เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 48 จัดการเรื่องที่เมืองหย่งจินเรียบร้อยเสียที
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-29 02:03:26
บทที่เกี่ยวข้อง
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 49 ส่งอี้จีอันดับหนึ่งมาเพื่อสังหารเซียวหนิงหลง
เมื่อแสงของดวงตะวันลาลับขอบฟ้า มีดวงดาวพร่างพราวขึ้นมาอยู่เต็มท้องนภาอันมืดมิด แต่เจียวมิ่งที่อาสามากับก้งเจี้ย เพื่อกลับเข้าไปที่เมืองหย่งจินอีกครั้ง โดยให้ก้งเยว่ดูแลครอบครัวสวีอยู่ที่ตำบลหย่งฝู ทั้งสองคนขี่ม้ามาถึงตัวเมือง และเข้าไปพบเซียวหนิงหลงในห้องพักของโรงเตี๊ยมเหลียนจินซา เพื่อรับฟังคำสั่งทั้งไม่ลืมที่จะถาม เกี่ยวกับการลงโทษคนที่กล้ามาพูดจาดูถูกลู่ชิง ในวันแจกอาหารที่วัดต้าซือเมี่ยวด้วย“ก๊อก ๆ ๆ”“เข้ามาแล้วอย่าลืมปิดประตูให้สนิทด้วย” เซียวหนิงหลงไม่ลืมกำชับคนติดตามของตน“คารวะซื่อจื่อขอรับ”“เจ้าอาสามาแทนก้งเยว่สินะเจียวมิ่ง นางคงบอกพวกเจ้าเรื่องที่ข้าไม่ลงโทษไปแล้วใช่ไหม ทางตำบลหย่งฝูมีอะไรผิดปกติอีกหรือไม่” เขายังถามถึงสถานการณ์ที่ตำบลด้วยยังมีความกังวลใจอยู่เล็กน้อย“ตอนนี้ยังปกติอาจเป็นเพราะผู้คน เพิ่งกลับเข้าบ้านของตนเองขอรับ คงต้องติดตามดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิด ไปอีกสักระยะหนึ่ง ขอบคุณซื่อจื่อที่ละเว้นโทษในครั้งนี้ให้กับพวกเรา แต่ว่ายังมีอีกเรื่องที่ไม่ได้รายงานไปในจดหมายให้ท่านทราบขอรับ” เจียวมิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ“ปึก! ยังมีเรื่องอะไรอีก ที่พวกเจ้าลืมบอกก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 50 เตรียมเสบียงให้กองทัพแคว้นฉู่
เซียวชินอ๋องที่พากองทัพทหารใต้บังคับบัญชา มาทำศึกในครั้งนี้จำนวนสามแสนห้าหมื่นนาย ออกเดินทางจากเมืองหลวงได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว และตอนนี้กำลังแวะพักระหว่างทางกันอยู่ พวกเขายังต้องใช้เวลาเดินทางไปที่ชายแดน อีกเกือบสองเดือนจึงหยุดพักนานไม่ได้ขณะนั้นเสี่ยวไป๋เหยี่ยวตัวผู้ สัตว์เลี้ยงของเซียวหนิงหลงได้บินโฉบลงมา บริเวณที่ท่านอ๋องใช้เป็นพื้นที่พักผ่อน พร้อมส่งเสียงดังเป็นการส่งสัญญาณ เมื่อท่านอ๋องได้ยินเสียงเรียกของเสี่ยวไป๋ จึงเดินออกมายื่นแขนไปด้านหน้าเป็นที่เกาะ เพราะที่ตรงนี้ไม่มีการทำที่เฉพาะให้เจ้าเสี่ยวไป๋นั่นเอง“เสี่ยวไป๋ บุตรชายข้าให้เจ้ามาช่วยส่งข่าวสำคัญใช่ไหม” พอหยิบจดหมายที่ผูกติดกับขาของเสี่ยวไป๋ออกไปแล้ว ท่านอ๋องจึงพาเจ้าเหยี่ยวตัวใหญ่เดินกลับเข้าไปในกระโจมทันทีเมื่อได้อ่านข้อความในจดหมาย ที่บุตรชายส่งมาให้ท่านอ๋องถึงกับเก็บอารมณ์โกรธไว้ไม่ไหว ปลดปล่อยไอสังหารอย่างรุนแรงจนปาเซี่ยที่ติดตามรับใช้ใกล้ชิด อึดอัดแทบหายใจไม่ออก เขาพยายามส่งเสียงเรียกสติท่านอ๋องอย่างยากลำบาก“อึก ทะ ทะ ท่านอ๋อง ดะ ดะ ได้โปรดระงับโทสะด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ปาเซี่ยแทบจะกระอักเลือดออกมาอยู่แล้ว“ขอโทษทีข้าล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 1 เกิดใหม่อีกครั้ง
บนที่นอนเก่า ๆ มีร่างของเด็กสาวอายุสิบสองหนาวที่นอนป่วยติดต่อกันมาห้าวันแล้วกำลังขยับตัว ร่างผอมบางแทบจะปลิวหากถูกลมแรง ๆ พัดมา จนลืมตาขึ้นมาได้ก็รู้สึกปวดเมื่อยตามตัวไปหมด เมื่อปรับสายตาได้จึงมองสำรวจรอบ ๆ ก็แปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เข็มขาวจำได้ว่าเธอถูกรถชนอย่างแรง และตายไปแล้วแต่ตอนนี้ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แถมยังใส่ชุดเหมือนคนจีนโบราณเมื่อนั่งทบทวนเรื่องราวอยู่จู่ ๆ ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างแรงและมีความทรงจำของร่างนี้ มันกำลังหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเธอจนต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่เกือบหนึ่งเค่อ อาการปวดหัวเหล่านั้นจึงเริ่มดีขึ้น เธอเรียบเรียงความทรงจำของร่างนี้ ก็พบว่าร่างที่เธอเข้ามาอยู่นั้นมีชื่อว่าสวีลู่ชิงอายุสิบสองหนาว ท่านพ่อของนางถูกท่านปู่แท้ ๆ ไล่ออกจากตระกูล เพราะมีคนสร้างหลักฐานเท็จใส่ร้ายว่า ท่านพ่อทำบัญชีปลอมเพื่อโกงเงินร้านค้าผ้าเมื่อมีหลักฐานชี้ชัดก็ไม่อาจก้ตัวอะไรได้ ท่านพ่อจึงพาทุกคนเดินทางมาบ้านเดิมของท่านย่าที่หมู่บ้านอันผิง ยามออกจากจวนพวกเขาไม่อาจหยิบของมีค่าติดตัวมาได้ โชคดีที่ท่านแม่แอบนำตั๋วเงิน มาเย็บไว้ในเสื้อผ้าของลู่ชิงจึงพอมีเงินจ่ายค่าเดินทาง จากพ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 2 ได้มิติมาแบบไม่คาดฝัน
ลู่ชิงนอนหลับสนิทอยู่สักพัก แต่กลับถูกรบกวนด้วยเสียงใครบางคน ที่พยายามเรียกตนเองให้ตื่น ทั้งที่กำลังนอนหลับสบาย จากอาการป่วยจนร่างกายไร้เรี่ยวแรงมานาน เมื่อทนการรบเร้านี้ไม่ไหว จึงได้ลืมตาตื่นมองไปรอบ ๆ ที่ยามนี้ไม่ใช่เตียงนอนเก่า ๆ อีกแล้ว แต่เป็นสถานที่หนึ่งกับชายชราผมขาว ที่ยืนถือไม้เท้าลักษณะแปลก ๆ มองมาที่ลู่ชิงอย่างเหนื่อยใจ“นางหนู ๆ ๆ ตื่นได้แล้วกระมัง จะนอนกินบ้านกินเมืองหรืออย่างไร โลกโน้นทำเจ้าอดหลับอดนอน พอข้ามมายังโลกนี้ก็ยังต้องมาเหนื่อยอีกงั้นรึ” ชายแก่ผมขาวในมือยังถือไม้เท้า พยายามปลุกร่างบางที่ยังนอนหลับอยู่“อืม ขอนอนต่ออีกสักหน่อยนะเจ้าคะ” ลู่ชิงยังไม่รู้ตัวว่าตอนนี้นางไม่ได้อยู่บนเตียงนอนในบ้านของตนเอง“ถ้าเจ้ายังไม่ยอมตื่นขึ้นมาเสียทีละก็ ข้าจะไม่ให้ของดีกับเจ้านะนางหนู” ชายแก่ยังไม่ยอมแพ้ที่จะปลุกนาง“พรึ่บ!! หือ! ที่นี่คือที่ไหน ไม่ใช่ห้องนอนในบ้านนี่ แล้วเมื่อกี้เสียงใครปลุกข้าให้ตื่นกันล่ะ” ข้ารู้สึกแปลกใจที่มีคนมาปลุก และพูดว่าจะให้ของดีอีกพอหันไปด้านหลัง ก็เจอกับชายแก่ผมขาวที่ดูใจดีคนหนึ่งยืนอยู่เงียบ ๆ“ท่านตาเป็นใครหรือเจ้าคะ แล้วที่นี่คือที่ไหน หรือว่าข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 3 สำรวจมิติ
เมื่อถึงปลายยามโหย่ว หลังจากที่ทุกคนทานมื้อเย็นเสร็จ และเก็บจานชามไปทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมารวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะทานข้าวอีกครั้ง และเป็นท่านพ่อที่เอ่ยถาม เรื่องที่ลู่ชิงอยากจะพูดคุยกับพวกเขาขึ้นมา ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ สำหรับทุกคนในครอบครัวอย่างมาก เพราะเมื่อก่อนลู่ชิงจะพูดน้อยและทำตัวเงียบ ๆ หากไม่มีผู้ใดถามนาง ก็จะทำงานของตนไม่เคยมีข้อสงสัยใด ๆ“ชิงเอ๋อร์ ท่านแม่ของเจ้าบอกพ่อว่า เจ้ามีเรื่องอยากจะพูดคุยกับพวกเราเช่นนั้นหรือ” ลู่เวินเอ่ยถามบุตรสาว“เจ้าค่ะท่านพ่อ ข้ามีเรื่องสำคัญมาก อยากจะบอกความจริงบางอย่างกับพวกท่านทุกคน ก่อนที่จะเล่าข้าอยากขอให้พวกท่านตั้งสติและทำความเข้าใจกับสิ่งที่จะได้ยิน เพราะเรื่องที่จะพูดต่อไปนี้อาจจะเหลือเชื่อจนเกินไป หรือจะเรียกว่าเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติก็ว่าได้ แต่มันเกี่ยวข้องกับบุตรสาวคนนี้ของท่าน รวมถึงน้องสาวของพวกท่านสองคนด้วยเจ้าค่ะ” ที่ลู่ชิงพูดเช่นนั้นเพราะอยากให้พวกเขามีสติ กับความจริงที่นางกำลังจะพูดออกไป“เอาเถอะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร พวกเราทุกคนยินดีที่จะรับฟังทั้งสิ้น เจ้าพูดมันออกมาได้เลยนะชิงเอ๋อร์” เขาอยากจะรู้ว่าบุตรสาวมีเรื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 4 พักผ่อนหารือเรื่องอาชีพ
ลู่ชิงตื่นขึ้นมายามเหม่าของอีกวัน จึงรีบเข้าไปในมิติเพื่อหยิบพวกเนื้อสัตว์และผักที่จะใช้ทำเป็นมื้อเช้าวันนี้ โดยไม่ลืมที่เดินไปหยิบเอาพวกแปรงสีฟันและยาสีฟัน เพื่อให้ทุกคนได้ใช้ทำความสะอาดช่องปากลู่ชิงกลัวว่าแค่บ้วนปากด้วยเกลือมัน จะไม่สะอาดในเมื่อมีของให้ใช้ เราก็ต้องใช้จะปล่อยให้เสียของได้อย่างไร เช้านี้ลู่ชิงอาสาเป็นคนปรุงอาหารเอง โดยนางจะทำข้าวต้มกุ้งให้ทุกคนได้ทาน ขณะที่กำลังเตรียมของอยู่ ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังของนางฟางซินตื่นมาก็เห็นบุตรสาว กำลังเตรียมวัตถุดิบทำมื้อเช้าอยู่ เมื่อนางได้พูดคุยกับสามี ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับชิงเอ๋อร์ คงเป็นลิขิตของสวรรค์นางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ จะให้ขับไล่นางออกไปสตรีคนนั้นก็ไม่ได้ทำผิด นางไม่ได้เข้ามาอยู่ในร่างของชิงเอ๋อร์เองแต่เป็นท่านเทพที่พานางมา เพื่อใช้ชีวิตที่เหลือแทนชิงเอ๋อร์ของนางต่างหาก ฟางซินจึงคิดว่าค่อย ๆ เรียนรู้กันไปต่อจากนี้ก็แล้วกัน“ทำไมถึงได้ตื่นมาแต่เช้าเช่นนี้เล่า นี่กำลังเตรียมทำมื้อเช้าอยู่หรือ มีอะไรให้ช่วยไหม”“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านแม่ ข้าเองก็ชอบทำอาหารเหมือนกันมื้อเช้านี้จะลงมือปรุงเอง ท่านแม่คอยเป็นผู้ช่วยให้ข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 5 ชิมอาหารก่อนทำขาย
สามวันที่ผ่านมาท่านพ่อและพี่ชาย ก็ขึ้นเขาไปวางกับดักสัตว์และหาของป่าอย่างอื่นตามปกติ พอจะเอาไปขายที่ตำบลลู่ชิงก็จะขอตามไปด้วยทุกครั้ง ไปถึงตำบลก็ให้ท่านพ่อไปขายเนื้อสัตว์ ที่วางกับดักมาได้ที่เหลาอาหาร ซึ่งเมื่อก่อนท่านพ่อมักจะนำมาขายเป็นประจำ รวมสามวันได้เงินมาสามร้อยเก้าสิบอีแปะ ส่วนตัวลู่ชิงเดินไปร้านเครื่องประดับ เพื่อเอากำไลข้อมือหยกที่ไม่ใช่หยกเนื้อดีมากนักหนึ่งวง สร้อยคอเงินพร้อมจี้หยกลายหยดน้ำหนึ่งเส้น และต่างหูไข่มุกหนึ่งคู่ออกมาขาย เถ้าแก่ร้านให้ราคาชิ้นละสามพันตำลึงเงิน ถึงจะไม่สวยมากแต่ขายได้ราคานี้ถือว่าสูงมากแล้วรวมแล้วตอนนี้มีเงินอยู่ทั้งหมด เก้าพันสิบสามตำลึงกับอีกสามร้อยเก้าสิบอีแปะ คงต้องแบ่งเงินไปซ่อมหลังคาบ้านสักหน่อย รอให้ทำการค้าไปสักระยะหนึ่ง ค่อยสร้างบ้านใหม่ที่แข็งแรงกว่านี้ หรือจะซื้อบ้านอยู่ในตำบลก็คงจะดีกว่า เพราะไม่ต้องเสียเวลาเดินทางทุกคนจะได้มีเวลาพักผ่อนเพิ่มอีกสักหน่อยยามอู่วันนี้ลู่ชิงคิดว่าจะทำหมูทอด สามชั้นทอดและน่องไก่ทอด ให้กับทุกคนได้ลองชิมดูก่อนที่จะทำไปขาย ซึ่งลู่ชิงได้นำเนื้อทั้งสามอย่างออกมาจากมิติ และเตรียมหมักก่อนนำไปทอด เริ่มจากทำการหมัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 6 ขายอาหารวันแรก
สองวันต่อมาก็ถึงเวลาไปขายของวันแรกแล้ว ทุกคนตื่นพร้อมกันลู่ชิงกับฟางซินช่วยกันหมักเนื้อหมูและน่องไก่ ส่วนลู่เวินกับบุตรชายก็ช่วยกันยกเตาและอุปกรณ์ที่ใช้ทอดทุกอย่าง ขึ้นบนรถเข็นรออยู่นอกบ้านลู่ชิงได้ตั้งกฎกับครอบครัวเอาไว้ว่า จะขายของหกวันและหยุดพักหนึ่งวัน เพราะไม่อยากให้ทุกคนเอาแต่คิดเรื่องทำงานหาเงิน ควรมีเวลาพักผ่อนบ้าง แม้จะมีน้ำจากบ่อวิเศษให้ดื่ม แต่อย่างน้อยการพักผ่อนให้เต็มที่ ก็เป็นผลดีต่อร่างกายมากกว่า เมื่อทุกอย่างพร้อมจึงปิดประตูบ้านและเดินเท้าไปในตำบลหย่งฝู พื้นที่ขายของที่ลู่เวินจองไว้ให้นั้นเป็นการจองแบบรายเดือน และมันก็อยู่บริเวณที่มีคนพลุกพล่านมาเดินจับจ่ายซื้อของยามเช้าพอถึงบริเวณพื้นที่ของตนเองแล้ว ทุกคนทำตามหน้าที่ของตน ลู่เวินกับบุตรชายช่วยกันยกเตาและติดเตาไฟ ลู่ชิงกับมารดาช่วยกันจัดวางอุปกรณ์บนโต๊ะให้หยิบใช้สะดวก ยกถังไม้ที่ใส่ข้าวเหนียวที่นึ่งแล้ววางไว้ข้างโต๊ะกับใบตอง ที่เช็ดทำความสะอาดสำหรับใช้ห่ออาหาร ซึ่งก็เอามาจากป่าชั้นนอกที่อยู่ด้านหลังบ้านของพวกเขา ยามนี้ลู่เวินได้ตั้งกระทะและใส่น้ำมันลงไปทั้งสามกระทะ ควบคุมไฟไม่ให้ร้อนมากเกินไป มีเก้าอี้สามตัววางชามขนา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12
บทล่าสุด
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 50 เตรียมเสบียงให้กองทัพแคว้นฉู่
เซียวชินอ๋องที่พากองทัพทหารใต้บังคับบัญชา มาทำศึกในครั้งนี้จำนวนสามแสนห้าหมื่นนาย ออกเดินทางจากเมืองหลวงได้เกือบหนึ่งเดือนแล้ว และตอนนี้กำลังแวะพักระหว่างทางกันอยู่ พวกเขายังต้องใช้เวลาเดินทางไปที่ชายแดน อีกเกือบสองเดือนจึงหยุดพักนานไม่ได้ขณะนั้นเสี่ยวไป๋เหยี่ยวตัวผู้ สัตว์เลี้ยงของเซียวหนิงหลงได้บินโฉบลงมา บริเวณที่ท่านอ๋องใช้เป็นพื้นที่พักผ่อน พร้อมส่งเสียงดังเป็นการส่งสัญญาณ เมื่อท่านอ๋องได้ยินเสียงเรียกของเสี่ยวไป๋ จึงเดินออกมายื่นแขนไปด้านหน้าเป็นที่เกาะ เพราะที่ตรงนี้ไม่มีการทำที่เฉพาะให้เจ้าเสี่ยวไป๋นั่นเอง“เสี่ยวไป๋ บุตรชายข้าให้เจ้ามาช่วยส่งข่าวสำคัญใช่ไหม” พอหยิบจดหมายที่ผูกติดกับขาของเสี่ยวไป๋ออกไปแล้ว ท่านอ๋องจึงพาเจ้าเหยี่ยวตัวใหญ่เดินกลับเข้าไปในกระโจมทันทีเมื่อได้อ่านข้อความในจดหมาย ที่บุตรชายส่งมาให้ท่านอ๋องถึงกับเก็บอารมณ์โกรธไว้ไม่ไหว ปลดปล่อยไอสังหารอย่างรุนแรงจนปาเซี่ยที่ติดตามรับใช้ใกล้ชิด อึดอัดแทบหายใจไม่ออก เขาพยายามส่งเสียงเรียกสติท่านอ๋องอย่างยากลำบาก“อึก ทะ ทะ ท่านอ๋อง ดะ ดะ ได้โปรดระงับโทสะด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ปาเซี่ยแทบจะกระอักเลือดออกมาอยู่แล้ว“ขอโทษทีข้าล
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 49 ส่งอี้จีอันดับหนึ่งมาเพื่อสังหารเซียวหนิงหลง
เมื่อแสงของดวงตะวันลาลับขอบฟ้า มีดวงดาวพร่างพราวขึ้นมาอยู่เต็มท้องนภาอันมืดมิด แต่เจียวมิ่งที่อาสามากับก้งเจี้ย เพื่อกลับเข้าไปที่เมืองหย่งจินอีกครั้ง โดยให้ก้งเยว่ดูแลครอบครัวสวีอยู่ที่ตำบลหย่งฝู ทั้งสองคนขี่ม้ามาถึงตัวเมือง และเข้าไปพบเซียวหนิงหลงในห้องพักของโรงเตี๊ยมเหลียนจินซา เพื่อรับฟังคำสั่งทั้งไม่ลืมที่จะถาม เกี่ยวกับการลงโทษคนที่กล้ามาพูดจาดูถูกลู่ชิง ในวันแจกอาหารที่วัดต้าซือเมี่ยวด้วย“ก๊อก ๆ ๆ”“เข้ามาแล้วอย่าลืมปิดประตูให้สนิทด้วย” เซียวหนิงหลงไม่ลืมกำชับคนติดตามของตน“คารวะซื่อจื่อขอรับ”“เจ้าอาสามาแทนก้งเยว่สินะเจียวมิ่ง นางคงบอกพวกเจ้าเรื่องที่ข้าไม่ลงโทษไปแล้วใช่ไหม ทางตำบลหย่งฝูมีอะไรผิดปกติอีกหรือไม่” เขายังถามถึงสถานการณ์ที่ตำบลด้วยยังมีความกังวลใจอยู่เล็กน้อย“ตอนนี้ยังปกติอาจเป็นเพราะผู้คน เพิ่งกลับเข้าบ้านของตนเองขอรับ คงต้องติดตามดูสถานการณ์อย่างใกล้ชิด ไปอีกสักระยะหนึ่ง ขอบคุณซื่อจื่อที่ละเว้นโทษในครั้งนี้ให้กับพวกเรา แต่ว่ายังมีอีกเรื่องที่ไม่ได้รายงานไปในจดหมายให้ท่านทราบขอรับ” เจียวมิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ“ปึก! ยังมีเรื่องอะไรอีก ที่พวกเจ้าลืมบอกก
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 48 จัดการเรื่องที่เมืองหย่งจินเรียบร้อยเสียที
เซียวหนิงหลงกลับมาหาลู่ชิงอีกครั้ง หลังจากคุยธุระสำคัญกับเจ้าเมืองไป๋เสร็จ เพื่อมาช่วยลู่ชิงเก็บสัมภาระ เตรียมตัวกลับเข้าตำบลหย่งฝู เพราะมีคนช่วยกันหลายคน และสัมภาระที่พวกเขานำมาก็มีไม่มากนัก ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ขนขึ้นไปวางบนเกวียนวัวพร้อมออกเดินทางก้งเยว่ที่เห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว นางจึงรีบเดินเข้าไปหาเซียวหนิงหลงด้วยต้องรายงาน เรื่องที่ลู่ชิงบังเอิญได้ยินมาเมื่อสามวันก่อน ทั้งสองคนจึงเดินแยกออกไปพูดคุยกัน ห่างจากบริเวณของครอบครัวสวีพอสมควร“เจ้ามีเรื่องอันใดต้องการรายงานข้าเช่นนั้นหรือก้งเยว่” เขายังแปลกใจที่นางยังมีเรื่องที่ดูจะกังวลอยู่อยากจะบอกกับตน“เรียนซื่อจื่อ ข้าน้อยมีเรื่องสำคัญที่ต้องรายงานเจ้าค่ะ หากท่านได้รับฟังแล้วจะลงโทษ พวกเราทั้งสามคนยินดีน้อมรับแต่โดยดี แต่เพราะไม่ต้องการให้เรื่องนี้ กระทบกับการต่อสู้กับข้าศึกของท่านพวกเราจึงลงมือกันเอง โดยมิได้แจ้งให้ท่านทราบก่อนเจ้าค่ะ” ตัวนางกับสหายตกลงกันแล้วว่า จะยอมรับหากซื่อจื่อมีบทลงโทษ ในขณะนั้นหากไม่ตัดสินใจลงมือเสียแต่เนิ่น ๆ อาจมีเรื่องที่น่าสะเทือนใจเกิดขึ้นอีกครั้ง“อืม เจ้าเล่ามาก่อนเถิด ว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะ
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 47 กลับบ้านได้แต่ยังต้องเฝ้าระวังสถานการณ์
เซียวหนิงหลงที่ตามลงมาถึงหมู่บ้านอันผิงทีหลัง เพราะต้องคอยควบคุมตัวเชลยจากแคว้นตงหนานที่ยอมแพ้ พอมาถึงในหมู่บ้านได้เห็นว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บ ต่างทำแผลกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนต่างมีสีหน้าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังจากการต่อสู้จบลง เมื่อกลับลงมาถึงหมู่บ้านจึงได้ทานโจ๊กที่พ่อครัวเตรียมไว้ให้ พร้อมกับทานยาที่ครอบครัวของชิงเอ๋อร์ฝากมาเพื่อช่วยรักษาทหารเหล่านี้ ยาที่ฝากมาคงจะมีสรรพคุณ สำหรับการรักษาแผลโดยเฉพาะเป็นแน่ ส่วนเชลยที่พากลับมาจำนวนหนึ่งพันกว่าคนเขาก็เตรียมที่ทางไว้แล้ว และให้ทหารนำโจ๊กไปแจกจนครบด้วยเช่นกันอันที่จริงข่าวที่ชาวบ้านคนนั้นได้ยินมา อาจจะคลาดเคลื่อนไปเล็กน้อยเพราะตอนที่ต่อสู้กันบนเขา เมื่อแยกทหารและชาวบ้านออกจากกัน เขาพบว่าทหารแคว้นตงหนานที่ขึ้นเขามา มีไม่ถึงหนึ่งหมื่นนายชาวบ้านที่ถูกเกณฑ์มาก็เช่นกัน แต่ไม่อาจประมาทได้เซียวหนิงหลงสั่งให้ทหารที่ยังไร้รอยขีดข่วนกินให้อิ่มท้อง และพักผ่อนในคืนนี้เสียก่อน พรุ่งนี้เช้าจะจัดแบ่งกลุ่มใหม่อีกครั้ง เพื่อสลับกันขึ้นไปเฝ้าระวังสถานการณ์บนเขา โดยจะรั้งอยู่ที่นี่จนกว่ากองทัพใกล้จะมาถึงชายแดน เขาจะไม่ถอนกำลังกลับไปทั้งหมดอย่างแน่น
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 46 การต่อสู้บนเขาเริ่มขึ้นแล้ว
ท่านเจ้าเมืองไป๋เมื่อได้รับแจ้งจากทหาร ที่นำเสบียงไปส่งให้ซื่อจื่อ เขาเองก็กังวลไม่น้อยเลย กลัวว่าซื่อจื่อและทหารเพียงสองพันนาย จะต้านแคว้นศัตรูที่มีทหารจำนวนมากกว่าหลายเท่าได้อย่างไร เมื่อนั่งคิดทบทวนอยู่นานเขาจึงตัดสินใจ จะส่งทหารอีกหนึ่งพันนายไปเพิ่ม และออกเดินทางไปกับขบวนเสบียงตามที่ซื่อจื่อแจ้งมา อย่างน้อยมีทหารไปเพิ่มก็ยังช่วยต้านกองทัพแคว้นตงหนานได้ไม่มากก็น้อย“เจ้ารีบไปแจ้งกับนายกองหัวหน้าทหารรักษาเมือง แบ่งทหารออกมาหนึ่งพันนายเพื่อเดินทางไปสมทบกับซื่อจื่อ ในอีกสามวันข้างหน้าโดยจะนำเสบียงอาหารที่เตรียมไว้เดินทางไปพร้อมกัน” เจ้าเมืองไป๋รู้สึกว่าช่วงนี้เขาแก่ตัวลงไปมากทีเดียว ตั้งแต่มีเรื่องของบุตรสาวที่ทำเรื่องงามหน้าเมื่อหลายวันก่อน“รับทราบขอรับใต้เท้า”ฝั่งครอบครัวลู่ชิงเมื่อได้ฟังลู่จื่อกับลู่เสียน บอกข่าวเกี่ยวกับการรับมือข้าศึกในอีกสามวันข้างหน้า พวกเขาก็ตกใจไม่ต่างกันคิดว่าแคว้นตงหนานคงเกณฑ์คนมาเตรียมพร้อมไว้อยู่ก่อนแล้ว ถึงได้คิดบุกทันทีเมื่อได้รับข่าวจากทหารที่รอดกลับไป นั่นก็หมายความว่าทางฝ่ายศัตรู ได้วางแผนเรื่องสงครามไว้ล่วงหน้าแล้ว มิเช่นนั้นจะสามารถรวบรวมกำลังทหา
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 45 ชาวบ้านริอาจทำตัวเป็นโจร
เมื่อถึงยามเช้ามืดวันต่อมา เสียงขบวนทหารทั้งสองพันนาย ก็ได้เวลาออกเดินทางไปตำบลหย่งฝูแล้ว และผู้ที่ขี่ม้านำทหารไปก็คือเซียวหนิงหลง แม้จะยังเป็นเช้ามืด แต่พวกเขากลับได้รับเสบียงติดตัวไปคนละสองมื้อเพราะก้งเยว่ได้มาแจ้งกับลู่ชิงไว้ว่า เซียวหนิงหลงจะออกเดินทางยามเช้ามืด นางจึงชวนท่านแม่กับพี่ชายอย่างลู่เสียน เข้าไปช่วยกันทำอาหารในมิติ และจัดการห่อเก็บไว้ในตะกร้าไม้ไผ่อันใหญ่ โดยแยกเป็นหมูทอดและไก่ทอด ยามที่แจกจ่ายจะได้ไม่หยิบสลับกันนั่นเองพอใกล้ถึงเวลาที่ทหารมารวมตัวกัน นางยกหน้าที่นำอาหารที่ทำนี้ให้ท่านพ่อและพี่ใหญ่ เป็นคนนำไปมอบให้กับเซียวหนิงหลง ทั้งยังบอกเขาอีกว่ามื้อเย็นจะทำไปส่งให้อีกครั้งเนื่องจากการเดินทางด้วยม้านั้น ทำให้มาถึงตำบลหย่งฝูได้รวดเร็ว พวกเขาใช้เวลากับการเดินทางเพียงหนึ่งเค่อเท่านั้น ก่อนจะขึ้นไปภูเขาด้านหลังหมู่บ้านอันผิง เซียวหนิงหลงให้ทหารแยกกันไปตรวจตราในเขตตำบลเสียก่อน เผื่อจะมีทหารแคว้นตงหนานเข้ามาแอบซ่อนตัวอยู่แถวนี้ เมื่อตรวจสอบแล้วไม่พบว่ามีคนอยู่ที่นี่ จึงนำทหารทุกนายมุ่งไปที่ภูเขาหลังหมู่บ้านอันผิงทันทีเซียวหนิงหลงได้สำรวจรอบหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ก็พบว่า
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 44 พบเจอสตรีไร้ยางอาย
ปลายยามเซินก่อนเซียวหนิงหลง จะไปยังจวนท่านเจ้าเมืองเขาไม่ลืมที่จะฝากคำพูดกับก้งเยว่ ให้นำไปบอกกับชิงเอ๋อร์ว่า เขาคงกลับมาทานมื้อเย็นด้วยไม่ได้ และให้นางแบ่งอาหารเก็บไว้สักหน่อย เผื่อตอนกลับมาถึงที่พักแล้วจะหิวกลางดึกส่วนทหารทั้งสองพันนายที่ติดตามมา ก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดี ทั้งที่พักและอาหารการกิน พวกเขาล้วนขอบคุณที่ชาวเมืองที่นี่ มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อาจจะมีคนเห็นแก่ตัวบ้าง แต่พวกเขาก็มองข้ามไป เพราะเหตุผลที่มาชายแดนแห่งนี้ คือการปกป้องราษฎรทุกคนของแคว้นฉู่เท่านั้นทันทีที่เซียวหนิงหลงไปถึงหน้าประตูจวนเจ้าเมือง ก็พบว่ามีเจ้าเมืองไป๋พร้อมทั้งฮูหยินและบุตรสาว ยืนรอต้อนรับเขาอยู่ก่อนแล้วจึงทักทายพอเป็นพิธี เพราะเขาต้องการหารือเรื่องงาน เกี่ยวกับสงครามเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นแต่สิ่งที่ทำให้เซียวหนิงหลงไม่อาจมองข้ามไปได้ คือสายตาของบุตรสาวเจ้าเมืองไป๋ นางเอาแต่จ้องมองมาที่เขา ตั้งแต่ตอนอยู่หน้าประตูจวนแล้ว เขาเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาจ้องมองโดยไม่มีสาเหตุ หรือใช้สายตาบ่งบอกว่านางสนใจ และอยากได้เขาเป็นสามี สตรีเช่นนี้ในเมืองหลวงมีอยู่ดาษดื่นไม่แบ่งแยกชนชั้นยามที่พวกนางต้องตาต้องใจบ
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 43 วางแผนรับมือข้าศึก
เมื่อครอบครัวลู่ชิงกลับจากทำธุระส่วนตัวแล้ว จึงพบว่ามีแขกหน้าตาคุ้นเคยนั่งรออยู่กับลู่ชิง พวกเขาใจชื้นขึ้นมาบ้างที่เห็นว่ามีคนมาช่วยเพิ่มขึ้น“อาเซียว เจ้ามาถึงตั้งแต่เมื่อใดรึ แล้วมากับใครบ้างเล่า” ลู่เวินรีบเดินเข้ามาทักทายเซียวหนิงหลงก่อนคนอื่น“คารวะท่านน้าทั้งสองขอรับ ข้าเพิ่งเดินทางมาถึงได้เกือบหนึ่งเค่อ และพาทหารมาด้วยจำนวนสองพันนายขอรับ”“ท่านพี่ อาเซียวเพิ่งมาถึงคงจะทั้งเหนื่อยและหิวเป็นแน่ อย่างไรก็ทานมื้อเช้ากันก่อนเถิด เรื่องอื่นเอาไว้ค่อยคุยทีหลังก็ยังทันถมเถไป” ฟางซินดูท่าทางของเซียวหนิงหลงจะอ่อนเพลียอยู่บ้าง จึงพูดตัดบทสนทนาของสามีเสียก่อน“จริงอย่างที่น้องหญิงพูด งั้นพวกเรานั่งลงทานมื้อเช้ากันก่อนเถิด อาเซียวจะได้พักผ่อนให้หายเหนื่อยด้วย มานั่ง ๆ ๆ ข้าวต้มฝีมือชิงเอ๋อร์อร่อยมากเลยนะ เจ้าต้องกินเยอะ ๆ เล่า” ลู่เวินพาเซียวหนิงหลงมานั่งข้าง ๆ ตนเองทุกคนนั่งประจำที่ตรงหน้าก็มีชามข้าวต้ม หน้าตาน่าทานวางอยู่ไหนจะกลิ่นหอมชวนน้ำลายไหลนั่นอีก และช่วงเวลานี้ไม่มีใครพูดคุยกันแม้ครึ่งคำ เพราะมัวแต่ตักข้าวต้มคำแล้วคำเล่าเข้าปาก เซียวหนิงหลงเติมข้าวต้มไปถึงสองชามเลยทีเดียว ระหว่าง
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย ตอนที่ 42 เซียวหนิงหลงมาได้ทันเวลาพอดี
ความโกลาหลนี้ยังส่งผลให้ซื่อจื่อแห่งจวนชินอ๋อง ที่มีเวลาอีกสองวันจะออกเดินทางไปยังชายแดน ไม่อาจรีรอได้อีกต่อไปเมื่อยามเฉินที่ผ่านมามีจดหมายผูกด้ายสีแดง ซึ่งมาจากตำบลหย่งฝู เนื้อหาด้านในบอกถึงอันตราย ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า กว่ากองทัพหลายแสนนายจะเดินทางไปถึงอาจไม่ทันการณ์ ในยามนี้เขาอยากจะมีปีกบินได้เสียจริงตอนนี้ใจของเซียวหนิงหลง ไปอยู่ที่ตำบลหย่งฝูแล้ว และกำลังจะพาร่างของตนตามไปสมทบ จึงนำจดหมายด่วนนี้ไปพบบิดาที่ห้องทำงาน เพื่อขออนุญาตนำทหารจำนวนสองพันนาย ออกเดินทางล่วงหน้าไปก่อน ชินอ๋องเห็นด้วยที่เซียวหนิงหลง จะไปดูสถานการณ์ที่นั่นล่วงหน้าถึงได้กล่าวอนุญาต ให้บุตรชายออกเดินทางพร้อมกำลังทหารตามที่ขอได้ทันที“ท่านพ่อ ข้ามีเรื่องด่วนจะมาขอคำปรึกษาขอรับ”“หือ มีเรื่องด่วนอันใดกัน ทำไมเจ้ามีสีหน้าเป็นกังวลนักอาหลง”ท่านอ๋องเห็นบุตรชายมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก“ท่านพ่อลองอ่านจดหมายจากเจียวมิ่งก่อนเถอะขอรับ แล้วท่านจะเข้าใจว่าทำไมข้าถึงดูกังวลเช่นนี้” เซียวหนิงหลงยื่นจดหมายให้บิดาได้อ่านชินอ๋องรับจดหมายมาเปิดอ่าน ถึงกับตกใจจนลุกขึ้นยืน พระองค์ไม่คิดว่าพวกแคว้นตงหนานจะคิดแผนการเช่นนี้ได้“อ
