Chapter 8ทะเลแห่งการเรียนรู้ยังไม่ทันจะเล่าจบ พลอยรดาได้ยินมาถึงตอนนี้ ก็เข้าใจว่า ชายหนุ่มที่พี่สาวไปเจอ คงไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษหรืออาจจะทำร้ายอะไรพี่สาวของเธอแน่ๆ“ไม่อะไรหรอกรดา ก็อย่างที่คุยกันข้างล่าง เขาก็พูดจาจิกกัดพี่ แต่โชคดีที่พี่มีน้องสาวแสนจิกกัดเก่ง พี่เลยได้วิทยายุทธไป พอสู้กับเขาได้” มือบางยื่นมารูปหัวน้องสาวอย่างเอ็นดู“นี่รดากำลังโดนชมใช่ไหมคะ จะได้ดีใจ ไม่รู้ล่ะ พี่พิมพ์จะต้องไม่ยอม ถ้าอีตาคนนั้น ชื่ออะไรนะ ”“ว่านน้ำ” รดาลืมชื่อ“ใช่ๆ ว่านน้ำ รดาจะจำเป็นสาหร่ายทะเลอยู่เรื่อยเลย”“เรียกเขาซะ ใครจะไปชื่อเพราะเหมือนแฟนคุณพลอยรดาล่ะคะ” คนเป็นพี่แซวคนช่างติ“พี่พิมพ์คะ อย่าเพิ่งบอกแฟนรดาเรื่องที่รดาให้พี่พิมพ์ไปแต่งงานกับผู้ชายบ้านนู้นแทน แล้วก็อย่าเพิ่งบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่ารดามีแฟนแล้ว รดาไม่อยากให้พ่อเครียดหรือเป็นกังวลกับรดา”“พี่ว่านะ ทั้งคู่รู้อยู่แล้วว่ารดา กำลังมีความรัก ถึงได้ขึงขังไม่ยอมท่าเดียว เพียงแต่ท่านอาจจะมองว่า มันอาจเป็นความรักแบบหนุ่มสาววัยรุ่น เลยไม่ได้คาดคั้นถามความจริง”ทั้งภาณุและเพ็ญแขดูออกว่าลูกสาวคนเล็กกำลังมีความรัก แต่สาเหตุจริงๆ ทีทั้งคู
Chapter 9แลก“เราจะไปสอนอะไรลูกนาย ตาว่านนู้น เดี๋ยวเขาแต่งงานกัน เขาก็สอนกันเองแหละ” นิรุตนึกภาพลูกชายจะมีเมียก็อดยิ้มไม่ได้“ว่าแต่ ว่านน้ำยอมแล้วใช่ไหม ที่จะให้นายจับคลุมถุงชน” ภาณุแอบหวั่นว่าถ้าว่านน้ำไม่เต็มใจ จะมาลงกับลูกสาวของเขา“คลุมถุงชน พูดเสียดูแย่เลย เรียกว่าหาคนที่เหมาะสมให้ลูกดีกว่า” นิรุตไม่ชอบคำนี้เลย ฟังดูเหมือนเขาบังคับจิตใจลูก“เรายังไม่ได้คาดคั้นเอาคำตอบ อาทิตย์หน้านี่แหละ ปล่อยให้สองคนเขาได้มีเวลาเรียนรู้กัน แต่เราว่าเราดูไม่ผิด หนูพิมพ์เป็นน่ารัก ส่วนลูกเราก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ถ้าได้ใกล้ชิดกัน เราเชื่อว่าทุกอย่างจะไม่มีปัญหา ”เวลาผ่านไปเร็วมากในความคิดของพิมพกานต์ เธอทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ที่จะต้องไปไกลครอบครัว ไปแบบตัวคนเดียว ไปกับผู้ชายที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วย เธอกับเขาเจอกันที่บ้านของเขาแค่เพียงครั้งเดียว และครั้งนี้กลับต้องไปใช้ชีวิตด้วยกันนานอย่างไม่มีกำหนด แต่พิมพ์กลัวว่า ความกลัวของเธอจะทำให้บุพการีทั้งสองเป็นห่วง เธอจึงทำเหมือนตื่นเต้นเสียเหลือเกินที่ได้ไปเที่ยว“ขนของไปน้อยจังพี่พิมพ์ ไปอยู่เกาะนะ ขาดเหลืออะไรจะลำบากเอา” น้องสาวยืนมองกระเป๋าเพียงไม่กี่ใบ
Chapter 10เธอกับฉัน..ทำความรู้จัก “ไม่เคยไกลพ่อไกลแม่เหรอ ทำหน้าเหมือนเด็กกำลังจะร้องไห้ ” ชายหนุ่มที่กำลังขับรถชายตามองหญิงงสาวที่นั่งข้างๆ “ค่ะ...” “ไม่เคยไกลได้ยังไง คุณพ่อบอกว่าเธอกับน้องสาวถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำ ไม่ใช่หรอกเหรอ” ว่านน้ำแปลกใจ “ไปอยู่โรงเรียน ที่มีทั้งน้อง มีทั้งเพื่อน มีทั้งครู มันจะเหมือน กับการต้องไปอยู่ในที่ ที่ไม่มีคนรู้จักคุ้นเคยได้อย่างไรกันคะ” พิมพกานต์อธิบาย “ใช่เราต่างก็ไม่คุ้นเคยกัน และเธอยอมที่จะให้คุณพ่อ คุณแม่เราคลุมถุงชนทำไม” “คุณพ่อคุณ เป็นคนเสนอ ส่วนฉันมีหน้าที่ทำตาม คุณพ่อคุณแม่ของฉันค่ะ” “ชีวิตเป็นของเรานะ ทำไมเราไม่เลือกกันเอง ผมถามคุณจริงๆ พิมพกานต์” “ชีวิตของลูก คือของพ่อแม่ ฉันมีหน้าที่กตัญญูค่ะ” หญิงสาวมองออกนอกหน้าต่างตลอดการสนทนา “เธอ....คิดแบบนี้จริงๆ เหรอ” หญิงสาวละสายตาจากภายนอกหน้าต่างรถ หันมาสบตาคนถามด้วยความรู้สึกเหมือนนักโทษ ที่ถูกสอบสวนต้อนไปต้อน เหมือนเขากำลังต้องการอะไรจากเธอ “ใช่” คนตอบกระแทกเส
Chapter 11อารมณ์เสียว่านน้ำรู้สึกเอ็นดู ลูกสาวเพื่อนพ่อคนนี้จัง แต่เขาก็ไม่ลืม ที่จะพยายามให้เธอเชื่อใจเขาและยอมยกเลิกไม่แต่งงาน โดยที่เขาไม่ต้องเป็นคนยกเลิกเอง“คนเยอะเลยนะคะ ที่ตรงที่คุณชอบจะว่างรอคุณไหมนี่” พิมพกานต์ไม่รู้ว่าเขาโทรไปจองไว้แล้ว“ว่างสิครับ แถมมีอาหารจัดวางไว้อย่างเรียบร้อย”“ฮึ ยังไงคะ”“ไม่มีอะไรมาก ผมโทรมาจองทั้งโต๊ะ และสั่งอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว”เมื่อถึงโต๊ะตรงมุมโปรดของชายหนุ่มแล้ว พิมพกานต์ยืนหันหน้าเข้าหาทะเล สูดหายใจเต็มปอด หลับตา ปล่อยใจให้ว่างเปล่า“ไม่กินข้าวใช่ไหม สงสัยจะอิ่มบรรยากาศ” ว่านน้ำแซวคนที่ยืนมองทะเลไม่สนใจอาหาร“ร้านนี้บรรยากาศดีจริงๆค่ะ อาหารก็น่ากินทั้งนั้นเลย” ร่างบางนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามว่านน้ำ“ครับ แฟนผมก็ชอบที่นี่” ชายหนุ่มโกหกเพื่อต้องการให้พิมพกานต์รู้ว่าเขามีแฟนแล้ว“คุณคงพาแฟนคุณมาที่นี่บ่อยสิ” หญิงสาวถามแบบหน้าตาเฉย เหมือนไม่รู้สึกในสิ่งที่ว่านน้ำพูดไป“ไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ เพราะผมไปเรียนต่างประเทศ นานๆจะกลับมาที เพราะกลับมาคราวนี้ เจอกันได้ไม่ถึงเดือน คุณพ่อก็หาว่าที่เจ้าสาวไว้ให้เสียแล้ว”“อ่อ...เข้าใจแล้ว ปูอร่อยมากเลยค่ะ” พิมพ
Chapter 1ครอบครัว “ วิชัย มันรวยขึ้นเยอะเลยนะ จากรายได้ที่มันจับที่ดินซื้อมาขายไป” “ใช่ ฉันยอมรับ แต่คุณคะ เงินที่คุณจะเอาไปลงทุนมันไม่ใช่น้อยๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมันจะกระทบไปหมด คุณคิดดูดีๆนะคะ ” เพ็ญแขเตือนสติภาณุผู้เป็นสามี ภาณุเป็นนักธุรกิจเปิดเต็นท์ขายรถมือสอง มีด้วยกันหลายสาขา ด้วยความที่เขาเป็นคนชอบเสี่ยงโชค จึงชอบเล่นหุ้นมากกว่าการดูแลเต็นท์รถ เมื่อวานวิชัย เพื่อนสมัยเรียนมัธยม ที่ไม่ได้เจอกันนาน แวะมาเยี่ยมเยียนที่บ้าน เขาดูมีฐานะดีขึ้นมาก เขามาหาภาณุเพราะต้องการชวนร่วมหุ้นซื้อที่ดินแปลงใหญ่เพื่อเอาไว้เกร็งกำไร เขาอ้างว่าเงินทุนไม่พอ เพราะทำธุรกิจหลายตัว “จ้า พี่จะลองคิดทบทวน เพ็ญไม่ต้องกังวลนะ พี่จะคิดให้ดีที่สุดเพื่อครอบครัวของเรา” ภาณุโอบกอดภรรยาด้วยรักสุดหัวใจ ภาณุกับเพ็ญแขแต่งงานกัน หลังจากที่เพ็ญแขพลาดท่าให้คู่รักของตนแล้วเกิดตั้งครรภ์ เมื่ออีกฝ่ายรู้เรื่องจึงพยายามบ่ายเบี่ยงไม่รับผิดชอบ ภาณุแอบชอบเพ็ญแขมานานเมื่อเพ็ญแขนำเรื่องนี้ไปปรับทุกข์ เขาจึงเสนอตัวและยินดี ที่จะรับลูกของเพ็ญแขกับผู้ชายที่ไร้ความรับผิดชอบคนนั
Chapter 2สายใย“แก่แดดจริงๆ ลูกสาวคนนี้ ซักผ้าให้เป็นก่อน ค่อยคิดจะมีแฟน” เพ็ญแขหยอกสาวน้อยของบ้าน “เดี๋ยวพี่พิมพ์ก็ตามไปซักให้รดาเองแหละค่ะ ใช่ไหมคะพี่พิมพ์” น้องสาวจอมฉอเลาะคว้ามือคนนั่งข้างๆไปหอมอย่างเอาใจ “จ้า ยายตัวแสบ” มีเหรอที่คนอย่างพิมพกานต์จะปล่อยให้น้องต้องลำบาก “เพ็ญ พี่ตัดสินใจแล้วนะ ที่จะร่วมหุ้นกับวิชัย ซื้อที่ดิน พี่ลองไปดูที่วิชัยบอก ที่ดินอยู่ติดถนนใหญ่ เหมาะกับการทำโรงงาน แต่...” พูดได้เท่านี้ภาณุก็หยุดพร้อมสีหน้าที่เป็นกังวล “แต่อะไรคะคุณ...” เพ็ญแขสัมผัสได้ ว่าสิ่งที่สามีกำลังจะบอก เขากำลังไม่มั่นใจ “เงินที่พี่จะต้องไปร่วมหุ้น คือเงินทั้งหมดในบัญชีของพี่และเต็นท์รถของเรา จะเหลือก็เพียงแค่พอจ่ายเงินเดือนพนักงานได้สองถึงสามเดือน แต่พี่จะไม่ไปยุ่งกับเงินของเพ็ญและลูกๆนะ” “ถ้าคุณตัดสินใจดีแล้ว ก็ทำให้เต็มที่ค่ะ เงินของเพ็ญกับของลูก ก็คือเงินของคุณ เราทุกคนอยู่ดีมีสุขได้ทุกวันนี้ ก็เพราะมีหัวหน้าครอบครัวที่แสนดีและเป็นคนเก่งอย่างคุณค่ะภาณุ” ถึงแม้เพ็ญแขจะรู้สึกไม่เห็นด้วยแต่เขาก็เชื่อมั่นในการตัดสิน
Chapter 3ปัญหา“ลมอะไรหอบ นายมาหาเราถึงที่บ้าน” นิรุตนักธุรกิจส่งออกอาหารแปรรูปทางทะเลส่งออก ทักทายเพื่อนเก่าที่ไม่ค่อยจะได้เจอกัน แต่วันนี้เขากลับมาหาเขาถึงที่บ้าน “เราพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมเลยนะ เราจะเอาที่ดินมาจำนำนาย” “ที่ดินที่นายหุ้นกับวิชัยใช่ไหม” “นายรู้” ภาณุมองหน้าเพื่อนที่นั่งยิ้มให้เขาเหมือนรับรู้ปัญหาทุกอย่าง “อืม รู้ รู้ก่อนนาย รู้มากกว่านาย” นิรุตกอดอกหลังพิงพนักเก้าอี้รับแขกอย่างสบายใจ “หมายความว่าอย่างไรวะ เรางงไปไหม” ภาณุไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูด เหมือนมีอะไรที่เขายังไม่รู้อีกเกี่ยวกับวิชัย “ภาณุนายมันไว้ใจคนง่ายเกินไป ที่ดินตรงนั้นเราเองก็อยากได้ เราตั้งใจจะซื้อ แต่วิชัยมันชวนนายมาหุ้นแล้วซื้อตัดหน้าเรา โดยที่มันติดต่อลูกค้าที่จะซื้อต่อไว้แล้ว ซึ่งมันขายได้ราคาตั้งแต่วันแรกที่ซื้อเลย แต่มันหลอกนาย จะให้นายยอมขายคืนให้มันในราคาที่ขาดทุน แต่มันก็ผิดแผนเพราะนายไม่ยอมขาย” “ไอ้วิชัย !! ไอ้เพื่อน เลว...!” ภาณุขบกรามแน่นด้วยความแค้น “เราก็ลุ้นอยู่ ว่านายจะแก้ปัญหายังไง ขอบใจนะที่
Chapter 4หาผู้หญิงให้ไฟห้องนอนถูกปิดลง สองสามีภรรยาต่างหลับตา แต่มันหลับแค่เพียงร่างกาย หัวใจของทั้งคู่ยังไม่หยุดที่จะหาทางออกให้กับเรื่องนี้“ตั้งแต่กลับมาจากเมืองนอก พ่อเห็นลูกเอาแต่ออกนอกบ้านทุกวัน ไปหารินทร์ทุกวันเลยใช่ไหม” นิรุตนั่งรอลูกชายที่ห้องรับแขกกลางบ้าน“ใช่ครับคุณพ่อ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เป็นแฟนกันก็ต้องหมั่นไปหากันสิครับ” ว่านน้ำลูกชายคนโตของบ้าน ตอบผู้เป็นพ่อตามความจริง“รักมากเลยเหรอคนนี้”“พ่อหมายถึงวรินทร์ใช่ไหมครับ รักที่สุดเลยครับพ่อ ผมคบกับเธอตั้งแต่ก่อนที่ผมจะไปเรียนต่อ นานหลายปี เธอก็ยังคงรักผม รอผม แบบนี้คุณพ่อไม่ให้ผมรักเธอมากได้อย่างไรกันครับ” คนตอบยิ้มอย่างภูมิใจในคนรักของตน“ถ้าพ่ออยากจะให้ลูกแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นล่ะ” นิรุตเข้าเรื่อง“คุณพ่อหมายความว่าอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ” ว่านน้ำเปลี่ยนสีหน้าทันที“พ่อจะหาผู้หญิงที่เหมาะสม สักคนให้ลูก พ่ออยากให้ลูกลองเปิดใจ”“แต่!..ผมมีแฟนแล้ว คุณพ่อรังเกียจวรินทร์ที่เธอมีฐานะไม่เท่าเทียมกับครอบครัวเราใช่ไหมครับ”“พ่อไม่ได้รังเกียจวรินทร์ แต่พ่อคิดว่าเธอยังไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีพอสำหรับลูก” ด้วยนิสัยที่เงียบขรึม นิรุตให้