ตอนที่7 ชวนดูหนัง

"ว่าไง อยากไปไหนต่อหรือเปล่า"

"เอ่อ...คือ มิลไม่รู้ว่าป่านนี้เขาไปไหนกัน ปกตินอกจากอยู่กับเพื่อนสองคน ก็ไม่เคยไปไหน"

ยีนส์ยกยิ้มมุมปากและแสดงสีหน้าว่าเขาตลกขบขันในคำพูดของเธอ นี่เธอกำลังทำตัวเป็นสาวไร้เดียงสาอยู่หรือเปล่า คงอยากกำลังทำให้เขาประทับใจสินะ

"ไปดูหนังไหม ตอนนี้ก็เพิ่งสี่ทุ่ม"

"ดูหนังที่ไหนคะ ห้างมันปิดแล้วนี่นา"

"คอนโดฉัน ดูเสร็จฉันจะไปส่งที่ห้อง"

แบบนี้มันเหมาะสมหรือเปล่านะ ถึงสมัยนี้เรื่องแบบนี้จะธรรมดามาก แต่เธอไม่รู้ว่าที่เขาชวนดูหนัง มันหมายถึงเรื่องแบบนั้นด้วยหรือเปล่า

"เอ่อ.."

"ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้บังคับ"

"มิลไปได้ค่ะ ตะ แต่ว่ามิลมีเรื่องอยากขอร้องพี่หน่อยได้ไหมคะ"

"เรื่องอะไร?"

"พี่รู้จักพี่โซลหรือเปล่าคะ"

มือหนาของยีนส์เริ่มสั่นเทาเล็กน้อย เมื่อได้ยินเธอเอ่ยชื่ออดีตเพื่อนสนิทของเขา

"ที่เธอไปนั่งกินข้าวด้วยใช่หรือเปล่า"

"ใช่ค่ะ คนนั้นแหละ เขาเป็นพี่ชายของมิล"

ยีนส์ที่ได้ยินชะงักไปทันที เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าโซลมีน้องสาว คบกันมาตั้งหลายปี เธอคงไม่ได้โกหกเขาอยู่ใช่ไหม

"เธอนามสกุลอะไร"

"บวรกิจวัฒนาค่ะ"

ตอนนี้เขาเริ่มสับสน พอได้รู้ว่าเธอเป็นน้องสาวไม่ใช่คนรัก ความคิดในหัวก็เริ่มตีกัน มันเกินความคาดหมายของเขาไปมาก

"เรื่องที่เธอขอร้องคืออะไร?"

"พี่โซลหวงมิลมาก มิลยังไม่อยากให้พี่โซลรู้เรื่องของเราค่ะ"

แววตาเจ้าเล่ห์แสดงออกมาทันที ที่แท้ตลอดมาที่เขาไม่เคยรู้ว่าโซลมีน้องสาว เพราะมันไม่อยากให้เขารู้นี่เอง"เธอพูดแบบนี้ หมายความว่าเราจะเลื่อนสถานะกันได้ใช่ไหม เพราะตอนนี้ฉันเริ่มไม่อยากเป็นแค่คนคุยแล้ว"

"แต่เราเพิ่งคุยกันวันนี้วันแรกนะคะ จะไม่เร็วไปเหรอคะ มิลเองก็ไม่เคยมีแฟน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการที่พี่ชวนไปดูหนังหมายความว่าอะไร"

ไหน ๆ ก็เปิดใจคุยกันแล้ว มิลลิเลยอยากรู้ทุกอย่างที่เขากำลังทำ อยากรู้ว่าการที่เขาอาสาไปส่ง แล้วยังชวนไปดูหนังแบบนี้คือเขาชอบเธอหรือเปล่า

"ฉันไม่เคยขอเบอร์ใคร ไม่เคยอยากคุยกับใครมานานมากแล้ว แค่นี้เธอเข้าใจหรือเปล่า"

มือหนาเอื้อมไปกอบกุมมือเธอไว้อย่างถือวิสาสะ เพื่อดูปฏิกริยาของเธอว่ายอมเขามากแค่ไหน แต่ทว่าเธอไม่ได้สะบัดหนี ยอมให้เขาบีบไว้อย่างนั้น

"ว่าไงล่ะ เอาตามที่เธอพร้อม อยากคุยกันกี่วันก็บอก หรือไม่อยากคุยกันแล้วเพราะคิดว่าฉันเล่น ๆ กับเธอก็บอก ฉันจะไปส่งที่ห้องทันที"

ยีนส์แกล้งทิ้งจังหวะการพูดให้ดูเหมือนเขากำลังน้อยใจ แต่ทว่าเธอไม่เห็นรอยยิ้มมุมปากของเขา ตอนนี้เขารู้ความรู้สึกเธอแน่ชัดแล้วว่า เธอชอบเขาแน่ ๆ การพูดแบบนี้เพื่อเป็นการกดดันให้เธอยอมเขาเร็ว ๆ ทางอ้อม แม้จะรู้ว่าเธออาจจะกลัวเขาไปเลยก็ได้ แต่เขาก็พร้อมที่จะเสี่ยง

"มิลอยากคุยกับพี่ค่ะ ถ้าไม่อยากคงไม่ให้เบอร์พี่ไป แต่เรื่องเป็นแฟน มิลยังไม่แน่ใจ"

"ฉันเข้าใจแล้ว งั้นไปดูหนังก่อน แล้วฉันจะไปส่งที่ห้องนะ"เขาเร่งความเร็วของรถให้เร็วขึ้น ตอนนี้กลัวว่าเธอจะเกิดเปลี่ยนใจกลางคัน อย่างน้อยพาเธอไปอยู่ในที่ของเขาเพื่อแสดงความจริงใจให้เธอรู้ก่อน หากวันนี้เขาปล่อยให้เธอกลับห้องหลังดูหนังเสร็จ เขาคิดว่าต่อไปอะไรระหว่างเราคงจะง่ายขึ้น

รถเลี้ยวเข้าจอดคอนโดหรูใจกลางเมือง มองจากข้างนอกยังรู้ว่าคอนโดนี้ เป็นคอนโดของลูกคนมีเงินแน่นอน เพราะมิลลิรู้จัก เธอเคยอยากมาอยู่ที่นี่ ราคาแพงหูฉี่ แต่เป็นเพราะมันไกลจากมหาลัยกว่าคอนโดที่เธออยู่ตอนนี้มาก เลยเลือกคอนโดที่เธออยู่ตอนนี้แทน

ยีนส์ลงจากรถก่อน เขาเดินมาเปิดประตูให้เธอตามมารยาท “หิวหรือเปล่า?”

“นิดหน่อยค่ะ พี่ล่ะคะ”

“หิว ฉันยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เย็น แต่มีของสดนะ เธอทำเป็นหรือเปล่า”

เป็นบทสนทนา ระหว่างเดินเข้ามาในลิฟท์ เมื่อยีนส์กดหมายเลขชั้น เขาก็ขยับตัวมายืนข้างเธอ มือหนาจับมือเธอไปกุมไว้ โดยที่เขาไม่ได้หันมามองเธอ ตอนนี้เขาต้องรับรู้ได้แน่ว่าเสียงหัวใจเธอเต้นแรงขนาดไหน และมือก็ยังเต็มไปด้วยเหงื่อ ในขณะที่ท่าทีของเขายังสบาย ๆ อยู่

“ตกลงทำเป็นไหม หรือว่าจะให้สั่งมากินระหว่างดูหนัง”

“ก็พอทำได้นะคะ แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้ว เราสั่งมากินดีกว่า เดี๋ยววันหลังมิลจะทำให้พี่กินนะคะ”

เขายื่นโทรศัพท์ตัวเองมาให้เธอ มิลลิเองก็รับมาอย่างงง ๆ ก่อนที่ลิฟท์จะถึงชั้นบนสุดของคอนโด มือหนาก็พาเธอเดินไปยังห้องพัก“เธออยากกินอะไรสั่งเลย สั่งเผื่อฉันด้วย”

เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจ และเดินตามเขาเข้าห้อง ภายในห้องพัก มีห้องนอนสองห้อง เป็นห้องที่ใหญ่กว่าห้องเธอเกือบสองเท่า ด้วยความที่อยู่ชั้นบนสุดของคอนโด ทำให้มองเห็นวิวได้สุดลูกหูลูกตา มิลลิเดินไปนั่งตรงโซฟา นิ้วเรียวก็กดเข้าแอปสั่งอาหาร เธอสั่งของตัวเองเป็นความผัดง่าย ๆ“พี่กินข้าวผัดไหมคะ”

“ได้หมด”

ยีนส์เดินเข้าห้องครัวไปเอาน้ำมาให้เธอ เขานั่งลงใกล้กับเธอ ชะโงกหน้าไปดูเธอที่ยังคงอยู่หน้าแอปสั่งอาหาร ตอนนี้ใบหน้าเราใกล้กันมาก จนเขาได้ยินเสียงหายใจเธอชัดเจน ตอนจับมือเธอเขาก็รับรู้ได้ว่าใจเธอเต้นแรงมาก

“ได้แล้วค่ะ”มิลลิยื่นโทรศัพท์ส่งให้เขา อยู่ใกล้เขามาก ๆ ใจเธอทำงานหนักมากตอนนี้ เพิ่งรู้ว่าการเข้าใกล้ผู้ชายที่ชอบความรู้สึกจะเป็นแบบนี้ มันรู้สึกไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเอง“เราจะดูหนังเรื่องอะไรกันคะ”

“ชอบดูแนวไหน ฉันให้เธอเลือก”

“ตามใจพี่ค่ะ ฉันดูได้หมด ขอแค่อย่าเป็นหนังผีก็พอ”

“กลัว?”

“ค่ะ ต้องนอนคนเดียวด้วย”

“งั้นนอนนี่ไหมล่ะ”

เอาอีกแล้ว เขากำลังเล่นกับหัวใจเธออยู่หรือเปล่า ถึงได้ชอบถามประโยคที่ทำให้เธอหัวใจทำงานหนักขนาดนี้

“เธอเขินฉันเหรอ?”

“ฉันไม่ใช่พี่นะ จะได้พูดออกมาโดยไม่รู้สึกอะไร พี่กำลังแกล้งฉันอยู่หรือไง”ทำไมยิ่งเธอพูดเขาถึงยิ่งเข้ามาใกล้เธอแบบนี้ จนเธอต้องขยับหนีเขาจนชิดโซฟาอีกฝั่ง

“ฉันชอบเวลาเธอเขินหน้าแดงแบบนี้ ดูน่าแกล้งดี”เขายังขยับเข้าไปหาเธอ จนตัวเราสองคนติดกัน สัมผัสร้อนผ่าวเกิดขึ้นทันที ตอนนี้บรรยากาศรอบตัว อยู่ ๆ ก็ร้อนอบอ้าวขึ้นมา มิลลิต้องเอามือลูบหน้าตัวเอง เพราะรู้สึกใบหน้าเธอมีเหงื่อผุดซึม เมื่อเห็นเธอเขินจนทำอะไรไม่ถูก ก็หันไปเลือกหนังจากในแอปดูหนังชื่อดัง เขาตั้งใจแล้วว่าจะเลือกหนังที่เธอบอกว่าไม่ชอบ โดยไม่ให้เธอรู้

เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น เป็นยีนส์ที่เดินไปเปิดประตู เป็นอาหารที่สั่งไว้มาส่ง เขาจัดการเอาเข้าไปใส่จานในครัว ก่อนจะเดินถือออกมาให้เธอ หนังที่เปิดก็กำลังเริ่มฉาย มิลลิก็ยังไม่รู้ว่าเป็นหนังแนวไหน นั่งกินข้าวไปด้วย พร้อมกับตากลมโตที่จ้องหน้าจออย่างสนใจ ต่างจากยีนส์ที่นั่งกินข้าวพลาง ตาคมก็เอาแต่จ้องเสี้ยวหน้าเธอจากด้านข้าง

หากลองมองให้ดี เขาก็พบว่าเธอมีใบหน้าคล้ายอดีตเพื่อนสนิทเขาจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นจมูก ปาก หรือแม้แต่ดวงตา ไม่แปลกใจสักนิด เพราะเขาเคยเห็นพ่อกับแม่ของโซลมาแล้ว เป็นคนหน้าตาดีทั้งคู่ ลูกถึงได้ออกมาหน้าตาดีทั้งบ้าน และเห็นว่ามีพี่ชายอีกคน คงจะหน้าตาดีไม่ต่างกัน

มิลลิที่ถึงจะทำเป็นสนใจหน้าจอที่ฉายหนังที่ยีนส์เปิด แต่เธอรู้สึกว่าเขาไม่ได้มองหนังในจอ แต่กำลังนั่งมองหน้าเธออยู่ ผู้ชายคนนี้กำลังทำให้เธอไม่ปกติ เขาไม่รู้ตัวเลยเหรอว่า กำลังทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างมาก นี่ขนาดเพิ่งเจอกันวันแรก เขายังทำให้เธอเขินได้มากขนาดนี้ ถ้าต้องอยู่กับเขาบ่อย ๆ อีกหน่อยเธอคงเป็นโรคหัวใจแน่นอน

เมื่อฝืนกินข้าวจนหมด หนังที่ฉายก็เริ่มเข้าสู่ความหน้ากลัวแปลก ๆ บรรยากาศในหนังเริ่มวังเวง จนคนตัวเล็กต้องหันไปมองหน้าเขา เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม“ตกลงมันเป็นหนังแนวไหนกันแน่คะ พี่ไม่ได้เปิดหนังผีให้มิลดูใช่ไหม”

“หึ...มันก็ต้องมีโผล่มาบ้างแหละ แต่ไม่เยอะหรอก เธอไม่ต้องกลัว”

“เปลี่ยนได้ไหมคะ มิลกลัว”เสียงหวานที่เริ่มสั่นขึ้นเล็กน้อย ร่างเล็กที่ขยับเข้าไปชิดกับเขาอย่างไม่รู้ตัว ทำเอายีนส์นึกสนุก ไม่คิดว่าเธอจะกลัวขนาดนี้

“ดูมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ฉันเองก็อยากจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง”

“แต่มิลกลัว พี่กำลังแกล้งมิลอยู่หรือเปล่า”

ยีนส์หันมองใบหน้าสวยตรง ๆ“มีฉันอยู่จะกลัวอะไร”