"WILL YOU BE MY FOREVER?" Book 1: Evan Ray Ricaforte

Ten Years Ago…"E-EVAN, maawa ka sa 'kin. Huwag mo akong iiwan. You know how much I love you," umiiyak na sabi ni Carla. Patuloy sa pag-agos ng masaganang luha sa kanyang mga mata. "You're my life, my everything. I beg you to stay. Kailangan kita," humihikbi pa niyang patuloy."Carla, didn't you hear me?" sabi nito habang marahas na inaalis ang kamay niyang nakapulupot sa braso nito. "I said we're through. Ayoko na. I've been bored with this dumbass relationship of ours!" madiing sabi nito na halos magpadurog sa kanyang sugatang puso, saka siya nito iniwang nakatulala sa isang tabi. Narinig na lamang niya ang pagharurot ng kotse nito, hudyat na tuluyan na itong umalis sa buhay niya.Nanlulumong napaupo na lamang siya habang patuloy pa rin sa pag-iyak. It was painful. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla na lang itong nakipagkalas sa kanya.She had been a very good girlfriend. Halos lahat ay ginagawa niya mapasaya lamang niya ito. She had

MATAMANG pinagmamasdan ni Carla ang sariling repleksyon sa life-size mirror na nasa loob ng kanyang kuwarto. Handa na siya para sa Welcome Party na dadaluhan nila ng kaibigang si Nancy. She doesn't even have a clue kung sino ang iwi-welcome sa party na 'yon. Basta’t ang sabi ng kaibigan ay magpunta sila roon sapagkat kaibigang matalik daw 'yon ng asawa nito. Napapayag na rin siya kahit noong una ay ayaw niya. Masyado kasi siyang kinukulit ng kaibigan na sumama. Tutal it was an open party naman daw, kahit na sino ay puwedeng magpunta roon basta't may kakilala lang.Nancy became her best friend nang lumipat siya ng school in college. They had been friends for almost eight years already. Masasabing mapalad siya for having such a friend like Nancy. Mabait ito at mapagkakatiwalaan, kaya naman hindi siya nangiming ikuwento at ipagtapat dito ang nakaraan niya.She sighed for a brief moment upon reminiscing that past. Sino ang makakapagsabing niloko at iniwan siya ng isang lalaki? Wala. Becau

GUSTONG-GUSTO nang tumakbo palabas ni Carla nang mga sandaling iyon. How she wished, she didn't come. Si Evan ang kahuli-hulihang tao na gusto niyang makita. Rather, ang taong ayaw na niyang makita pa.Tumawa si Brent. "Hopefully, my soon-to-be fiance kung sasagutin ako. Hindi ko pa siya girlfriend, pare. Plano ko palang sana ligawan siya ‘pag nagkataon." Tumingin ito sa kanya. "Carla, meet my friend, Evan. Evan, this is Carla," pagpapakilala nito sa kanila."Hi, Carla. Nice meeting you," saad nitong matiim ang pagkakatitig sa kanya habang nakalahad ang palad.Tinitigan lamang niya iyon. Ayaw niyang tanggapin ang pakikipagkamay nito.Nakahalata naman si Brent na parang natutulala siya kaya't tumikhim ito. Wala na siyang nagawa kundi ang tanggapin ang pakikipagkamay ng taong kinamumuhian niya.Tila may bolta-boltaheng kuryenteng nanulay galing sa palad nito papunta sa palad niya. Agad niyang binawi ang kamay mula rito nang maramdamang marahang pinisil nito iyon."Tol, nandito ka lang p

BENALEWALA na lamang ni Carla ang mga sinabi sa kanya ni Evan. She lived her life as if nothing happened. As if nothing has been said and done. Life must go on, ika nga.Nagpapasalamat naman ang dalaga dahil magmula nang gabing iyon ay hindi na nagpakita pa ang binata sa kanya. Maybe he wasn't serious, maybe he was just fooling around when he said those words. Ano pa ba ang aasahan niya sa isang manlolokong katulad nito?Tili ng kaibigan at katrabaho niyang si Joy ang sumalubong sa kaniya nang dumating siya nang umagang iyon sa pinagtatrabahuhan niyang bangko bilang teller. Agad niya itong nilapitan."Hey, Joy! Ano’ng nangyayari sa 'yo? Nakakita ka ba ng multo?" nagtatakang tanong niya rito."Loka!” anito. “Girl, may bunch of different colors of roses ka at imported chocolates doon sa counter mo. Take note, huh! Imported!" sabi nito na pinakadiin-diinan ang salitang “imported.”"Baka naman, hindi para sa 'kin 'yon," wika niya. Hindi siya

"OUCH!" bulalas ni Carla nang may makabungguan siya sa supermarket ng isang mall. Nagpunta siya roon pagkatapos ng trabaho niya. Kulang na kasi ang stocks niya ng mga grocery items sa bahay. She was so busy sa pamimili kaya't hindi niya namalayang may tao pala siyang makakabungguan."Naku, I'm sorry, Miss," hinging-paumanhin ng lalaki.Ngumiti siya rito. Alam niyang may kasalanan din naman siya. "It's okay. May kasalanan din naman ako, eh. I was so busy sa pamimili kaya hindi ko namalayang may makakabungguan pala ako." Ngumiti ito. "Miss, ako nga pala si Brendon," pagpapakilala nito habang nakalahad ang palad sa kanya.“I’m Car—”"Oh, hon. Nandito ka lang pala," sabi ng baritonong boses na nagpatigil sa sinasabi niya. Inakbayan siya nito.Awtomatiko siyang napabaling para lang masilayan ang seryosong mukha ni Evan. Tiningnan niya ito ng masama. Hindi niya alam kung ano na naman ang pumasok sa koko