Meeting Grey's Parents

Tyronia's POV:

Itinuro sa akin ni Grey ang magiging kwarto namin. Hindi ko maiwasan na mapamangha dahil sa laki nito. Sa tingin ko nga ay mas malaki pa ang banyo ng kwarto niya sa kwarto ko noon sa mansyon.

Pinasyal din niya ako sa buong bahay, at pinakita ang ilang guest rooms, office room nito, library, at ang maganda nitong garden. Mukhang may pagkakaabalahan siya kapag wala siyang magawa lalo na't hilig pa naman niya ang mga bulaklak. Hindi ko maiwasan na mapangha dahil sa buong buhay ko ay ngayon lang ako nakapunta sa ganito kalaking bahay. Buong buhay ko kasi ay nasa mansyon lang ako, nakakalabas lang ako kapag namamalengke, 'yon lang.

"Kumain na tayo? I'm sure gutom ka na." Napatingin ito sa relong pambisig nito. "It's also lunch time." Kumabog na naman ng mabilis ang dibdib ko dahil hinawakan niya ang kamay ko, at dinala ako sa dining table.

Napakurap-kurap ako nang makita na marami ang pagkain sa mesa. "May iba ka bang bisita?"

"Wala naman. It's just the two of us." Pinaghila niya ako ng upuan, at pinaupo.

"Salamat. Ang dami naman ata ng pagkain para sa atin lang."

Naupo na din ito sa gitna ng mesa. "Well, I just want to welcome you, and to thank you." Kinuha nito ang kanin, at nilagyan ang pinggan niya. "Thank you for agreeing to be my wife kahit na pangit ako."

Napatitig ako sa kanya. "Sa totoo lang, ayaw kong pumayag."

Natigilan ito. "I know, at alam ko dahil sa itsura ko."

Agad kong hinawakan ang kamay niya. "Hindi, Grey... I.. I mean, Mr. Del Rosario."

Hinawakan din niya ang kamay ko. "Call me, Grey, okay? Or you can call me, husband."

Namula ang mukha ko, at napailing na lang. "Hindi sa ayaw kong magpakasal sa 'yo dahil sa mukha mo." Napabutong hininga ako. "Hindi pa lang talaga ako handa, at saka pinangarap ko na maikasal sa lalaking mahal ko, at hindi sa ganitong paraan."

Pinisil niya ang kamay ko. Hindi ko alam kung nakangiti ba siya o hindi pero pakiramdam ko ay oo.

"Huwag kang mag-alala, Tyronia, I will try to be a good husband to you."

Napatitig ako sa kanya. "Bakit ang bait mo sa akin?"

Ang ulam naman nito ang kinuha. "Syempre dahil magiging asawa mo ako. Sandali lang may kukunin lang ako, babalik din ako kaagad." Tumango naman ako.

Hindi nagtagal ay bumalik din siya. Nakita kong kalahati na ng mukha niya ang natatakpan ng maskara, siguro ay dahil mahihirapan siya sa maskara niya pero hindi ko pa din nakikita ang kalahati ng mukha niya kahit pa kalahati na lang ang maskara niya dahil may tela namang nakatakip sa bandang bibig niya.

"Kumain na tayo?"

Napangiti na lang ako sa kanya. Hindi ko man ginusto na maikasal sa kanya ay naging maswerte naman ako dahil mabait siya. Syempre hindi ko din hinayaan na ako lang ang pagsilbihan niya. Nilagyan ko din ng pagkain ang kanyang pinggan, at sabay na kaming kumain.

Nasa kalagitnaan kami nang pagkain nang magsalita siya, "Bukas mo na pala makikilala ang mga magulang ko."

Napalunok naman ako. "Mababait kaya sila?"

Narinig ko ang bahagya niyang pagtawa, at napatingin sa akin. "Ano sa tingin mo?"

"Siguro?" Napangiti ako ng awkward. "Siguro naman mababait sila kasi mabait ka." Mas lalo akong kinabahan sa isiping makikilala ko ang pamilya niya lalo na't wala pa naman akong al tungkol sa pamilya niya.

"Don't worry to much, Wife. Mababait silang lahat. I'm sure they will like you the way I like you." Napalunok ako bigla ng mariin. Gusto niya ako? Kaagad-agad? "And about the wedding, okay lang ba sa 'yo kahit civil wedding muna?"

Ngumiti ako sa kanya. "Wala namang problema sa akin. Ikaw ang masusunod." Tumango naman ako. "Huwag kang mag-alala, Grey, magiging isang mabuting asawa ako sa 'yo."

"I'll count on that, Wife."

Napayuko na lang ako, at hindi maiwasan na mahiya sa tinatawag niya sa akin. Mukhang kailangan ko nang masanay na tinatawag niyang wife. Kailangan ko nang tanggapin ang kapalaran ko bilang asawa si Grey Del Rosario.

KINABUKASAN ay magkahawak kamay kaming dumating sa bahay ng mga magulang ni Grey. Ito na ang araw na ipapakilala niya ako. Hindi ko maiwasan na kabahan, at medyo panginigan.

Pinisil ni Grey ang kamay ko dahilan para mapatingin ako sa kanya. "Don't be to nervous, Wife. They will like you, I promise."

Ngumiti na lang ako sa kanya. Huminga muna ako nang malalim, at pinakalma ang sarili. Nakasuot ako ng isang simpleng dress. Ayaw ko sanang magsuot nito dahil hindi ako sanay maliban sa maids uniform ko, pero pinilit ako ni Grey. Siguro ay gusto din nito na makita ako ng mga magulang niya na maayos ang damit.

Hindi nga ako makapaniwala na maraming damit ang binili si Grey para sa akin, at ang mas nakakapagpagulat sa akin ay sakto sa akin ang lahat. Hindi ko alam kung ini-stalk niya ba ako o talagang nagkataon lang.

Nang makapasok kami sa bahay ay agad kaming dinala ng katulong sa sala. Nakita ko ang sa tingin kong mga magulang ni Grey dahil medyo kahawig ito ng babaeng nakaupo pero mas kamukha ni Grey ang lalaking katabi nito.

Sa tingin ko ay magkasing edad lang ito ng papa ko, at ni Madam Charito.

"Grey, my baby..." Agad na tumayo ang ginang, at lumapit sa amin, at saka niyakap si Grey. Napatingin naman siya sa akin dahilan para kumalas siya kay Grey, at kamay ko naman ang hawakan niya. "It's nice to finally meet you, Tyronia."

Nagulat ako nang yakapin niya ako. Napatingin ako kay Grey, at tumango naman siya. Wala akong nagawa kung hindi ang yakapin din siya pabalik. Hindi ko alam pero parang nakaramdam ako ng saya sa yakap niya.

Kumalas na ito sa akin, at sinapo ang mukha ko. "Ang ganda mong babae, Tyronia. Hindi na ako magtataka kung bakit nagustohan ka kaagad ng anak ko." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "I mean, nagustohan ka kaagad niya kahit pa kakikilala niyo lang." Natawa naman siya. Napa-ahh naman ako. Akala ko kung ano na. "Anyway, I am Giselle Del Rosario, ang mommy ni Grey." Napatingin naman ako sa lalaking lumapit sa amin at inakbayan ang mommy ni Grey. "This is my husband, Grey's father, Anthony Del Rosario."

"N-Nice meeting you po." Bahagya akong yumuko bilang pagbigay ng galang sa kanila.

"You don't have to bow, my daughter-in-law." Nagulat ako nang yakapin niya din ako. "Hindi kami nagkamali ng pagpili sa 'yo bilang asawa ng anak namin."

Gusto kong sabihin na baka hindi sila nagkamali sa pagbili sa akin pero sa isip ko na lang 'yon dahil pakiramdam ko naman ay hindi nila ako binili, at talagang pinili bilang bahagi ng pamilya nila.

"Maraming salamat po. Huwag po kayong mag-alala, hindi ko po pababayaan ang anak niyo, at aalagaan ko siya." Nagtaka ako nang tumawa sila. "Bakit po? May nakakatawa ba sa sinabi ko?"

Napatingin ako sa mommny ni Grey nang hawakan niya ako sa magkabilang balikat. "Wala, Anak. Natutuwa lang kami dahil may isang babae na handang alagaan ang anak namin. Alam mo naman ang sitwasyon niya. Kahit pa mayaman siya ay wala pa ding gustong magpakasal sa kanya dahil sa itsura niya."

"Hindi din naman po ako sa panlabas na anyo bumabase. Ang kagandahan ay kumukupas din, at hindi nagtatagal pero ang magandang loob ay mananatili hanggang sa pagtanda."

Nagkatinginan ang mag-asawa, at nakangiting tumingin sa akin. "Tama nga si Grey, mabait kang bata." Hinaplos niya ang mukha ko. "Simula ngayon ay magiging isang pamilya na tayo." Tumango naman ako, at ngumiti.

Sa buong buhay ko ay ngayon lang ako nagkaroon ng pamilya. Kasi kahit kasama ko si papa sa mansyon, at si Sandy na siyang half-sister ko ay hindi ko naman naramdaman na naging pamilya ko sila.

Naging mabait sa akin ang pamilya ni Grey. Inasikaso nila ako habang nasa bahay nila. Kahit kailan ay hindi ko naramdaman na naging plastik sila sa akin. Hindi ko lang alam kung ganito pa din ba nila akong ituturing kapag nalaman nila na isa lang akong anak sa labas, isang bastardo ng mga Gonzales.

Wala pa man ay nasasaktan na ako kapag nalaman nila kasi mag-iiba ang tingin nila sa akin. Baka kamuhian nila ako, at ang malala pa ay baka palayasin din nila ako. Kapag nagkataon ay baka talaga sumuko na ako sa buhay ko.

Hindi kami umuwi ni Grey kinagabihan dahil ginusto ng mga magulang niya na dito muna kami matulog. Napatingin ako kay Grey na kalalabas lang ng banyo. Kagagaling lang nito sa paglinggo. Basa pa nga ang buhok nito, at tumutulo ang ilang tubig sa suot nitong roba.

Naisip ko tuloy kung kailan ko kaya makikita ang mukha ni Grey. Kahit kasi sabihin nito na pangit siya ay wala akong pakialam as long as mabait siya. Sa tingin ko nga ay matutunan ko siyang mahalin dahil sa kabaitan niya.

Naupo siya sa kabilang gilid ng kama, at pinupunasan nito ang basang buhok. Huminga ako nang malalim bago napagdesisyunan na lumapit sa kanya. Nagulat siya nang agawin ko ang towel na hawak niya, at ako na mismo ang nagpunas ng basa niyang buhok.

"You don't have to do this, Wife." Hinawakan niya ang kamay ko.

Ngumiti ako sa kanya, at umiling. "Hayaan mo na ako, Grey. Sinabi ko naman sa 'yo na aalagaan kita, at pagsisilbihan dahil 'yon ang ginagawa ng mag-asawa."

"Thank you, Wife." Ngumiti ako sa kanya, at pinagpatuloy ang ginagawa ko.

"Siya nga pala, Grey. Kailan ko pala makikita ang mukha mo?" Naramdaman ko na natigilan siya sa naging tanong ko.

"I don't want you to see my ugly face, Tyronia." Medyo nanibago ako dahil pangalan ko ang tinawag niya sa akin imbes na wife.

"Sinabi ko naman sa 'yo na hindi mahalaga sa akin kung pangit ka."

"I know, but..." napaiwas ito nang tingin, at napabutong hininga. "baka mamaya ay matakot ka sa mukha ko, at iwasan mo na ako." Naramdaman ko ang lungkot sa boses niya.

Naupo ako sa harap niya at hinawakan ang maskara niya. Agad naman hinawakan ni Grey ang kamay ko sa pag-aakalang baka bigla ko itong alisin.

"Gaano ba talaga kalaki ang peklat sa mukha mo? Buong mukha mo ba?" Hindi ito sumagot. "Gusto ko lang naman kasi makita na ngumiti ka para naman alam ko kung nagiging masaya ka kapag kasama ako. Para alam ko din kung galit ka. Mahirap basahin minsan ang mga mata mo, Grey."

Pinisil niya ang kamay ko, at dinala sa labi ng suot nitong maskara. "Kapag handa na ako ipapakita ko sa 'yo ang mukha ko." Tumango naman ako.

Ayaw ko din naman siyang pilitin dahil baka mainis siya sa pagiging makulit ko. Kaya rerespetuhin ko ang desisyon niya, at maghihintay kung kailan handa na siya. Alam ko na kagaya ko ay natatakot din siya na baka kamuhian ko din siya.

"Matulog na tayo." Pumunta na ako sa pwesto ko, at nahiga.

Nakatalikod ako sa kanya dahil kahit dalawang beses na kaming nagkatabi sa iisang kama ay hindi pa din ako sanay na may katabi.

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko. Halos hindi ako makahinga nang maramdaman ko ang mukha niya sa leeg ko.

"Sana huwag kang magbago, Wife, kapag nakita mo balang araw ang mukha ko."

Napabutong hininga naman ako. "Hindi, Grey. Pangako."

"Goodnight, Wife."

Napapikit na lang ako. "Goodnight din, Grey."

Ipinikit ko na ang mga mata ko. Kahit pa gusto kong makita ang totoong itsura ni Grey ay kahit kailan ay hindi pumasok sa isip ko na alisin ang suot niyang maskara habang natutulog. Kasi kahit natutulog kami ay nakamaskara pa din siya. Ayaw kong gawin ang bagay na 'yon, at baka mawala ang tiwala na binibigay niya sa akin. Ang tanging gagawin ko na lang ay maghintay kung kailan siya handa.