CHAPTER 5

Alora's POV

Dumaan ang ilang linggo na hindi kami nagpansinan dahil sa naging pag-uusap namin sa kwarto ko. Actually, ako ang hindi pumapansin sa kanya.

"Bakit ang dilim at bakit ang daming kandila rito sa may pool?" tanong ko kay Stella na siyang nagdala sa akin dito pero hindi siya sumagot bagkus tinulak niya lang ako papunta sa mga kandilang nakatusok sa damo na nagbibigay ng liwanag sa daan patungo sa garden.

Hindi naman araw ng mga patay ngayon kaya bakit may ganito sa bahay ni Azrael?

Habang humahakbang ako ay mas dumarami ang mga kandila sa paligid hanggang sa matanaw ko si Azrael sa may duyan.

"Anong meron?" tanong ko nang tuluyan na akong makalapit sa pwesto niya.

Ang unang pagkakataon na pinansin ko ulit siya.

"You've been ignoring me for almost a month so I did this." Tinuro pa niya ang mga kandila at inabot ang kumpol ng bulaklak na hawak niya.

Tumingin lang ako sa kanya at nanahimik ulit.

"Sorry kase hindi ko sinabi sayo yung about sa pagiging mafia ko. Alam kong ayaw mo sa mga taong ganon dahil sa naranasan mo pero sana bigyan mo ako ng chance," seryoso niyang sabi. "I know this may be a commom phrase said by mens pero alam kong kaya kong patunayan na hindi ako tulad ng iba at hindi niya ako katulad."

Hindi naman iyon ang talagang inaalala ko.

"Paano kapag nahuli ka?" nag-aalangan ko pang sabi.

Paano kung mahuli siya tapos balikan ulit ako ni Koen, ang lalaking nanakit sa akin.

"We Alcazar's are hard to catch and hard to tame. Remember that my wife." ngumiti pa siya habang sinasabi iyon.

Hinigit niya rin ako palapit sa kanya, kakaibang pakiramdam ang namuo sa damdamin ko. Hindi takot, kaba at galit kundi masayang pakiramdam na ayokong lagyan ng pangalan.

"Can I?" Bumalik na kami sa loob ng bahay at andito kami mismo sa kwarto ko.

Dahan-dahang naglapit ang mga labi namin nang tumango ako. It was gentle and comfortable and it sends tickles to my stomach not fear. Lumalim din iyon na hanggang sa naghabol na kami ng hininga.

Akala ko ay hanggang doon lang iyon hanggang sa ihiga niya ako sa kama. Hindi niya ako pinilit, maingat ang bawat galaw niya. Kada haplos niya ay may permiso ko kaya rin siguro walang takot na dumadaloy sa kalamnan ko.

I was afraid of doing this kind of thing kase inabuso ako sexually but doing it with him was like a feeling na hindi ko alam na nag-e-exist pala.

Yung pakiramdam na hindi pilit, bawat haplos ay iniingatan at bawat halik ay sagad at may pagmamahal. Yung tipong ang bawat salitang lumalabas sa bibig naming dalawa ay tila ba nagiging musika.

"Thank you for accepting me." Nakahiga na siya ngayon sa tabi ko at yakap namin ang isa't-isa.

"Just promise me one thing, don't kill someone." Iyon lang ang gusto ko na gawin niya pero alam kong mahirap gawin iyon dahil iyon ang trabaho niya maliban sa kompanya niya.

"I won't promise it pero ito lang ang maipapangako ko sayo. I will try to not kill someone." Isang ngiti ang binigay ko sa kanya. "Pero kung si Koen na ang pinag-uusapan natin. Ang lalaking umabuso sayo at ang kaaway ko, ibang usapan na iyon." Tinanggal niya ang ilang hibla ng buhok na nalaglag sa mukha ko at inilagay iyon sa likod ng aking tainga.

"Hindi ako mangingialam sa usapang iyan. Sayo ko ibibigay ang hatol sa isang 'yan." sabi ko na ikinatawa naman niya at kinurot pa ang pisngi ko.

"Sinasamba mo pa yan kanina tapos ngayon kinukurot mo na!" Bigla niyang hinalikan ulit ang pisngi ko bago nag-sorry na ikinatawa lang naming dalawa.

Hindi ko lubos na maisip na mararamdaman ko itong klaseng emosyon sa kanya pero anong magagawa ko kung andito na?

Umuusbong na at ayaw pang magpapigil.

Bumalik ulit kami tulad ng dati matapos iyon. Sabay na ulit kaming kumakain at sa kwarto ko din siya minsan natutulog. Akala niya siguro ay makaka-score ulit siya kapag ginawa niya iyon. Well, minsan nakaka-shoot nga siya. Nagba-bonding na rin ulit kami sa labas.

"Rule number 1, huwag kang bumili ng mga hindi naman natin gagamitin." Ni-recite ko sa kanya ang mga rules na ginawa ko. Baka kase bumili na naman siya ng kung ano-ano lang.

Iyong mga binili nga niya dati ay nasa bahay pa rin at hindi pa nagagamit iyong iba.

Mabuti nga ngayon ay nakikinig na siya sa akin kaya naman mas madali na kaming mag-shopping.

"Wife, alam kong gutom ka na ngayon pero huwag na huwag kang lilingon." Nagtataka man sa sinabi niya ay ginawa ko pa rin iyon lalo na noong sabihin niyang hawakan ko ang kamay niya. "On the count of three we will run, okay?"

Tumango-tango ako nagtataka pa rin sa sinasabi niya. "One... Two... Three!"

Mabilisang takbo ang ginawa namin at ilang segundo matapos naming tumakbo ay narinig ko ang putukan ng mga baril.

"Dito tayo dumaan. No one knows about this exit." Sumunod lang ako sa kanya kahit nanghihina na ang tuhod ko sa ingay ng mga baril.

"Anong nangyayari?!" sigaw ko sa kanya.

"He is here, Koen is here. I'll explain to you everything kapag nakauwi na tayo. For now, let's focus on surviving."

Nakinig ako sa kanya. Pinalakas ko ang mentalidad ko kahit sobrang takot ang nararamdaman ko. Pangalan pa lang ng lalaking iyon ay nasusuka na ako pero dahil kasama ko si Azrael I also feel safe for some reason.