Mag-log inShare
Chapter 6
Huling Na-update:
2024-10-21 15:31:19Keith's Point of View
After grandma's operation, nanatili siyang walang malay. They transferred her to the most comfortable room they had at kinabitan ng kung ano-anong mga equipment to make sure she's doing fine while she sleeps. Nakausap ko ang doctor niya. He told me Grandma will take time to recover. I couldn't help but watch her all through the night. Nakaidlip lang ng ilang minuto pero dahil oras-oras ay may pumapasok ng nurse to check Grandma, napakahirap makakuha ng tulog. I was sitting on a chair close to my grandmother's bed. Hawak ko ang kamay niya at doon nakaidlip ako. Hindi ko alam kung gaano katagal, but I knew I slept. Nagising ako sa pagkatok sa pinto. Nang imulat ko ang aking mga mata ay maliwanag na sa labas. Hinayaan ko lang ang kumatok na 'yon sa pag-aakalang isa sa mga nurse. I went to the restroom to wash my face at nang matapos, I heard someone was knocking again. Dumiretso ako sa pinto after magpunas ng mukha using the clean towel na nakarolyo sa cabinet. "Good morning, Sir. My name is Elias. You're grandma's personally assistant," pakilala ng isang lalaki na mukhang hindi nalalayo sa akin ang edad. I haven't met him, but I know Grandma's assistant. "Please come in," yaya ko sa kaniya at nilakihan ang bukas ng pinto para ito'y makapasok. "Thank you, Sir," anito at muli akong hinarap nang isara ko na ang pinto. "I'm here to inform you, Sir, that your Uncle called for an emergency meeting today. He called all board of directors and all shareholders," anunsyo nito. "What's the matter with that? Uncle Frank can do so because he's the CEO of the company and besides—" "Yes, Sir, he is," sabat niya at seryoso akong tinitigan sa mga mata. Bakas sa mukha nito na may iba siyang nais ipunto kaya naman binigyan ko siya ng pagkakataon magpaliwanag. "It's not because he's the CEO he is in the position to call for an emergency meeting lalo na ngayon na wala pang malay si Madam. Last night—on your birthday party, Sir, Madam Janet planned to announce her plan of transferring the position she has." Naguluhan yata ako lalo. Posisyon daw. Si Lola ang Presidente, so kung ita-transfer niya ang posisyon. Biglang nanlaki ang mata ko. "W-wait... you're saying ako ang gusto ni Lola na maging presidente ng kompanya?" tanong ko para makasigurado. "Yes, Sir," sagot naman ni Elias. "P-pero bakit ako? Uncle Frank had been working..." Gulong-gulo ang isip ko. It was so sudden. "Kailangan po natin pumunta sa meeting. The shareholders are expecting you to appear, Sir," wika ni Elias. I didn't I had a choice. Pupunta ako roon bilang representante ni Lola, not because I am the President. Alam kong magigising din siya and I need to hear from her kung talaga bang ako ang napili niya. Elias drive me back to the mansion. I took a shower at nagsuot nang mas kagalang-galang na damit. I was still wearing the fashionable suit that Lola brought for me at kaya naman medyo uncomfortable. While on our way sa company, my thoughts were all over the place. Hindi makapaniwala na Lola wanted me to manage our huge company. To think kaga-graduate ko lang. Habang nasa biyahe, one question struck me. "Did Uncle Frank knew that Grandma wants me to take over?" I saw Elias's eyes move from the rearview mirror. He glance at me at mabilis ding ibinalik sa kalsada ang kaniyang tingin. "I don't think he knew, Sir. Iilan pa lamang po ang nasabihan ni Madam. She planned that announcement to be a surprise pero bigla naman pong nangyari ang nangyari kagabi kaya hindi na niya nagawa." "Did Uncle Frank mentioned the purpose of today's meeting?" sunod kong tanong. "No, Sir, but I have a feeling na tungkol sa pag-take over ng posisyon ni Madam habang wala pa siyang malay." Natahimik na ako matapos makuha ang sagot na 'to. Uncle Frank and I never had a nice relationship noonpaman. His family doesn't like me. He has a daughter, si Agatha na mas matanda ako ng apat na taon but she always bully me. Mabait sila sa akin kapag nand'yan si Lola, pero kapag wala ay parang ibang tao ang turing nila akin. Mas lumala pa nga noon nang mamatay ang parents ko. I felt left out kapag wala si Lola. Hindi ko makalimutan ang mga panahon na 'yon. I saw him sa party with his wife and daughter, but they didn't dare to approach me. Habang nagmumuni-muni, hindi ko namalayan na nasa parking area na pala kami. Elias stopped the car and went out. He even opened the door for me. "Thank you, Elias." Ngumiti lang siya at itinuro sa akin ang daan. Nang makapasok kami sa lobby, I was nostalgic. I looked around and all I could see was glasses. Napakaaliwalas ng paligid. Malawak ang lobby and I could see any trace of dirt and dust. Napakatagal na nang huli akong makapasok sa loob ng company and the last, I was with my parents at sa mismong office ni Dad ay hinahayaan niya akong maglaro noon. How I miss those days. Days that I couldn't take back no matter how much I tried. Dinala ako ni Elias sa elevator. May mga empleyado na naghihintay sa labas but Elias motioned his hand at biglang nagsitabi ang mga ito para bigyan kami ng daan. Saktong pagbukas ng elevator kaya nakapasok kami agad. "Do you really need to do that?" pabulong kong tanong sa kaniya. "I'm sorry, Sir, but that's a protocol," sagot niya. Si Lola agad ang sumagi sa isip ko. Nang makarating kami sa 8th floor, may natanggap ng mensahe si Elias. "They are starting," aniya sa akin at napansin kong bumilis ang lakad niya. Sa labas nang assembly hall, dinig na dinig na nagkakainitan ang mga tao sa loob. Elias opened the door at lahat ng kanilang atensyon at napako sa akin. I saw relief in most of their eyes, but when I looked at Uncle Frank, his reaction was its opposite.Kaugnay na kabanata
You're Hired! Carry My Child Chapter 7
Third-person's Point of View Sa pagpasok nina Keith sa assembly hall, isang masamang tingin ang ipinukol sa kaniya ng kaniyang tiyuhin. Habang ang lahat ng naroon ay nakangiti siyang binati sa kaniyang pagdating at nakikisimpatiya sa biglaang pagkaka-ospital ng kaniyang lola, si Frank naman ay walang pagsidlan ang inis na nararamdaman para sa kaniyang pamangkin. Sinadya nitong hindi ipaalam kay Keith ang meeting at hindi niya akalain na magagawa nitong makarating gayong isi-net niya nang ganoon kaaga para hindi ito makahabol sakaliman na makarating kay Keith ang balita. Dahil sa naging reaksyon ng mga tao sa loob, napilitan si Frank na umarte na masaya rin siyang nakarating ito sa tamang oras. "Salamat naman at nakarating ka, Keith. We're about to start!" Palihim na napangisi si Keith. "I'm sorry that I came a little late. Huli ko na po kasing nalaman na may meeting pala and surprisingly, everyone are here," untag nito. Lahat ng nakarinig ng sinabi niya ay nagulat. Napalin
Huling Na-update : 2024-10-22You're Hired! Carry My Child Chapter 8
Merrill's Point of View Araw ng Huwebes at naka-schedule ang check-up ni Papa sa Baypointe Hospital sa Subic. Maaga pa lamang ay bumiyahe na kami upang hindi maipit sa traffic ngunit habang nasa daan ay panay ang reklamo niya na masakit daw ang kaniyang tiyan paikot sa kaniyang balakang at likod. "Aray...ang sakit talaga, mahal." Nakakaawa ang itsura ni Papa habang namimilipit sa sakit. "Mawawala rin 'yan, mahal, kapag umipekto na ang gamot," wika ni Mama habang inaalo ito. Ang hirap niyang tingnan nang mga oras na 'yon. Pinagpapawisan siya nang butil-butil. Agad pinupunasan ni Mama ang mga pawis niya dahil pati ang suot nitong damit ay basa na kahit may aircon naman sa likod ng L300. Nang tumalab na ang gamot ay ilang oras na tahimik lang Papa. Parang walang nangyari at nakatulog siya habang nakahiga sa mahabang upuan at ang hita ni Mama ang kaniyang unan. Nasa Cabangan na kami nang magising siya. Napapahiyaw sa sobrang sakit na nararamdaman at kahit ang driver namin na
Huling Na-update : 2024-10-23You're Hired! Carry My Child Chapter 9
Merrill's Point of View Nanatiling nakatakip ang kamay niya sa bibig ko hanggang sa tumango ako. Unti-unti niyang inalis ang kamay niya. Kumakabog na ang dibdib ko habang papalapit ang mga kalalakihan sa labas sa pag-check sa lahat ng mga cubicle. Nasa bandang dulo kami at nang makita ko ang anino ng isa sa kanila sa tapat ng pinto ng cubicle kung nasaan kami ay agad akong sumigaw. "Hoy! Ano'ng ginagawa ninyo? Mga manyakis ba kayo ay dito n'yo pa naisip sa ospital maghanap ng mamanyakin?!" "Boss, may tao!" pasigaw na anunsyo ng isa sa kanila. "Buksan mo!" Nataranta ako sa naging sagot nito. Sinubukang buksan ng lalaki ang pinto ngunit hinawakan ko ang mismong lock sa loob upang hindi basta-basta mabuksan pero bigla nitong sinipa ang pinto dahilan para mabitawan ko ang lock nang bigla itong kumalabog. "Siraulo ka ba?! Saklolo! Tulong! May mga manyak po rito! Tumawag po kayo ng pulis!" Pilit ko nilakasan ang pagsigaw ko upang maalarma ang mga ito. "Tulong!!" "Bakit kayo nan
Huling Na-update : 2024-10-23You're Hired! Carry My Child Chapter 10
Keith's Point of View I can't believe someone would take that measure para mapatahimik ako. They didn't know they only prove they are hiding something na ayaw nilang malaman ko. Akala siguro nila ay ganoon na lang kadali silang makakawala. I'm not going to let them hurt me or my Grandma! "Sir, Keith, nakausap ko na ang mga pulis. They will put you and Madam under surveillance. May kilala rin ang lolo ko na p'wedeng makatulong para tiyak ang kaligtasan ninyong dalawa ni Madam," wika ni Elias. "Salamat," akin namang sagot. Sa sobrang busy ko, hindi ko namalayan ang mabilis na pagdaan ng mga araw. Tatlong araw pa lamang simula ng maging temporary President ako nang kompanya. Ang mga folder na ibinigay ni Elias sa akin ang pinakatinutukan ko sa lahat. Ang mga pangalan na naroon ay isa-isa kong inilista. Those folders were filed according to their dates, kaya naman ang mga latest ang mga nasa ibabaw at ang mga empleyadong involved sa mga pagnanakaw ng pondo ng mga kontrata a
Huling Na-update : 2024-10-24You're Hired! Carry My Child Chapter 11
Merrill's Point of View Muntik na akong matumba sa motor nang bigla kong bitawan ang clutch. Mabuti na lang at hindi pa umaabante ang kotseng naharang ko ang daan. Kinabahan ako nang husto. Mukha pa naman ding mamahalin ang kotse na 'yon at magkakaroon pa ako ng atraso kapag nagkataon. Medyo nanibago kasi ako sa motor ng pinsan kong si Patrick, anak ni Tito Baste dahil naisip ni Tito na bumalik na sa Sta. Cruz para makakuha ng kailangan. Chinat ko siya nang papunta na kami sa San Fernando. Sa Pampanga siya nagtatrabaho at mayroon itong motor na ginagamit na service. Sanay ako sa automatic na motor dahil ganoon ang gamit kong service kapag pumapasok sa school. Nagkataong may clutch ang motor niya pero alam ko namang gamitin dahil may tricycle kami na may clutch ang nakakabit sa sidecar. Medyo nagulat lang talaga ako dahil single at walang sidecar. Ayon tuloy, halos lumipad ako kanina. Jusko! Humiwalay ang kaluluwa ko sa nangyari. Pinapunta ko siya sa ospital para siya muna
Huling Na-update : 2024-10-25You're Hired! Carry My Child Chapter 12
Third-Person's Point of View Nang gabing 'yon, umuwi muna ng mansion si Keith upang ipagpatuloy ang pagbabasa ng mga dokumentong ipinagkatiwala sa kaniya ng kaniyang Lola. Ibinigay ni Elias ang pangalan ng dalawang kasama ng mag-asawang Frank at Katya at agad niyang hinanap kung naroon sa mga dokumento ang mga ngalan ng mga ito. Hindi nga siya nabigo. Sa bawat dokumento, nakasaad ang mga discrepancy na nagkakahalagang milyon-milyong piso. "I can imagine how much headache Grandma had after discovering all these," wika ni Keith nang nakangisi habang nagpapatuloy sa pagbabasa. Sa kaniyang pagpapatuloy, nasumpungan niya ang isa sa mga lumang deals na nasa taong 2014. Sampung taon na ang nakalilipas at ang deal na iyon ay hindi biro ang halaga. Isa iyong 50 bilyon deal upang itayo ang isang malaking theater sa Pampanga. Bigla siyang kinabahan nang makitang ang pangalan ng kaniyang yumaong ama sa pinakaibaba ng unang pahina. Wala iyong pirma ngunit ang mas nagpakaba ng kaniyang di
Huling Na-update : 2024-10-26You're Hired! Carry My Child Chapter 13
Third-person's Point of View "Who told you I would let you go to work in that condition?" Keith asked Elias after he joked about not going to work the next day because of what happened to him. "No one will assist you tomorrow, Sir, I can't be there," pagrarason nito at nanlulumo na lamang na napatingin sa kaniyang boss dahil sa sunod-sunod na nangyayari. "Nobody wants this. What really happened at nagkagitgitan kayo ng kotse na 'yon?" usisa ni Keith na tila nagdududa na siya na may kinalaman iyon sa apat na lalaking sumusunod din sa kaniya nang nagdaang-araw. Kapansin-pansin kung paano nanahimik ang lahat. Ang mga mata nila ay nagpalipat-lipat sa isa't-isa na parang may itinatago. Ang ama ni Elias ang bumasag sa katahimikan. Who wants something to eat? Mukhang pare-pareho tayong hindi pa naghahapunan," anito at niyaya ang kaniyang misis upang samahan siyang bumili. Naiwan sa silid ang lolo ni Elias at ito ang sumagot sa tanong ng binata. "Malakas ang kutob ko na inutusan ng t
Huling Na-update : 2024-10-27You're Hired! Carry My Child Chapter 14
Third-Person's Point of View Araw na ng Biyernes at sumang-ayon si Merrill na magpa-interview nang araw na ito. Wala siyang kaalam-alam na si Keith mismo ang kaniyang makakaharap. Maagang dumating ang kaniyang Tito Baste at inabala niya ito sandali at nagpahatid siya sa Mall kung saan siya magpapaayos ng buhok. Nauna na itong bumalik sa ospital dala ang binili nilang almusal. Napakaaga pa nang mga oras na 'yon kaya naghintay pa siya nang ilang minuto sa labas ng isang beauty salon. Matapos magpaayos ng buhok ay nagpalagay naman siya ng light lang na makeup. Bahagya lamang kinulot ang mahaba niyang itim na buhok upang magkaroon ng volume. Matapos sila ay nakigamit na rin siya ng banyo upang doon magbihis. Suot ang nabiling white long sleeves na pang-itaas na sinadya niyang nakabukas ang dalawang butones sa itaas, itim na skirt na above the knee ang tabas at high heels na nagdagdag ng kaniyang taas mula sa 5'4" ngayon ay 5'7". Saktong-sakto sa kaniyang katawan ang mga nabiling
Huling Na-update : 2024-10-29
Pinakabagong kabanata
You're Hired! Carry My Child Chapter 36
Keith's POV"No lead, Sir. Ayaw nilang magbigay ng impormasyon tungkol kay Mr. Lee. Mahihirapan po tayo sa paghahanap sa kaniya." Naghingi ako ng update kung may sinabi ba ang dalawa tungkol kay Uncle Frank pero nagmamatigas silang pareho.Wala kahit na kaunting impormasyon na magdadala sa amin kung saan ang mga ito nagtatago. Elias ang I went back to the company to use what was left with our day. I check Mr. Frederick inside his office at nagsisimula na siya pag-aayos ng kaniyang opisina. The company has it's own team of interior designers at sila ang naroon upang mag-ayos base sa nais ni bagong CEO. Around four in the afternoon bigla na lamang akong natigilan. It felt I forgot to do something that day but couldn't figure out what it was. I went back working, but when I turned my head on the left nakita ko ang cellphone ko and all of a sudden dinampot ko iyon to check the messages.I didn't hear my message ringtone. Merrill replied to the message I sent her earlier that day. A sha
You're Hired! Carry My Child Chapter 35
Keith's Point of ViewThe meeting continued nang mailabas na ang dalawang galamay ni Uncle Frank sa conference room. I could see how much the gentlemen tried their best to calm down na pare-parehong umuusok ang mga ilong matapos kong isiwalat sa kanila ang ginagawang pagbubulsa ng pera ng tatlo mula sa mga nagdaang mga projects.Ilang sandali ring nabalot ng katahimikan ang loob ng silid matapos ang kaguluhang naganap. Everyone seemed to be preoccupied. Mukhang kinukwenta nila kung gaano kalaki ang nawala sa kanila sa loob ng sampung taong pangungurakot ni Uncle Frank.I pitied them dahil nagulangan sila. Nakakamangha rin ang kapal ng mukha nila para gawin iyon sa kompanya at kay Lola. But what I don't understand ay kung bakit hinayaan lang ni Lola na gawin ni Uncle Frank ang gusto niya sa ganoon katagal. "We cannot just let those b*stard steal what is rightfully ours! I won't let it slide even though it had been ten years!" hasik ni Mr. Frederick na bigong mapakalma ang sarili. He s
You're Hired! Carry My Child Chapter 34
Third-Person's POVNapatayo ang isang ginoo kaniyang kinauupuan at kaniyang ibinagsak sa lamesa nang sabay ang dalawang kamay dahilan para mapatingin ang lahat ng mga nasa loob ng conference room sa kaniya. "This is unreasonable. Bakit mo aalisin ang nag-iisang anak ni Madam sa sarili nilang kompanya bilang CEO?" Nanggagalaiti nitong tanong kay Keith matapos niyang ianunsyo ang agenda sa araw na yon."Bakit naman po hindi?" tanong naman sa parehong ginoo."Frank has more rights sa kahit sinuman sa atin na naririto sa lamesang ito. He's the next in line kay Madam dahil siya na lamang ang anak nitong buhay!" Nanatili siyang nakatayo. Kulang na lamang ay sugurin niya si Keith sa panggigigil dito nang mga sandaling 'yon. Wala na silang magiging kakampi kapag tuluyan itong natanggal sa pagka-CEO. "Can you see yourself, Agoncillo? I think you're the one being unreasonable here," saad ng kaniyang katabi."Ano namang ipinupunto mo, Balderrama?" baling ni Mr. Agoncillo sa kaniya."We all kno
You're Hired! Carry My Child Chapter 33
Keith's POV"Nothing, just asking..." I typed. I checked the time bago nagpatuloy. I saw it was nearly ten in the evening. "baka kasi nakakaabala ako." I waited for a reply. Dumating naman agad. "Hindi naman po. Actually, kagigising ko lang. Napagod po sa mahabang biyahe kaya nakatulog ako nang makarating kami sa bahay."I smiled, but at the back of my mind, I envied her. Nakakatulog siya sa pagod samantalang ako kahit anong pagod ay hirap akong makatulog. No matter how much I try."Glad to hear that. Sleep is important lalo na sa mga taong pagod maghapon. By the way, how are you feeling lately? Wala ka bang nararamdaman na kakaiba?" Pag-iiba ko ng paksa. Curious lang ako. Baka kasi may mga early symptoms siyang nararamdaman for us to conclude as a sign na successful ang unang procedure. Honestly, I was excited. I want to know right away kung may nabuo ba o wala. I had high hopes na maganda ang resulta sa check-up niya and we doesn't need to repeat it. Another reason that excites m
You're Hired! Carry My Child Chapter 32
Keith's POVI was surprised. Binasa niya ang kabuuan ng kontrata. At first I thought gaya rin siya ng iba na basta na lamang pumipirma nang hindi iniintindi ang nakasulat sa mga dokumento. The thought of that put a smile on my lips. Hindi ko akalain na pagkatapos ng nakaka-stress na araw mapapangiti ako ng ganoong kasimpleng bagay.Masyado ko na yatang nakalimutan ang magsaya at pati sa simpleng bagay ay napapangiti na lang ako bigla. I typed my answer. [Yes, it was, but it was also stated na it would only happen with your consent s'yempre. No forcing on your part.] and pressed send.I placed my phone on the side table. Kauuwi ko lang galing sa ospital to check Grandma. Tulog pa rin siya at walang kasiguraduhan kung kailan magigising. Her stroke was quite bad. The blood clotting sa ulo niya ay maswerteng naalis agad, but according to the doctor, it could take sometime for her to recover dahil sa edad na rin niya. I loosened my necktie before removing it. My room seemed empty kahi
You're Hired! Carry My Child Chapter 31
Merrill's POVMuli kong dinampot ang cellphone ko at nagsimulang nagtipa. "Yes, Sir. Nakauwi na po kami. May next time naman po siguro."Ayan na lamang ang isinagot ko.Bumangon na ako at binuksan ang ilaw. Paglabas ko ng kwarto, nasalubong ko si Mama na palabas din mula sa silid nila ni Papa."Salamat naman at bumangon ka na. Nagluto ako ng nilagang baka, initin mo na lang, anak. Tiyak na nagsesebo na 'yon sa kaserola," aniya nang nakangiti. "Opo, Mama." Pupungas-pungas akong naglakad papunta sa kusina namin upang maghapunan. Gutom na gutom ako na para bang dalawang araw akong hindi kumain. Siguro ay dahil na-miss ko ang mga ganoong lutong-bahay di gaya ng mga kinakain namin sa ospital na puro galing sa mga restaurant.Matapos maghapunan, hinugasan ko muna ang pinagkainan ko't mga natirang hugasan sa lamesa. Pagbalik ko sa kwarto, ilang beses na tumunog ang message tone ng cellphone ko. Nang siyasatin ko kung sino ang nagpadala ng mga mensahe, nakita kong puro galing sa apo ni Mada
You're Hired! Carry My Child Chapter 30
Merrill's POVMula ng araw na nakakuha ako ng mensahe mula sa apo ni Madam ay hindi na muli itong nagparamdam. Akala ko ay hindi niya ako titigilan kulitin na sumama na sa kanilang resthouse pero madali ko rin pala siyang makukumbinsi. Nakakapagtaka lang dahil tatlong araw na akong walang balita mula sa kaniya. "Grabe talaga ang pamilyang 'yon, sila-sila lang din ang sumisira sa mga pangalan nila. Mantakin mo habang nasa coma ang matanda e nagkakagulo naman ang mga kamag-anak niya." Nadinig kong sabi ni Mama habang inaayos ang mga maruruming damit sa isang bag.Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy niya pero mukhang hindi gusto ni Papa ang paksa nila."Parang hindi mo naman alam ang nangyari noon. Sila-sila lang din 'yon at nandamay pa sila ng taong inosente. Karma na nila kung anuman ang nangyayari ngayon," sagot ni Papa na labis akong naintriga.Nasa ospital pa rin kami ngunit pinayagan na si Papa na makauwi nang araw na 'yon. Hinihintay na lang namin ang permit niya na ibinigay
You're Hired! Carry My Child Chapter 29
Third-person's POVIsang tawag ang ginawa ng retired general na tumagal nang ilang minuto. Nanatili siya nasa linya habang ibinibigay ang lahat ng impormasyon na kailangan nila. "We're going to check in all the security cameras kung naroon pa sila," saad ng nasa kabilang linya. Inutusan nito ang kaniyang tauhan na gawin ang kaniyang nais gamit ang isang computer na naroon ay napasok nila ang system ng Airport. Inilagay ang mga impormasyon ni Frank at ng kaniyang asawa, ang kanilang flight numbers at ang oras ng pag-alis. Ayon sa nakuha ni Elias, alas kuwatro ang kanilang flight papunta sa Palawan at may trenta minutos pa bago mag-alas kuwatro ng hapon."Spotted! Nandoon pa silang mag-asawa at ang anak nilang babae," anunsyo ng tinawagan ni Renato. Naka-loudspeaker ang cellphone nang mga oras na ito. Napatayo si Keith mula sa kaniyang kinauupuan nang marinig ang balita. "We need to catch them." Seryoso ang kaniyang ekspresyon habang nakatingin diretso sa mga mata ni Renato."Mayroo
You're Hired! Carry My Child Chapter 28
"Hindi ko alam kung kaya tayong matulungan ng kaklase ko noon. He's a retired general," sagot nito sa kaniya. "Sino, Lolo?" Salubong ang kilay na tanong ni Elias sa matanda."Si Lolo Renato mo." "N-no way! He's a retired general?""Oo, hindi mo ba alam?" "Lolo Renato is a clown. Walang bakas na galing sa militar o nagkaroon ng mataas na ranggo noong araw," bulalas ng di makapaniwalang si Elias."Iyan ang sinasabi nila na don't judge the book by its cover, apo. Isang magaling na sundalo ang isang 'yon. Hindi nga lang halata," natatawang wika ni Patricio.Keith enjoyed hearing how the two talk. Parang magbarkada lang ang mga ito. He never had a chance to meet his Lolo dahil maagang nabawian ng buhay. "Saan po namin siya p'wedeng makita?" singit ni Keith sa dalawa."Madalas nasa farm ang isang 'yon kaya naman mahirap makontak e, but I will try to visit him and personally talk to him para malaman kung matutungan niya ba tayo.""I think it's better kung sasama na lang kami sa'yo, Lolo,
