Hindi mapakali si Keith habang nasa party. Humahaba ng ang kaniyang leeg kahahanap sa kaniyang lola na hindi pa rin nagpapakita kahit hiniling na ng MC na samahan niya si Keith sa harapan.
Nang hindi na makatiis, he excused himself sa MC at idinahilan na kailangan niyang magbanyo sandali. Nagmadali siya paglalakad na halos patakbo na para hagilapin si Madam. Nagkasalubong sila Mercedes, ang kanilang mayordoma sa mansyon. "Have you seen, lola?" tanong niya rito at kunot-noong umiling si Mercedes. "Ang sabi niya kanina aakyat lang siya sandali. Akala ko nakababa na, iho," ani Mercedes nang kaniyang maalala. Akmang tatakbuhin na sana ni Keith ang hagdan upang tingnan sa kaniyang silid ang abuela ngunit nakita na niya itong pababa. "Oh, God, lola! I thought something happened to you!" bulalas nito na alalang-alala. "Nasa taas lang ako. Nagpalit ng damit dahil naiinitan ako sa suot ko kanina," sagot ni Madam. Pilit itinatago ang nararamdaman di maganda. Uminom na siya ng gamot kaya kampante itong mawawala na ang nararamdamang paninikip ng dibdib. Kalmado na siya ngunit may kirot pa rin sa parte ng kaniyang puso. "Tara na! Hinintay mo na lang saan ako roon," yaya ni Madam sa kaniyang apo at sabay na silang naglakad pabalik sa garden. "I was waiting for you. The MC tried calling your attention a few times also. I thought something happened that's why you were not showing up," sagot ni Keith na ikinatuwa nang husto ni Madam dahil labis kung mag-alala ito sa kaniyang kalagayan. "Ano ka ba naman, nothing bad will ever happen to your lola. Kung may mangyari man sa akin, I'll make sure na maayos ang lahat at alam mo na ang lahat ng paliguy-ligoy sa kompanya," Madam Janet assured him. "I don't like how that sounds," malungkot na saad ni Keith. "Don't give me a sad face. It's your birthday and you need to have fun. Inimbitahan ko pa naman din ang mga kaibigan ko with their gorgeous granddaughters. I want you to meet them and make new friends. Mas maganda if you will try dating one of them also nang sa ganoon naman ay magkaroon ka na ng lovelife, apo." "La, makapaghihintay po ang lovelife. There are so many things I should focus into. Gusto ko munang gamitin ang mga napag-aralan ko sa kompanya natin para naman mabawasan ang mga iniisip mo araw-araw." "Iyan ang gusto sa'yo you have a heart for our business. I'm sure your parents are so proud of all your achievements. Bukod sa matalino at gwapo ka, napakabait mo pa," puri ni madam sa binata habang naglalakad sila. "I hope they are," pabulong na wika ni Keith. Hindi niya maitago kung gaano siya nalulungkot na wala ang kaniyang mga magulang. He missed them every day at kung p'wede nga lang hilingin na sana bumalik sila ay ginawa na niya. But he knew that was impossible to happen kaya naman he would just do his best to make his parents proud saanman sila naroon. Nang matanaw ng MC ang palapit na mag-lola. He announced their arrival. Isang masigabong palakpakan muli ang sumalubong sa kanila. Na-informed na ang MC tungkol sa announcement na gagawin ni Madam kaya naman nang makalapit na ang mga ito ay inabot niya agad ang mikropono sa ginang. "Thank you everyone for coming tonight and I'm happy to see all of you here. From our business partners, close family friends, and relatives." Habang nagpapasalamat ito, naramdaman na naman niya ang kakaibang kirot sa kaniyang dibdib. "Aside from my precious grandson's birthday, I have an announcement..." Sandali siyang natigilan. Natanaw niya ang anak na si Frank na naroon at matalim ang tingin sa kaniya. Madam Janet remembered everything her son told her. Mas tumindi ang kirot sa kaniyang dibdib. Huminga siya nang malalim upang pakalmahin ang sarili. Sinubukan niyang hindi ipihalata sa mga matang nakatunghay ngunit sadyang matindi ang kirot na kaniyang nararamdaman. Nasapo na ginang ang kaniyang dibdib at biglang nanghina ang kaniyang kaliwang kamay. Dahil dito, nabitawan niya ang hawak na mikropono. "A-are you okay, lola?" Nag-aalalang lumapit si Keith sa kaniyang abuela. Hindi sumagot si Madam. Nahilo na siya at unti-unting natumba. Nagkagulo ang lahat sa nasaksihan. Isa sa mga bisitang doktor ng agad gumitna at pinulsuhan ang ginang. "Let's take her to the hospital!" bulalas nito at agad binuhat ni Keith ang kaniyang lola nang walang pag-aalinlangan. Hindi niya alam kung saan galing ang kaniyang lakas nang gabing 'yon. Nadala niya ito sa isa sa kanilang mga sasakyan at ang driver na patakbong sumunod at agad ini-start ang kotse. Itinakbo nila si Madam sa pinakamalapit na ospital. Binigyan agad ng mga nurse at doktor ng paunang lunas. Keith was shaking habang pinagmamasdan ang kaniyang lola na inaasikaso ng mga mediko. Takot na takot siya sa kung ano'ng pwedeng mangyari rito. "Please help my Lola! Please!" Paulit-ulit niyang pagmamakaawa habang nakasilip sa labas ng pinto ng emergency room. "You're not allowed here, Sir," wika ng isang nurse at inalalayan si Keith di kalayuan upang hindi ito makaistorbo saka nito isinara ang pinto. Keith was left alone sa labas ng emergency room. Napasandal na lamang siyang sa konkretong dingding at parang bata na humahagulgol doon. Ilang minuto ang lumipas, dumating na sina Mercedes kasama ang driver. "Keith, anak?" tawag ni Mercedes sa binata na nadatnan nilang nakaupo sa sahig at tulala habang pumapatak ang luha. Agad siya nitong niyakap nang mahigpit. Ang yakap na iyon ay parang isang buton. Mas tumindi ang kaniyang pag-iyak at dinig na dinig ang hagulgol nito sa hallway.ng ospital. "Tahan na, Keith. Gagawin ng doktor ang makakayanan nila para iligtas ang iyong lola," ani Mercedes habang inaalo ang binata habang sinasabayan ng marahang pagtapik sa likod. Nang bumukas ang pinto ng emergency room, lumabas ang isa sa dalawang doktor na nasa loob. Agad tumayo si Keith at sinalubong ito. "How's my lola, doctor?" "We need an urgent operation para kay Mrs. Lee. There's a blood clotting sa left artery ng kaniyang puso," anunsyo nito. "The nurse will give you the papers to sign before we start to procedure—" Nahinto ang doktor sa pagsasalita nang biglang bumukas ang pinto ng E.R. muli at isang humahangos na nurse ang lumabas. "The patient's heart rate is going down, doctor!" anito at agad tumakbo pabalik sa loob ang doktor. Sinubukang humabol ni Keith sa kanila pero naharang siya ng driver bagupaman siya makapasok sa pintuan ng E.R. "Bawal po tayo sa loob, Sir," wika nito sa kaniya.Keith's Point of View After grandma's operation, nanatili siyang walang malay. They transferred her to the most comfortable room they had at kinabitan ng kung ano-anong mga equipment to make sure she's doing fine while she sleeps. Nakausap ko ang doctor niya. He told me Grandma will take time to recover. I couldn't help but watch her all through the night. Nakaidlip lang ng ilang minuto pero dahil oras-oras ay may pumapasok ng nurse to check Grandma, napakahirap makakuha ng tulog. I was sitting on a chair close to my grandmother's bed. Hawak ko ang kamay niya at doon nakaidlip ako. Hindi ko alam kung gaano katagal, but I knew I slept. Nagising ako sa pagkatok sa pinto. Nang imulat ko ang aking mga mata ay maliwanag na sa labas. Hinayaan ko lang ang kumatok na 'yon sa pag-aakalang isa sa mga nurse. I went to the restroom to wash my face at nang matapos, I heard someone was knocking again. Dumiretso ako sa pinto after magpunas ng mukha using the clean towel na nakarolyo sa cabi
Third-person's Point of ViewSa pagpasok nina Keith sa assembly hall, isang masamang tingin ang ipinukol sa kaniya ng kaniyang tiyuhin. Habang ang lahat ng naroon ay nakangiti siyang binati sa kaniyang pagdating at nakikisimpatiya sa biglaang pagkaka-ospital ng kaniyang lola, si Frank naman ay walang pagsidlan ang inis na nararamdaman para sa kaniyang pamangkin.Sinadya nitong hindi ipaalam kay Keith ang meeting at hindi niya akalain na magagawa nitong makarating gayong isi-net niya nang ganoon kaaga para hindi ito makahabol sakaliman na makarating kay Keith ang balita. Dahil sa naging reaksyon ng mga tao sa loob, napilitan si Frank na umarte na masaya rin siyang nakarating ito sa tamang oras. "Salamat naman at nakarating ka, Keith. We're about to start!" Palihim na napangisi si Keith. "I'm sorry that I came a little late. Huli ko na po kasing nalaman na may meeting pala and surprisingly, everyone are here," untag nito. Lahat ng nakarinig ng sinabi niya ay nagulat. Napalingon sila
Merrill's Point of ViewAraw ng Huwebes at naka-schedule ang check-up ni Papa sa Baypointe Hospital sa Subic. Maaga pa lamang ay bumiyahe na kami upang hindi maipit sa traffic ngunit habang nasa daan ay panay ang reklamo niya na masakit daw ang kaniyang tiyan paikot sa kaniyang balakang at likod. "Aray...ang sakit talaga, mahal." Nakakaawa ang itsura ni Papa habang namimilipit sa sakit."Mawawala rin 'yan, mahal, kapag umipekto na ang gamot," wika ni Mama habang inaalo ito. Ang hirap niyang tingnan nang mga oras na 'yon. Pinagpapawisan siya nang butil-butil. Agad pinupunasan ni Mama ang mga pawis niya dahil pati ang suot nitong damit ay basa na kahit may aircon naman sa likod ng L300. Nang tumalab na ang gamot ay ilang oras na tahimik lang Papa. Parang walang nangyari at nakatulog siya habang nakahiga sa mahabang upuan at ang hita ni Mama ang kaniyang unan.Nasa Cabangan na kami nang magising siya. Napapahiyaw sa sobrang sakit na nararamdaman at kahit ang
Merrill's Point of ViewNanatiling nakatakip ang kamay niya sa bibig ko hanggang sa tumango ako. Unti-unti niyang inalis ang kamay niya. Kumakabog na ang dibdib ko habang papalapit ang mga kalalakihan sa labas sa pag-check sa lahat ng mga cubicle. Nasa bandang dulo kami at nang makita ko ang anino ng isa sa kanila sa tapat ng pinto ng cubicle kung nasaan kami ay agad akong sumigaw."Hoy! Ano'ng ginagawa ninyo? Mga manyakis ba kayo ay dito n'yo pa naisip sa ospital maghanap ng mamanyakin?!""Boss, may tao!" pasigaw na anunsyo ng isa sa kanila. "Buksan mo!" Nataranta ako sa naging sagot nito. Sinubukang buksan ng lalaki ang pinto ngunit hinawakan ko ang mismong lock sa loob upang hindi basta-basta mabuksan pero bigla nitong sinipa ang pinto dahilan para mabitawan ko ang lock nang bigla itong kumalabog."Siraulo ka ba?! Saklolo! Tulong! May mga manyak po rito! Tumawag po kayo ng pulis!" Pilit ko nilakasan ang pagsigaw ko upang maalarma ang mga ito. "Tulong!!" "Bakit kayo nandito?" May
Keith's Point of ViewI can't believe someone would take that measure para mapatahimik ako. They didn't know they only prove they are hiding something na ayaw nilang malaman ko. Akala siguro nila ay ganoon na lang kadali silang makakawala. I'm not going to let them hurt me or my Grandma!"Sir, Keith, nakausap ko na ang mga pulis. They will put you and Madam under surveillance. May kilala rin ang lolo ko na p'wedeng makatulong para tiyak ang kaligtasan ninyong dalawa ni Madam," wika ni Elias. "Salamat," akin namang sagot. Sa sobrang busy ko, hindi ko namalayan ang mabilis na pagdaan ng mga araw. Tatlong araw pa lamang simula ng maging temporary President ako nang kompanya. Ang mga folder na ibinigay ni Elias sa akin ang pinakatinutukan ko sa lahat. Ang mga pangalan na naroon ay isa-isa kong inilista. Those folders were filed according to their dates, kaya naman ang mga latest ang mga nasa ibabaw at ang mga empleyadong involved sa mga pagnanakaw ng pondo ng mga kontrata ay agad kong
Merrill's Point of ViewMuntik na akong matumba sa motor nang bigla kong bitawan ang clutch. Mabuti na lang at hindi pa umaabante ang kotseng naharang ko ang daan. Kinabahan ako nang husto. Mukha pa naman ding mamahalin ang kotse na 'yon at magkakaroon pa ako ng atraso kapag nagkataon. Medyo nanibago kasi ako sa motor ng pinsan kong si Patrick, anak ni Tito Baste dahil naisip ni Tito na bumalik na sa Sta. Cruz para makakuha ng kailangan.Chinat ko siya nang papunta na kami sa San Fernando. Sa Pampanga siya nagtatrabaho at mayroon itong motor na ginagamit na service. Sanay ako sa automatic na motor dahil ganoon ang gamit kong service kapag pumapasok sa school. Nagkataong may clutch ang motor niya pero alam ko namang gamitin dahil may tricycle kami na may clutch ang nakakabit sa sidecar. Medyo nagulat lang talaga ako dahil single at walang sidecar. Ayon tuloy, halos lumipad ako kanina. Jusko! Humiwalay ang kaluluwa ko sa nangyari. Pinapunta ko siya sa ospital para siya muna ang maiwa
Third-Person's Point of View "Nakikita n'yo na ba ang apo ko?" tanong ng di mapakaling si Janet Villareal-Lee kaniyang kasamang driver si Herman at mayordoma nilang si Mercedes. Pitumpu't lima na ang edad ng kanilang Señora ngunit mukha pa ring bata dahil palangiti at masayahin ang ginang. Malakas pa rin ang pangangatawan dahil sa hilig nitong mag-zumba. Bukod sa ehersisyo, mayroon din itong sariling beauty salon na siyang nag-aalaga ng kaniyang balat at buhok na itinatago ng mga pampakulay ang puting hibla nito. "Hindi pa ho, madam," sagot ng driver na gaya ng kanilang amo ay hindi rin mapakali sa kinatatayuan. Isama pa na panay-panay ang hampas at palipat-lipat itong pagtatanong sa kaniyang mga kasama dahil nag-aalala na sa kaniyang apo na si Keith na kay tagal ding nawala sa Pilipinas dahil nag-aral ito sa Europa ng sampung taon. Sampu dahil dalawang kurso ang kaniyang kinuha, Engineering at Law na mabilis niyang natapos dahil sa talino't walang inaaksayang oras gaya kaniy
Merrill's Point of View Malayo-layo ang aming biyahe mula sa Clark Airport kung saan namin sinundo si Papa. Sa Sta Cruz, Zambales pa kami umuwi na inabot nang humigit-kumulang pitong oras na biyahe dahil kinailangang huminto sa mga gasolinahan para makigamit ng palikuran si Papa. Masama ang kaniyang pakiramdam ng araw na 'yon. Bagay na naiintindihan naman namin dahil iyon din ang dahilan kung bakit siya biglaang napauwi sa Pilipinas—ang magpagamot. Buong biyahe, isang bagay lang ang nasa isip ko. Ito ay kung paano ko magagawa ang mga plano ko nang hindi nalalaman ng mga magulang ko. Matagal ko ring pinag-isipan iyon at nang makita ko ang mga Lee sa airport kanina, tila ba nakakuha ako ng kasagutan sa kung paano ko sisimulan ang lahat ng ito. Malalim na ang gabi nang makarating kami sa bahay. Kinuha ko agad ang laptop ko at binuksan ang mga email ng iba't-ibang mga kompanya at hinanap ang ipinadala ng J.O. Group. Isang linggo na nang makatanggap ako ng offer sa kumpanya nila m