He’s the one who betrays me!

“So is it true?” tanong ni Menard sa kanya pagkauwi niya galing sa Hospital.

Nakangiti siyang tumango at ibinigay dito ang litrato ng ultra sound. “I’m eight weeks pregnant,” nakangiting sagot niya sa asawa.

Nakita niya ang matinding kasiyahan sa mukha ni Menard sa nalaman niya, kaya naman labis-labis din ang saya na nararamdaman niya. Umaasa na magbabago na ang kanyang asawa at pakikitunguhan na siya ng maganda.

Ngunit lahat ng iyon ay akala niya lang pala. Hindi ito nagbago ng pakikitungo sa kanya, bagama’t natuwa ito sa nalamang buntis siya ay tila wala pa rin itong pakialam sa kanya at kahit na pinagmamalupitan na siya ng ina nito ay hindi man lang siya nito kayang ipagtanggol.

Tiniis niya ang hindi magandang pagmaltrato sa kanya ng ina ni Menard at ang malamig na pakikitungo ni Menard sa kanya. Pinagtuunan niya ng pansin ang pagbubuntis niya, nang mga oras na iyon ay ang iniisip niya lang ay ang kaligtasan ng sanggol na nasa kanyang sinapupunan. Saka na lang niya iisipin ang ibang bagay, kabilin-bilinan ng kanyang OB-Gyne na kailangan niyang mag-ingat dahil may pagkamaselan ang pagbubuntis niya. Nang sabihin niya iyon kay Menard ay saka lang nito pinagsabihan ang ina nitong lubayan siya na mas lalong ikinapangingit ng loob ng Ginang.

Sa loob ng pitong buwan na pagbubuntis niya ay ang laki ng ipinagbago niya. Hindi pa man siya nakakapanganak ay parang dumuble ang edad niya dahil sa stress na pilit niyang nilalabanan araw-araw. Humimpis ang kanyang mukha at malaki din ang ipinayat niya. Buo na ang desisyon niyang sa oras na maipanganak niya ang sanggol sa kanyang sinapupunan ay kakausapin niya ng maayos si Menard at hindi siya papayag na patirahin pa ang ina nito sa pamamahay niya. Kaya niyang hanapan ito ng sarili nitong bahay para lang magkaroon siya ng kapayapaan at kapanatagan na walang mangyayari sa anak niya kung sakali.

Ngunit hindi niya akalaing, hindi na pala mangyayari iyon dahil hindi pa man niya naisisilang ang kanyang anak ay may maitim ng plano ang mga ito sa kanya.

“Ano ba ‘yan, sasakay na lang ng bangka. Lalampa-lampa pa!” dinig niyang turan ng ina ni Menard.

Tumingin siya kay Menard at nag-iwas lang ito ng tingin at hindi nag-abalang tulungan siya. Huminga siya ng malalim at pinilit humakbang mag-isa at ingat na ingat na huwag mahulog sa tubig.

Inaya siyang magbakasyon ng mga ito at gusto nilang maglayag sila sa buong bansa. Kahit alam niyang kabuwanan na niya ay hindi siya tumanggi sa pag-asang iyon na ang hinihintay niyang pagkakataon na magbago ang kanyang asawa at tratuhin na siya ng tama. Sa buong pagsasama nila bilang mag-asawa ay nakuha na nito ang lahat sa kanya, dahil sa pagbubuntis niya ay hinayaan niya itong angkinin ang kompanyang pinaghirapan niyang palaguin, maging ang ilang ari-arian na naipundar niya ay meron na rin itong parte ngunit hindi siya ganoon katanga para ibigay dito ang buong authority sa mga kayamanan niya.

Eksaktong pagsakay niya sa yate ay ang paglayo nito sa pampang, naglakad siya papunta sa isang bench upang umupo.

Pumasok sina Menard at ang ina nito sa magkaibang cabin ngunit hindi man lang siya inalok ng mga ito, nanatili na lang siya doon at pinagmasdan ang malawak na karagatan. Gusto niyang maiyak at kuwestyunin na naman ang sarili niya kung tama pa ba ang ginagawa niyang pagtitiis, pero agad niya iyong iwinaglit sa isip niya at binuksan ang dala niyang tumbler at uminom mula doon.

Hindi niya namalayan kung ilang oras siyang naroon lang at nakaupo.Pakiramdam niya ay hapong-hapo siya at gusto niya munang ipikit ang mga mata niya ngunit ganoon na lang ang gulat niya nang makarinig ng halakhakan sa loob ng deck. Nagsalubong ang kilay niya at doon natuon ang pansin niya.

“Hello, my dear friend,” bati sa kanya nang nakangising si Sasha.

Kasabay nitong lumabas si Menard na hapit ang beywang ng kanyang kaibigan.

Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman ng mga oras na iyon. Mabuti na lamang talaga at nakaupo na siya dahil kung hindi ay baka natumba na siya sa pagkabigla.

“Ano’ng ibig sabihin nito?” kunot-noong tanong niya sa mga ito kahit na sa isip niya ay alam niya kung ano’ng nangyayari at ayaw lang niyang tanggapin iyon.

Tumawa ang ina ni Menard. “Hindi mo alam ang nangyayari? Kailangan ko bang ipaliwanag sa’yo ang nakikita mo?”

Hindi niya ito pinansin at nanatiling nakatingin kay Menard, hinihintay na magsalita ito at magpaliwanag.

“I’m sorry, honey but Sasha and I are engage before we get married.” Parang bomba iyon na sumabog sa tenga niya.

Ilang beses pa iyong nagpaulit-ulit sa kanyang tenga bago siya nakahuma at mabilis na bumagsak ang mga luha sa mga mata niya. Isa-isang bumalik sa isip niya ang pagtrato sa kanya ng mga ito, ang buong akala niya ay siya ang may problema. Ang buong akala niya ay kasama iyon sa buhay may-asawa. Iyon pala . . . iyon pala, niloloko siya ng mga ito.

Bakit hindi ko naisip iyon? Mapait na tanong niya sa kanyang sarili.

Tumayo siya at hindi niya alam kung saan siya kumuha ng lakas para lumapit sa dalawang traydor at balak niyang sugurin si Sasha ngunit parang alam na ng babae ang gagawin niya at nauna siya nitong itinulak. Napasigaw siya nang malakas na bumagsak sa sahig at tila hindi pa nakuntento si Sasha at nagawa pa nitong sipain ang kanyang tiyan.

Kaagad na sumigid ang kirot ng tiyan niya at sindak siyang tumingin kay Menard.

“Wala ka man lang bang gagawin? I’m—ah!” hindi niya naituloy ang sasabihin dahil sa muling pagsigid ng kirot at nanlalaki ang mga mata niya nang makapa ang malapot na pulang likido sa bandang ibaba ng kanyang katawan. Pagtingin niya ay nakita niya ang pag-agos ng dugo mula sa pagitan ng kanyang hita. “Menard! Go back, I’m bleeding!”

Ngunit parang walang narinig si Menard at nanatili lang itong nakatingin sa kanya, wala siyang makitang kahit na anong reaksyon sa mukha nito. Tumingin siya sa ina nito ngunit mas lalo siyang kinilabutan nang makita itong nakangisi at tila tuwang-tuwa sa sinapit niya.

“Y-You’re not going to help me, are you?” tanong niya sa pagitan nang impit na pagdaing. Sunod-sunod na ang pagbagsak ng luha niya dahil sa nararamdamang sakit.

Tumawa si Sasha. “I’m sorry, Yhzel but you’re right. Ayaw mo ba’ng magkasama kayo ng anak mo sa kabilang buhay?”

Hindi siya kumibo at tiningnan lang ito ng masama. Gusto niyang sugurin ito ngunit hindi niya kayang gawin iyon at mukhang hindi na mangyayari pa iyon dahil natitiyak niyang hahayaan lang ng mga itong makita siyang unti-unting binabawian ng buhay.

“Menard, please! This is your son! Hahayaan mo lang ba talagang may mangyari sa anak mo?” pagsusumamo niya sa kanyang asawa, tiningnan niya ito ngunit kaagad namang humarang si Sasha.

“I can give him a lot of it,” sabi nitong nakataas ang isang kilay. “Isa pa, mas gugustuhin niyang magkaroon kami ng anak kaysa magkaroon sa’yo ng anak niya.”

“Damn you! Ano ba’ng ginawa ko sa’yo para ganituhin mo ako!” galit na singhal niya rito.

Isang sampal ang iginanti nito sa kanya. “Nagtatanong ka pa? Look at you! Bakit ikaw pa ang naunang mabuntis kaysa sa akin? Matagal na naming gustong magkaanak pero bakit ikaw pa ang nakapagbigay niyon sa kanya? Mas matagal kaming may relasyon pero bakit mas nauna ka niyang pakasalan kaysa sa akin? Inagaw mo lahat ng iyan sa akin, Yhzel at bilang ganti ko sa ginawa mong pang-aagaw ay kukunin ko lahat ng sa’yo! Kapag namatay ka dito ay mapupunta kay Menard ang lahat ng pera mo’t maging ang kompanya! Pagkatapos ng isang taon ay ikakasal kaming dalawa at ako ang kikilalaning legal na Mrs. Menard Carpio samantalang ikaw ay mananatiling alaala na lang!”

Nagtagis ang mga bagang niya ngunit wala siyang magawa.

“Ipapahanda ko na ang speedboat,” sabi naman ng ina ni Menard na halatang hindi kayang makita ang sitwasyon niya. Bigla siyang nabuhayan ng loob.

“Kung ang kayamanan ko lang ang hangad niyo, kaya kong ibigay iyon sa inyo. Sa oras na makabalik ako—”

“Ha. Makabalik? Nakikinig ka ba sa sinasabi ko? Dito ka na mamamatay kasama ang anak mo,” matabang na turan ni Sasha at tumingin kay Menard.

“Babe, let’s get this done. Nangako ka sa akin na magiging masaya ang bakasyon nating ito,” tila nagtatampong sabi pa ni Sasha kay Menard.

“Okay, leave everything to me, Babe,” sabi ni Menard at tumingin sa kanya at nilapitan siya.

“M-Menard, ano’ng gagawin mo sa akin?” kinakabahan niyang tanong dito at awtomatikong gumapang paatras.

“We’re going to dispose you,” kaswal na sagot nito sa kanya.

“You’re insane! Don’t do this!” sigaw niya ngunit kaagad iyong napalitan ng d***g nang sumakit muli ang tiyan niya. Maraming dugo na ang nawala sa kanya at abot-abot na ang kabang nararamdaman niya dahil sa takot na baka kung mapaano na ang anak niya. Napahawak siya sa tiyan niya at pinrotektahan iyon mula kay Menard.

“Please, I don’t care kung kukunin mo ang kayamanan ko. Ibibigay ko lahat iyon sa’yo, dalhin mo lang ako sa hospital. Huwag mong hayaang may mangyari sa anak natin.” Umiiyak na turan niya ngunit tila walang narinig si Menard at akmang kakargahin siya. Tinabig niya ang kamay nito at itinulak palayo.

“Huwag mo ng pahirapan pa ang sarili mo, Yhzel. Malaki ang kasalanan ko kay Sasha at upang makabawi sa mga ginawa kong kasalanan at pagkukulang sa kanya ay kailangang gawin ko ‘to.”

Matagal siyang natigilan at nakatulala lang sa kanyang asawa. Hindi niya akalain na iyon pa ang sasabihin nito pagkatapos nang ginawa nitong panloloko sa kanya. Bakit parang gustong ipahiwatig nito na kasalanan niya pa ang nangyayari sa kanya ngayon?  Bakit parang ipinapamukha nito sa kanya na isang kasalanan ang ginawa nitong pagpapakasal at pagsira sa buhay niya?

He’s the one who betrays me!