่มี แบบนี้น่าจะเป็นข้อได้เปรียบสำหรับไวท์แล้วว่าทำไมถึงได้ใจรัชทายาทมากขนาดนี้ และคนที่มองเห็นคนแรกน่าจะเป็นรัชทายาทอย่างแน่นอน

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

"ท่านพี่คีย์จะเคาะประตูทำไม ในเมื่อห้องครัวไม่ได้ล็อค" ครอสเคาะพี่ชายของตนเองทันที อยากทำตัวเป็นที่สนใจของคนในนี้ล่ะสิ ไม่งั้นคงไม่ทำแบบนี้หรอก น่าหมั่นไส้ชะมัดยาก

"ถ้าข้าจะทำแบบนี้เจ้ามีปัญหาอะไรไม่ทราบ แฝด" คีย์ไม่ได้สนใจคำพูดแขวะของน้องชายตนเองมากนักเพราะพบเห็นอยู่บ่อยครั้งจนชินชา

"หึ! แบบนี้เหมือนระฆังมาช่วยไว้เลย ว่าไหมครับ เจ้าชายคลาส เจ้าชายครอส" เสียงหวานเอ่ยถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ เพราะถ้ารัชทายาทไม่เข้ามาขวาง จะต้องบอกอะไรหลายอย่างที่คนในจักรวรรดิสังเกตไม่ได้อีกอย่างแน่นอน

"แม่ว่าพวกเราไปรอหนูไวท์ที่ห้องนั่งเล่นกันดีกว่า แม่อยากคุยกับลูกทุกคน" จักรพรรดินีเอ่ยขึ้นมาเพื่อต้องการให้สถานการณ์เปลี่ยนไป แล้วทุกคนก็ทำความเคารพส่งบุคคลสำคัญของจักรวรรดิให้ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่น จนตอนนี้เหลือไวท์และเหล่าคนดูแลของไวท์ทั้งหมด

"เฟลิกซ์ นายให้คนพาทุกคนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนห้องนอนน่าจะนอนพักที่เดียวกับคนอื่นๆ ให้ลองไปถามดู เรื่องขนมกับชาผมจะจัดการเอง"

"ขอรับ คุณชายไวท์"