ตอนที่12 โงหัวไม่ขึ้น(Nc++)

วันต่อมา

ยีนส์เดินผิวปากไปยังโต๊ะประจำ ที่มีเพื่อนสองคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว วันนี้เขามีเรียนตอนเก้าโมงเช้า เมื่อเดินมาถึง ก็เจอกับสายตาจับผิดของคีริน แต่ทว่าเขาไม่สนใจ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหามิลลิ

ยีนส์:เที่ยงนี้มาเจอกันหน่อย

“เดี๋ยวนี้มึงอารมณ์ดีจังนะ ไม่เห็นทำหน้าอมทุกข์เหมือนเมื่อก่อน”

ตะวันเอ่ยแซว หากว่าเพื่อนเขาเกิดรักมิลลิขึ้นมาจริง ๆ เขามองว่าเป็นเรื่องดีมากกว่า

“มึงนี่ก็แปลก ถ้ากูหน้าบูดมึงก็ด่า กูอารมณ์ดีมึงก็บ่น จะเอาไงกันแน่ว่ะ”

“ก็ถ้ามึงอารมณ์ดีออกมาจากใจ มันคงไม่แซวมึงหรอก”คีรินเอ่ยออกมา เขาเองก็ไม่อยากยุ่งเรื่องนี้แล้วเหมือนกัน เพราะเพื่อนเขานะดื้อ ถึงจะอยากห้าม แต่คงต้องปล่อยให้เพื่อนเจออะไร ๆ ด้วยตัวเอง

“ทำไมว่ะ? มึงคิดว่ากูแกล้งเหรอ”

“ใครจะกล้าคิดแบบนั้นกับมึง ขอแค่มึงมีความสุข กูสองคนก็ดีใจด้วยแล้ว ใช่ไหมว่ะ ไอ้คีริน”

“เออ…พรุ่งนี้หยุดแล้ว คืนนี้ออกไหมว่ะ”ออกที่ว่าคือออกล่าเหยื่อในผับ ตามประสาหนุ่มโสด

“กูดูก่อน”ยีนส์พูดก่อนจะสนใจกับโทรศัพท์ในมือ ที่สั่นแจ้งเตือนขึ้นมา

มิลลิ:ที่ไหนคะ?

ยีนส์:พักกี่โมง

มิลลิ:พักเที่ยงครึ่งคะ

ยีนส์:เจอกันที่ลานจอดรถ

ยีนส์:ที่เดิม

คณะบริหาร

“ง่วงชิบ!! วิชานี้อาจารย์บรรยายไม่พักเลย”

เสียงบ่นงึมงำของคาเทียร์ ที่ตอนนี้เดินซบกับปลายฝน หลังจากวิชาเรียนอันสุดโหด โหดที่ว่าคือการบรรยายแล้วถามตอบ หากว่าหลับก็เสี่ยงที่จะโดนอาจารย์เรียกชื่อถามมาก หากตอบไม่ได้ก็จะโดนหักคะแนน

“กินข้าวที่ไหนดี กูหิวจนจะกิินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว”

“กูจะไปหาพี่ยีนส์”

“กูเบื่อคนมีผัว ตอนเที่ยงมึงควรกินข้าวนะ ไม่ใช่กินของร้อน ๆ มันจะลวกปากมึงค่ะ”

ปลายฝนยกมือตีคาเทียร์เบา ๆ ที่แซวมิลลิ“มึงไปเถอะ กูไปกินกับคาเทียร์เอง”

“ขอบใจมากเพื่อนรัก”มิลลิบอกก่อนจะเดินปลีกตัวออกมายังลานจอดรถที่เดิม มองเห็นรถหรูคันคุ้นตา สตาร์ทเครื่องอยู่ แสดงว่าเจ้าของมารออยู่แล้ว เธอเลยเดินตรงไปเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งทันที

“รอนานยังคะ”

“ไม่นาน…จะกินข้าวที่ไหน”

“ที่ไหนก็ได้ค่ะ”เมื่อเธอบอกแบบนั้น เขาก็ขับรถพาเธอไปกินข้าวที่ร้านแห่งหนึ่งไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก ยีนส์เคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว เป็นร้านที่อาหารอร่อย และใช้เวลาทำไม่นาน

ยีนส์เลือกนั่งข้างกับมิลลิ เป็นมุมที่ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ เขาเอามือเธอมาจับระหว่างรออาหาร ใช้นิ้วเรียวถูไปมาตรงหลังมือเธอ ลอบมองใบหน้าสวยที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ“วันนี้ไปนอนกับฉันหรือเปล่า”

“มิลยังไม่ได้ถามเพื่อนเลยค่ะ”

“ตอนไหนที่พี่เธอจะปล่อยให้มีแฟน”

“ไม่รู้ค่ะ...คงรอให้มิลเรียนจบก่อนล่ะมั้ง”

ยีนส์พ่นลมหายใจออกมา เขากำลังแสดงให้เธอเห็นว่าเขาไม่พอใจ แต่ที่จริงเขากำลังมองว่าตัวเองมาถูกทางแล้ว

“เมื่อก่อนเธอเคยชอบใครหรือเปล่า”มิลลิส่ายหน้าไปมา

“ฉันเป็นคนแรกเหรอ ที่เธอชอบ”

อ่า…คำถามของเขาทำเธอไปไม่เป็น มันรู้สึกจั๊กจี้ยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องพยักหน้าบอกสายตาคมที่จ้องมองเอาคำตอบจากเธอ

“ชอบฉันตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“พี่จำมิลไม่ได้เหรอคะ ตอนปีหนึ่งพี่เคยช่วยผู้หญิงคนหนึ่งเก็บเอกสารที่ปลิวว่อนตรงหน้าตึกวิศวะ”

ยีนส์ขมวดคิ้วมุ่น ย้อนนึกตามที่เธอบอก แต่ทว่าเขานึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องแค่นี้เธอถึงกับจะมาชอบเขาได้ เป็นเหตุผลที่ไร้สาระมากสำหรับเขา

“จำไม่ได้สินะ ก็ไม่แปลกหรอกค่ะ พี่มีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังเยอะขนาดนั้น มิลคงไม่อยู่ในสายตาพี่หรอก”

“หึ น้อยใจ”

“เปล่าค่ะ เขาเรียกว่าเข้าใจต่างหาก”

“แต่ตอนนี้เธอได้ในสิ่งที่ผู้หญิงคนอื่นไม่ได้นะ แบบนี้ไม่น่าดีใจกว่าเหรอ”นิ้วเรียวยาว ค่อย ๆ ไต่ขึ้นมาตามแขนเธออย่างยั่วเย้า พร้อมด้วยสายตาคมที่จ้องมองราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัว“ใคร ๆ ก็อยากได้ตัวฉันทั้งนั้น”

บทสนทนาต้องจบลงเมื่ออาหารมาเสิร์ฟ มิลลิที่หิวจัด ก็กินทุกอย่างที่ขวางหน้า เธอไม่ใช่ผู้หญิงกินน้อย แต่ก็ไม่ได้กินมูมมามจนน่าเกลียดอะไร เพียงแต่เป็นตัวของตัวเองมากไปก็แค่นั้น ซึ่งการกระทำของเธออยู่ในสายตาคนตัวสูงตลอดเวลา

“ปกติกินเยอะแบบนี้เหรอ”

“ค่ะ”เขาแปลกใจที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แบบเธอกินเยอะมาก ไม่เหมือนผู้หญิงในอดีตของเขา ที่กินเหมือนแมวดม ชวนไปกินข้าวก็มักจะบอกเขาว่าลดความอ้วนตลอด ทั้ง ๆ ที่ตัวเธอก็เล็กพอ ๆ กันกับผู้หญิงตรงหน้าเขาตอนนี้

“ทำไมมองมิลแปลก ๆ หรือว่ามันดูไม่ดีคะ”

“เปล่า ปกติฉันเห็นผู้หญิงมักจะกลัวอ้วน”

“มิลเหมือนแม่ค่ะ แม่มิลกินอะไรก็ไม่อ้วน มิลก็เหมือนกัน กินเท่าไหร่น้ำหนักก็ยังเท่าเดิม”

หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ ยีนส์ก็ขับรถมาจอดที่เดิม ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่า ๆ ลานจอดรถไร้ผู้คน เขายังไม่ได้ให้คนตัวเล็กลงจากรถเพราะยังเหลือเวลาพักอีกเกือบสี่สิบนาที“มานั่งนี่”

มือหนาตบลงบนตักแกร่งของตัวเอง เลื่อนเบาะออกไปจนสุด แล้วปรับให้เป็นนอน ก่อนจะจับเอาคนตัวเล็กขึ้นมานอนทับในท่าหันหน้าเข้าหากัน

“กินอิ่ม ๆ มานอนทับกันแบบนี้ พี่หายใจออกเหรอคะ”

“ตัวเธอเล็กนิดเดียว โยกบนตัวฉันยังได้เลย ว่าแต่…”เขาแกล้งขยับช่วงล่างให้เสียดสีเนินอวบอิ่มของเธอไปมา

“อยากออกกำลังกายหลังกินข้าวไหม”

มิลลิก้มหน้าซุกอกแกร่ง สะบัดหัวไปมา“ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวจุก”

“ถึงเธอไม่อิ่มก็จุกอยู่แล้ว แปบเดียวได้ไหม”เสียงทุ้มยังคงเว้าวอน พร้อมกับมือหนาที่ลูบสะโพกเล็กของเธอ บีบเค้นเบา ๆ“มันแข็งแล้วเธอรู้สึกไหม”

ทำไมจะไม่รู้สึก ที่เธอเขินอยู่ตอนนี้ก็เพราะสัมผัสได้ว่ามันแข็งแล้ว“มิลกลัวพี่โซลผ่านมาทางนี้อีก”

“ตอนนี้มันช่วงบ่าย เขาเข้าเรียนกันหมดแล้ว”

มิลลิผงกหัวขึ้นสบตากับเขา ก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากหนาเบา ๆ แล้วผละออก“เดี๋ยวเสื้อมิลยับ เพื่อนก็แซวอีก”

“หึ…คนมีแฟนจะอายอะไร”

เธอยังไม่ได้ตอบตกลงเขาด้วยซ้ำ คนตัวสูงก็ควักเอาแก่นกายออกมาดุนดันตรงเนินอวบของเธอ ถึงจะมีกระโปรงนักศึกษากั้นอยู่ แต่เพราะความแข็งขืนของมันทำให้เธอรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว จากที่ตั้งใจแล้วว่าจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรเธอในมหาลัยอีก ก็กลับต้านทานความต้องการของเขาไม่ได้ รวมถึงของตัวเองด้วย

“อื้อ~ มิลจุก”

แก่นกายใหญ่ ที่สอดเข้ามาสุดลำ แบบไม่ทันตั้งตัว ทำเธอน้ำตาเล็ดเพราะความเจ็บ จุก อีกอย่างร่องรักเธอยังมีน้ำหล่อเลี้ยงไม่เพียงพอ ทำให้เจ็บมากกว่าปกติ

ยีนส์ที่กระแทกเอวสอบขึ้นลงทันที เขาใช้มือปลดกระดุมนักศึกษาของเธอออก ดันเสื้อชั้นในขึ้นไปบนเนินอก ก่อนจะตะโปมดูดจุกยอดสีหวานอย่างรุนแรง กระดกลิ้นเลียวน ปาดชิมไปทั่วทั้งอกอวบสองข้าง อย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน

ช่วงล่างก็ยังคงสาดซัดความดิบเถื่อนใส่ร่องรักที่ตอดรัดเอ็นร้อนได้อย่างลงตัว มิลลิที่ได้แต่นอนอดกลั้นความเสียวซ่าน เพราะไม่อยากส่งเสียงครางออกไปมากเท่าไหร่ แต่ก็โดนริมฝีปากหนาดูดกลืนลิ้นเล็กของเธอจนน้ำลายไหลเปื้อนไปตามขอบริมฝีปาก

“ซี้ด~ ตอดดี ตอดแรง ๆ”

เสียงทุ้มผสมกับเสียงตอกอัดรุนแรง จนร่างเล็กต้องยึดเกาะบ่าแกร่งเอาไว้ มิลลิสั่นสะท้าน เกร็งไปทั่วร่างด้วยความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน กว่าสิบนาทีที่เธอโดนกระแทกอยู่แบบนั้น จนความรู้สึกสุดท้าย เธอกับเขาก็แตกพร่าออกมาพร้อมกัน

“อึก อ๊าสส”น้ำรักขาวขุ่นถูกปลดปล่อยเข้าไปในร่องรักจนหมด คนตัวเล็กก็ฟุบลงบนอกแกร่งของเขาทันที

“เปื้อนหมดเลย”เมื่อถอดแก่นกายออก ลาวาขาวขุ่นก็ไหลย้อนออกมา ยีนส์รีบหยิบทิชชู่เปียกมาเช็ดทำความสะอาดให้เธอ สายตาคมที่มองร่องรักเธอ ทำให้เธอรู้สึกเขินอายมาก จนต้องจับมือเขาไว้

“มิลเช็ดเอง”

“ยังอายอยู่อีก”เสียงทุ้มต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก แต่มือเขาก็ยังคงเช็ดร่องรักเธออยู่จนสะอาด แล้วถึงดึงเธอมานอนกอดก่ายอีกครั้ง“นมเธอนี่นิ่มเป็นบ้า”

มือหนายังคงนวดเฟ้นเต้าอวบเธอไปมา มิลลิก็นอนนิ่งให้เขาจับอยู่แบบนั้น จะบอกว่าเธอชอบสัมผัสของเขาก็ไม่แปลก เธอเองก็เอามือไปจับแก่นกายเขาเล่นเหมือนกัน เวลามันอ่อนตัวอยู่ ลักษณะมันเหมือนตัวหนอนแดง ๆ ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ทว่าเมื่อมันแข็งตัว มันกลับมีพลังทำให้เธอเสียวซ่านอย่างไม่น่าเชื่อ

“ถ้ามันแข็งอีกทำไง”

ยีนส์นอนมองเธอที่จับแก่นกายเขาเล่น เหมือนของเล่นชิ้นโปรด ใบหน้าสวยเปื้อนยิ้มตลอดเวลา เธอคงเป็นประเภทครอบครัวมีความสุข เป็นผู้หญิงที่น่าจะถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี