Share

Chapter 2

Author: Wysteriashin
last update Last Updated: 2024-10-10 08:21:26

A few days before...

Merrill's Point of View

Malayo-layo ang aming biyahe mula sa Clark Airport kung saan namin sinundo si Papa. Sa Sta Cruz, Zambales pa kami umuwi na inabot nang humigit-kumulang pitong oras na biyahe dahil kinailangang huminto sa mga gasolinahan para makigamit ng palikuran si Papa.

Masama ang kaniyang pakiramdam ng araw na 'yon. Bagay na naiintindihan naman namin dahil iyon din ang dahilan kung bakit siya biglaang napauwi sa Pilipinas—ang magpagamot.

Hindi inaasahan na may masusumpungan ang aking mga mata sa paligid na ipinalangin kong hindi sana nakita ng aking ama.

Buong biyahe, isang bagay lang ang nasa isip ko. Ito ay kung paano ko magagawa ang mga plano ko nang hindi nalalaman ng mga magulang ko. Matagal ko ring pinag-isipan iyon at nang makita ko ang mag-lolang Madam Janet at Keith Lee sa airport, tila ba nakakuha ako ng kasagutan sa kung paano ko sisimulan ang lahat ng ito.

Malalim na ang gabi nang makarating kami sa bahay. Kinuha ko agad ang laptop ko pagdating na pagdating namin sa bahay. Binuksan ang aking email na upang hanapin ang ipinadalang imbitasyon ng kompanyang nagngangalang J.O. Group.

Isang linggo na nang makatanggap ako ng offer sa kompanyang iyon matapos kong makapasa mapabilang sa top 10 sa licensure examination ng Civil Engineering kamakailan.

Kabi-kabilang offer ng trabaho ang dumating at isa na nga roon ay ang galing sa J.O. Group na isa sa pinakamalaking kumpanya sa Pilipinas pagdating sa Engineering at Architectural designs.

Ang offer na 'yon ay ilang araw ko ring pinag-iisipan. Gusto ko na lamang sanang kalimutan ang nakaraan ngunit tila ba ang ang tadhana na ang gumawa ng paraan para mabigyan ko ng hustisya ang ginawa ng mga Lee sa lolo ko.

Inakusahan nila ito noon na pumaslang sa mag-asawang David at Lalaine sampung taon na ang nakararaan. Ang lolo ko ang driver nila noon at ang itinuturo nilang motibo raw niya ay dahil hindi siya pinagbigyan na pahiramin ng pera noong maysakit ako at nag-aagaw-buhay sa ospital dahil sa dengue.

Pitong taong gulang lamang ako noon, ngunit alam ko ang lahat ng mga nangyayari. Hindi totoo ang k'wento pero ayaw maniwala ng mga tao. Dahil may pera sila at kayang magbayad ng magaling na abugado.

Nagawa nilang maipakulong si lolo, ngunit dahil sa edad at altapresyon nito, hindi ito nagtagal sa kulungan at doon na siya binawian ng buhay.

Wala siyang kasalanan. Pinatay ng ibang tao ang mag-asawang Lee. Bagay na hindi namin alam kung sino ang gumawa.

Nang magbukas ang laptop, nagtungo agad ako sa email at binuksan ang ipinadalang imbitasyon ng J.O. Group sa akin. Pinatay ko na rin nang matapos kong ipadala ang sagot ko sa kanila.

Nag-prepare na ako upang matulog. Dala ng pagod, nakatulog ako agad nang ilapat ko ang aking likod sa kama.

Madaling-araw na nang naalimpungatan ako. Parang puputok na ang pantog ko kaya nagmadali akong nagtungo sa banyo. Nasobrahan yata ako sa tubig at softdrinks dahil panay ang inom ko nang nasa biyahe kami dala ng sobrang init.

Pagbalik ko sa silid, napansin kong naiwang bukas ang pinto sa harap ng bahay namin ngunit nang akmang isasara ko na ay nakita kong nasa labas si Papa. Nakaupo sa mahabang bangkong kahoy na ginagawang tungtungan ng mga nagtatrabaho.

"Pa?" tawag ko sa kaniya. Nilingon niya ako agad at nginitian.

"Bakit gising ka na? Maaga pa," aniya habang naglalakad ako palapit.

"Nagbanyo lang po ako. Kayo po? Bakit nasa labas kayo maaga pa ho," sagot ko naman at ibinalik ang tanong sa kaniya.

"Hindi ako makatulog. Siguro dahil iba ang oras sa Saudi at dito sa Pilipinas o sadyang namamahay lang ako?" sagot ni Papa sa akin pero hindi convincing para sa akin.

Umupo ako sa parehong mahabang bangko kung saan siya naupo. "Sabagay po. Kailangan mo pang i-adjust ang body clock mo," sambit ko.

"Siguro nga, anak," wika niya sabay tanaw sa malayo.

Pareho kaming natahimik. Napatingala ako sa langit dahil maliwag at bilog na bilog ang buwan.

"Nga pala, anak, sabi ng Mama mo sa akin noong isang araw marami raw na kumpanya ang inaalok ka ng trabaho. May napili ka na ba sa mga 'yon?"

Ibinalik ko ang tingin kay Papa ngunit sa malayo pa rin ang tanaw at halatang may malalim na iniisip.

"Namimili pa lang ko ako. Pero mayroon na pong isa na lamang na lamang sa mga benepisyo na p'wede kong makuha." Dito lang siya napalingon sa akin at kitang-kita sa mga mata niya na interesado siyang marinig ang mga sasabihin ko.

"Maganda 'yan. Ano naman daw ang mga benepisyomg makukuha mo?"

"Sabi po sa akin libre na ang matitirhan sa Pampanga, mayroon din silang ibibigay service vehicle ko. May food allowance buwan-buwan at may life insurance. Bukod po sa mga 'yon, maaari rin daw po nila akong ipadala sa iba't-ibang mga bansa upang mag-training kung saan may mga company partners sila. Kapag napili raw po ako sa training program, sagot na raw po nila ang lahat kaya naman wala akong poproblemahin."

"Grabe naman yata. Ang dami!" naibulalas ni Papa dahil sa pagkamangha. "Nakaka-proud ka talaga anak. Kahit siguro ako kapag may gan'yang offer na trabaho sa akin ay agad akong mapapa-oo. Biruin mo, wala ka na halos iisiping mga bayarin pati ang pagkain, mag-aabang ka na lang ng sasahurin. Pero teka...hindi pa sila lugi r'yan?" mahaba niyang dugtong.

"Hindi naman po siguro. Baka naman po sadyang may special treatment lang po ako dahil gusto nilang makuha ang matamis kong oo." Napaisip si Papa sa sinabi kong ito.

"Sabagay. Tama ka naman. Baka hindi naman lahat e binibigyan nila ng gan'yang pribelihiyo." Pagsang-ayon niya at sandaling natigilan bago dinugtungan ng isa pang tanong, "Ano ba ang pangalan ng kumpanya na 'to?"

Napaiwas ako ng tingin. "A-ano po..." Agad akong nag-isip ng random na pangalan ng kumpanya. "H-Hamilton Engineering," wika ko.

Gawa-gawang pangalan dahil delikado kapag nalaman niya kung ano'ng kompanya ang nais kong pagtrabahuhan. Tiyak na pipigilan ako ni Papa at pauulanan ng sermon. Mainam na muna kung isekreto ko sa kanila dahil tiyak na mag-aalala lang ang mga ito kapag sinabi ko ang mga plano ko.

Mabuti at hindi na siya nagtanong patungkol sa kompanyang napili ko at para hindi na niya ako matanong pa, nagpaalam na akong babalik sa kwarto para matulog. Nagpaiwan pa siya roon dahil hindi pa raw siya inaantok.

Sa paghiga kong muli sa kama. Nabalik ang isip ko nang makita ko ang matandang Lee. Mainam nga at hindi ito nakita ni Papa. Marami-rami rin kasi ang mga tao pero ang hindi ko talaga inaasahan ay ang makita ang Keith na iyon.

Mukhang kauuwi lamang ng panganay na apo ni Madam. Ang pagkakaalam ko ay nag-aral sa Europe ang lalaking iyon. Ipinadala siya sa ibang bansa nang mamatay ang mga magulang niya.

Kung tutuusin nakakaawa siya sa lahat. Hindi ko ma-imagine ang trauma na inabot niya nang siya mismo ang unang makakita ng mga labi ng mga magulang niya sa loob ng kanilang kwarto. Pero kung iisipin din, wala akong dahilan para maawa sa sinuman sa kanila. Ipinakulong nila si lolo at nawalan din kami ng mahal sa buhay nang mamatay ito sa pag-ako ng kasalan ng iba.

Isa pang pinakamabigat at mahirap kalimutan ay ang mga panahon na kailangan naming magtago sa mga tao dahil si lolo ang pinagbintangan na pumatay. Napalagaling nilang gumawa ng kwento at nadiin si lolo nang husto.

Wala kaming laban sa kanila. Nakakapanginig ng laman ang muli silang makita.

Nakakalungkot lang na hindi umiiral ang hustisya para mahuli ang tunay na kriminal. Kung ako sa kanila, dapat silang matakot. Kung may malaking motibo ang taong iyon upang patayin ang mag-asawa, tiyak na babalik sila para iba namang buhay ang tapusin.

Pero ano ba'ng pakialam ko? Maubos na kung maubos ang lahi nila, ang gusto ko lang malinis ang pangalan ng lolo ko at kahit pa nasa kabilang buhay na siya.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 3

    Third-Person's Point of View Paghinto ng sasakyan sa garahe ng mansion ng mga Lee, natanaw agad ni Keith ang mga taong abala sa pag-aayos ng hardin para sa birthday party ng binata na gaganapin sa gabing iyon. "Lola?" pukaw ni Keith sa kaniyang abuela habang inaalalayan ito sa pagbaba sa van. "Yes?" tanong nito sa apo at nang mapansin ni Madam kung saan ito nakatingin, nabasa na niya kung ang nais nitong sabihin. "Simpleng party lang 'yan, apo. Don't worry," turan niya at niyaya na itong pumasok ng kanilang bahay upang makapagpahinga. Sumunod naman si Keith. Sa kaniyang paghakbang sa loob ng mansion, isa-isang bumalik ang mga alaala sa kaniyang isip. Kay tagal niyang hindi nakauwi dahil abala sa pag-aaral. Bukod pa rito, hindi siya pinayagan ng doktor na siyang gumagamot sa kaniya matapos ma-trauma sa kalunos-lunos na sinapit ng kaniyang mga magulang. Suhestiyon din ng doktor na huwag muna siyang bumalik sa Pilipinas. Sang-ayon naman ang kaniyang lola at ito ma lamang ang b

    Last Updated : 2024-10-13
  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 4

    Third-Person's Point of View Habang nasa loob ng banyo si Keith ay pumasok sa kaniyang silid si Madam kasama ang dalawang mga kasambahay na dala ang sapatos at damit na isusuot ni Keith sa kaniyang party. "Keith, apo?" tawag ni Madam nang di siya makita nang sila'y pumasok. Mabilis ipinihit ni Keith ang knob ng shower upang patayin ito nang kaniyang narinig ang pagtawag ni Madam. "I'm here, lola!" pasigaw niyang sagot mula sa loob. "We have your clothes here outside. Iiwan na lang namin dito sa kama with your shoes. Ito ang gamitin mo for tonight, ha! Binili ko pa sa Paris ang mga 'to noong fashion week. Alam kong babagay sa'yo!" pasigaw na tugon ni Madam. "Okay, lola. Thank you!" "Anything for my apo," malambing ng turan ni Madam bago niya niyaya ang mga kasambahay na ilapag na sa kama ang kanilang mga dala. Nang lumabas si Keith, wala na sa silid ang mga ito. Tanging tuwalya lamang ang tumatabing sa ibabang parte ng katawan ng binata. Tumutulo pa ang tubig mula sa kani

    Last Updated : 2024-10-16
  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 5

    Hindi mapakali si Keith habang nasa party. Humahaba ng ang kaniyang leeg kahahanap sa kaniyang lola na hindi pa rin nagpapakita kahit hiniling na ng MC na samahan niya si Keith sa harapan. Nang hindi na makatiis, he excused himself sa MC at idinahilan na kailangan niyang magbanyo sandali. Nagmadali siya paglalakad na halos patakbo na para hagilapin si Madam. Nagkasalubong sila Mercedes, ang kanilang mayordoma sa mansyon. "Have you seen, lola?" tanong niya rito at kunot-noong umiling si Mercedes. "Ang sabi niya kanina aakyat lang siya sandali. Akala ko nakababa na, iho," ani Mercedes nang kaniyang maalala. Akmang tatakbuhin na sana ni Keith ang hagdan upang tingnan sa kaniyang silid ang abuela ngunit nakita na niya itong pababa. "Oh, God, lola! I thought something happened to you!" bulalas nito na alalang-alala. "Nasa taas lang ako. Nagpalit ng damit dahil naiinitan ako sa suot ko kanina," sagot ni Madam. Pilit itinatago ang nararamdaman di maganda. Uminom na siya ng gam

    Last Updated : 2024-10-18
  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 6

    Keith's Point of View After grandma's operation, nanatili siyang walang malay. They transferred her to the most comfortable room they had at kinabitan ng kung ano-anong mga equipment to make sure she's doing fine while she sleeps. Nakausap ko ang doctor niya. He told me Grandma will take time to recover. I couldn't help but watch her all through the night. Nakaidlip lang ng ilang minuto pero dahil oras-oras ay may pumapasok ng nurse to check Grandma, napakahirap makakuha ng tulog. I was sitting on a chair close to my grandmother's bed. Hawak ko ang kamay niya at doon nakaidlip ako. Hindi ko alam kung gaano katagal, but I knew I slept. Nagising ako sa pagkatok sa pinto. Nang imulat ko ang aking mga mata ay maliwanag na sa labas. Hinayaan ko lang ang kumatok na 'yon sa pag-aakalang isa sa mga nurse. I went to the restroom to wash my face at nang matapos, I heard someone was knocking again. Dumiretso ako sa pinto after magpunas ng mukha using the clean towel na nakarolyo sa

    Last Updated : 2024-10-21
  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 7

    Third-person's Point of View Sa pagpasok nina Keith sa assembly hall, isang masamang tingin ang ipinukol sa kaniya ng kaniyang tiyuhin. Habang ang lahat ng naroon ay nakangiti siyang binati sa kaniyang pagdating at nakikisimpatiya sa biglaang pagkaka-ospital ng kaniyang lola, si Frank naman ay walang pagsidlan ang inis na nararamdaman para sa kaniyang pamangkin. Sinadya nitong hindi ipaalam kay Keith ang meeting at hindi niya akalain na magagawa nitong makarating gayong isi-net niya nang ganoon kaaga para hindi ito makahabol sakaliman na makarating kay Keith ang balita. Dahil sa naging reaksyon ng mga tao sa loob, napilitan si Frank na umarte na masaya rin siyang nakarating ito sa tamang oras. "Salamat naman at nakarating ka, Keith. We're about to start!" Palihim na napangisi si Keith. "I'm sorry that I came a little late. Huli ko na po kasing nalaman na may meeting pala and surprisingly, everyone are here," untag nito. Lahat ng nakarinig ng sinabi niya ay nagulat. Napalin

    Last Updated : 2024-10-22
  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 8

    Merrill's Point of View Araw ng Huwebes at naka-schedule ang check-up ni Papa sa Baypointe Hospital sa Subic. Maaga pa lamang ay bumiyahe na kami upang hindi maipit sa traffic ngunit habang nasa daan ay panay ang reklamo niya na masakit daw ang kaniyang tiyan paikot sa kaniyang balakang at likod. "Aray...ang sakit talaga, mahal." Nakakaawa ang itsura ni Papa habang namimilipit sa sakit. "Mawawala rin 'yan, mahal, kapag umipekto na ang gamot," wika ni Mama habang inaalo ito. Ang hirap niyang tingnan nang mga oras na 'yon. Pinagpapawisan siya nang butil-butil. Agad pinupunasan ni Mama ang mga pawis niya dahil pati ang suot nitong damit ay basa na kahit may aircon naman sa likod ng L300. Nang tumalab na ang gamot ay ilang oras na tahimik lang Papa. Parang walang nangyari at nakatulog siya habang nakahiga sa mahabang upuan at ang hita ni Mama ang kaniyang unan. Nasa Cabangan na kami nang magising siya. Napapahiyaw sa sobrang sakit na nararamdaman at kahit ang driver namin na

    Last Updated : 2024-10-23
  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 9

    Merrill's Point of View Nanatiling nakatakip ang kamay niya sa bibig ko hanggang sa tumango ako. Unti-unti niyang inalis ang kamay niya. Kumakabog na ang dibdib ko habang papalapit ang mga kalalakihan sa labas sa pag-check sa lahat ng mga cubicle. Nasa bandang dulo kami at nang makita ko ang anino ng isa sa kanila sa tapat ng pinto ng cubicle kung nasaan kami ay agad akong sumigaw. "Hoy! Ano'ng ginagawa ninyo? Mga manyakis ba kayo ay dito n'yo pa naisip sa ospital maghanap ng mamanyakin?!" "Boss, may tao!" pasigaw na anunsyo ng isa sa kanila. "Buksan mo!" Nataranta ako sa naging sagot nito. Sinubukang buksan ng lalaki ang pinto ngunit hinawakan ko ang mismong lock sa loob upang hindi basta-basta mabuksan pero bigla nitong sinipa ang pinto dahilan para mabitawan ko ang lock nang bigla itong kumalabog. "Siraulo ka ba?! Saklolo! Tulong! May mga manyak po rito! Tumawag po kayo ng pulis!" Pilit ko nilakasan ang pagsigaw ko upang maalarma ang mga ito. "Tulong!!" "Bakit kayo nan

    Last Updated : 2024-10-23
  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 10

    Keith's Point of View I can't believe someone would take that measure para mapatahimik ako. They didn't know they only prove they are hiding something na ayaw nilang malaman ko. Akala siguro nila ay ganoon na lang kadali silang makakawala. I'm not going to let them hurt me or my Grandma! "Sir, Keith, nakausap ko na ang mga pulis. They will put you and Madam under surveillance. May kilala rin ang lolo ko na p'wedeng makatulong para tiyak ang kaligtasan ninyong dalawa ni Madam," wika ni Elias. "Salamat," akin namang sagot. Sa sobrang busy ko, hindi ko namalayan ang mabilis na pagdaan ng mga araw. Tatlong araw pa lamang simula ng maging temporary President ako nang kompanya. Ang mga folder na ibinigay ni Elias sa akin ang pinakatinutukan ko sa lahat. Ang mga pangalan na naroon ay isa-isa kong inilista. Those folders were filed according to their dates, kaya naman ang mga latest ang mga nasa ibabaw at ang mga empleyadong involved sa mga pagnanakaw ng pondo ng mga kontrata a

    Last Updated : 2024-10-24

Latest chapter

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 57

    Itinaas ni Kelvin ang kaniyang dalawang kamay nang itutok ng matanda sa kaniya ang baril."Woah! Tay...kalma lang po..." aniya rito upang hindi nito kalabitin ang gatilyo. "Bakit, sa tingin mo ba hindi ko alam ang ginagawa ko?" Nanginginig ang boses nito ngunit. Maging ang tuhod ay nangangatog ngunit nanatiling nakatayo nang tuwid habang hawak ang 45 caliber na b*ril na iniwan sa kaniya ni Frank bago sila umalis.Binigyan siya nito nang malaking halaga matapos silang timbrehan na may kahina-hinalang mga kalalakihan na nagawi sa kanilang lugar matapos ang anunsyo sa radyo at telebisyon na lalakihan na ang patong sa kanilang mga ulo.Maging siya rin naman ay natukso gayong alam niya kung nasaan nagtatago ang mag-asawa ngunit naisip niyang mas malaki ang makukuha niya kina Frank kung tutulungan niya ang mga ito na makapagtago at makatakas. Tama nga siya rito sapagka't pinangakuan siya nito ng dalawampung milyon kapalit ng kaniyang pananahimik. Natanggap na nila ang malaking halaga sa ka

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 56

    Matapos silang i-tour ng may-ari sa kabuuan ng bahay, hiningi nila ang numero nito. "Maraming salamat po ulit. Tatawag na lang po ako kapag naipakita ko na sa misis ko ang mga litrato at kung okay po sa kaniya itong bahay," ani PO2 Kelvin Martinez bago sila umalis. Nang nasa loob na sila ng sasakyan ay walang imik ang kaniyang kasama na tila ba may malalim na iniisip habang nakatingin sa may tindahan.Naroon na ang matandang lalaki at natingin sa kanilang sasakyan. Tinted ang salamin ng kotse kaya naman hindi sila nakikita sa loob ngunit hindi maalis ang tingin ng matanda sa kanila."Kailangan nating bantayan ang galaw ng mga tao rito," untag ni PO3 Leonard Casimiro."Bakit, may napansin ka bang kakaiba bukod d'yan sa matanda sa tindahan?" tanong ni Kelvin kaniyang partner bago ini-start ang makina ng sasakyan na tila natatawa dahil na-we-weirdo-han siya nang husto sa matanda."Iyon nga, e. Siya nga ang pinagdududahan ko," sagot ni Leonard nang umusad na ang sasakyan.Awtomatikong na

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 55

    Third-person's POVMakalipas ang higit-kumulang isang oras, nakatanggap ng mensahe si Elias. He rushed to his boss' office. Mabilis ang bawat hakbang na tila nagmamartsang sundalo.Inangat ni Keith ang kaniyang ulo nang marinig ang papalapit na mga yabag nito. "Sir, nagpadala na raw sila ng dalawang pulis sa lugar kung saan magkakatugma ang mga impormasyon mula sa mga tumawag at natanggap na mga mensahe," kaniyang anunsyo hindi pa man lubos na nakalalapit sa desk ng binata.Inilapag ni Keith ang hawak na ballpen sa ibabaw ng mga dokumentong kaniyang pinipirmahan at isinandal ang likod sa kaniyang upuan. Bahagya siyang napangisi nang mapangtano. "Iba talaga ang nagagawa ng pera. Kung siguro noong umpisa palang naiisip ko ng gawin 'to, it won't take us this long to get a lead to their whereabouts," untag ni Keith.Hindi siya makapaniwala na ganoon kabilis silang makakukuha ng lead. Sandali siyang nag-isip. He couldn't wait to see his Uncle again face to face para ipamukha ang lahat ng

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 54

    Third-person's POV Sa pagbaba ni Keith ng telepono, bumalik ang kaniyang atensyon sa cellphone na nakapatong sa kaniyang desk. Naisip niya bigla si Merrill at ang supling na nasa sinapupunan nito. Isang ngiti ang sandaling sumilay sa kaniyang mga labi. Masaya siya na successful ang unang procedure, but the day he found out about the news, bigla rin siyang natakot. Takot na baka may isang mahalagang tao na naman ang mawala sa kaniya kapag hindi pa niya natapos ang kasalukuyang problema. Habang nag-iisip, isang mensahe muli ang dumating. "You didn't answer my question..." Keith nearly chuckled nang mabasa ito. Buong akala niya ay makakatakas siya sa tanong nito but the message was long kaya ipinagpatuloy niya muna ang pagbabasa. "...naiintindihan ko naman how you feel. Masyadong inappropriate ang tanong ko, but I'm glad na you're safe at hindi ka nila pinagtangkaang saktan ulit." Merrill's message made his heart skip a bit. Hindi sila magkaharap nang mga sandaling iyon ngunit para

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 53

    Third-person's POV"I just did. How about you? How are you feeling today?" sagot ni Keith sa dalaga. Sinamahan pa niya ang mensahe ng isang nakangiting Emoji to show how he appreciated the message she sent kahit pa wala siya sa tamang pagkakataon para maging masaya nang araw na 'yon.Ibinalik niya ang cellphone sa desk matapos magpakawala ng isang malalim na buntong-hininga saka tumayo mula sa kinauupuang swivel chair at nagtungo muna sa kaniyang private comfort room. Wala pang dalawang minuto siyang nasa loob nang dumating ang reply ni Merrill.Pagbalik niya sa desk, ang cellphone ang kaniyang unang dinampot. "Katatapos lang din namin nag-lunch. I'm okay and how about you?" basa niya sa mensahe ng dalaga. Hindi pa siya nakakapag-type ng sagot ay may isa pang reply na dumating. "Nabalitaan ko ang nangyari kanina sa bahay n'yo. Pakiabot na lamang sa pamilya ni Kuya Richard ang pakikiramay ko. Wala bang balita kung sino ang mga gumawa?"Hindi na nagulat si Keith na nakarating na sa ka

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 52

    Keith's POV I couldn't swallow the steak Elias order for my lunch mula sa isang fancy restaurant gayong alam niya na iyon ang hilig ko, but after what happened parang hindi tama na iyon ang napiling niyan kunin. Pumunta ako sa office to ease my mind a little. Elias was the one who asked to settle what was needed para wala ng problemahin pa ang pamilya ng mga namatayan. I felt guilty looking at their corpse dahil pakiramdam ko ay kasalanan ko na naman na may nadamay na tao dahil ako ang target nila. Ayan na naman. My chest kept tightening sa tuwing maiisip ko ang bagay na 'yon. I couldn't help but blame myself for every tragic things going on that involved my family. I put the fork and knife down at tinawagan si Elias by just pressing a single number gamit at wireless telephone na nasa lamesa ko. Kababalik niya lamang galing morgue at dumaan sa restaurant to get us both a lunch, but I didn't like his choice of food for me. It was bothering me just by looking at it. "Hello, Si

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 51

    Merrill's POVMabigat ang aking ulo dahil hirap akong makatulog nang nagdaang gabi. Laman ng isip ko ang resulta ng test na ginawa sa akin habang wala akong malay. Buntis na nga raw ako at dala ko na ang anak ng nag-iisang apong lalaki ni Madam Janet Lee. Hind pa rin ako makapaniwala na nangyayari na ang mga nasa plano ko at sa nakikita ko pa nga ay unti-unti ko na ring nagagawang makuha ang loob ni Keith dahil sa pinapakita kong kabaitan sa kaniya kahit pa ang mga 'yon ay walang pagpapanggap—ang tunay na ako. Dumiretso ako sa kusina upang kumuha sana ng maiinom na tubig sa pag-aakalang wala pang gising na mga kasambahay nang mga oras na 'yon. "Magandang umaga, Ma'am!" "Ay palaka!" Nagitla ako nang biglang sumulpot ang isa sa kanila galing sa isang silid. Mabilis kong tinakpan ang bibig ko at humingi ng paumanhin, "Sorry po." Tatawa-tawa naman ang kasambahay na na may dala ng isang tray ng itlog at isang gallon ng mantika na isinabit niya lamang sa kaniyang hinliit upang madala n

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 50

    Keith's POVI woke up wearing the same clothes I was wearing when I came home last night. Mahaba-habang tulog din ang nakuha ko ngunit tila ba hindi sapat dahil sa pagod at stress sa araw-araw na hindi na nga nababawasan, nadagdagan pa. Mabigat ang aking ulo maging ang buong katawan. Nais ko pa sanang umidlip sandali dahil hindi pa tumutunog ang aking alam ngunit napilitan akong bumangon dahil sa walang tigil na mga katok sa pinto ng aking silid."S-Sir?" tawag mula sa labas ngunit may ibang ingay pa na mas nakaagaw ng aking pansin. Umaalingawngaw ang paparating na sirena ng bombero ngunit hindi ko alam kung saan didiretso."S-Sir Keith?" Muling pagtawag sa pinto na tila ba natataranta na ito.Dahan-dahan akong bumangon because I still could step on my sprained left foot. I received for my cane but it fell on the floor. Hindi ko na pinulot. Dumiretso na ako sa pinto ma hindi naman kalayuan kahit paika-ika sa paghakbang.The firetruck came closer. Nagsisisigaw rin ang mga tao sa labas

  • You're Hired! Carry My Child   Chapter 49

    Keith's POV"Thank you." I turned to face her when we were about to leave. Hinatid niya 'ko sa front door after we shared a delicious dinner with all the house helpers and my two bodyguards that she insisted on letting them stay outside.Her kind heart made me adore her secretly. She reminded me of my late parents who would do the same if there are people are. They wouldn't care to stand just to give another person a seat. It was a bitter sweet memory that I could forever cherish because I was young when I lost them.It felt great as well to eat around people. Mula nang umuwi ako ng Pilipinas at maospital si Lola ay laging mag-isa na lamang akong kumakain sa hapag-kainan kapag nasa bahay ako. The mansion is too big to live alone lalo na at may separate house ang mga house helpers doon.Merrill gave me a frown. "Para saan ka nagpapasalamat?" tanong nito na tila ba nalilito at walang clue sa kung ano ang ipinagpapasalamat ko."Sa dinner... and the laughter earlier?" sagot ko na medyo pa

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status