Nobela ni Diosa Mei

"Come here," ani Janice na nakangiti kay Matteo.Tumayo naman si Matteo at lumapit sa kanya. He squats in front of her. "I want to be frank with you, Matteo. This feeling . . ." huminto siya sa pagsasalita at hinawakan ang guwapo nitong mukha. "I'm not giving you any heads up but I like it when you tell me those sweet shits. Babae din ako and I find it sexy when someone confesses their feelings."Hinaplos niya ang makinis nitong pisngi, pababa hanggang sa mapadpad ang mga daliri niya sa mga labi nito. Naramdaman niya ang tila paninigas ng katawan ni Matteo at nakabalandra sa mga mata nito ang antisipasyon sa susunod niyang gagawin. Napangiti siya, bumaba ang kamay niya sa baba nito at iniapit ang mukha nito para kintalan niya ng halik ang mga labi nito.

"Here's your contract, read it carefully and then sign it," sabi ni Janice at inabot kay Jeydon ang ilang page ng kontrata. "You mean, I need to read all of this?" hindi makapaniwalang turan ni Jeydon habang isa-isang binubuklat ang dokomentong inabot niya. "Of course. Kontrata mo iyan, Jeyd. Mamaya niyan ay bigla kang magreklamo sa akin at kung anu-ano ang marinig kong complain mo," nakataas ang kilay na sabi niya rito. Ngumisi si Jeydon at kinuha ang sign pen na nasa tabi ng dokumento. Isa-isa nitong pinirmahan ang mga dokumento na hindi man lang nag-abalang basahin ang kahit isang paragraph na nakasulat doon. "Done!" Her mouth twi

"DOyou want to eat first? Maaga pa naman para magpunta tayo sa opisina mo?" tanong ni Matteo habang inaalalayan siya papasok ng kotse."Sa opisina na lang, umorder na lang tayo ng pizza," sagot niya.Nakita niya ang pagkunot ng noo ni Matteo bago ito umikot papunta sa driver's seat."Pizza? Iyan ang agahan mo?" tanong nito nang tuluyang makasakay at ikinabit ang seatbelt. "Seatbelt, please?""Put ut for me," sabi niya rito.Mabilis naman siya nitong nilapitan at ikinabit ang kanyang seatbelt. Lihim siyang napasingh

PAGDATINGnila sa bahay ay pabagsak siyang naupo sa sofa at inihilig ang kanyang ulo sa headrest ng kinauupuan niya."Nagugutom ka na ba?" tanong ni Matteo na nanatiling nakatayo lang sa tabi niya.Bigla naman siyang nakonsesya at sumenyas na umupo sa tabi niya."If you want to eat, you can cook what's in the fridge. Pero sinasabi ko sa'yo walang masyadong laman ang ref ko dahil hindi ako mahilig kumain dito," sabi niya."I should be the one asking you that," sabi nito.Umiling siya. "Hindi ako kumakain sa umaga," aniya at tumayo na. "I'm going to take a shower."

KINABUKASAN ay maagang nagising si Janice upang magpunta ng gym na nasa loob mismo ng gusali. Tiningnan niya ang napasong kamay at hindi nga nagkamali si Matteo, namaga nga iyon at ramdam niya pa rin hanggang ngayon ang hapdi niyon.Isang ternong kulay grey na leggings at crop topped ang suot niya, pagkatapos niyang itali papusod ang kanyang buhok ay sinubukan niyang ayusin sa pagkakasintas ang kanyang suot na sapatos ngunit napamura siya dahil sa naramdamang sakit.Napatingin siya sa may pinto, mukhang wala siyang ibang choice kundi ang istorbohin si Matteo.Binitbit niya ang kanyang sapatos at lumabas ng kuwarto. Pinakiramdaman niya muna ang buong paligid at dahil alas singko pa lang ay nakatitiyak siyang tulog pa ito.Huminga siya ng malalim, hindi naman sukdulan ang sama niya para gisingin pa ito at utusang tulungan siyang suotin ang sapatos niya. Umupo siya sa mahabang sofa at kahi nahihirapan ay sinubukan niyang isintas ang sarili niya."Fck!" inis na sigaw niya dahil hindi niya

Kanina pa sila walang imikan ni Matteo nang makaalis sila sa bahay nila. Ayaw pa niya sanang umalis ngunit nagpumilit si Matteo at nakiusap sa kanya, maging ang kanyang Daddy ay tila pinagtutulakan na siya na sumama sa binata. “Where are you exactly taking me, Matteo?” mayamaya lang ay siya na ang unang bumasag sa katahimikan nila. Pahapyaw niya itong sinulyapan ngunit mabilis din siyang nag-iwas ng tingin dahil maging ito’y nakatingin din pala sa kanya. “I’m taking you home,” sagot nito. Napsinghal siya ng tawa at nagkibit ng balikat. “Home? Are you really fcking serious about that?” “I’m dead serious, Janice.” Sinamaan niya ito ng tingin. “Now that I think about it, you’re a spoiled brat asshole,” singhal niya rito. Narinig niya ang malalim nitong pagbuntonghininga, nanatili ang mga mata nito sa daan at hindi na umimik pa. “Take me to my Penthouse,” sabi niya na ikinapalingon nito. “I told you, I’m going to take you—” “We are going home . . . at my place. Ako ang masusunod

“So is it true?” tanong ni Menard sa kanya pagkauwi niya galing sa Hospital. Nakangiti siyang tumango at ibinigay dito ang litrato ng ultra sound. “I’m eight weeks pregnant,” nakangiting sagot niya sa asawa. Nakita niya ang matinding kasiyahan sa mukha ni Menard sa nalaman niya, kaya naman labis-labis din ang saya na nararamdaman niya. Umaasa na magbabago na ang kanyang asawa at pakikitunguhan na siya ng maganda. Ngunit lahat ng iyon ay akala niya lang pala. Hindi ito nagbago ng pakikitungo sa kanya, bagama’t natuwa ito sa nalamang buntis siya ay tila wala pa rin itong pakialam sa kanya at kahit na pinagmamalupitan na siya ng ina nito ay hindi man lang siya nito kayang ipagtanggol. Tiniis niya ang hindi magandang pagmaltrato sa kanya ng ina ni Menard at ang malamig na pakikitungo ni Menard sa kanya. Pinagtuunan niya ng pansin ang pagbubuntis niya, nang mga oras na iyon ay ang iniisip niya lang ay ang kaligtasan ng sanggol na nasa kanyang sinapupunan. Saka na lang niya iisipin ang i

Kanina pa ‘ko tulala sa kisame habang ang katabi kong si Menard ay mahimbing nang natutulog at tila pagod na pagod. Katatapos lang ulit naming magniig at kagaya ng mga naunang gabi na magkatabi kami’t ginagawa ang aktibidad na iyon ay para akong robot na sunod-sunuran sa mga gusto niyang gawin.Tatlong buwan na ang nakakalipas simula nang ikasal kami ni Menard at sa loob lang ng maikling panahon na iyon ay marami ang nabago. He take full control of my company, and his mother stays with us. Sinunod ko ang kagustuhan ni Menard na sa bahay na lang ako mamalagi at asikasuhin ang ina niya, noong una ay tumutol ako at sinabing may mga katulong naman ako sa bahay subalit nagalit siya sa akin at tinanggal ang mga katulong na matagal nang nanilbihan sa akin.Wala akong nagawa kundi ang hayaan ito sa bagay na iyon upang maiwasan namin ang pagtatalo. Ma punto naman siya, simula nang ikasal kaming dalawa ay siya na ang tumatayong padre de pamilya sa bahay na iyon at ang tanging gagawin niya na la

Ang limang minutong paghihintay ko kay Menard ay inabot ng sampung minuto . . . dalawampu . . . hanggang sa umabot ng tatlumpong minuto. Nakaramdam na ako ng pagkabagot at pagkainip. Kanina pa ako panay tingin sa relong nakapulupot sa kamay ko. Parang gusto ko na tuloy bumaba at bumalik sa loob ng reception.Ngunit pinigilan ko ang sariili ko, pinalawig ko pa ang pang-uunawa ko at inisip na lang na sa dami ng bisita namin ngayon ay tiyak na nahihirapang magpaalam si Menard.Pero hindi ba dapat ay alam nilang may naghihintay kay Menard?Marahas akong napabuntonghininga at tumingin sa labas ng bintana ng sasakyan ko. Mabuti na lamang at tinted ang mga salamin niyon dahil kung hindi tiyak na nakakahiya sa mga naroon kung makikita ang itsura ko na parang tanga kakahintay sa Groom ko.Nagliwanag ang mukha ko nang makita si Menard na palabas na elevator, parang bula namang nawala ang pagkainip ko at sinundan ko ng tingin ang bawat galaw niya. Walang duda, mahal ko nga ang lalaking iyan. He’

ISANG buwan lang ang binuno naming paghahanda para sa aming kasal. Walang pagsidlan ang tuwang nararamdaman ko sa mga panahong iyon, ganito ba talaga ang pakiramdam na ikakasal ka na? It was liked mixed emotions flowing my body. Matinding kaba, saya at excitement. Lahat ng mga kakilala ko ay walang ibang sinasabi kundi ang i-congrats ako at best wishes.Napatingin ako sa salaming nasa harap ko at pinagmasdan ang sariili kong nakaayos na, hindi ko mapigilang hindi malungkot. Kung sana lang ay buhay pa ang mga magulang ko ay tiyak na iiyak ang mga ito sa natatamasa kong kaligayan.“Hey,” sumulpot mula sa likuran ko ang aking Secretary at bestfriend na si Sasha. Lumapit siya sa akin na nakangiti at halatang masayang-masaya para sa akin. “Bakit mukha kang malungkot? Dapat maging masaya ka dahil ikakasal ka na, sige ka, baka masira iyang make-up mo. Ang mahal-mahal pa naman ng bayad mo diyan,” pagbibiro niya sa akin.Pagak akong natawa at sunod-sunod na umiling. “I was not crying, naalala

ENGAGETumunog ang alarm clock na nasa gilid ko lamang. Nakapikit ko iyong inabot upang patayin, pagkatapos ay iinat-inat akong bumangon. Agad akong nagtungo sa banyo upang maghilamos at ayusin ang sarili, alas singko pa lang ng umaga ngunit kailangan ko nang bumangon upang mag-ehersisyo at magpapawis.Paglabas ko ng banyo ay kumuha ako ng pares na damit pang-jogging. Maglilibot ako ng tatlumpong minuto sa loob ng compound namin at pagkatapos ay dederetso siya sa gym para magpapawis ng tatlumpong minuto ulit.Bago ako lumabas ng bahay ko ay nagbilin ako kay Myrna na kaunti lang ang lutuin dahil sa opisina na ako kakain. May early meeting ako with Mr. Tobierna at hindi ako puwedeng ma-late dahil may pagka-istrikto iyon sa oras.Ilang sandali pa ay naglilibot na ako sa buong compound, may mangilan-ngilan akong nakikitang nagjo-jogging din katulad ko. Pagdaan ko sa may parke ay may nakita akong mga nagzu-zumba, nagpahinga lang ako saglit at nagtungo na sa gym. Hindi ako puwedeng mahuli

Nakakuyom ang mga kamao ko habang naataingin sa dalawang taong pinagkatiwalaan ko—ang isa ay ng buong buhay ko at ang isa pa’y pinatuloy ko’t itinuring na hindi na iba dahil sa ipinakita niyang katapatan sa akin.“H-How did you do this to me?” kalmado ngunit puno ng diin kong sabi sa kanila.“It’s because you’re stupid,” natatawang sabi ni Sasha ang pinagkakatiwalaan kong sekretarya. Halos limang taon na siyang nagtatrabaho sa akin at ni minsan ay hindi ko siya kinakitaan ng kahit na anong pagdududa.“Sa tingin mo talaga totoong mahal kita?” sabi naman ng asawa kong si Menard. Wala pa man kaming isang taong mag-asawa ay nagawa na niyang kunin sa akin ang lahat.Kasalanan ko rin naman, masyado akong nagpadala sa pagmamahal na nararadaman ko para sa kanya—na kahit harap-harapan ko nang nakikiita ang pagbabago ng pakikitungo niya sa akin ay hindi ko iyon pinansin at nagbulag-bulagan. Umaasang magbabago rin siya lalo na at magkakaroon na sila ng anak.Tumulo ang luha ko hindi dahil sa nas

Pinayagan sila ni Ma’am Rita, ang organizer ng event na iyon na isama ang mga kaibigan nila sa gagawin nilang rehearsal. Maikilng dance cover lang naman ang hinihingi nito sa kanila at bibigyan sila ng tig-sampung libo ni Zellea bilang talent fee daw nila. Kapag naging maganda pa ang sayaw nila at nakahatak pa ng mas maraming tao ay madadagdagan pa iyon.“Dapat sumali na ako, sayang din ang sampung libo.” Naiiling na wika ni Wilmar habang nanood sa pagwa-warm up nila ni Zellea.Napailing siya. “Hindi ko alam na pati ikaw naghihirap na ngayon,” aniya.Sininghalan siya ni Wilmar at nakaingos na muling nagsalita. “Mas magandang may sarili kang pera, Bianx. Ang sarap niyon sa pakiramdam lalo na kapag may ide-date ka.”Napangisi siya. “May dine-date ka na ba?”“Ha! Huwag mo akong m

XIV. Have you tried to fall in love again?Pagkatapos siyang bilinan ng doktor ay pinayagan na siyang umalis doon sa Clinic. Dahil sa nangyari ay minabuti nilang bumalik sa Las Palmas at doon na siya magpahinga hanggang sa pagdating ng kanyang Kuya.Sinamahan sila ni Liam at binigyan sila ng isang luxery suit para sama-sama pa rin sila.“Thank you, Liam,” sabi niya sa binata nang magpaalam na ito sa kanya. “And I’m sorry for the trouble.”Nakangiti itong umiling. “Don’t mention it. I’m at your service, ginawa ko lang ang trabaho ko. Take care of yourself, Via.”Tinanguan niya ang binata at tipid na ngumiti. “Pasabi na rin kina Ma’am Ei na salamat ulit sa lahat.”“Mm, I’ll tell them,” sabi naman ni Liam.

------A/N: Humihingi po ako ng paumanhin kung ibabalik ko po sa THIRD POV ang mga susunod na kabanata. May balak po akong i-revised ang mga naunang kabanata para hindi kayo maguluhan sa pagbabasa. Enjoy reading!------Sa loob ng biyahe nila Via papuntang Baguio ay walang sawang nagkukuwentuhan ang mga kaibigan niya, lalo na nang banggitin ni Sally ang matindi nitong paghanga kay Dyke. Nang una ay nag-alala pa siya sa kung ano ang iisipan ni Zellea pero nang makita niyang walang pagbabago sa ekspresyon nito at game pa nga itong ireto si Sally kay Dyke ay lihim siyang nakahinga ng malalim."After ng camping natin, mag-e-enrol din ba kayo sa university?"

Pagdating nila sa Hotel ay dumiretso agad sila sa department store. Kanya-kanya na silang bumili ng susuotin nila mamaya at ilang perasong swimsuits para sa plano nilang swimming mamaya. Napagdesisyon nilang sa infinite pool mag-stay mamaya dahil sa nabanggit nina Liam na may fireworks after midnight. Nalaman din nila na pool party na gaganapin mamaya at may inimbitahang banda at ilang kilalang artista para mag-perform mamaya. Tamang-tama lang pala na nagkaayan sila na magpuntang Baguio ngayon dahil umaayon sa kanila ang pagkakataon.Nang makapamili ay isang luxury suit ang ibinigay sa kanila ng Manager ng bachelor Den nang makita ang kanyang gold card."Ah, this is life!" saad ni Stephany at pabagsak na naupo sa mahabang sofa. "Sinong mag-aakalang ganito kagara ang tutuluyan nating hotel.""This place is the center of the city, just look outside. It's amazing!" buong paghanga naman ni Sally na napayakap pa sa sarili dahil sa lamig. "No polluted air around," sabi pa nito at suminghap.

“Leave me alone, Molly,” matabang na turan ni Russell nang harangan ni Molly ang dinadaanan niya.Matagal siya nitong tinitigan ngunit hindi niya iyon pinansin. Papasok siya sa Mines View park pero hindi siya makaabante dahil sa nakaharang na babae.“Tapatin mo nga ako, Russell. Kaya ka ba nandito dahil alam mong papunta dito ang mga kaibigan mo?” tanong nito.Sinulyapan niya lang ito at hindi sinagot, saka tinabig ang nakaharang nitong kamay sa daraanan niya. Tutuloy na sana siyang maglakad ngunit mabilis nitong hinawakan ang kamay niya kaya tumigil siya sa paglalakad at pumiksi para kumawala sa pagkakahawak nito.“Kung ayaw mo akong samahan, tantanan mo ako. Sino ba’ng nagsabing sumama ka?” mapaklang turan niya.Nakita niyang biglang naluha si Molly at bumakas sa mukha nito na n

"No way! For real?" namimilog ang mga matang bulalas ni Zellea. Mabilis nitong inagaw ang gold card sa kamay niya at siniyasat iyon mabuti. "Oh my God, totoo nga! We're gonna have some fun overnight!""Let me see it too," ani Rosalie na kinuha ang gold card kay Zellea. "Puwede ko ba'ng hiramin ito kapag naisipan kong bumalik dito?"Nagkibit siya ng balikat. "I don't know. Maybe, maybe not? Walang sinabi si Liam tungkol diyan pero ang sabi ni Ma'am Eillaine, nakapangalan sa akin ang gold card na iyan.""Aw, sayang naman," ani Rosalie na biglang lumungkot."Tch. Sa yaman ng pamilya mo, bakit kailangan mong manghiram ng gold card? Why don't you ask your father about it?" ani Wilmar na sinamaan ng tingin si Rosalie.Inirapan ni Rosalie ang lalaki. "Kailangan ko munang makapagtapos ng kolehiyo bago ako makahawak ng ganyang card. Isa pa kahit na sabihing may pera ang mga magulang ko, I think kukulangin pa rin iyon para makakuha ng ganyang gold card. Look, it's a three star gold card! It's a