ตอนที่39 จบบริบูรณ์

Chapter 39

จบบริบูรณ์

แม่เล็กหวังว่าหลานชายของเขาจะรู้ว่า ควรทำอย่างไร เพราะตัวแม่เล็กเองก็ไม่รู้ใจได้ ว่าอาการที่ว่านน้ำกำลังเป็น มันเกิดจากความรักหรือความเห็นแก่ตัวที่รู้สึกเป็นเจ้าของ

คืนนี้เป็นคืนที่เหงาและสับสนไปหมด ว่านน้ำพยายามถามตัวเอง ว่าเขาเป็นอะไร ทำไมเขารู้สึกเหมือนอยู่ไม่ได้ ถ้าต้องไม่มีพิมพกานต์ น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลอย่างไม่อายใคร พรุ่งนี้เขาจะไปตามเธอกลับมาให้ได้ ว่านน้ำตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

ก๊อกๆ “ว่านคะ วรินทร์เป็นห่วงคุณ เปิดประตูให้รินทร์เข้าไปนะคะ”

หญิงสาวผู้ผ่านโลกมาอย่างมากมาย เธอรู้ว่าเวลานี้ คนรักเก่าของเธอกำลังเหงา เป็นโอกาสทีดี ที่เธอจะพยายามเอาหัวใจของเขากลับมาให้ได้

“รินทร์คุณกลับห้องไปเถอะ ผมมีเมียแล้ว ไว้มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน เวลานี้คงไม่เหมาะ”

“แต่รินทร์...”

“พรุ่งนี้เช้าผมจะให้คนเรือไปส่งคุณที่ฝั่ง แต่ถ้าคุณไม่กลับ ผมก็จะเป็นคนไปอยู่ที่อื่นเอง” คำพูดที่เด็ดขาดไร้เยื่อใย ทำให้วรินทร์ต้องยอมถอยกลับ เพราะรู้ว่าดึงดันต่อไปก็เสียเวลาเปล่า เธอคงต้องกลับไปหา เป้าหมายอื่นแทน

พิ