Vamaila Terese

ANG UNANG TALATA

Sa pagitan ng kasarinlan at kaguluhan? Saan ka banda aayun? At saan ka banda sasama? Sa kasarinlan ba na inaasam mo? O sa kaguluhan na nakatakdang mangyari sa buhay mo?

Kung mabuti ba o masama ang kahihinatnan ng mga bagay na mangyayari? Anong maaari mong isagot? Ang tunay mo bang layunin, o ang nais mong gawin?

Mayroong parte sa buhay nang isang nilalang, na nagbabago. Kung ikaw ay masama noon, ikaw marahil ay magiging mabuti sa susunod mong buhay.

Ngunit sa paanong paraan iyon mababago kung ikaw mismo ay may nakatakda nang mangyayari. Nakasulat na ang mangyayari sa buhay mo.

Nagkaroon nang napakalaking katanungan ang isip ko? Bakit pa ako piniling buhayin, kung ganoon din lang pala ang mangayayari sa akin? Kailangan pa nila akong iligtas, at kailangan pang mabuhay sa mundo ito, kung buong buhay ko lang din naman itong pagsisihan.

She was born with undefined power that they could ever imagine. Someone said to me that maybe, I was born, because I have a big part of maybe what happen in the future.

There's a girl, trap between a prophecy and that girl, unfortunately is me.

Condemned by a dark prophecy. The half Witch and a Half Vampire— will be the next reigning Queen of the dark land. 

Ang lupain ng kadiliman na pinamamahalaan ng iba't ibang klaseng kasamaan. Kasama na roon ang pitong anak ng Diyos Ng Kadiliman. The Seven Deadly Sin.

I'm the Daughter of Chaos. Chaos Terese. At ang iba doon ay hindi ko na pwedeng ipakilala. But I know some of them.

She's the chaos. I'm the chaos. She's the danger. I'm the danger. Siya ang malas. Ako ang malas. At sa kahit anong paraan mo iyan titignan, hindi maganda ang nakatakdang mangyayari.

Dahil iyon na siguro marahil ng nakatatak na sumpa sa pangalan ng aking Ama. Bilang isang anak ng kadiliman ay hindi naging madali para sa kanya. Kung akala ng lahat, madali na ang kanyang mga pinagdaanan, kung ganoon nagkakamali sila.

If you try to enter my world, you just like entering an abyss— there's no start and theres no end. I'm not the Alpha, nor the Omega. Walang umpisa, at mas lalong walang wakas.

Hangga't hindi nangyayari? Walang magaganap na kaayusan. Walang pagbabago at mas lalong maraming mga nilalang ang mapapahamak.

At mayroon ring pagkakataon sa buhay ko, na nasubukang mamuhay bilang normal na tao. Ngunit hindi ko maiwasang ilabas ang tunay kong katauhan.

Naging bahagi rin ako at naranasang tumira sa mundo ng mga tao. Kung saan lahat nang binabasang kwento sa mga bata, puro kathang isip lamang na kwento.

So I am. I read many fairytale stories and the always ending was “Happily ever after”

Kagaya na lamang ng kwento na ito. The story of the little mermaid “who once asked herself if why she can't be part of his world?”

The story of Beast fall Inlove with a human named Belle, who need to fall Inlove with him too, so the curse will be finally broken. Ang pag-ibig na minsan ay inakala niyang impossibleng mangyari ngunit sa bandang huli— sila parin ang nagkatuluyan.

Ang kwentong nagpamulat sa akin na ang isang halimaw ay pwede ring mahulog sa isang nilalang na kabaliktaran niya. Ang kwentong nagsasabi na hindi mo kailangang maging iba sa paningin niya, dahil ang ninanais ng tunay na pagmamahal ay totoo at walang halong biro sa kanyang mga mata.

The story of the incridibles who need to hide their real identity to the villain.  Ang kwento na nagpamulat sa akin na pwede kang tumulong kahit ano pa o sino ka? Ang kwentong ito na nagsabi sa akin, na hindi ko kailangan ng malakas na kapangyarihan para kilalanin ka ng marami, o para umangat na sa kanila. Dahil sa simpleng pagtulong mo lang, igagalang kanila.

Lahat nang kwentong iyon ay nabasa ko. At halos lahat nang ginawa nilang pagdurusa ay siya ding naging paghihirap ko. Minsan, iniisip kong, baka bahagi rin ako ng mga kwentong binabasa ko.

Inisip ko rin na kahit puro kaguluhan at puro pasakit ang nararanasan ko, minsan ko rin inisip na baka nga, baka nga sa dulo, maging masaya rin ang katapusan ko. Ngunit kung hindi, malugod ko naman iyong tatanggapin at akin na lamang iisipin na mas may malaking responsibilidad pa siguro akong kailangang gawin.

Ngunit, minsan hindi ko maiwasan na hindi maitanong sa sarili ko, kung bakit hindi ako magawang matanggap nang mga tao? Bakit ako hindi pwedeng mapabilang sa kanila? O kahit ang mabuhay, kasama sila— kasama niya. Bakit kailangan kong magsakripisyo at iwan lahat ng bagay na mayroon ako para sumaya siya? Bakit ko kailangan pang umalis, kung siya itong nagbibigay sa akin ng saya.

Naging pagdurusa ko rin ang pagmamahal na ito,, naging sakit at naging sumpa ang pagmamahal kong ito sa isang nilalang, ngunit hindi ako magawang mahalin pabalik.

Kinailangan ko ring itago ang totoong pagkatao ko, upang hindi nila malaman kong sino at ano ako.

Ngunit ang laging nangyayari sa bandang huli, hindi parehas sa kong anong nabasa kong kwento.

There's no, happily ever after.

Walang pagbabago, hindi parin naging ganoon ang buhay ko.

Hindi magiging ganoon ang mangyayari sa buhay ko. Kailangan kong mamili. Hindi ako matatanggap nang aking angkan kong sasabihin ko kung ano at sino ako? I'm a hybrid. And a hybrid, doesn't exist with them.

Kung ang pagiging bampira ko lang ang problema ko ay pwede iyong tanggalin nang mga mangkukulam.

Kaya naman mas pinili kong bumalik ulit sa mundo nang mga tao kong saan lahat nang gusto ko, pwede kong gawin. Walang magdidikta kung anong kailangan kong gawin, at kong anong kailangan kong itago.

Pwede kong piliing lumayo na lamang sa kanila, kong saan ang tunay kong katauhan ay pwede kong ilabas.

Ngunit ang aking kinikilalang Lolo ko lamang ang siyang laging andyan para tanggapin ako. Paano naman ang iba? Kaya kaya nila akong tanggapin?

Kung noon kasi, kami lang ni Lolo ang nakatira sa kanyang bahay? Ngayon, mukhang hindi na.

Ilang taon na nga ba ako nawala? Mga ilang taon na ba ang lumipas? I was freaking ten (10)  years old, back then. And I was seventeen (17) years old now? It's almost seven years since that day. Iyong akala kong araw kung kailan, matatanggap na ako. Ngunit hindi pala, dahil akala ko lang pala lahat nang iyon.

I was scared, takot ako! Natakot ako, dahil hindi ako magawang tanggapin nang mga kalahi ko mismo. They even offer me, the Witches to be exact, gusto nilang alisin ko ang pagiging bampira ko, at itira na lamang ang pagiging mangkukulam ko, ngunit hindi ko iyang tinanggap. Wala akong pinili. Hindi ko pa kayang pumili.

Ang nais ko lamang gawin ngayon ay ang mabuhay sa paraan na nais ko. Ngunit maging ang pinili ko kayang landas ay umayon sa mga kagustuhan ko?

——

“Siya ang tubig, ang hangin at ang apoy. Siya rin marahil ang araw at ang dilim.” ganyan siya ilarawan nang nakakarami. Iyan din ang madalas sabihin sa akin ni Lolo Gregorio. Ang kumupkop sa akin simula noong mahanap niya ako, hanggang sa nagkaroon ako nang isip.

“Darating ang araw, maiintindihan mo rin kung sino siya. Ngunit, sa ngayon matulog ka muna apo.” utang ko sa kanya kung sino ako ngayon, kung bakit ako humihinga at kung bakit mulat parin ang aking mga mata hanggang ngayon.

Hindi ko siya pwedeng biguin.

Kung bakit patuloy parin akong humihinga sa mundong ibabaw na ito. At siya rin marahil ang dahilan kung marami akong malaman tungkol sa kung anong klaseng kakayahan ang mayroon ako.

Hindi ko kayang nakikita siyang nahihirapan. I'm willing to risk my life, just for him. Sa taong nagparamdam sa akin ng pamilya. Siya na lang ang mayroon ako.

Ang kapangyarihan niya bilang isnag babaylan ang naging gabay ko, sa mga landas na aking tatahakin at dadaanan ko. Sa mga bagay na mangyayari at parating sa buhay ko.

At kapag tuluyan siyang nawala sa buhay ko, isang bagay na lamang ang sigurado ako. Ang mawalan ng landas sa mga daanang tatahakin ko.

Iyon ang kinakatakot ko. Dahil sa oras na bumalik ang bagay na ayaw ko, sigurado akong wala na akong pag-asa pang makabalik sa dating landas na tinatahak ko.

At tuluyan na nga akong bumalik. Bumalik ako sa kadahilanang akala ko, magiging masaya na ako sa pagkakataon na ito.

Ngunit akala ko sa pagbabalik kong iyon, akala ko magiging madali na ang lahat, not until I met him again, my biggest fear. Ang pakiramdam na akala ko, hindi ko na kailanman mararamdaman, kapag kasama siya.

Napuno ulit nang puro “akala” ang isip ko, sa sobrang kagustuhan kong matanggap niya ay nakalimutan ko na kung sino at ano ako.

Ngunit sa likod nang takot kong iyon, pinipilit kong wag ipakita sa harap niya. Wag sabihin ang nararamdaman kong, takot at pangamba.

Hindi ko gustong makita niya.

Ayaw kong maging mahina sa mga mata niya muli.

Hinding-hindi ko na iyon gagawin.

He's my biggest rival.

He hates me.

He loathes me

Same as mine, I hate him now. I loathe him.

I can change that fast. I'm not a god nor a deity.

I'm just a half Witch— and a Half Vampire.

Ang mga mata ko'y nagsusumigaw ng kapangyarihan, ngunit hindi alam kong ano nga ba ang tunay pagkakakilanlan.

I'm Vamaila Terese. I din’t know what really meant for me in the future.

——

Condemned by a dark prophecy. Two of the most powerful families will have a woman who's destined to be enthroned with the Lord of darkness as stated in the book of hell.

In the two clans she belongs to, where she will be more accepted.

Danger is her twin.

Between chaos or peace 

Its either she will hug the darkness, or she will refuse it.

Sa malalim na gabi nang may pinakamalalim na klima, mangyayari ang hindi inaasahan, at ito’y hindi pa naitatala sa bawat librong nakasulat, mangyayari ang hindi inaasahan. Sapagkat ito’y kailangang mangyari, at ito’y kailangang maganap.

M.J | MissGorJuice