HINDI mapigilan ni Carla ang mapahalakhak nang malakas sa biro ni Brent. Nasa harapan ng pintuan na sila ng bahay niya. Inihatid siya nito matapos ang date nila.
Halos maluha-luha na siya sa kakatawa sa sinabi nito. "Ikaw talaga, Brent, puro ka kalokohan." Tatawa-tawang hinampas niya ito sa braso.Sa lahat ng mga manliligaw niya, ito lang ang binibigyan niya ng pagkakataong makipag-date sa kaniya. Ang gaan kasi ng loob niya rito. Mabait ito, palabiro, maunawain, maginoo, gwapo. Halos lahat ay na kay Brent na. He's indeed a good man she could ever imagine. Para tuloy gusto na niya itong sagutin. Matagal-tagal na rin kasi itong nanliligaw sa kaniya. Yet, it seemed something is missing. Parang may kulang dito. O 'di kaya sa kaniya ang may kulang? Wala kasi siyang maramdamang 'sparks' para rito. Talagang kaibigan lang ang turing niya para sa binata. How she wished, she could learn to love Brent. Napabuntong-hininga na lamang siya sa isiping iyon."Carla," pukaNANG dahil sa pangyayaring iyon sa pagitan nila ni Evan ay iniiwasan na niya ito. Kapag nakikita niya itong nasa labas ng bangkong pinagtatrabahuan niya tuwing uwian na ay nagtatago siya at hindi nagpapakita rito. Tuwing nasa labas naman ito ng bahay niya ay nagkukunwari siyang wala roon. She doesn't want to see him again. Sapagkat sa tuwing nangyayari iyon ay palagi lamang siyang nasasaktan. It would be better off without him. It would be better for them to part ways. That should be the best thing to do, the right thing to do.Ngunit sadya yatang mapaglaro ang tadhana, sapagkat nang sumapit ang araw na isinumpa na niya, ang araw na ayaw na ayaw na niyang dumating pa, ang araw na nagpapa-alala sa kaniyang mapait na nakaraan—ang kaniyang kaarawan ay nagpakita ang binata sa kaniya."What brought you here?" kunot-noong tanong niya rito.Evan smiled at her, then kissed her on the cheeks na ikinagulat niya. "Happy twenty-seventh birthday, Carl," he greeted, sak
NAPAPANGITI si Evan habang nagmamaneho ng kaniyang kotse pabalik sa mansyon. He can't help but to reminisce what had happened awhile ago between him and Carla. Halos pulang-pula na ito at magkulay kamatis sa mga biro ng nakababatang kapatid nito na sinasakyan naman niya. Napaka-cute nitong tingnan. The same Carla he used to know before. So sweet and so innocent.His actions and every word he uttered awhile ago may sound like he was just kidding, but deep inside it was all true. Lahat ng sinabi niya kanina ay totoo. Gusto niyang ito ang maging ina ng mga anak niya. Gusto niya itong anakan ng isang dosena.Lalo siyang napangiti sa naisip.He knew he acted like a pervert one nang idaiti niya rito ang kaniyang pagkalalaki. Ngunit ano'ng magagawa niya? He wanted Carla to be aware what she was doing to his body simply by staring at her. Gandang-ganda siya rito, lalo na kung namumula ito. In his eyes, she was a goddess. So deity and so beautiful.He felt
"BULLSHIT!" Evan cursed, sabay tapon sa pader ng bote ng nilalagok na alak. Nagkabasag-basag iyon at nasayang ang natitira pang laman.Nasa sarili siyang condo nang mga sandaling iyon. Doon siya dumeretso pagkatapos ng nangyari sa kanila kanina ni Carla.Plano sana niyang dalhin ang dalaga sa baybaying dagat kaya niya ito pinipilit na sumama kanina. Ang baybaying dagat kung saan palagi silang nagpupunta nito noong may relasyon pa sila. Ang baybaying dagat kung saan una niya itong niligawan. Ang baybaying dagat kung saan siya nito sinagot maraming taon na ang nakakalipas. Ang baybaying dagat na saksi sa pag-iibigan nila noon. Ang baybaying dagat na may mahalagang parte sa kuwento ng buhay pag-ibig nila.Balak sana niyang doon sa lugar na iyon ipagtapat ang rason kung bakit niya ito iniwan dati. Balak niyang doon sa lugar na iyon humingi ng kapatawaran. He wanted to formally court her, at doon sa baybaying dagat niya balak humingi ng permiso para sana ligawa
"HIGHER! Higher!" hiyawan ng mga bisita sa kasal na iyon.They were currently in the wedding venue. Pagkatapos ng seremonyas ng kasal ay agad silang nagtungo sa Villa Esteban kung saan gaganapin ang party at kainan. Ang Villa Esteban ay pag-aari ng pamilya ng napangasawa ni Liezel. Mawerte ang kaibigan niya sa napangasawa nito. Bukod kasi sa mayaman at gwapo, mabait din ito.Halos umusok ang bumbunan ni Carla. Hindi niya maipaliwanag pero naiinis siya. Naiinis siya sa hindi niya malamang dahilan.Kanina kinindatan siya ng mokong na si Evan. Sa inis ay inirapan niya ito kahit pa nasa loob sila ng simbahan. She was having a beautiful day earlier this morning, nasira lang nang makita niya ang palikerong ito. At kinindatan pa siya. Bwesit!Ngayon naman ay inis na inis na naman siya. Naiinis siya sa ngisi ng mokong. Halos mag-enjoy ito habang isinusuot ang garter sa mga binti ng nakasalo ng bouquet. At ang hitad, halos magkisay-kisay naman sa kilig nang kulang na lang ay sumagi sa pagitan n
Ten Years Ago…"E-EVAN, maawa ka sa 'kin. Huwag mo akong iiwan. You know how much I love you," umiiyak na sabi ni Carla. Patuloy sa pag-agos ng masaganang luha sa kanyang mga mata. "You're my life, my everything. I beg you to stay. Kailangan kita," humihikbi pa niyang patuloy."Carla, didn't you hear me?" sabi nito habang marahas na inaalis ang kamay niyang nakapulupot sa braso nito. "I said we're through. Ayoko na. I've been bored with this dumbass relationship of ours!" madiing sabi nito na halos magpadurog sa kanyang sugatang puso, saka siya nito iniwang nakatulala sa isang tabi. Narinig na lamang niya ang pagharurot ng kotse nito, hudyat na tuluyan na itong umalis sa buhay niya.Nanlulumong napaupo na lamang siya habang patuloy pa rin sa pag-iyak. It was painful. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla na lang itong nakipagkalas sa kanya.She had been a very good girlfriend. Halos lahat ay ginagawa niya mapasaya lamang niya ito. She had
Ten Years Later..."NINANG, here we are!" narinig ni Carla na sabi ng limang taong gulang na si Candy. Inaanak niya ito. Tumakbo ito sa kanya at hinalikan siya sa pisngi."Tama na 'yang pagpapaganda mo. Kaya maraming boylet ang umaali-aligid sa 'yo, eh," natatawang sabi ng kaibigan niyang si Nancy. Ina ito ni Candy. Nakasunod ito sa anak."Ninang, can I switch on your TV? I'll watch Dora," paalam ng bata."Oh, sure, baby. Go ahead," nakangiti niyang tugon, saka binalingan ang ina nito. "Hell with those men!" She disgustingly groaned.Humalakhak ang kaibigan sa reaksyon niya. Tinitigan siya nito sa mga mata. "Bitter then, bitter now, bitter ‘til forever?" saad nito na pinakadiin-diinan ang salitang "bitter.""Of course not! Wala lang akong panahon sa mga ganyang bagay. Mas priority ko ang magtrabaho, kumayod para may makain at kahit papaano’y makatulong kina Mama sa probinsiya," mahaba niyang litanya habang inaayos ang mga gamit sa shoulder bag. Magsa-shopping kasi sila ng kaibigan. Ka
MATAMANG pinagmamasdan ni Carla ang sariling repleksyon sa life-size mirror na nasa loob ng kanyang kuwarto. Handa na siya para sa Welcome Party na dadaluhan nila ng kaibigang si Nancy. She doesn't even have a clue kung sino ang iwi-welcome sa party na 'yon. Basta’t ang sabi ng kaibigan ay magpunta sila roon sapagkat kaibigang matalik daw 'yon ng asawa nito. Napapayag na rin siya kahit noong una ay ayaw niya. Masyado kasi siyang kinukulit ng kaibigan na sumama. Tutal it was an open party naman daw, kahit na sino ay puwedeng magpunta roon basta't may kakilala lang.Nancy became her best friend nang lumipat siya ng school in college. They had been friends for almost eight years already. Masasabing mapalad siya for having such a friend like Nancy. Mabait ito at mapagkakatiwalaan, kaya naman hindi siya nangiming ikuwento at ipagtapat dito ang nakaraan niya.She sighed for a brief moment upon reminiscing that past. Sino ang makakapagsabing niloko at iniwan siya ng isang lalaki? Wala. Becau
MEDYO marami nang tao pagdating nina Carla sa party. Masasabi niyang marahil ay bigating tao ang iwi-welcome doon sapagkat halos lahat ng mga bisita ay miyembro ng alta sociedad.Nagsisimula na siyang mainip. Wala naman kasi siyang kilala roon kundi ang kaibigan at ang asawa lamang nito, not even the host itself.Nagpaalam muna siya sa kaibigan na mauupo sandali. Sumasakit na kasi ang mga binti niya sa kakatayo at kakahintay sa “big person” ng event na iyon.Nagsisimula na rin siyang mainis at mayamot sa kung sinumang Poncio Pilato ang iwi-welcome. Nagpapaka-importante ba ito? Halos mag-iisang oras na silang naghihintay, hindi pa rin ito lumalabas gayong sabi naman ng asawa ng kaibigan niyang si Nancy, nandoon na raw ang Poncio Pilato na iyon.Ipinikit na lamang niya ang mga mata at bumuntong-hininga para mabawas-bawasan man lang ang inis na nararamdaman."Hi! Can I join you?"Awtomatiko siyang napabaling sa tagiliran niya. Nakita niya ang isang binatang nakangiting nakatitig sa kanya
"HIGHER! Higher!" hiyawan ng mga bisita sa kasal na iyon.They were currently in the wedding venue. Pagkatapos ng seremonyas ng kasal ay agad silang nagtungo sa Villa Esteban kung saan gaganapin ang party at kainan. Ang Villa Esteban ay pag-aari ng pamilya ng napangasawa ni Liezel. Mawerte ang kaibigan niya sa napangasawa nito. Bukod kasi sa mayaman at gwapo, mabait din ito.Halos umusok ang bumbunan ni Carla. Hindi niya maipaliwanag pero naiinis siya. Naiinis siya sa hindi niya malamang dahilan.Kanina kinindatan siya ng mokong na si Evan. Sa inis ay inirapan niya ito kahit pa nasa loob sila ng simbahan. She was having a beautiful day earlier this morning, nasira lang nang makita niya ang palikerong ito. At kinindatan pa siya. Bwesit!Ngayon naman ay inis na inis na naman siya. Naiinis siya sa ngisi ng mokong. Halos mag-enjoy ito habang isinusuot ang garter sa mga binti ng nakasalo ng bouquet. At ang hitad, halos magkisay-kisay naman sa kilig nang kulang na lang ay sumagi sa pagitan n
"BULLSHIT!" Evan cursed, sabay tapon sa pader ng bote ng nilalagok na alak. Nagkabasag-basag iyon at nasayang ang natitira pang laman.Nasa sarili siyang condo nang mga sandaling iyon. Doon siya dumeretso pagkatapos ng nangyari sa kanila kanina ni Carla.Plano sana niyang dalhin ang dalaga sa baybaying dagat kaya niya ito pinipilit na sumama kanina. Ang baybaying dagat kung saan palagi silang nagpupunta nito noong may relasyon pa sila. Ang baybaying dagat kung saan una niya itong niligawan. Ang baybaying dagat kung saan siya nito sinagot maraming taon na ang nakakalipas. Ang baybaying dagat na saksi sa pag-iibigan nila noon. Ang baybaying dagat na may mahalagang parte sa kuwento ng buhay pag-ibig nila.Balak sana niyang doon sa lugar na iyon ipagtapat ang rason kung bakit niya ito iniwan dati. Balak niyang doon sa lugar na iyon humingi ng kapatawaran. He wanted to formally court her, at doon sa baybaying dagat niya balak humingi ng permiso para sana ligawa
NAPAPANGITI si Evan habang nagmamaneho ng kaniyang kotse pabalik sa mansyon. He can't help but to reminisce what had happened awhile ago between him and Carla. Halos pulang-pula na ito at magkulay kamatis sa mga biro ng nakababatang kapatid nito na sinasakyan naman niya. Napaka-cute nitong tingnan. The same Carla he used to know before. So sweet and so innocent.His actions and every word he uttered awhile ago may sound like he was just kidding, but deep inside it was all true. Lahat ng sinabi niya kanina ay totoo. Gusto niyang ito ang maging ina ng mga anak niya. Gusto niya itong anakan ng isang dosena.Lalo siyang napangiti sa naisip.He knew he acted like a pervert one nang idaiti niya rito ang kaniyang pagkalalaki. Ngunit ano'ng magagawa niya? He wanted Carla to be aware what she was doing to his body simply by staring at her. Gandang-ganda siya rito, lalo na kung namumula ito. In his eyes, she was a goddess. So deity and so beautiful.He felt
NANG dahil sa pangyayaring iyon sa pagitan nila ni Evan ay iniiwasan na niya ito. Kapag nakikita niya itong nasa labas ng bangkong pinagtatrabahuan niya tuwing uwian na ay nagtatago siya at hindi nagpapakita rito. Tuwing nasa labas naman ito ng bahay niya ay nagkukunwari siyang wala roon. She doesn't want to see him again. Sapagkat sa tuwing nangyayari iyon ay palagi lamang siyang nasasaktan. It would be better off without him. It would be better for them to part ways. That should be the best thing to do, the right thing to do.Ngunit sadya yatang mapaglaro ang tadhana, sapagkat nang sumapit ang araw na isinumpa na niya, ang araw na ayaw na ayaw na niyang dumating pa, ang araw na nagpapa-alala sa kaniyang mapait na nakaraan—ang kaniyang kaarawan ay nagpakita ang binata sa kaniya."What brought you here?" kunot-noong tanong niya rito.Evan smiled at her, then kissed her on the cheeks na ikinagulat niya. "Happy twenty-seventh birthday, Carl," he greeted, sak
HINDI mapigilan ni Carla ang mapahalakhak nang malakas sa biro ni Brent. Nasa harapan ng pintuan na sila ng bahay niya. Inihatid siya nito matapos ang date nila.Halos maluha-luha na siya sa kakatawa sa sinabi nito. "Ikaw talaga, Brent, puro ka kalokohan." Tatawa-tawang hinampas niya ito sa braso.Sa lahat ng mga manliligaw niya, ito lang ang binibigyan niya ng pagkakataong makipag-date sa kaniya. Ang gaan kasi ng loob niya rito. Mabait ito, palabiro, maunawain, maginoo, gwapo. Halos lahat ay na kay Brent na. He's indeed a good man she could ever imagine. Para tuloy gusto na niya itong sagutin. Matagal-tagal na rin kasi itong nanliligaw sa kaniya. Yet, it seemed something is missing. Parang may kulang dito. O 'di kaya sa kaniya ang may kulang? Wala kasi siyang maramdamang 'sparks' para rito. Talagang kaibigan lang ang turing niya para sa binata. How she wished, she could learn to love Brent. Napabuntong-hininga na lamang siya sa isiping iyon."Carla," puka
NARINIG ni Carla na may nag-doorbell sa labas ng bahay niya kaya dali-dali niyang pinunasan ang pisnging may bahid ng luha. Tinapunan muna niya nang tingin ang sariling repleksyon sa salamin. Namumugto na ang mga mata niya sa kaiiyak. Nakakahiya kapag makita siyang ganito ng taong nasa labas ng bahay niya.Wala na sana siyang balak labasin iyon pero patuloy pa rin ito sa ginagawang pag-doorbell. Naisip niyang baka importante ang sadya nito kaya inayos niya ang sarili at nagpasya na lamang na bumaba at pagbuksan kung sino man ang taong nasa labas ng bahay niya."Sino—” Hindi niya naituloy ang sasabihin nang makita kung sino ang taong nasa harapan ng pinto niya."Carl, are you crying?" nakakunot-noong tanong sa kaniya ni Evan.Iniiwas niya ang mukha sa pagkakatitig nito. Ayaw niyang mahalata nito ang pamumugto ng mga mata niya."H-Hindi! K-Kakagising ko lang kaya ganito ang mata ko," she lied.Ngunit parang hindi kumbinsedo ang bin
KASALUKUYANG naglilinis ng kaniyang silid si Carla. Kailangan na talaga niyang ayusin ang mga gamit doon at linisin dahil sa mga alikabok na nakakapit. Halos magkandaubo-ubo na siya sa mga alikabok na nandoon. Matagal-tagal na rin kasing hindi niya nalilinisan ang silid sapagkat masyado siyang abala sa trabaho. Wala naman kasi siyang kasambahay para gumawa niyon."Ang hirap talaga ng nag-iisa," bulong niya sa sarili habang nagwawalis sa ilalim ng kama niya. Ultimo kasulok-sulokan niyon ay hindi niya pinatos. She covered her nose nang maraming alikabok ang tila sumayaw sa ere. Nagkandaubo-ubo pa siya.She later sat on her bed sa matinding hapong naramdaman. Tagaktak na siya ng pawis at halos basa na rin ang T-shirt niyang suot. "Kung mag-leave kaya ako at magbakasyon sa probinsya? Miss ko na rin sina mama," kausap niya sa sarili. Nakapangalumbaba siya sa walis na gamit. "Hmmm! Bahala na. Saka ko na lang iisipin 'yon," she uttered, then continued cleaning her room.
WALA silang imikan habang nasa loob ng kotse ng binata at inihahatid siya nito sa kaniyang bahay. 'Buti na lang Sabado ngayon at wala siyang pasok sa pinagtatrabahuhang bangko. 'Buti rin at tumila na ang napakalakas na ulan kagabi at hindi na nagtuloy-tuloy pa ang bagyo.Napakaganda na ng sikat ng araw. Hindi niya alam at hindi rin niya maintindihan pero parang sumasabay ang aliwalas at ganda ng panahon sa nararamdaman niya ngayon, at sa naramdaman niya kanina nang gawaran siya ng binata ng napakasimpleng halik na iyon.Hindi namalayan ni Carla na napapangiti na pala siya sa isiping iyon."Hindi mo pa rin makalimutan ang halik ko, 'no?" ani Evan, saka tinapunan siya ng nakakalokong tingin.Hindi niya maiwasang pamulahan ng mukha sapagkat nahulaan nito ang dahilan ng mga ngiti niya. Hindi na lang niya ito pinansin. Nagkunwari siyang walang narinig. Ibinaling niya sa labas ng bintana ang mga paningin. Natatakot siya na sa sandaling makipagsagutan si
NAPAKASARAP ng tulog ni Carla. Napakahimbing na para bang ipinaghihili siya ng napakaraming anghel. Napakasarap ng pakiramdam niya nang mga sandaling iyon. Parang may isang anghel na masuyong humahaplos sa kaniyang pisngi at niyayakap siya. Ramdam niya ang init ng katawan nito, ang bawat paghinga nito, at ang bawat pagtibok ng puso nito.Pero bakit parang buhay ang anghel na iyon? Para itong hindi isang kaluluwa lamang."A sweet angel is sleeping beside me," narinig niyang sambit ng anghel na iyon.Napakasarap sa pandinig niya ang boses nito. At lalaki pala ang anghel na nakayakap sa kaniya ngayon. Para siyang idinuduyan nang mga sandaling iyon. Naramdaman na lamang niyang may mainit na bagay na dumapo sa kaniyang noo. Hinalikan ba siya ng anghel?"Kahit paulit-ulit mo akong tarayan at ipagtabuyan, patuloy pa rin kitang lalapitan,” narinig na naman niya ang masuyong boses na iyon ng anghel.Ang sarap sa pakiramdam na hindi siya kaila