Magiliw na umabresiete sa kanya si Abby sa pagpanaog nila ng hagdan. Nginitian sya nito nang kay tamis nang lingunin sya nito. Hindi nya maitulak ang sariling ngumiti gayong ramdam pa rin nya ang kanyang pagkapikon sa pag-aaway nila kanina pati na sa kanyang Mamá.“Looking good, Eyb!” puri ni Iñigo habang bumababa sila ng hagdan. Yakap-yakap nang may luha pa sa mga pisngi ang kanilang Mamá si Santiago, nakita nya kung gaano nangulila ang kanilang ina sa bunsong kapatid. Naging malaking tulong sa kanila si Abby para sumama ito at magkita silang muli ng kanilang ina, iyon nga lang dahil sa pagtulong na iyon ni Abby ay hanggang sa mga oras na ito ay dala-dala pa rin ang bigat sa kanyang damdamin.“Thanks, kuya,” malambing na tugon ni Abby sa papuri ng kanyang panganay na kapatid. Hinawakan nito ang dulo ng suot nitong fuschia pink na off-shoulder na designer dress na tila nagpapa-cute pa sa mga nakamasid sa kanila.“Maupo na kayo rito, kumain na at makapagpahinga. Hindi maipinta ang mga
“Bakit kailangan rin nya ng passport?” maang na tanong nya sa binanggit ni Leng. Napapahid sya ng mariin sa kanyang bahagyang nangangapal nang mukha. Dahil sa pagod, puyat at anxiousness na nararamdaman ay mabilis syang tinamaan sa red wine na iniinom nya.“Boss, pustahan tayo hindi rin kayo makakapagtrabaho nang maayos sa Main HQ kapag iniwan n’yo si Abby dito. Haha!” biro nito.“She can’t. There’s no reason for her to follow,” seryosong sagot nya.“Ayy, sorry po, boss. Pasensya na po,” agad itong nanghingi ng paumanhin sa kanya nang mahimigang wala sya sa mood. “‘Kala ko kasi ano, ah—”“Akala mo, ano?”“Akala ko po kasi may something kayo… Pasensya na, boss. Hindi naman ako sa tsismoso. Akala ko lang naman! Galante lang pala kayo talaga. Syempre nga naman. Kasi, uhm, close kayo, bestfriend ba. Hahaha! Pasensya na po," pilit nitong itinago ang pagkapahiya sa sinabi sa malakas na pagtawa. "Pero ano po, malay n’yo, baka lang din naman gusto nya pagka-graduate nya, kasi in demand ang nu
“But it’s true, Mijo,” dinampot nito ang green na linen napkin sa gilid ng plato nito saka pa-demure na blinot ang mga labi. Tinuturuan ko lang sila kung paano dapat inaasikaso ang mga asawa nila; there’s nothing wrong with that,” depensa ng kanilang Mamá. “Men provide us with what we need, in return, it’s an obligation of a wife to take good care of her husband. Hindi dapat iniaasa sa mga katulong ang pag-aasikaso sa asawa, always remember that,mga hija. Kaya nga may mga among nagkakaroon ng affair sa mga katulong nila dahil mas naaasikaso sila nito kesa sa mga asawa nila.“Oh, I like the engagement ring, hija,” nasagasaan nito ng tingin ang sa suot na singsing ni Abby. Marahang hinawakan nito ang kamay ni Abby para usisain ang singsing. “Pink diamond, hmm, extremely rare. Nice touch, Mijo. Hindi ninyo natatanong, marunong akong kumilatis ng alahas. I’m guessing this is roughly about 10, 12-carat, Joaquín? Magkano ang bili mo nito? Paniguradong nagsunog ka ng ilang milyong dolyar jus
“Sige na, aakyat na ako. I can’t do this anymore. I know you’re not happy na naririto ako. Pero at least I deserve some respect; I gave birth to all of you! Hindi porke malalaki na kayo ay hindi ko kayo kayang disiplinahin. Naririto kayo sa poder ko ng ilang araw kaya pag-aralan ninyong pakitunguhan ako nang may paggalang bilang Mamá ninyo.”Natahimik ang buong lamesa at pinagmasdan nila ang padabog na pagpanhik ng kanilang ina sa hagdan. He figures nalasing ito sa kanyang ininom. Na-appreciate nya ang efforts nito para maging maayos ang kanilang Christmas Eve dinner. Pero sa hindi nya maipaliwanag na ugali ng kanyang Mamá ay abot-abot ang kanyang hiyang nararamdaman ngayon sa dalawang babaeng kaharap nila sa hapunan. “Okay ka lang?” mahinang tanong ni Abby nang isandal nya ang likod sa sandalan ng upuan. Ngumiti sya rito at marahang pinisil ang kamay nito na ipinatong nito sa kanyang isang hita. Gumanti ito ng matamis na ngiti at hinawakan ang kanyang balikat. Naramdaman nya ang pag
“Hindi kita pinipilosopo, boss. Matulog na tayo kasi maaga ako gigising. Sinabihan kami ni Doña Alejandra na tumulong sa pagpe-prepare bukas,” naupo ito sa gilid ng kama at marahas na nagsuklay ng buhok. “Patutuyuin ko lang ‘tong buhok ko tapos mahihiga na ‘ko.”'Mamá na rin dapat,' he wanted to correct her. Pero sadyang mahirap ipilit ngayon ang mga bagay na tulad noon lalo na't alam nyang alam din ni Abby na mainit ang mga mata sa kanya ng kanyang ina. Tumayo lang sya roon at matamang tumingin kay Abby sa kanyang seryosong pagsusuklay na nakatingin lang sa sahig. He suddenly feels the growing distance between them. Ni hindi man lang sya tinitingnan nito. Magiliw lang ito sa kanya kapag kaharap ang kanyang pamilya, pero kapag sila na lang dalawa ay nakabibingi ang katahimikang lumulukob sa kanila. Nabubugnot na hinubad nya ang kanyang suot na walking shorts at T-shirt. Inayos nya ang kanyang unan at ang unan na gagamitin ni Abby sa tabi ng kanyang unan at saka dumapa at minasdan an
“Sa’n naman ako magpupunta? Natutulog ako lang dito,” agad na depensa nito na nakataas pa ang mga kilay. “Fuck that, Abegail!” Umugong ang malaki nyang boses sa buong ng kulob na kwarto. “Natutulog ka na gayak na gayak? Lumabas ka na naman ba habang tulog ako? San’ ka nagpunta? Sino’ng kasama mo?” “Gayak na gayak ba ‘tong ganito sa ‘yo?!" turo nito sa maiksi nyang shorts na pantulog. Tumigil ka sa kapraningan mo! Nilalamig ako eh,” balik nito sa kanya. “Halika rito,” marahas na hinatak nya ito patayo sa braso at halos pabalibag na inihiga sa kama. Sapilitan nyang hinubad ang suot nitong dark green na jacket. "You slept with a thick hoodie on. I reckon this is Santiago’s, right? Nakakatuwa namang hindi mo na nakuhang isauli sa kanya,” he let out a terrifying smirk. “Wala akong makapal na jacket, Joaquín. Ang lamig-lamig dito! Puro maninipis na pantulog at mga damit na pang-alis ang inempake mo... Nasasaktan ako! Ano ba!” hiyaw ni Abby pagkahubad nya ng T-shirt nito. Lumipad ang dami
Agad syang kumalas kay Abby at naupo sa gilid ng kama na wari ay ngayon lang nahimasmasan sa isang masamang panaginip. “I’m sorry, I know you don’t want this.” He cups his face in his hand. This wasn’t how things were supposed to go. He felt his desires, jealousy, and frustration getting the best of him, forcing Abby sa isang sitwasyon na halata naman nyang hindi nito gusto na lalo nyang ikinadidismaya.“Bakit ka tumigil? Ituloy mo na,” halos pahagulgol na ginagap nito sa kanyang brasong nakatukod sa higaan.“No. Look, I’m sorry, hindi mo kailangang umiyak,” sinulyapan nya ito saglit nang may pag-aalinlangan. “Sino ba’ng umiiyak?” pakli ni Abby. “Kung anu-ano kasi ang binibintang mo sa ‘kin. Napakadramatic mo! Takot na takot ka sa sarili mong multo,” hatak-hatak ni Abby ang kanyang braso pabalik sa kanya pero kinontrol nya ang kanyang sarili. Hindi sya magpapadala kung tanging naiisip lang ni Abby ay isang obligasyon rin ang pakikipagniig sa kanya. Hindi sya ganoon kadesperadong tao
“¡Oye! Pink looks good on you, hermano! Merry Christmas.” Tumuloy ang paghakbang nya pababa ng hagdan nang magulat sya sa pabirong pagtulak sa kanya nito. Kagagaling lang ni Iñigo sa shower, nakasukbit pa sa malapad na balikat nito ang tuwalyang ginamit na syang pinampupunas-punas sa basang buhok. Dagli rin itong natigilan nang makita si Jessica sa pagkain nito sa mahabang dining table.“Hello, Iñigo! Merry Christmas!” bati ni Jessica sa kanyang panganay na kapatid. “You guys don’t seem to care about the cold, huh?”“Merry Christmas… And you’re here, why?” namemeywang na tanong ni Iñigo. Jessica sighs and puts down her teacup, her gaze not leaving him as she fixes the sleeves of her black sweater. “At pareho rin kayo ng tanong, your Mamá asks me to prepare for her party.”“Oh, okay. So,” nagbaling si Iñigo ng tingin sa kanya. “Call your wife, so we can eat breakfast. Maaga palang nasa kusina na si Helena, kunsimido na siguro ang kusinero dahil wala namang alam ‘yun sa kusina,” sabay
Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano
“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka
Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy
Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa
Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r
Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti
Matapos nyang makakain ng konting kanin na may sabaw ng nilagang baka at palitan ng t-shirt at trousers ni Joaquín ay nagpaalam itong lalabas sandali ng kwarto. “May gagawin lang ako saglit sa labas. Hindi ako magtatagal, babalik rin ako agad,” sinulyapan nito ang cellphone na nasa bulsa pagkatapos ay binuksan ni Joaquín ang malalaking salaming bintana sa kanyang ulunan para makapasok ang hangin sa kwarto. “Okay lang ako rito, kahit h’wag ka nang bumalik,” malamig nyang sagot. “Napakasungit mo naman. Saglit nga lang ako,” malambing na anas nito. “Matulog ka lang muna, paggising mo nandito na ‘ko ulit," tumabi ito sa kanya at hinalik-halikan ang kanyang leeg. "Hm... alam mo ang bango-bango mo talaga ngayon, humahalimuyak ka sa buong kwarto natin, mi cielo. Amoy biko ka ngayon ni Nanay na may konting thinner ng pintura. Masarap at nakaka-adik," natatawang dagdag ni Joaquín. "Nang-iinis ka pa, lumayas ka na nga rito," naiiritang pumiksi sya nang bahagya nang pisilin ni Joaquín a
“Hindi, uhm, nagbigay lang ako ng number ng OB sa kanya,” tumungo sya para iiwas ang tingin sa lalakeng puzzled na puzzled na nakatuon lang ang tingin sa kanya.“Edi nagpapa-checkup ka nga kasi may OB-Gyn ka?” nagugulumihanang tanong ni Joaquín. “Hindi nga… Wala akong OB. Ewan ko.” “Anong ewan mo?!” kumukunot na ang noong susog ni Joaquín. “Ewan ko nga. Hindi naman kasi ako buntis eh. ‘Di ba props lang natin ‘to?” tinumbasan nya ang iritableng tinig ni Joaquín. “Oo nga, eh bakit sabi ni Rafael paglilihi 'yan? Anong meron bakit madalas kang nahihilo ngayon eh hindi ka naman ganyan dati kung hindi ka naglilihi? Madalas ka namang tanghali na magising dati, ni hindi ka nga nakakapag-almusal bago ka pumasok sa school pero hindi ka nahihilo. Ngayon lang."“Eh, anong gusto mong isagot ko sa ‘yo? Na buntis ako? Hindi nga ako buntis,” naiinis na wika nya. Dagli nyang tinakpan ang kanyang bibig nang magpaduwal-duwal na naman sya sa hapdi ng nararamdaman nyang umaakyat na mapait mula sa kan
“Para magkabalikan sila. Hindi mo ba napapansin? Tuwing makakaharap na lang si Jessica laging binibida ni Joaquín ang tungkol sa pagbubuntis ko pati sa kasal-kasal na ‘yan… Pinagseselos nya ‘yung tao.” “Ano?!” malakas na sambit ni Rafael. Kagyat na nagiba pa ang mukha nito sa narinig nito sa kanya. “Kaya ayokong tuluyang makasal kami. Rafael, hindi ito tulad ng laro natin nu’ng mga bata pa tayo. Seryosong commitment ang kasal. Sagrado. Hindi na maaaring bawiin ang lahat kapag natuluyan nga kaming magpakasal tapos naisip nyang si Jessica pa rin ang gusto nya,” pangangatwiran nya. “Nagpapanggap na nga akong buntis eh, pati ba naman sa kasal?” “Oh my God! You’re so unbelievable, Eyb,” pakli ni Rafael. Naiiling na tumayo ito sa kinauupuan sabay biro pa nito. “Selos yata ang dahilan ng pagkahilo mo eh." “Hoy, para sabihin ko sa ‘yo hindi ko kelangang magselos,” depensa nya. “Alam ko ang lugar ko. ‘Eto oh,” sabay proud na itinaas nya ang kanyang kamay na may suot na engagement ring.