You are my destiny️พรหมลิขิตรัก<28>แต่งงานกันนะคะ

หลังจากที่ออกมาจากงานแล้วกองทัพก็ขับรถไปตามทางเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมายปลายทาง โดยที่บรรยากาศภายในรถไร้เสียงพูดคุยสนทนากันของคนทั้งคู่ เจ้าขานั่งกำมือแน่นจนมือของเธอนั้นชื้นไปด้วยเหงื่อเพราะความประหม่าและตั้งรับไม่ทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

ส่วนกองทัพก็ตั้งใจขับรถโดยที่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา เพราะความคิดภายในใจกำลังตีกันให้วุ่นจนทำให้เขาเกิดความรู้สึกสับสนไม่น้อย จนกระทั่งกองทัพตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งเพื่อคุยกับเจ้าขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้เข้าใจกัน

“เราสองคนมีเรื่องต้องคุยกันค่ะเจ้าขา”

กองทัพเอ่ยบอกแม่ของลูกก่อนที่จะเปิดประตูลงจากรถและอ้อมมาเปิดประตูให้เจ้าขาที่เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่พยักหน้าเป็นเชิงให้เธอลงมาจากรถ ร่างเล็กในชุดราตรียาวถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วเดินลงมาจากรถ ก่อนจะเดินนำไปนั่งบนม้านั่งที่อยู่ใกล้ ๆ โดยที่มีกองทัพเดินไปนั่งลงข้าง ๆ กัน

“วันนั้นที่เจ้าขาเข้าโรงพยาบาล เจ้าขาโกหกพี่ทัพใช่ไหมคะว่าไม่สบาย”

กองทัพเปิดฉากถามเจ้าขาถึงเหตุการณ์ที่เธอเข้าโรงพยาบาลในครั้งนั้น ซึ่งวันนั้นเธอบอกเขาว่าเธอไม่สบาย แต่หลังจากที่เข