“Bakit kailangan rin nya ng passport?” maang na tanong nya sa binanggit ni Leng. Napapahid sya ng mariin sa kanyang bahagyang nangangapal nang mukha. Dahil sa pagod, puyat at anxiousness na nararamdaman ay mabilis syang tinamaan sa red wine na iniinom nya.“Boss, pustahan tayo hindi rin kayo makakapagtrabaho nang maayos sa Main HQ kapag iniwan n’yo si Abby dito. Haha!” biro nito.“She can’t. There’s no reason for her to follow,” seryosong sagot nya.“Ayy, sorry po, boss. Pasensya na po,” agad itong nanghingi ng paumanhin sa kanya nang mahimigang wala sya sa mood. “‘Kala ko kasi ano, ah—”“Akala mo, ano?”“Akala ko po kasi may something kayo… Pasensya na, boss. Hindi naman ako sa tsismoso. Akala ko lang naman! Galante lang pala kayo talaga. Syempre nga naman. Kasi, uhm, close kayo, bestfriend ba. Hahaha! Pasensya na po," pilit nitong itinago ang pagkapahiya sa sinabi sa malakas na pagtawa. "Pero ano po, malay n’yo, baka lang din naman gusto nya pagka-graduate nya, kasi in demand ang nu
“But it’s true, Mijo,” dinampot nito ang green na linen napkin sa gilid ng plato nito saka pa-demure na blinot ang mga labi. Tinuturuan ko lang sila kung paano dapat inaasikaso ang mga asawa nila; there’s nothing wrong with that,” depensa ng kanilang Mamá. “Men provide us with what we need, in return, it’s an obligation of a wife to take good care of her husband. Hindi dapat iniaasa sa mga katulong ang pag-aasikaso sa asawa, always remember that,mga hija. Kaya nga may mga among nagkakaroon ng affair sa mga katulong nila dahil mas naaasikaso sila nito kesa sa mga asawa nila.“Oh, I like the engagement ring, hija,” nasagasaan nito ng tingin ang sa suot na singsing ni Abby. Marahang hinawakan nito ang kamay ni Abby para usisain ang singsing. “Pink diamond, hmm, extremely rare. Nice touch, Mijo. Hindi ninyo natatanong, marunong akong kumilatis ng alahas. I’m guessing this is roughly about 10, 12-carat, Joaquín? Magkano ang bili mo nito? Paniguradong nagsunog ka ng ilang milyong dolyar jus
“Sige na, aakyat na ako. I can’t do this anymore. I know you’re not happy na naririto ako. Pero at least I deserve some respect; I gave birth to all of you! Hindi porke malalaki na kayo ay hindi ko kayo kayang disiplinahin. Naririto kayo sa poder ko ng ilang araw kaya pag-aralan ninyong pakitunguhan ako nang may paggalang bilang Mamá ninyo.”Natahimik ang buong lamesa at pinagmasdan nila ang padabog na pagpanhik ng kanilang ina sa hagdan. He figures nalasing ito sa kanyang ininom. Na-appreciate nya ang efforts nito para maging maayos ang kanilang Christmas Eve dinner. Pero sa hindi nya maipaliwanag na ugali ng kanyang Mamá ay abot-abot ang kanyang hiyang nararamdaman ngayon sa dalawang babaeng kaharap nila sa hapunan. “Okay ka lang?” mahinang tanong ni Abby nang isandal nya ang likod sa sandalan ng upuan. Ngumiti sya rito at marahang pinisil ang kamay nito na ipinatong nito sa kanyang isang hita. Gumanti ito ng matamis na ngiti at hinawakan ang kanyang balikat. Naramdaman nya ang pag
“Hindi kita pinipilosopo, boss. Matulog na tayo kasi maaga ako gigising. Sinabihan kami ni Doña Alejandra na tumulong sa pagpe-prepare bukas,” naupo ito sa gilid ng kama at marahas na nagsuklay ng buhok. “Patutuyuin ko lang ‘tong buhok ko tapos mahihiga na ‘ko.”'Mamá na rin dapat,' he wanted to correct her. Pero sadyang mahirap ipilit ngayon ang mga bagay na tulad noon lalo na't alam nyang alam din ni Abby na mainit ang mga mata sa kanya ng kanyang ina. Tumayo lang sya roon at matamang tumingin kay Abby sa kanyang seryosong pagsusuklay na nakatingin lang sa sahig. He suddenly feels the growing distance between them. Ni hindi man lang sya tinitingnan nito. Magiliw lang ito sa kanya kapag kaharap ang kanyang pamilya, pero kapag sila na lang dalawa ay nakabibingi ang katahimikang lumulukob sa kanila. Nabubugnot na hinubad nya ang kanyang suot na walking shorts at T-shirt. Inayos nya ang kanyang unan at ang unan na gagamitin ni Abby sa tabi ng kanyang unan at saka dumapa at minasdan an
“Sa’n naman ako magpupunta? Natutulog ako lang dito,” agad na depensa nito na nakataas pa ang mga kilay. “Fuck that, Abegail!” Umugong ang malaki nyang boses sa buong ng kulob na kwarto. “Natutulog ka na gayak na gayak? Lumabas ka na naman ba habang tulog ako? San’ ka nagpunta? Sino’ng kasama mo?” “Gayak na gayak ba ‘tong ganito sa ‘yo?!" turo nito sa maiksi nyang shorts na pantulog. Tumigil ka sa kapraningan mo! Nilalamig ako eh,” balik nito sa kanya. “Halika rito,” marahas na hinatak nya ito patayo sa braso at halos pabalibag na inihiga sa kama. Sapilitan nyang hinubad ang suot nitong dark green na jacket. "You slept with a thick hoodie on. I reckon this is Santiago’s, right? Nakakatuwa namang hindi mo na nakuhang isauli sa kanya,” he let out a terrifying smirk. “Wala akong makapal na jacket, Joaquín. Ang lamig-lamig dito! Puro maninipis na pantulog at mga damit na pang-alis ang inempake mo... Nasasaktan ako! Ano ba!” hiyaw ni Abby pagkahubad nya ng T-shirt nito. Lumipad ang dami
Agad syang kumalas kay Abby at naupo sa gilid ng kama na wari ay ngayon lang nahimasmasan sa isang masamang panaginip. “I’m sorry, I know you don’t want this.” He cups his face in his hand. This wasn’t how things were supposed to go. He felt his desires, jealousy, and frustration getting the best of him, forcing Abby sa isang sitwasyon na halata naman nyang hindi nito gusto na lalo nyang ikinadidismaya.“Bakit ka tumigil? Ituloy mo na,” halos pahagulgol na ginagap nito sa kanyang brasong nakatukod sa higaan.“No. Look, I’m sorry, hindi mo kailangang umiyak,” sinulyapan nya ito saglit nang may pag-aalinlangan. “Sino ba’ng umiiyak?” pakli ni Abby. “Kung anu-ano kasi ang binibintang mo sa ‘kin. Napakadramatic mo! Takot na takot ka sa sarili mong multo,” hatak-hatak ni Abby ang kanyang braso pabalik sa kanya pero kinontrol nya ang kanyang sarili. Hindi sya magpapadala kung tanging naiisip lang ni Abby ay isang obligasyon rin ang pakikipagniig sa kanya. Hindi sya ganoon kadesperadong tao
“¡Oye! Pink looks good on you, hermano! Merry Christmas.” Tumuloy ang paghakbang nya pababa ng hagdan nang magulat sya sa pabirong pagtulak sa kanya nito. Kagagaling lang ni Iñigo sa shower, nakasukbit pa sa malapad na balikat nito ang tuwalyang ginamit na syang pinampupunas-punas sa basang buhok. Dagli rin itong natigilan nang makita si Jessica sa pagkain nito sa mahabang dining table.“Hello, Iñigo! Merry Christmas!” bati ni Jessica sa kanyang panganay na kapatid. “You guys don’t seem to care about the cold, huh?”“Merry Christmas… And you’re here, why?” namemeywang na tanong ni Iñigo. Jessica sighs and puts down her teacup, her gaze not leaving him as she fixes the sleeves of her black sweater. “At pareho rin kayo ng tanong, your Mamá asks me to prepare for her party.”“Oh, okay. So,” nagbaling si Iñigo ng tingin sa kanya. “Call your wife, so we can eat breakfast. Maaga palang nasa kusina na si Helena, kunsimido na siguro ang kusinero dahil wala namang alam ‘yun sa kusina,” sabay
“Anong problema, Joaquín? Alam mo, malapit mo na naman akong mainis,” Abby retorts when he brushes her hand in the doorknob the second time. “Wala. Ayoko lang pumasok tayong dalawa sa kwarto,” napapakamot sa ulo nyang sabi. “Ano? Bakit naman?” kunot-noo nitong tanong sa kanya.“Malas kasi ang kwarto na ‘to sa ‘tin… I’ll just be real quick, just wait here, okay?” natataranta na nyang sabi. “Don’t leave,” he kisses her mouth. He doesn’t intend it to be long, since ang goal nya ay makapagbihis pero tila may magnet ang mga labi ni Abby na humila sa mga labi nya pabalik dito. Everything happened instinctively. A quick peck on her lips quickly turned into something fiery, passionate, and full of longing. Pumikit ang mga mata ni Abby at umangkla ang mga braso nito sa kanyang batok nang gagapin ng kanyang dila ang dila nito. Awtomatiko ring nasapo nya at nabuhat si Abby sa pwetan at nabuksan nya ang doorknob gamit ang isa nyang kamay nang inikot ni Abby ang kanyang mga hita sa kanyang bewa