แชร์
บทที่ 58
ชนแดนตกใจตื่น เมื่อแขนของอัญชิสาฟาดลงบนหน้าเขา เขาปรับสายตาอยู่ในความมืด เขานอนไปนานแค่ไหนแล้ว ภายในห้องมืดมิด มีเพียงแสงไฟสลัวจากด้านนอกส่องผ่านเข้ามาจากม่านบางกรองแสงบางเบา ร่างที่นอนอยู่เคียงข้างเขายังหลับอยู่ เธอแค่พลิกตัว ตะแคงเข้าหาเขา มือที่ฟาดลง ยังวางติดข้างแก้ม
อัญชิสาหายใจแผ่วเบา เสี้ยวหน้าคมคายที่กระทบแสงนวลเนียนละเอียดจนน่าสัมผัส แม้อายุจะเลยเลขสาม แต่เธอกลับดูแลตัวเองได้ดี แม้ในยามปราศจากเครื่องสำอางแต่ยังดูอ่อยเยาว์ราวกับเด็กสาววัยยี่สิบต้นๆ คืนที่เธอซื้อเขามาจากสาวบริการที่เขาซื้อมานั้น เขาไม่มีเวลาที่จะสังเกตพินิจพิเคราะห์เหมือนค่ำคืนนี้ แม้เงามืดจะบดบัง แต่ความงามของเธอยังเจิดจรัส
ชนแดนค่อยๆ จับมือเธอยกออกจากใบหน้าเช้าๆ ก่อนจะวางลงบนหมอนของเขาแทน และลุกขึ้น เขาเปิดไฟที่หะวเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู บอกเวลาหนึ่งทุ่มเศษ มีสายเรียกเข้าไม่ได้รับอีกหนึ่งสาย จึงโทรกลับในทันที
“ชนแดนครับ ไม่ทราบจากไ
บทที่เกี่ยวข้อง
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 59
หลังจากที่ธนญและนับหนึ่งจากไปแล้ว ชนแดนนั่งทำงานของตนอยู่เงียบๆ ในขณะที่อัญชิสาเอาแต่นั่งหน้างอ ไม่สบอารมณ์นักตั้งแต่พวกเขาจากไป เธอลุกจากรถเข็นไปนั่งบนเตียง เมื่อชนแดนเหลือบมอง เธอก็ดึงม่านกั้นที่เป็นฉากบังเตียงไม่ให้เห็นหน้าเขา“คุณอารมณ์ไม่ดีเพราะคุณธนญมากับแฟนของเขาอย่างนั้นหรือ”“ไม่ใช่ อย่ามาทำรู้ดี”อัญชิสาปฏิเสธเสียงแข็ง พร้อมกระชากม่านกั้นออกมาจ้องเขาเขม็ง ชนแดนหันไปมองเธอนิ่ง กับปฏิกิริยาโจ่งแจ้งขนาดนี้ยังกล้าปฏิเสธ เธอคงกลัวเสียฟอร์มกับเขา“คุณซ่อนความรู้สึกไม่เก่ง คุณรู้ไหม”“รู้เหรอว่าฉันคิดอะไรอยู่”“รู้สิ”คำตอบของชนแดนทำอัญชิสานิ่งไปแป๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น เธอล้มตัวลงนอน และหยิบมือถือขึ้นมาดูฆ่าเวลา รอให้เขาทำงานเสร็จจะได้พาเธอไปส่งเสียที“คุณดีขึ้นมาแล้ว คงไม่ต้องนั่งรถเข็ญแล้ว เพราะคุณสามารถเดินและพยุงตัวได้ดีขึ้นแล้ว คืนนี้ผมคงไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนคุณ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 60
ธนญ ที่ยังลืมตาอยู่ แม้นับหนึ่งหลับไปนานแล้ว เขากำลังครุ่นคิดถึงเรื่องเด็กในท้องของมินตรา ซึ่งเป็นหลานของเขา เขาเองก็ยังทำใจยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก ตอนที่ความสัมพันธ์ของธนัญญากับเขตรัฐถูกเปิดเผย อาของเขาก็ตีโพยตีพายยกใหญ่ ทำราวกับโลกทั้งใบของสินธรธนารักษ์กำลังจะแตก เรียกทุกคนเข้าไปต่อว่ากันยกใหญ่ แถมยังประกาศกร้าว ว่าจะไม่มีวันยอมรับสะใภ้ที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอีกด้วยส่วนตรีวิทย์น้องชายของเขา เติบโตมาด้วยความขัดแย้งของพ่อแม่ สุดท้ายต้องจบที่การหย่าร้างแยกทางกัน เขาเองคงไม่ต้องการให้ลูกของเขาต้องเติบโตมาแบบเดียวกันกับเขาอย่างแน่นอน ธนญเชื่อว่า หากตรีวิทย์รู้ว่าเด็กในท้องของมินตราคือลูกของเขา เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอกับลูกไปอย่างแน่นอนธนญถอนหายใจออกมา จนทำให้นับหนึ่งที่นอนแนบอกของเขารู้สึกตัวตื่น นับหนึ่งรับรู้ถึงความวิตกกังวลของธนญ ถึงแม้เขาจะได้ขึ้นชื่อว่า เป็นผู้นำคนใหม่ของสินธรธนารักษ์ มันก็แค่เรื่องของการบริหารและเรื่องของธุรกิจ ไม่ใช่เรื่องในครอบครัวที่จะสาม
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 61
พรีม ลงจากรถอย่างว่าง่าย เธอตกตะลึงกับความโอ่อ่ากว้างขวาง ที่แตกต่างจากภายนอกอย่างสิ้นเชิง พรีมมองไปรอบๆ โรงจอดรถขนาดใหญ่หน้ากว้าง ที่สามารถจอดรถได้กว่าสี่ถึงห้าคัน ด้านหลังของรถยนต์สามคันที่จอดอยู่ เป็นประตูไม้บานคู่ขนาดใหญ่พรีมต้องตกตะลึงกับการตกแต่งภายในของเขา เพราะเมื่อประตูบานใหญ่ที่เปิดออก คือห้องรับแขกกึ่งห้องนั่งเล่นสบายๆ ไม่มีแบบแผนนัก เพดานบุฝ้ากันความร้อน และติดตั้งแอร์คอนดิชั่นราวกับอยู่ในบ้านจริงๆ แม้จะไม่มีหน้าต่างให้มองเห็นทิวทัศน์ภายนอก แต่กลับไม่รู้สึกว่าขาดสิ่งใดสักนิด โกดังที่เป็นแนวลึกถูกวางโครงสร้างใช้สอยได้มากมาย มีพื้นที่จัดให้เป็นสวนเล็กๆที่อยู่ถัดไปด้านใน กั้นด้วยผนังกระจกใส ที่มีหลังคาโปร่งแสงให้แดดส่องลงมาถึง ราวกับสตูดิโอที่เซ็ตฉากไว้สำหรับการถ่ายทำภาพยนต์ แต่เขากลับทำมันให้เป็นที่อยู่อาศัยได้จริง“ว้าว! ไม่อยากเชื่อ นายทำได้ยังไง”“โกดังสินค้าเก่า เมื่อก่อนเป็นพื้นที่โรงงานเล็กๆ ตั้งแต่สมัยคุณปู่ พอกิจก
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 62
หนุ่มสาวราวเจ็ดถึงแปดคนยืนห้อมล้อมเตียงผู้ป่วยที่เพิ่งฟื้นตัวอย่างสืบสาย ดูจะน่าอึดอัดสักหน่อยสำหรับผู้พบเห็น แต่มันกลับเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นสำหรับเขา พัศวีเปิดประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนๆ พร้อมหน้าพร้อมตา พรีม เดินตามเขาเข้ามาอย่างเคอะเขินทันทีที่ธนญและนับหนึ่งมองเห็นพรีม พวกเขาต่างอึ้งไป นิ่งงันไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมา ว่าดีใจที่ได้พบกับพรีม หากแต่เป็นอารมณ์มึนงงสงสัย ว่าทำไมพวกเขาถึงมาด้วยกัน ในอดีตพรีมตั้งป้อมเป็นอริกับนับหนึ่งเพราะแอบหลงรักธนญ เธอกันท่าและหาเรื่องนับหนึ่งอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งจบการศึกษา แต่เมื่อเวลาผ่านไปต่างฝ่าย ต่างก็ค่อยๆ ลืมกันไป จนไม่หลงเหลือความบาดหมางใดๆค้างคาอยู่ในใจกันอีก หากแต่ความตะขิดตะขวงใจที่ไม่ได้เจอกันนาน จึงยังไม่รู้ว่าจะวางสีหน้าแบบใดให้กันและกันมัสยาซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ณัฐการ สะกิดณัฐการเบาๆ เมื่อเห็นพัศวีควงคู่มากับสาวที่พวกเธอคุ้นหน้าคุ้นตา และดูท่าทางจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษ“ดูสิว่าฉันพาใครมาเยี่ยมนาย”
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 63
พรีมกอดร่างของพัศวีอย่างหวงแหน เธอหลับไปเพราะความอ่อนล้า แม้จะยังอยากที่จะร่วมรักกับพรีม แต่เขาก็รู้ดีว่าร่างกายของเธอไม่สามารถรองรับความต้องการของเขาได้ตลอดทั้งคืน เขาจึงต้องอดทนและหยุดยั้งความต้องการของตัวเองให้ได้พรีมค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ในขณะที่เสียงหายใจของพัศวี ยังคงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ พัศวียังไม่หลับ เขาลืมตาอยู่ในความมืด“ทำไมนายไม่หลับ”พรีมถามเขาอย่างแผ่วเบา ศีรษะอิงแนบกับหัวไหล่ในอ้อมแขนที่โอบกอดเธอ แขนของพรีมโอบกอดรอบลำตัวแน่นของพัศวี เธอหลับไปนาน จนอาจทำให้เขาปวดแขนหรืออาจจะชาได้ พรีมจึงคิดจะขยับออก หากแต่พัศวียังคงกระชับกอดนั้นไว้ไม่ยอมปล่อย“ฉันไม่เป็นไรหรอก”“นายอาจจะปวดแขนได้”“เป็นห่วงฉันหรือ”พรีมไม่ตอบ หากแต่กระชับวงแขนของตัวเองเช่นกัน พัศวีกดสายตาลงต่ำ มองเห็นหน้าผากโค้งมน สันจมูกที่ได้รูปเป็นสันของพรีม เขามองมันด้วยสายตาอ่อนโยน ยามที่ได้ใกล้ชิดกันเช่นนี้
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 64
อัญชิสากลืนอาหารเข้าไปได้ สองถึงสามคำ ก็มีทีท่าว่าจะอาเจียน เธอลุกไปที่ห้องน้ำ ไม่สามารถเดินได้เร็วอย่างที่คิด จึงต้องใช้มือข้างหนึ่งปิดปากตัวเองไว้ให้สนิท เพื่อไม่ให้สำรอกออกมาเลอะเทอะ แม้จะมีเมือกเหนียวซึมล้นออกมา แต่ก็ทันปล่อยลงโถชักโครกอัญชิสาอาเจียนจนเส้นเลือดและเส้นเอ็นบริเวณลำคอเรียวเล็กขึ้นสันนูน อาการมวนในท้องกระอักกระอวน เพราะอาการท้องว่าง ทำให้เมื่อมีอาหารลงไปในกระเพาะ จึงเกิดปฏิกิริยาท้องไม่รับ ดันสิ่งที่เข้าไปออกมาโดยอัตโนมัติชนแดนเดินตามมาดูช้าๆ ภาพที่เห็นอัญชิสาเกาะขอบโถ และโก่งคออาเจียนอย่างทรมาน จนน้ำหูน้ำตาไหล ส่วนที่มือหนึ่งกุมอยู่ที่ท้องของตัวเอง เพราะมีอาการจุกเสียด“เหมือนคุณจะมีอาการโรคกระเพาะร่วมด้วย”ชนแดนหยุดนั่งลงข้างๆ ก่อนจะช่วยลูบหลัง และประคองเธอมาที่อ่างน้ำ เพื่อล้างปากและล้างคราบเศษอาหารและคราบอาเจียนต่างๆ ที่คาวคุ้ง เหงื่อบนหน้าผากที่เกาะพราว เพราะอาการเครียด และความเหนื่อยล้า และทรมาน
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 65
เมื่อออกมาจากห้องทำงานของนับหนึ่ง มินตราเข่าแทบทรุด เพราะไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน มินตราค่อยๆพยุงร่างที่อ่อนแรง นั่งลงเก้าอี้ทำงานของตัวเองช้า ใบหน้าซีดเผือด หายใจไม่ออก เพราะมันอั้นและจุกอยู่กลางอก น้ำตาคลอเอ่ออยู่ที่เบ้า มินตราพยายามกระพริบตา เพื่อกั้นให้น้ำตากลับเข้าไปข้างในไม่ให้ไหลออกมามินตรานึกถึงวันแรกที่ได้เจอกับตรีวิทย์ จนเลยเถิดไปถึงการมีสัมพันธ์ที่ไม่ใครรู้ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน แม้จะเพราะเรื่องบนเตียง แต่ความผูกพันมันเริ่มก่อตัวทีละนิด จนเปลี่ยนเป็นความชอบ แต่เธอยังไม่ได้มั่นใจว่ามันคือความรักไหม เธอรักตัวเองและครอบครัวมากกว่า พยายามคิดอยู่เสมอว่าตรีวิทย์ก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไป ที่ยังไม่พร้อมรับผิดชอบเด็กคนหนึ่ง หรือการมีชีวิตคู่ เพราะวัยที่เพิ่มผ่านพ้นวัยรุ่นเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ไม่นานตรีวิทย์ ตื่นจากอาการเมามาย ในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้ายับยู่ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ที่ปาเข้าไปเกือบบ่ายสอง &nbs
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 66
เขตรัฐพามินตราขึ้นมายังห้องผู้ป่วยของตรีวิทย์ เมื่อเปิดประตูเข้าไป พบว่ามีเพียงธนัญญา นั่งเฝ้าตรีวิทย์อยู่เพียงลำพัง“คนอื่นไปไหนกันหมดครับ ทำไมคุณถึงอยู่คนเดียว”“คนอื่นๆ ไปห้องพี่สืบสายกันหมดแล้ว กลัวว่าพวกคุณขึ้นมาจะไม่เจอใคร ฉันเลยอาสานั่งเฝ้า เพราะกลัวตาวิทย์ฟื้นขึ้นมาแล้วไม่เห็นใคร”สายตาที่ธนัญญามองเขตรัฐ และมินตราเต็มไปด้วยคำถาม เขตรัฐเข็นมินตราเข้าไปนั่งที่ข้างเตียง“มินเฝ้าคุณตรีวิทย์ไปก่อนแล้วกัน พี่กับคุณนัญจะไปเยี่ยมคุณสืบสายก่อน”“ค่ะ”มินตรารับคำสั้นๆ เธอเอาแต่มองหน้าที่หลับใหลของตรีวิทย์ด้วยความเป็นห่วง ผิวขาวซีดเซียวของเขายามนอนสงบนิ่ง ทำให้เธอเป็นห่วงขึ้นมา และสงสารเขาจับใจ อาจเพราะเขาเป็นทายาทของสินธรธนารักษ์ การที่เธอท้องกับเขา คงทำให้เขาเครียดมากจริงๆธนัญญาเดินตามเขตรัฐออกมาเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร ก่อนจะเข้าในลิฟท์ เพื่อไปชั้นบนที่สืบสายนอนพักฟื้นอย
บทล่าสุด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 154
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 153
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 152
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 151
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 150
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 149
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 148
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 147
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 146
