ตอนที่ 2 สายใย

Chapter 2

สายใย

“แก่แดดจริงๆ ลูกสาวคนนี้ ซักผ้าให้เป็นก่อน ค่อยคิดจะมีแฟน” เพ็ญแขหยอกสาวน้อยของบ้าน

            “เดี๋ยวพี่พิมพ์ก็ตามไปซักให้รดาเองแหละค่ะ ใช่ไหมคะพี่พิมพ์” น้องสาวจอมฉอเลาะคว้ามือคนนั่งข้างๆไปหอมอย่างเอาใจ

            “จ้า ยายตัวแสบ” มีเหรอที่คนอย่างพิมพกานต์จะปล่อยให้น้องต้องลำบาก

            “เพ็ญ พี่ตัดสินใจแล้วนะ ที่จะร่วมหุ้นกับวิชัย ซื้อที่ดิน พี่ลองไปดูที่วิชัยบอก ที่ดินอยู่ติดถนนใหญ่ เหมาะกับการทำโรงงาน แต่...” พูดได้เท่านี้ภาณุก็หยุดพร้อมสีหน้าที่เป็นกังวล

            “แต่อะไรคะคุณ...” เพ็ญแขสัมผัสได้ ว่าสิ่งที่สามีกำลังจะบอก เขากำลังไม่มั่นใจ

            “เงินที่พี่จะต้องไปร่วมหุ้น คือเงินทั้งหมดในบัญชีของพี่และเต็นท์รถของเรา จะเหลือก็เพียงแค่พอจ่ายเงินเดือนพนักงานได้สองถึงสามเดือน แต่พี่จะไม่ไปยุ่งกับเงินของเพ็ญและลูกๆนะ”

          “ถ้าคุณตัดสินใจดีแล้ว ก็ทำให้เต็มที่ค่ะ เงินของเพ็ญกับของลูก ก็คือเงินของคุณ เราทุกคนอยู่ดีมีสุขได้ทุกวันนี้ ก็เพราะมีหัวหน้าครอบครัวที่แสนดีและเป็นคนเก่งอย่างคุณค่ะภาณุ” ถึงแม้เพ็ญแขจะรู้สึกไม่เห็นด้วยแต่เขาก็เชื่อมั่นในการตัดสินใจของสามี

          “แม่คะ ทำไมอาทิตย์นี้คุณพ่อไม่มารับเรา ปล่อยคุณแม่ขับรถมาคนเดียว” รดาสงสัยเมื่อถึงเวลากลับบ้าน ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยมีครั้งไหนที่บิดาของเธอจะไม่มารับด้วยตัวเอง

            “คุณพ่อ มีนัดกับเพื่อนที่ร่วมหุ้นกันทำธุรกิจลูก เดี๋ยวเรากลับถึงบ้าน คุณพ่อก็คงกลับมาถึงพร้อมกับเรา”

            วิชัยพาภาณุไปเจอกับคนนู้นที คนนี้ที จนตอนนี้ ภาณุถอนเงินในบัญชีของเพ็ญแขบางส่วน เอาไปหุ้นซื้อที่ดินแปลงใหม่อีกสองแปลง ทั้งที่แปลงแรกขายไปได้เพียงไม่กี่ไร่ ถ้าคิดเป็นราคาต่อไร่ก็ถือว่าได้กำไร แต่ปัญหาคือเงินจำนวนหลายล้านไปจมอยู่กับที่ดิน ที่สร้างประโยชน์อะไรไม่ได้

            ก่อนกลับบ้านสามคนแม่ลูกแวะซื้ออาหารกลับไปกินพร้อมหน้าพร้อมตากันที่บ้านแทนการนั่งกินที่ร้านอย่างทุกครั้ง พิมพกานต์สัมผัสได้ถึงความไม่สบายใจของมารดาที่แสดงผ่านทางสีหน้าที่ดูหมองคล้ำลง

            “กลับกันแล้วเหรอสามสาวสุดสวยของบ้าน” ภาณุกลับมาถึงบ้านก่อนลูกได้เพียงไม่กี่นาที

            “รดางอนคุณพ่อแล้ว งานอะไรจะสำคัญกว่าการไปรับ  รดากับพี่พิมพ์” มือกอดอกปากเล็กถูกดันขึ้นไปจนติดจมูก ตามประสาลูกคนเล็กที่โดนเอาใจ

            “พ่อขอโทษนะ เอาไว้ครั้งหน้าจะพาไปเที่ยว อีกสองเดือนก็จะเรียนจบกันแล้ว สงสัยพ่อต้องพาไปเที่ยวต่างประเทศเป็นการฉลองเสียหน่อย”

            “ถ้าอย่างนั้นรดาหายโกรธแล้ว แต่ถ้าคุณพ่อผิดสัญญา รดากับพี่พิมจะไม่พูดกับคุณพ่อเลย ไม่นวดหลังให้ด้วย แล้วไม่ต้องมาง้อเลย โกรธนานาเลยคอยดู”

 น้องสาวคนเล็กงอนพ่อคนเดียวไม่พอ ต้องเอาชื่อพิมพกานต์เข้าไปด้วยทุกครั้ง เพราะรู้ว่าพี่สาวสุดที่รักพร้อมจะคิดเหมือนเธอเสมอ

“ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ” เพ็ญแขส่ายหัวให้กับความเจ้าแง่แสนงอนของลูกสาว

หลังจากจัดการอาหารบนโต๊ะเรียบร้อย รดาเองขอตัวขึ้นไปคุยโทรศัพท์บนห้องนอนเพราะกำลังมีความรัก ส่วนพิมพกานต์ช่วยมารดาเก็บกวาดถ้วยชามอยู่ในครัว ภาณุเองก็สาละวนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ หลายครั้งที่พิมพกานต์สังเกตเห็นบิดาของเขา เอามือกุมขมับทำหน้าวิตกกังวล

“คุณแม่คะ ตอนนี้ที่บ้านเรา กำลังมีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่าคะ” ลูกสาวคนโตอดเป็นห่วงบุพการีไม่ได้จึงถามจากมารดาแบบตรงๆ

“มีลูก แต่ไม่เป็นไร พ่อกับแม่ช่วยกันแก้ปัญหาได้ ลูกไม่ต้องเป็นห่วง” เพ็ญแขหันมาตอบก่อนจะหันหลังให้คนถามเพราะไม่อยากให้ลูกสาวเห็นความกังวลบนใบหน้าที่มันยิ่งนับวันยิ่งแสดงชัด

“คุณแม่คะ ถ้ามีอะไรที่พิมพ์ช่วยได้ บอกพิมพ์นะคะ”

“จ้าลูก ไปพักเถอะ ไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวแม่ก็จะขึ้นไปนอนเหมือนกัน”

พิมพกานต์รับรู้ได้ว่ามารดากำลังไม่สบายใจ ส่วนบิดาของเธอก็กำลังเครียดกับสิ่งที่กำลังทำ แต่ในเมื่อทั้งคู่ยังไม่เล่าอะไรให้เธอฟัง พิมพกานต์ก็คิดว่าคงเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่เธอเองคงยังไม่ถึงเวลาต้องรู้

            “เพ็ญ ที่ดินที่เราซื้อแปลงใหญ่ยังขายไม่ได้เลย ที่ขายได้ไม่กี่ไร่ ผมก็ใช้จ่ายเป็นเงินเดือนให้ลูกน้องที่เต็นท์หมดแล้ว ถ้าเดือนหน้ายังขายไม่ได้แบบนี้ ผมคงต้องหาหยิบยืมเงินเพื่อนๆมาหมุนก่อน”

          ความจริงแล้ว ภาณุรู้อยู่เต็มอกตอนนี้ ว่าที่ดินที่เขาซื้อมาไม่สามารถขายได้แบบเท่าทุนหรือได้กำไรแน่ๆ เพราะวิชัยเหมือนจะหักหลังเขาช่วยลูกค้าที่มาซื้อโก่งราคา รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนมาหักหลัง แต่ภาณุก็ยังให้อภัย แต่เขาก็จะไม่ยอมขายที่ดินแปลงนี้แบบขาดทุนแน่ๆ ในอนาคตที่ดินสวยๆแบบนี้ ราคาต้องไม่ธรรมดา แต่ปัญหาคือเขาไม่มีเงินเหลือเลย

            นิรุต เพื่อนคนแรกที่ภาณุคิดถึง เพราะนิรุตเป็นนักธุรกิจที่ถือว่าร่ำรวยที่สุดในกลุ่มเพื่อนๆ แต่เขากับนิรุตไม่สนิทกันเท่าไหร่ แต่เขาคงไม่มีทางเลือก พรุ่งนี้เขาจะเข้าไปขอความช่วยเหลือกับเพื่อนตรงๆ จะขอเอาที่ดินจำนำไว้โดยยอมเสียดอกเบี้ย เพื่อเอาเงินมาหมุนใช้ในครอบครัว และบริหารบริษัทเต็นท์รถต่อไป