ตอนที่14 คุณพ่อจอมหวง

วันเสาร์ช่วงบ่าย ยีนส์มาส่งมิลลิที่คอนโด วันนี้เธอจะกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ ก่อนจะลงจากรถก็อิดออดกันอยู่พักใหญ่ ตอนนี้เธอยอมรับอย่างเต็มอกเลยว่าหลงผู้ชายคนนี้อย่างหนัก ระยะเวลาแค่ไม่กี่วันก็ทำให้เธอเป็นมากขนาดนี้ มันอยากจะหอม อยากจะกอดเขาอยู่ตลอดเวลา

“มิลไม่อยากกลับเลยอ่ะ”

“หึ งั้นก็ไม่ต้องกลับ”

“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวพ่อกับแม่รอ วันนี้นัดกินข้าวพร้อมกันด้วย ถ้ามิลไม่กลับ พี่โซลต้องมาตามแน่ ๆ”เสียงหวานออดอ้อน ยังคงเกาะแขนแกร่งซบหัวเล็กตรงบ่า ก่อนจะตัดใจลงจากรถ ยืนโบกมือให้ยีนส์ออกรถไปก่อนเธอถึงจะเดินเข้าคอนโด

“มึงนี่หนักนะ หลงพี่เขาขนาดนี้เลย”

เดินมาขึ้นลิฟท์ก็เจอกับคาเทียร์ยืนรอลิฟท์เหมือนกัน ในมือถือของพะรุงพะรัง“มึงมาจากไหน”

“กูหิวค่ะ อีฝนก็นอนยังไม่ตื่น ไม่รู้นอนหรือซ้อมตาย กูไปเรียกตั้งนาน”

“ไม่กลับบ้านกันเหรอว่ะ”

“ไม่ว่ะ อาทิตย์นี้เหนื่อย อยากพักผ่อน”มิลลิแอบอิจฉาเพื่อนสองคน ที่นึกจะทำอะไรก็ได้ มีพี่ชายเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้หวงเท่าพี่ชายสองคนของเธอ

“เมื่อไหร่มึงจะบอกพี่มึงล่ะ ว่ามีแฟนแล้ว”

“เป็นมึงกล้าหรือเปล่า พี่กูเหมือนคนอื่นที่ไหนกัน”

“ก็จริง หวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก นี่ถ้าไม่มีพวกกูสองคน มึงคงได้แต่นอนแห้งอยู่ที่คอนโดแล้ว”

เธอเองก็เริ่มเบื่อในความหวงเกินเหตุของพี่ชายแล้วเหมือนกัน หรือว่ากลับบ้านวันนี้จะหาโอกาสบอกคนเป็นแม่ดีว่าเธอมีคนที่ชอบแล้ว มันจะเร็วไปหรือเปล่านะ เพิ่งคบกันได้ไม่กี่วันเอง

บ้านบวรกิจวัฒนา

“ไหนลูกสาวคนสวยของแม่คะ”เป็นคำทักทายที่ปิ่นมุกทักทายกับลูกสาวสุดที่รักเสมอ ก็มิลลิเป็นลูกสาวที่เธอรอคอยมานาน กว่าจะมีลูกคนนี้เธอเกือบทะเลาะกับพี่เพลิง เธอเลยรักและตามใจเป็นพิเศษ แล้วลูกสาวของเธอก็ขยันออดอ้อนคนเป็นเธอเสียด้วย

“พ่อล่ะคะ”เมื่อเดินเข้าบ้านมาแล้วไม่เห็นผู้ชายที่เธอรักที่สุด ก็ถามหาทันที แต่หันไปเห็นเพียงพี่ชายสองคนนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของครอบครัว

“ยังไม่กลับจ๊ะ เห็นว่าไปหาลุงคิณที่บริษัท”

“ช่วงนี้น้องสาวพี่หน้าตาอิ่มเอิบดีนะ มีอะไรดี ๆ เหรอครับ”ฟรินท์เอ่ยแซวน้องสาวเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่คนเป็นน้องไม่ได้คิดแบบนั้น เธอคิดว่าพี่ชายรู้เรื่องของเธอหรือเปล่า ถึงได้แซวแบบนี้ พลันสีหน้าก็แสดงความวิตกกังวลขึ้นมาทันที

“หรือมีแฟนแล้ว”คราวนี้เป็นโซลที่นั่งสังเกตุอาการน้องสาว หรี่ตาอย่างจับผิด

“เคยมีกันเหรอจ๊ะ ถึงได้แซวน้อง แม่ยังคิดอยู่เลยว่าเราสองคนจะได้แต่งงานมีหลานให้แม่ตอนไหน จนจะเรียบจบอยู่แล้ว ว่าที่ลูกสะใภ้แม่ยังไม่เห็นสักคน”

“ยังไม่ถึงเวลาหรอกครับ ขอเรียนจบทำงานก่อน”เป็นฟรินท์ที่เอ่ยออกมา

“แบบนั้นแม่ก็ไม่ได้อุ้มหลานสักทีสิ ตอนนี้มีเล็ง ๆ ใครไว้บ้างหรือเปล่า”

ปิ่นมุกยกมือลูบหัวลูกสาว ที่ทิ้งตัวหนุนตักเธอ จนคนเป็นพี่สองคนมองอย่างหมั่นไส้

“โตจนป่านนี้ ยังอ้อนแม่เป็นเด็ก ๆ”

“พอน้องจะมีแฟนก็หาว่าน้องยังเด็ก พอแบบนี้ก็หาว่าอ้อนเป็นเด็ก ตกลงพี่ชายของมิลจะเอายังไงกันแน่คะ”

ถึงตาจะหลับแต่ก็ยังส่งเสียงมาเถียงคนเป็นพี่ได้

“ตกลงมีจริง ๆ เหมือนพี่เขาว่าเหรอลูก”

“ปะ เปล่าค่ะ แบบมิลใครจะกล้าจีบค่ะ พี่ชายดุอย่างกับ…”

“อย่างกับอะไรพูดให้จบ”มิลลิลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะหันไปสบตากับโซล

“อย่างกับแมวค่ะ มิลขึ้นไปนอนก่อนนะคะ เดี๋ยวตอนเย็นลงมากินข้าว”

เมื่อคนเป็นน้องเดินขึ้นห้องไป พี่ชายสองคนก็ได้ทีฟ้องคนเป็นแม่ใหญ่“ช่วงนี้ทำตัวแปลก ๆ”

“ที่ว่าแปลกคืออะไร ที่โซลคิด”

“ไม่รู้ครับ แค่สงสัย รอผมสืบให้ได้ก่อน”เป็นน้องสาวเขา ทำไมเขาจะไม่เห็นว่าน้องสาวตัวเองเปลี่ยนไป เพียงแต่เปลี่ยนไปเพราะอะไร เขาคงต้องใช้เวลาหาสาเหตุอีกหน่อย ตอนนี้ได้แค่สงสัยไปก่อน แต่ความรู้สึกเขาบอกว่าที่เขาสงสัยไม่ผิดแน่

“แกต้องเฝ้าน้องให้ดีนะไอ้โซล เดี๋ยวนี้ผู้ชายไว้ใจไม่ได้”

“น้องโตแล้ว แม่ว่าเรื่องนี้ให้น้องตัดสินใจเองเถอะ ลืมไปแล้วเหรอปีนี้น้องยี่สิบแล้วนะ”

ปิ่นมุกเองก็ไม่ค่อยชอบบังคับลูกเท่าไหร่ เมื่อก่อนพ่อกับแม่เธอก็ไม่ได้บังคับเรื่องนี้ เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ลูกเธอทุกคนควรมีสิทธิ์เรียนรู้และตัดสินใจด้วยตัวเอง

“แล้วถ้าน้องเจอคนไม่ดีล่ะครับ”

“ก็ให้เป็นบทเรียนของน้องไป นี่แม่ก็ว่าจะพูดกับพ่ออยู่เรื่องที่ให้เราสองคนไปนอนกับน้อง แม่อยากจะให้ยกเลิกไป ดูคาเทียร์กับปลายฝนสิ พี่ชายเขาสองคนไม่เห็นเป็นแบบมิลลิ บางทีน้องอาจอึดอัด

“พี่ไม่ยอม”

เสียงประกาสิตที่เพิ่งเดินเข้ามาทำให้ทั้งสามคนที่นั่งอยู่ในห้อง หันไปมองกันเป็นตาเดียว ผู้ชายที่ทุกคนในบ้านกลัว ยกเว้นคนเป็นเมียแบบปิ่นมุก“แต่ปิ่นไม่ยอมเหมือนกันค่ะ”

ลูกชายสองคนมองพ่อกับแม่ของตัวเองที่นั่งมองหน้ากัน ถึงเพลิงจะโอบไหล่คนเป็นภรรยาอย่างอ่อนโยน แต่ปิ่นมุกก็ยังทำหน้าบึ้งตึง“พี่คิณ พี่เสือ เขาไม่เห็นจะหวงลูกสาวอย่างพี่”

“…..”

“พี่หวงจนดีเอ็นเอส่งต่อมาที่ลูกชายสองคนแล้วเห็นไหมคะ มิลลิอายุยี่สิบแล้วนะคะ”

“แต่สำหรับพี่ยังเด็กมาก”เสียงเข้มอ่อนลงไปมากเมื่อเห็นหางตาของคนเป็นเมีย ไม่ว่าผ่านมากี่ปี เขาก็ยังกลัวเมียเสมอต้นเสมอปลาย

“ยิ่งน้องไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหน ผมก็ยังมองว่าน้องยังไม่ทันคนครับ”ฟรินท์เห็นด้วยกับคนเป็นพ่อ แต่ก็ถูกคนเป็นแม่มองแรงใส่เหมือนกัน

“ที่น้องไม่ทันคนเพราะแบบนี้ไง ไม่ปล่อยให้น้องเจออะไรด้วยตัวเองบ้าง”

ทั้งสามคนนิ่งฟังคนเป็นแม่ ตอนนี้ไม่กล้าพูดอะไร

“หรือพี่กลัวว่าลูกจะเจอผู้ชายแบบพี่กันคะ เลยห้ามลูกมีแฟน”

“โธ่ปิ่น เรื่องมันผ่านมาตั้งนานแล้วนะ ยังผูกใจเจ็บผัวตัวเองอีก”

ตอนนี้ลูกชายสองคนก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นเดินออกไปอย่างเนียน ๆ เมื่อเห็นคนเป็นแม่เริ่มขุดอดีตมาทะเลาะกับพ่ออีก เป็นสิ่งที่พวกเขาเห็นได้บ่อย ๆ ไม่ได้ทะเลาะกันจริงจังอะไร เพราะสุดท้ายเขาสองคนก็เห็นพ่อต้องเป็นฝ่ายยอมแม่ทุกที

“ไม่รู้สิคะ ไม่งั้นพี่จะกลัวอะไรหนักหนา ไม่ต้องกลัวนะคะ”

“….”

“ขนาดพี่ร้าย ปิ่นยังรับมือกับพี่ได้ คิดว่ามิลลิก็ต้องได้ดีเอ็นเอปิ่นมาเหมือนกัน”

เพลิงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ หากว่าเมียเริ่มพูดเรื่องอดีตเขาคงต้องนั่งนิ่งเงียบฟังอย่างใจเย็น อีกหน่อยเรื่องจะตามมาอีกหลายเรื่อง แล้วก็เป็นเรื่องเดิม ๆ ที่พูดกันมายี่สิบกว่าปีแล้ว แต่เธอก็ยังคงขุดมาพูดได้ไม่หยุด

“ตกลงเรื่องที่ปิ่นว่า จะเอายังไงคะ”

“พี่ขอคิดดูก่อนได้ไหม ขอเวลาพี่อีกนิดนะ”

ปิ่นมุกสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของสามี ที่อายุเลยเลขสี่มาแล้วหลายปี แต่เธอยังมองว่าเขายังหล่อและไม่แก่สักนิดในสายตาเธอ

“โธ่ เมียจ๋า พี่มีเหตุผลนะ เห็นใจพี่หน่อยสิครับ พี่เลี้ยงของพี่มาอย่างดี”

ปิ่นมุกไม่ได้เป็นคนตามใจลูกขนาดนั้น แต่เธอไม่อยากให้บังคับลูกเกินไป ตอนนี้มิลลิเองก็โตพอจะใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้แล้ว เธอยังไม่ชอบให้ใครมาบังคับ แล้วลูกเธอล่ะ ก็ต้องไม่ชอบเหมือนกัน ไม่รู้เมื่อไหร่ผู้ชายสามคนนี้ จะเลิกบังคับลูกสาวเธอสักที

“พี่ยังไม่ชอบให้ใครบังคับ แล้วไม่นึกถึงลูกบ้างเหรอคะ งั้นให้เราบังคับตาฟรินท์กับตาโซลบ้างดีไหมคะ”

“สองคนนั้นเป็นผู้ชาย มันไม่แปลกหรอก เราอย่าทะเลาะกันเรื่องนี้เลยนะครับ”

ฟอด!!!

ปิ่นมุกแอบหันไปอมยิ้ม เมื่อถูกขโมยหอมแก้ม ซึ่งเพลิงก็ทันได้เห็นรอยยิ้มนั้นพอดี“พี่รักปิ่นยังไง พี่ก็รักลูกแบบนั้นนะครับ”

“แก่แล้วนะคะ ยังทำตัวเป็นเด็ก ๆ”

“หึ แก่ที่ไหนกัน ปิ่นก็รู้พี่มีแรงกระแทกปิ่นทุกคืน จะเป็นคนแก่ได้ไง”

เสียงทุ้มกระซิบเสียงแหบพร่า จนคนเป็นเมียหน้าเริ่มแดง ยอมรับว่าเรื่องนี้เขาพูดจริง เพราะขนาดสี่สิบกว่าแต่เรื่องบนเตียงเราสองคนยังเหมือนหนุ่ม ๆ สาว ๆ และไม่มีทีท่าว่าจะลดลงสักนิดเดียว