INTRO

โรงพยาบาล N

“ยินดีด้วยนะคะ คุณแม่ตั้งครรภ์ได้ 8 สัปดาห์แล้วค่ะ”

คำบอกเล่าของคุณหมอวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้า ทำเอามือของเจ้าขาสั่นระริกอย่างไม่สามารถควบคุมได้ หยาดน้ำตาพลันไหลรินลงมา จนหน้ากากผ้าที่เธอสวมอยู่เปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำตา เมื่อเธอต้องพบเจอกับเรื่องไม่คาดฝัน ที่เกิดขึ้นจากความสะเพร่าและอารมณ์เพียงชั่ววูบของเธอ ถ้าหากคืนนั้นเธอไม่หลงใหลไปกับเจ้าของแววตาสีน้ำตาลคู่นั้น เธอก็คงไม่ต้องมานั่งเสียใจในวันนี้

ถ้าหากว่าย้อนเวลากลับไปได้ ถ้าหากว่า...Go back in the time

ณ กรุงโรมประเทศอิตาลี

โรงพยาบาล H

กองทัพเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เขามีเคสผ่าตัดยาวกว่าสี่ชั่วโมง เป็นเคสผู้ป่วยฉุกเฉินที่ประสบอุบัติเหตุค่อนข้างหนัก ทำให้ต้องใช้เวลาไม่น้อยกับการรักษาครั้งนี้ ร่างสูงบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยขบ ก่อนที่ใครบางคนจะเดินตามออกมาจากห้องผ่าตัดติด ๆ

“วันนี้ไปดื่มด้วยกันไหมคะหมอไค”

ไลร่า...คุณหมอสาวสวยประจำแผนกศัลยกรรมเอ่ยปากชวนกองทัพ หรือหมอไคไปดื่มด้วยกัน หากแต่ใบหน้าหล่อเหลากลับอมยิ้มและส่ายหน้าปฏิเสธ คุณหมอคนสวยมองรอยยิ้มนั้นพลางหัวเราะออกมาเล็กน้อย ด้วยความคุ้นชินกับปฏิกิริยาตอบสนองของอีกฝ่าย ยามที่เธอชวนเขาไปสังสรรค์หลังเลิกงาน และเขาจะปฏิเสธเธอทุกครั้ง ย้ำว่าทุกครั้ง ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะยอมไปดื่มกับเธอ หรือแม้แต่สาว ๆ คนอื่นที่มาชวนดื่ม คุณหมอสุดหล่อก็ไม่เคยตอบตกลงไปดื่มกับใครเลยสักครั้ง

“ไม่ล่ะ ผมดื่มคนเดียวสนุกกว่า”

กองทัพตอบกลับเพื่อนร่วมงานยิ้ม ๆ ส่วนไลร่าเองก็ไม่ตามตื๊อต่อ ได้แต่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจในความเป็นเขา ไค แมคคินสัน คุณหมอศัลยแพทย์มือหนึ่งของโรงพยาบาล H ที่ปฏิเสธผู้หญิงทุกคนที่เข้าหา

เมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมงานคนสวยไม่ดึงดันต่อ คุณหมอกองทัพจึงหันไปส่งยิ้มให้เป็นการส่งท้าย ก่อนที่จะเดินกลับไปยังห้องทำงาน เพื่อเก็บของเตรียมออกเวร

นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่เขาต้องเดินทางกลับไปยังประเทศไทยแล้วสิ เขาห่างจากอกบิดามารดามานานเกินไปแล้ว กว่าสิบห้าปีที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ภายใต้การดูแลของมาเฟียใหญ่อย่างคุณปู่เรย์ ท่านคอยอบรมสั่งสอนหลานคนนี้อย่างเคี่ยวเข็ญ ทำให้กองทัพเติบโตขึ้นมาเป็นอย่างดี โดยที่เขาไม่รู้สึกขาดความอบอุ่นหรือโดดเดี่ยวอ้างว้างเลยสักครั้ง นั่นเป็นเพราะว่า พ่อเก้ามักจะพาแม่นับกับน้องพราวบินมาอยู่กับเขาทุกครั้งที่น้องสาวปิดเทอม

รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาไม่จางหาย เมื่อคิดถึงครอบครัวที่แสนอบอุ่นของตัวเอง ก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานอย่างอารมณ์ดี คุณหมอผู้อ่อนล้าจากการผ่าตัดรีบจัดการเปลี่ยนชุดทำงานเป็นชุดลำลองสบายตัวทันที เมื่อเรียบร้อยแล้วก็จัดการเก็บของเตรียมเดินทางกลับที่พัก เพราะวันนี้เขาตั้งใจจะไปนั่งดื่มคนเดียวเงียบ ๆ ที่ผับประจำ ซึ่งเจ้าของผับก็คือเพื่อนสนิทของเขาเอง

โรงแรม A

เจ้าขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะด้วยความรู้สึกผิดหวังและเสียใจ เมื่อบทนางเอกที่เธออุตส่าห์ตั้งใจไปแคส ดันตกเป็นของมิลินทร์ นางเอกชื่อดังที่เป็นดาวดวงใหม่ของวงการบันเทิง ซึ่งเหตุผลที่เธอได้รับบทนี้ เจ้าขาก็พอจะรู้มาบ้างว่า บ้านของมิลินทร์นั้นร่ำรวยและมีหน้ามีตาในสังคมมากพอสมควร

ละครเรื่องนี้เป็นละครฟอร์มยักษ์ที่บรรดานางเอกชื่อดัง รวมถึงเธอเองต่างก็อยากได้บทนางเอกมาครอบครอง เธอรู้ว่าทุกคนต้องเตรียมตัวขนาดไหนก่อนไปแคส ทุกคนพกความตั้งใจไปเต็มที่ แต่สุดท้ายแล้วบทกลับตกเป็นของคนที่มาสาย แม้กระทั่งวันแคสอย่างมิลินทร์ เจ้าขายิ้มหยันออกมาเล็กน้อยกับความไม่ยุติธรรมของโลกทุนนิยม ร่างบางในชุดเดรสสุดเซ็กซี่ผุดลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กในห้องนอนแล้วเดินออกจากห้องไปทันที

Mezzanotte Pub

กองทัพเดินเข้ามาในผับด้วยความคุ้นเคย เพราะเขาเข้าออกที่ผับแห่งนี้มานานราวกับบ้านหลังที่สอง ซึ่งการ์ดแต่ละคนเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามา ต่างก็พากันก้มหัวทำความเคารพเพื่อนของเจ้านายทันที คุณหมอในคราบนักท่องราตรีเดินผ่านผู้คนมากมาย ที่กำลังพากันนั่งดื่มด้วยความสนุกสนาน บางคนก็กำลังกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม ถัดไปอีกนิดบนลานกว้างก็เห็นเหล่านักเที่ยวกำลังออกลีลาท่าเต้นอย่างยั่วยวนอยู่กลางฟลอร์ บ้างก็หันมาสบตาแล้วส่งสายตามาให้เขาอย่างเชิญชวน

“ว่าไงไคเพื่อนรัก วันนี้ทำไมถึงมาซะดึกเชียว ปกตินายต้องมาก่อนสามทุ่ม แล้วก็กลับก่อนเที่ยงคืนนี่”

เควินเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทด้วยความแปลกใจ พลางก้มลงดูเวลาที่ข้อมือ เพราะตอนนี้เป็นเวลาใกล้จะห้าทุ่มแล้ว แต่เหตุใดเพื่อนรัก เพื่อนซี้ถึงเพิ่งเดินทางมาถึงที่ผับของเขากัน

ให้ตายเถอะ มันผิดวิสัยของคุณหมออนามัยชัด ๆ คบกันมานานย่อมรู้ว่า เพื่อนคนนี้ต้องเข้านอนก่อนเวลาเที่ยงคืนทุกวันถ้าไม่มีเวรดึก แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

กองทัพทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามกับเควิน อย่างไม่สนใจสีหน้าแปลกประหลาดของเพื่อน มือเรียวดุจแท่งเทียนเอื้อมผ่านไปหยิบแก้วเหล้าในมือของเพื่อนซี้มากระดกทีเดียวจนหมดแก้ว พลางยกยิ้มกวน

“มีเคสผ่าตัดด่วนน่ะ อุบัติเหตุใหญ่ วันนี้เลยค่อนข้างหนัก” ชายหนุ่มเอ่ยตอบคำถามของเพื่อนสนิท พร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะ เป็นสัญญาณว่าแค่แก้วเดียวคงไม่พอ เควินพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แล้วหยิบแก้วเหล้าของตัวเองยื่นให้ลูกน้อง เพื่อชงเครื่องดื่มปลอบใจคุณหมอผู้เหนื่อยล้า แต่ก็ยังลากสังขารมาหากันได้

“อาทิตย์หน้านายไม่อยู่แล้ว ฉันคงเหงาน่าดู”

เควินพูดออกมายิ้ม ๆ แต่แววตากลับเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งนั่นไม่สามารถรอดพ้นสายตาของกองทัพไปได้เลย มือใหญ่ยกขึ้นตบบ่าเพื่อนสนิทเบา ๆ คล้ายจะเป็นการปลอบใจกลาย ๆ ด้วยตัวเขาเองก็คงรู้สึกใจหายเช่นกัน

เควิน คือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขา และเป็นเพื่อนรัก เพื่อนตายที่ผ่านช่วงเวลาแห่งความสุข ความสนุก และอันตรายถึงชีวิตมาด้วยกันอย่างโชกโชน ไม่แปลกที่พวกเขาทั้งสองคนจะรักและผูกพันกันมาก

“ฉันอยู่กับนายนานเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับไปอยู่กับครอบครัวที่เมืองไทยสักที ถ้านายคิดถึงฉัน นายก็ไปหาฉันได้ทุกเมื่อ ครอบครัวฉันยินดีต้อนรับนายเสมอเพื่อน”

เควินยิ้มน้อย ๆ กับคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนที่จะเปลี่ยนโหมดสัพเพเหระมาเป็นการพูดคุยถึงเรื่องการดูแลธุรกิจสีเทาที่กองทัพดูแลอยู่ ซึ่งหลังจากที่เขาไม่อยู่แล้วคงต้องฝากให้เควินช่วยดูแลอยู่ทางนี้ ถึงแม้ว่ากองทัพจะเลือกเรียนหมอเดินตามรอยคุณปู่ แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะเรียนรู้งานของบิดาด้วยเช่นกัน ซึ่งล้วนแต่เป็นงานที่เกี่ยวข้องกับแวดวงธุรกิจสีเทาทั้งสิ้น

เจ้าขานั่งควงแก้วเหล้าในมือเล่นไปมาอย่างเหม่อลอย ก่อนที่จะยกแก้วกระดกรวดเดียว ให้น้ำสีอำพันไหลลงคอจนหมดแก้ว แต่เธอกลับไม่ได้มีความรู้สึกว่าเหล้ามันขมบาดคอแต่อย่างใด ด้วยส่วนตัวเธอเป็นคนค่อนข้างคอแข็งพอสมควร ดวงตากลมโตมองไปรอบ ๆ อย่างเบื่อหน่าย พลางสอดส่องสำรวจบรรยากาศของผับแห่งนี้ ที่เธอบังเอิญผ่านมาเจอเข้า แล้วตัดสินใจมานั่งดื่มคนเดียวอยู่มุมนี้

ครืด ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ของเธอสั่นเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ นางเอกคนดังกลอกตามองบนเล็กน้อย แล้วตัดสินใจกดรับสาย ก่อนที่เธอจะชิงกรอกเสียงลงไปในสาย โดยที่ปลายสายกำลังอ้าปากเตรียมจะพูด แต่เสียงที่ตอบกลับมาทำให้ผู้จัดการสาวอย่างเอมมี่ต้องหุบปากฉับลงในทันที

“เจ้าขาออกมาข้างนอก ไม่เกินเที่ยงคืนเจ้าขาถึงห้องแน่นอนค่ะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าขานะคะพี่เอมมี่”

จบประโยคคุณนางเอกก็ชิงกดตัดสายทันที ขืนคุยนานกว่านี้เอมมี่ต้องถามว่าเธออยู่ที่ไหน แล้วตามมาลากเธอกลับห้องอย่างแน่นอน ตามประสาผู้จัดการส่วนตัวดารา ที่กลัวดาราในสังกัดจะโดนตามแอบถ่าย แต่ที่นี่คืออิตาลีบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ เธอไม่จำเป็นต้องกลัวปาปารัชซี่ตามมาแอบถ่าย หรือคอยกังวลว่าจะมีนักข่าวมาคอยจ้องเล่นข่าวเธอในทางที่เสีย ๆ หาย ๆ เธอมาไกลถึงที่นี่ คงไม่มีใครตามมาเก็บภาพเธอให้เสียค่าตั๋วเครื่องบินเล่นหรอกมั้ง

จนแล้วจนรอดก็อดนึกถึงความเฮงซวยที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่ได้ เจ้าขายิ้มออกมาน้อย ๆ อย่างต้องการให้กำลังใจตัวเองในเวลาที่เธอรู้สึกเศร้าหรือเสียใจ มือบางควงแก้วเหล้าเล่นไปมา ก่อนที่ดวงตากลมโตจะสบตาเข้ากับดวงตาสีนิลของใครบางคน ที่กำลังหันมาสบตากับเธอเข้าเหมือนกัน เพียงแค่ชั่วครู่ แต่ราวกับเวลาที่กำลังเดินไปช้า ๆ หยุดลง เจ้าขามองใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับลูกรักของพระเจ้าคล้ายกับคนกำลังต้องมนต์สะกด

นัยน์ตาสีนิลฉายแววลุ่มลึกแลดูน่าค้นหา ทำเอาเจ้าขาไม่สามารถที่จะละสายตาไปจากใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้ได้เลย ชายแปลกหน้ากระตุกยิ้มมุมปากน้อย ๆ ก่อนที่จะยกแก้วให้เธอ เจ้าขาที่เห็นอย่างนั้นก็ยกแก้วขึ้นตอบ ก่อนที่ทั้งคู่จะยกแก้วขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมด ราวกับตกอยู่ในภวังค์ อยู่ ๆ ความรู้สึกบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวทั้ง ๆ ที่เจ้าขาไม่เคยมีความรู้สึกนี้มาก่อน

ในราตรีที่มืดมิดท่ามกลางความรู้สึกเศร้าและเสียใจ เจ้าขาบังเกิดความปรารถนาอยากที่จะลิ้มลองรสชาติของคำว่า “เซ็กซ์” แบบ One Night Stand กับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง คนที่ทำให้เธอรู้สึกราวกับต้องมนต์สะกด จนยอมเดินตามเขาออกมาจากผับอย่างง่ายดาย กระทั่งแผ่นหลังบอบบางของเธอสัมผัสกับกำแพงที่เย็นเยียบ ถึงทำให้เธอรู้สึกว่า...

สายไปเสียแล้วหากจะหยุดเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้