โรงพยาบาล Nแกรก แอดกองทัพเปิดประตูห้องทำงานออกอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับฮัมเพลงเบา ๆ ไปด้วยโดยที่ไม่ทันสังเกตว่า มีใครบางคนมานั่งรอตัวเองอยู่ในห้องทำงานก่อนหน้าแล้ว ร่างสูงเดินเอาของไปเก็บในตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหยิบเสื้อกราวน์ออกมาสวมก่อนที่จะหันกลับมาและพบว่า...“อุ้ย!! ตกใจหมดเลย”กฤษฎิ์นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของหลานชายพร้อมกับมองคนที่ส่งยิ้มแหย ๆ มาให้ตน ก่อนที่กองทัพจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาอย่างสงบเสงี่ยม เพราะสายตาของปู่ที่มองมายังตัวเองเต็มไปด้วยสายตาที่กำลังจับผิดอย่างชัดเจน“เห็นว่าเมื่อวานลาป่วย ปู่ก็รีบมาทำงานแต่เช้าเพื่อมาดูว่าวันนี้หลานปู่หายดีหรือยัง แต่ดูจากท่าทางอารมณ์ดีที่ยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหูแล้ว หลานปู่ท่าทางจะป่วยการเมืองสินะ”คำทักท้วงของผู้เป็นปู่ทำเอากองทัพได้แต่นั่งเม้มปากอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้าสู่อาชีพของหมอกองทัพไม่เคยลาป่วยเลยสักครั้ง เมื่อวานคือครั้งแรกที่การลาป่วยของเขาถูกบันทึกลงในประวัติการทำงานซึ่งมันก็ไม่แปลกที่ปู่จะแวะมาเพื่อจับผิดเขา เพราะสายตาของปู่ไม่ได้บอกเลยสักนิดว่าเป็นห่วงที่เขาป่วย แต่แววตาของปู่กำลังบอกชัดว่า“อย่าคิดว่าปู่ไม่
หลายวันต่อมา“เวียนหัวจังเลย”เจ้าขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวและวิงเวียนศีรษะจนแทบลุกไม่ขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ฝืนตัวเองลุกขึ้นมาจนได้ วันนี้เจ้าขามีถ่ายรายการตั้งแต่เช้า ซึ่งงานนี้เธอจะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะได้รับปากพิธีกรซึ่งเป็นพี่สาวคนสนิทในวงการของเธอเอาไว้ว่า ถ้าคิวว่างเมื่อไหร่เธอต้องไปเยือนรายการอย่างแน่นอนซึ่งก็คือวันนี้นั่นเอง“อุ๊บ อื้อ”อาการเวียนหัวยังไม่ทันหายอาการคลื่นไส้ก็เข้ามาแทรก เจ้าขายกมือขึ้นปิดปากก่อนที่จะลุกพรวดลงจากเตียงแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที ด้วยเธอไม่สามารถกลั้นอาเจียนเอาไว้ได้จริง ๆ แต่เมื่อเข้าห้องน้ำมาเจ้าขากลับอาเจียนออกมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่อาการพะอืดพะอมก็ยังคงเล่นงานเธอไม่หยุด จนเจ้าขาต้องโก่งคออาเจียนต่อ ทว่าก็ไร้สิ่งใดออกมาก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วบ้วนทำความสะอาดช่องปากดวงตากลมโตมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก ใบหน้าของเธอช่างซีดเซียวไร้เลือดฝาดเพราะอาการนี้ไม่ได้เกิดกับเธอแค่เพียงวันเดียว แต่หลังจากวันนั้นวันที่เจ้าขาได้กลิ่นกุยช่าย ตั้งแต่นั้นอาการนี้ก็ยังคงมีมาเรื่อย ๆ ในทุก ๆ เช้าหรือบางวันที่เธอเพิ่งทานมื้อเช้าได้เพียงคำเดียว ก็ต้องวิ่ง
โรงพยาบาล N“ยินดีด้วยนะคะ คุณแม่ตั้งครรภ์ได้ 8 สัปดาห์แล้วค่ะ”คำบอกเล่าของคุณหมอวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าทำเอามือของเจ้าขาสั่นระริกอย่างไม่สามารถควบคุมได้ หยาดน้ำตาพลันไหลรินลงมา จนหน้ากากผ้าที่เธอสวมอยู่เปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำตา เมื่อเธอต้องพบเจอกับเรื่องไม่คาดฝัน ที่เกิดขึ้นจากความสะเพร่าและอารมณ์เพียงชั่ววูบของเธอ ถ้าหากคืนนั้นเธอไม่หลงใหลไปกับเจ้าของแววตาสีน้ำตาลคู่นั้น เธอก็คงไม่ต้องมานั่งเสียใจในวันนี้“ฮึก ฮือ”ไหล่บอบบางสะท้านขึ้นลงไปมาพร้อม ๆ กับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มไม่ขาดสาย เจ้าขาเป็นดาราที่ขึ้นชื่อในเรื่องการเข้าถึงอารมณ์การแสดงได้ค่อนข้างดี โดยเฉพาะบทดราม่าเคล้าน้ำตาเธอตีทุกบทแตกได้ทุกบทบาทการแสดง แต่ครั้งนี้เธอกลับไม่ได้กำลังแสดงอยู่ หากแต่เธอกำลังร้องไห้ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เมื่อเรื่องที่ไม่คาดคิดและตั้งรับมาก่อนกำลังเกิดขึ้นกับเธอ“คุณแม่ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ”แพทย์หญิงเจ้าของไข้รีบกุลีกุจอหยิบกระดาษทิชชูยื่นให้คุณแม่มือใหม่ เธอกลั้นสะอื้นพลางยื่นมือที่สั่นเทาไปรับกระดาษมาซับน้ำตาที่ทำอย่างไรก็ไม่ยอมหยุดไหล เพราะความรู้สึกของเจ้าขาในตอนนี้ราวกับโลกแห่งความสุขที่เธอกำลังย
“อะ เอ่อ คุณไค”น้ำเสียงเบาหวิวเอ่ยทักอีกฝ่ายด้วยความตกใจและแปลกใจ เพราะเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแท้ที่จริงแล้ว ไค แมคคินสัน พ่อของลูกในท้องเธอจะเป็นถึงคุณหมอ ในขณะที่ร่างสูงของกองทัพรีบเดินเข้ามานั่งลงข้าง ๆ เจ้าขาบนเตียงและจับไปตามเนื้อตัวของเธออย่างลืมตัวด้วยความเป็นห่วง“ป่วยเป็นอะไรครับ ทำไมถึงได้เข้าโรงพยาบาล”น้ำเสียงอ่อนโยนที่ถามเจ้าขาทำเอาหัวใจดวงน้อยของเธอสั่นไหว ไหนจะสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างปิดไม่มิดนั่นอีก แต่เธอก็พยายามกล้ำกลืนทุกความรู้สึกที่มีเก็บไว้ในใจ แล้วดึงมือของเขาออกช้า ๆ กองทัพที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอทำตัวรุ่มร่ามกับเธอก็รีบปล่อยมือบางให้เป็นอิสระทันที แต่ยังคงไม่ยอมลุกจากเตียงคนไข้ทั้ง ๆ ที่ข้างเตียงก็มีเก้าอี้ให้นั่ง“พอดีเจ้าขาตากฝนนิดหน่อยน่ะค่ะเลยรู้สึกไม่สบายตัว อีกอย่างเจ้าขาก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศมานอนเล่นที่โรงพยาบาลบ้าง อยากลองอู้งานมานานแล้ว”เอ่ยอย่างติดตลกให้คุณหมอหลุดขำออกมา ซึ่งรอยยิ้มนั้นของร่างสูงทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่หยุด เพราะทุกครั้งที่เขายิ้ม มันเหมือนกับโลกทั้งใบสว่างสดใสขึ้นมา ทำเอาเจ้าขาอดที่จะยิ้มตามเขาไม่ได้ผู้ชายคนน
แกรก แอดดึกสงัดคืนนั้นกองทัพเปิดประตูห้องคนไข้ของเจ้าขาเข้ามาอย่างเงียบเชียบ ใบหน้าสวยหวานยามนี้นอนหลับสนิทราวกับเด็กน้อย กองทัพเดินไปยืนข้าง ๆ เตียงและค่อยดึงผ้าห่มที่กองอยู่ตรงเอวบางขึ้นมาห่มให้ร่างเล็กทั้งตัว เพราะช่วงดึกอากาศจะเย็นลงเขากลัวคุณดาราสาวจะหนาวจนนอนไม่สบายตัวคุณหมอที่แอบถือวิสาสะค่อย ๆ ก้มลงไปแตะริมฝีปากประทับบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา เจ้าขาขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด ลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเธอยังคงหลับสนิท เมื่อเห็นดังนั้นคุณหมอหนุ่มจึงเดินไปล้มตัวลงนอนบนโซฟาเพื่อนอนเฝ้าคนไข้ในค่ำคืนนี้ ดูท่าแล้วเจ้าขาน่าจะไม่ได้บอกพี่เอมมี่ด้วยซ้ำว่าเข้าโรงพยาบาล เพราะอาจจะกลัวพี่เอมมี่ไม่สบายใจแต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวคุณหมอ กองทัพคนนี้จะนอนเฝ้าและดูแลเจ้าขาเองเช้าวันต่อมาเจ้าขาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกวิงเวียนศีรษะและอาการคลื่นไส้ที่มักจะเล่นงานเธอในทุก ๆ เช้า ร่างบางผุดลุกขึ้นแต่กลับติดเข็มน้ำเกลือที่เสียบอยู่ที่มือของเธอ เมื่อรู้สึกพะอืดพะอมจนทนไม่ไหวก็ตัดสินใจดึงเข็มน้ำเกลือออก ทำให้เลือดที่มือไหลหยดลงบนพื้นทันที แต่เจ้าขากลับไม่ได้มีเวลาส
“เข้าโรงพยาบาลทำไมไม่บอกแม่ล่ะคะลูกสาว”เอมมี่ถามเจ้าขาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความห่วงใยอย่างชัดเจน แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าก็ยังคงติดจะงอนอยู่สักเล็กน้อยที่น้องสาวคนสนิทเข้าโรงพยาบาลแล้วไม่บอกเธอ เมื่อวานตอนที่แยกกันเธอก็เข้าใจว่าเจ้าขากลับมาพักผ่อนที่ห้องเรียบร้อยแล้ว จนกระทั่งวันนี้ที่เธอแวะมาหาเพื่อคุยรายละเอียดเรื่องงานที่เธอไปคุยมาเมื่อวานถึงได้รู้ลูกสาวของเธอไม่ได้อยู่ห้อง สภาพที่นอนผ้าห่มถูกพับเก็บอย่างเรียบร้อยราวกับว่าเจ้าขาไม่ได้กลับมานอน ทำให้เธอรู้สึกร้อนใจและเป็นกังวล พยายามกดโทรออกหาเจ้าขาก็ไม่ยอมรับสาย ที่ไหนได้ลูกสาวเธอเพิ่งกลับเข้าห้องมาวันนี้ นี่ถ้าเธอไม่แอบเห็นถุงยาในกระเป๋า ยัยตัวดื้อคนนี้ก็คงไม่ยอมสารภาพอย่างแน่นอนว่าแอบไปแอดมิดที่โรงพยาบาลมา“เจ้าขาขอโทษนะคะพี่เอมมี่ เจ้าขาไม่อยากให้พี่เอมมี่เป็นห่วง อีกอย่างแค่เป็นไข้และก็อ่อนเพลียเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอแค่นั้นเอง อย่าโกรธเจ้าขาเลยนะคะ นะ ๆ พี่เอมมี่คนสวยของเจ้าขา”เจ้าขาขยับเข้ามากอดเอมมี่ไว้พร้อมกับใบหน้าสวยที่ถูไถแขนเล็กของเอมมี่อย่างอ้อน ๆ แต่พี่สาวสุดที่รักกลับสะบัดหน้าไปอีกทางด้วยความรู้สึกที่ทั้งเป็นห่วงและโ
“เจ้าขาของคุณแม่สวยมาก ๆ เลยค่ะ”เอมมี่ยกนิ้วให้เจ้าขาอย่างชื่นชม วันนี้เจ้าขาสวยมากสวยราวกับเทพธิดานางฟ้าบนสวรรค์ที่แอบมาวิ่งเล่นยังโลกมนุษย์ เจ้าขาได้แต่ยิ้มรับคำชมของพี่เอมมี่ก่อนที่จะหันไปมองตัวเองที่อยู่ในกระจก ชุดที่พี่เอมมี่เลือกให้เธอในวันนี้สวยจริง ๆ เหมาะสำหรับงานประกาศรางวัลในค่ำคืนนี้ ซึ่งมีชื่อเธอเข้าชิงรางวัลนักแสดงนำหญิงดีเด่นประจำปีนี้ตั้งแต่เข้าวงการมาเธอได้รับรางวัลมาแล้วหลายรางวัล แต่รางวัลนักแสดงนำหญิงดีเด่นเธอเพิ่งได้รับปีที่แล้วเป็นปีแรก และปีนี้ก็มีรายชื่อของเธอเข้าชิงเหมือนเช่นเคย เพราะละครเรื่องล่าสุดของเธอที่กำลังฉายอยู่บนจอแก้วกำลังดังและเรตติ้งดีมาก ๆ ซึ่งเจ้าขาเองก็ปลาบปลื้มใจไม่น้อยที่ทุกคนต่างเอ็นดูตัวละครที่เธอเล่น“งานนี้หนุ่ม ๆ คงมากันเยอะทีเดียว โอ๊ยคุณแม่ตื่นเต้นจังเลย จะได้เห็นคนหล่อมารวมตัวกันให้เป็นบุญตาอีกแล้ว”เอมมี่วี้ดว้ายด้วยความตื่นเต้นเพราะเวลาที่มีงานประกาศรางวัลทีไรทั้ง นักแสดง นายแบบ นางแบบ รวมถึงนักร้อง ทุกคนจะมารวมตัวกันที่งานนี้เพื่อลุ้นผลประกาศรางวัล มันทำให้เอมมี่ได้เจอทั้งคนสวยและคนหล่อมากหน้าหลายตาในเวลาเดียวกัน ผิดกับเจ้าขาที่ร
หลังจากที่ออกมาจากงานแล้วกองทัพก็ขับรถไปตามทางเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมายปลายทาง โดยที่บรรยากาศภายในรถไร้เสียงพูดคุยสนทนากันของคนทั้งคู่ เจ้าขานั่งกำมือแน่นจนมือของเธอนั้นชื้นไปด้วยเหงื่อเพราะความประหม่าและตั้งรับไม่ทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวส่วนกองทัพก็ตั้งใจขับรถโดยที่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา เพราะความคิดภายในใจกำลังตีกันให้วุ่นจนทำให้เขาเกิดความรู้สึกสับสนไม่น้อย จนกระทั่งกองทัพตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งเพื่อคุยกับเจ้าขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้เข้าใจกัน“เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกันค่ะเจ้าขา”กองทัพเอ่ยบอกแม่ของลูกก่อนที่จะเปิดประตูลงจากรถและอ้อมมาเปิดประตูให้เจ้าขาที่เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่พยักหน้าเป็นเชิงให้เธอลงมาจากรถ ร่างเล็กในชุดราตรียาวถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วเดินลงมาจากรถ ก่อนจะเดินนำไปนั่งบนม้านั่งที่อยู่ใกล้ ๆ โดยที่มีกองทัพเดินไปนั่งลงข้าง ๆ กัน“วันนั้นที่เจ้าขาเข้าโรงพยาบาล เจ้าขาโกหกพี่ทัพใช่ไหมคะว่าไม่สบาย”กองทัพเปิดฉากถามเจ้าขาถึงเหตุการณ์ที่เธอเข้าโรงพยาบาลในครั้งนั้น ซึ่งวันนั้นเธอบอกเขาว่าเธอไม่สบาย แต่หลังจากที่เข