พิเศษ : กบฏ

พิเศษ : กบฏ

ปัง!! ปัง!! ปัง!!...เสียงปืนรัวดังกังวาน เหมือนสะท้านมาจากด้านในป่าทึบที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ สิ่งที่ได้ยินทำให้คนที่ไม่ทันตั้งตัว รีบหดตัวหมอบลงที่ต่ำ พร้อมกับกอดแน่นหญิงที่รักอย่างห่วงใย

“กะ เกิดอะไรขึ้น” 

ฟาตินที่ตัวสั่นในอ้อมกอดของอานัส ใช้มือปิดหูไว้ป้องกันเสียงดังจากกระสุนปืน เธอเอ่ยถามตะกุกตะกักอย่างหวาดกลัว

“เงียบก่อนนะ เดี๋ยวเราจะโทรเรียกอัมกาส” 

อานัสที่เริ่มกังวลใจ การที่ได้ยินเสียงปืนดังติดกันหลายนัด ทำให้เขานั้นนึกห่วง ถ้าตัวคนเดียวคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่กลับมีหญิงสาวที่รักข้างกาย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะกังวล แถมอาวุธติดตัวก็ไม่มี ปืนสักกระบอกก็ไม่ได้คิดพกมา ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้

ปัง!! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! 

(กรี๊ด)

(ว้าย)

(เฮือก!!)

เสียงปืนดังติดกันหลายนัด พร้อมกับเสียงหวีดร้องของชาวบ้าน เหมือนมันกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ฟาตินที่กลัวจนตัวสั่น สองมือปิดหูบังไว้ ไม่ให้ได้ยินเสียงปืนชัดเจน เธอถูกอานัสโอบกอดไว้แน่น ในขณะที่เขาพยายามต่อสายหาคนสนิท

“อัมกาส!! ด้านนอกเกิดอะไรขึ้น!” เมื่อต่อสายได้สำเร็จ เขาจึงเอ่ยถามทันทีด้วยความใคร่รู้

“พวกมันกำลังจะเขายึดหมู่บ้านครับท่าน ตอนนี้ท่านอยู่ไหน?” อัมกาสที่อยู่ด้านนอกนึกห่วงใยผู้เป็นนาย

“เราอยู่ในบ้านกับฟาติน เสียงปืนด้านนอกสนั่น น่าจะมีผู้คนถูกยิง...อัมกาส! เรียกคนของเรามาที่ด่วน พร้อมอาวุธครบมือ หมู่บ้านนี้ต้องปลอดภัย เราจะให้ผู้คนเกิดอันตรายไม่ได้ นำเครื่องขึ้นประจำการทางอากาศ เตรียมกำลังพลภาคพื้นดินให้พร้อม แล้วมาประจำพื้นที่ด่วน นี่คือคำสั่ง” 

อานัสเดาเหตุการณ์แล้วบอกผ่านลูกน้องทางเครื่องมือสื่อสาร สั่งการแก่ลูกน้องคนสนิทอย่างฮึกเหิม แน่นอนว่าพื้นที่ทั้งหมดที่เขาเหยียบอยู่ตอนนี้ อยู่ในส่วนที่เขาดูแล

อำนาจและอิทธิพลที่เขามี บุตรชายของท่านผู้นำรัฐทางใต้ ที่ได้รับตำแหน่งสูงสุดของทหาร แต่นานทีเขาถึงจะได้ทำในสิ่งเหล่านี้ นอกจากว่ามีเหตุร้ายที่คิดทำลายพื้นที่อย่างอุอาจ เขาจะไม่ปล่อยให้โจรร้ายลอยนวล

“รับทราบครับ!” อัมกาสตอบรับคำสั่งอย่างหนักแน่น ก่อนที่เขาจะวางสายไป แล้วจัดการสานต่อคำสั่งตามที่ได้รับมอบหมาย

“ท่านอานัส มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมดูร้ายแรง”

ฟาตินที่อยู่ในอ้อมกอดของชายตัวโต เธอเอ่ยถามด้วยความหวาดระแวง

เหตุการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัว เสียงปืนกระหน่ำดังลั่น เธอไม่เคยพบเจอกับความรุนแรงขนาดนี้มาก่อน มันทำให้เธอนั้นนึกกลัวตาย ทั้งที่เพิ่งได้รับคืนอิสรภาพมาไม่นาน เธอยังอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อบนโลกใบนี้

“ฟาติน อยู่ตรงนี้นะ อย่าออกไปไหน เราจะไปดูสถานการณ์ด้านนอก”

เขาผละกอดจากเธอ แล้วจ้องหน้ามองลึกเข้าไปในดวงตากลมที่เริ่มแดงก่ำ จับไหล่สองข้างของเธอมั่น สั่งการต่อเธอให้ทำตาม

“ไม่ค่ะ อย่าไปมันอันตราย อย่าไปนะคะ ฉันกลัว”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ น้ำตาเริ่มรินไหลเพราะหวาดหวั่นดั่งปากว่า จับมือของเขาไว้แน่นอย่างต้องการที่พึ่งพิง

“เราไปแค่แป๊บเดียว แค่จะไปดูสถานการณ์เท่านั้น มุดเข้าไปใต้เตียงนะฟาติน เชื่อเรานะ แล้วจะรีบกลับมาหา อย่าออกไปไหนจนกว่าเราจะมา เข้าใจไหม?”

เขาบอกพร้อมกับผลักเธอให้มุดเข้าใต้เตียงนอน จูบลงกลางหน้าผากนูนนั้น มือหนาลูบใบหน้าสวยที่แปดเปื้อนด้วยหยาดน้ำตา พะวงหนักหนากลัวว่าเธอจะได้รับอันตราย แต่จะอยู่ช้าแบบนี้ก็ไม่ได้ เพราะสถานการณ์ด้านนอกตอนนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นบ้าง

ปัง! ปัง!

“แม่งเอ้ย!!”

กระสุนปืนสาดกระหน่ำรุนแรง จนอานัสนั้นแทบหลบไม่ทัน เขามองออกไปด้านนอกที่มีผู้คนล้มตาย เลือดสีแดงสดไหลไปตามพื้นดิน กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ

“อัมกาส ตอนนี้ถึงไหนแล้ว สถานการณ์ไม่ค่อยดี คนของมันมีเยอะมาก แล้วไม่รู้ว่ามีซุ่มอยู่จุดไหนอีก มันตั้งใจฆ่าล้างหมู่บ้าน”

เมื่อประเมินสถานการณ์แล้วดูย่ำแย่ เขาจึงรีบต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันที แล้วรีบเล่าความเคลื่อนไหว

“ท่านครับ สายของเรารายงานว่า กลุ่มคนเหล่านี้คือคนของน้องชายท่านฮาฟีสครับ” อัมกาสที่ได้รับข่าวสารอันรวดเร็ว รีบรายงานผู้เป็นนายทันที

“ว่าไงนะ ทำไมคิดประกาศเป็นศัตรูกับทางเรา ท่านฮาฟีสเป็นคู่ค้าที่ดีของเชคฮ บราฮิมและเราไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมน้องชายท่านถึงต้องปรปักกับทางเรา...บอกตรง ๆ เราตั้งรับไม่ทัน”

อานัสที่สงสัย เขาไม่รู้ความเคลื่อนไหวในเรื่องนี้ เข้าใจว่ากลุ่มคนที่คิดร้ายนั้นคือโจร ที่ต้องการยึดผืนดินเพื่อตั้งฐานผลิตยาเสพติดเท่านั้น

“น้องชายบุญธรรมของท่านฮาฟีสต้องการยึดครองอำนาจ แต่ว่าไม่มีใครลงมติให้  จึงทำการกบฏครับท่าน และบุกทลายยึดครองพื้นที่ส่วนเล็กส่วนน้อยของหลาย ๆ ทิศ รวมทั้งพื้นที่ตะเข็บชายแดนของฝั่งท่าน เชคฮ บราฮิม ด้วยครับ ตอนนี้ทั้งท่านฮาฟีสและท่านบราฮิม กำลังจัดการกำลังฝั่งของตัวเอง แต่ทางนั้นน่าจะจัดการได้ ดูไม่ค่อยน่าห่วงแล้วครับท่าน...แต่ทุกอย่างถูกน้องชายบุญธรรมของท่านฮาฟีสวางแผนไว้มานาน โดยที่ไม่มีใครจับทางได้ จนมาถึงวันนี้ที่พวกเราไม่มีใครตั้งตัวทัน น้องชายบุญธรรมท่านฮาฟีสใช้เวลารวบรวมพลกำลังกว่าสองปีเพื่อสิ่งนี้ครับ...เขาต้องการยึดอำนาจของทุกทิศเพื่อเป็นใหญ่ ต้องการโค่นพี่ชายตัวเองลงจากอำนาจที่มีเหนือกว่าเขา นี่คือสิ่งที่ครรชิต มือขวาคนสนิทที่เก่งกาจของท่านบราฮิมรายงานครับ บอกว่าให้จัดการได้เลยไม่ว่าจะเป็นหรือตาย เพราะมีคำสั่งเด็ดขาดจากท่านผู้นำรัฐที่เป็นบิดาของท่านฮาฟีสสั่งการลงมาแล้ว” อัมกาสรายงานตามสิ่งที่ได้รับรู้มา

“เราพอจะจับใจความได้ อัมกาสตอนนี้ฟาตินกำลังอยู่ในเขตอันตราย เราอยากให้พานางหนีไป บ้านพักส่วนตัวที่ไม่มีใครรู้  ให้พาเธอไปหลบซ่อนอยู่ที่นั่น  เราจัดการทางนี้เสร็จแล้วจะรีบตามไป ตอนนี้ให้กำลังพลเข้าพื้นที่ได้เลย เก็บเสนียดจากดินแดนของเราให้สิ้นซาก...เราจะพาฟาตินไปรอที่ริมธารตรงป่าด้านหลัง”

อานัสสั่งการผ่านเครื่องมือสื่อสาร เขากดวางสายทันทีแล้วรีบกลับเข้าไปหาฟาตินที่รออยู่ด้านใน

“ฟาติน” 

เขาเรียกคนที่นั่งขดตัวอยู่ใต้เตียงด้วยอาการสั่นกลัว เมื่อเห็นว่าเป็นใครเธอจึงค่อย ๆ คลานออกมาอย่างเชื่องช้า พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“ท่านอานัส ฟาตินกลัวค่ะ กลัวเหลือเกิน อึก ฮึก”

เมื่อเห็นว่าเธอตัวสั่น เขารีบกอดเธอแนบแน่นอย่างปลอบประโลม

“ฟาติน ไม่ต้องกลัวเราอยู่นี่ รับรองว่าเธอต้องปลอดภัย”

อานัสพูดปลอบใจให้เธอคลายกังวล แต่เหมือนคนในอ้อมกอดจะหวาดกลัวมากมาย เธอสั่นไปทั้งร่าง พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น

“เราจะออกจากที่นี่ได้ไหมคะ อึก อึก”

“เดี๋ยวอัมกาสกำลังมาพร้อมคนของเรา...ฟาตินฟังเราให้ดีนะ ที่นี่อันตรายเกินกว่าที่เธอจะอยู่ ให้ไปกับอัมกาสนะได้ยินไหม อัมกาสจะพาเธอไปอยู่ในที่ปลอดภัย”

“ค่ะ ฉันจะไปเราจะไปด้วยกันนะคะ”

“ไป เราต้องรีบไปรออัมกาสตรงริมธาร”

“ค่ะ”

เขาไม่ได้ตบปากรับคำต่อเธอ เพราะรู้ดีว่าการไปหลบซ่อน จะมีเพียงเธอเท่านั้นที่ต้องไปลำพังโดยไร้เขา แต่นั่นก็ไม่อยากให้เธอกังวล เพราะหน้าที่ของเขานั้นต้องจัดการคนรกแผ่นดินให้หมดสิ้นเสียก่อน