ตอนที่ 3

“ฉันคงคาดหวังกับคนอย่างคุณมากเกินไป ฉันคืนให้ค่ะ บอกตามตรงว่าฉันไม่กล้าดื่ม”

ขวดน้ำเย็นจัดถูกยื่นกลับคืนไปให้เจ้าของ มือใหญ่ยื่นออกไปรับมันกลับมา เปิดฝาดื่มของเหลวด้านในลงไปเกือบครึ่งขวด เพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าเขาไม่ได้ใส่อะไรแปลกๆลงไป ดื่มเสร็จก็ยื่นคืนกลับไปให้คนตัวเล็กที่นั่งมองอยู่ตลอด

“มันก็แค่น้ำเปล่า”

“ค่ะ ฉันรู้”

ริมฝีปากจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มจางๆ รับขวดน้ำจากมือใหญ่กลับมา ดื่มของเหลวข้างในลงไปเพียงนิดเดียวก็ส่งมันคืน จับจ้องร่างสูงกำยำที่กำลังโถมขึ้นมา คลี่ริมฝีปากกว้างขึ้นกว่าเดิม เมื่อเขาอยู่ใกล้จนเห็นร่องรอยบางอย่าง

“ต่อนะ มาต่อจากจูบกันเถอะ”

เฟยหลงดึงรั้งคนตัวเล็กเข้าหาตัว บดจูบลงไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาชอบจูบของเธอ แม้จะเหมือนคนไม่มีประสบการณ์ แต่มันก็ไม่ถึงกลับแย่ เขาชอบที่ได้ไล่ต้อนเธอให้จนมุม ด้วยลิ้นร้อนๆของตัวเอง

“อ๊ะ!”

เสียงครางหวานดังอื้ออึงในลำคอ หญิงสาวใบหน้าสวยหวานยอมเป็นผู้ตามที่ดี ยอมให้ลิ้นใหญ่ไล่ต้อนจนกว่าเขาจะพอใจ มองสบดวงตาดุร้ายอยู่ตลอด เมื่อดวงตาคู่นั้นค่อยๆหยาดเยิ้ม มุมปากจิ้มลิ้มก็เผลอเหยียดตรง

“ถอดนะ?”

มือใหญ่ไล้วนอยู่ตามผิวเนื้อไร้เนื้อผ้า ขออนุญาติเสร็จก็เลื่อนฝ่ามือลงต่ำ ผ่านหน้าท้องเนียนเรียบ หยุดลงตรงตะขอกระโปรง ปลดมันออกจากกันรูดลงต่ำจนเห็นท่อนขาขาวเนียน ร่างกายของหญิงสาวดูเย้ายวนท้าทายสายตามาก แต่เขากลับมองเห็นไม่ค่อยชัด สายตามันฝ้าฟาง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเห็นความอวบอูมซ่อนอยู่ใต้แพนตี้สีดำ

“อืม สวย”

 แพนตี้ตัวจิ๋วแทบจะซ่อนกลีบเนื้ออวบไม่ได้ เฟยหลงเอ่ยปากชมออกไป เธอคนนี้สวยไปทุกสัดส่วนจริงๆ ไม่ได้มีดีแค่หน้าตา แต่ร่างกายก็มีเสน่ห์เย้ายวนมาก มิน่าล่ะ!  ผู้ชายในร้านถึงอยากเข้ามาล่าเธอนัก คงจะแอบจินตนาการถึงเนื้อตัวข้างในของเธอ คงอยากปลดเปลื้องเสื้อผ้าน้อยชิ้นออกเพื่อชมความงดงาม แต่เสียใจด้วย ยัยคนสวยนี่ เขาจะเป็นคนแรกที่ได้เห็นตอนเธอเปลือย

“คะ คุณก็ถอดบ้างสิคะ”

“ถอดให้ฉันหน่อยสิ”

“งั้นก็ … นอนลงสิคะ”

ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างว่าง่าย ไม่รู้เพราะเริ่มเมาหนักหรือเพราะอะไร แต่เขาทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ไม่อยากอ้อยอิ่งอะไรอีก ตอนนี้รู้สึกง่วงมาก ก็ไม่ได้ดื่มมากมายเท่าไหร่นะ แต่ทำไมเมากว่าทุกที ดวงตามันจะปิดอยู่รอมร่อ

ขอทำก่อนแล้วค่อยนอนไม่ได้เหรอ  ทำไมถึงรู้สึกง่วงขนาดนี้วะ!

มือเล็กปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มออกหมดทั้งแผง ลูบไล้ฝ่ามือไปตามความกำยำอย่างเงอะงะ ในขณะที่คนถูกสัมผัสอ่อนนุ่มลูบไล้ ดวงตาค่อยๆหรี่แคบลงเรื่อยๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มเหยียดยิ้มกว้าง ร่างเพียวบางลุกขึ้นยืนอย่างไม่อาย แม้ว่าร่างกายท่อนล่างจะเหลือเพียงแพนตี้สีดำปิดไว้ ฝ่าเท้าขาวเนียนข้างขวายกขึ้นเหนือเตียง วางมันลงบนแผ่นอกหนันแน่นแรงๆ ส่ายเท้าไปมาราวกับกำลังบดขยี้มดแมลงตัวหนึ่ง

“หึ! แล้วบอกว่าตัวเองเป็นเสือ ไอ้อ่อนเอ้ย!”

ร่างสมส่วนขยับลงจากเตียง หยิบกระโปรงที่ถูกทิ้งไว้ข้างเตียงขึ้นมาสวม ท่าทีของเธอนั้นต่างออกไปจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง อาการมึนเมาที่มีก่อนหน้านั้น ไม่หลงเหลืออยู่อีกเลย  เมื่อใส่ชุดเสร็จเรียบร้อย ก็เดินไปหยิบขวดน้ำที่ผสมยานอนหลับขึ้นมาถือไว้ ต้องเอามันกลับไปด้วยเพื่อทำลายหลักฐาน ดวงตาคู่หวานมองคนที่หลับเพราะฤทธิ์ยาอีกครั้ง

เธออยากจะพ่นน้ำลายใส่หน้าเขาด้วยซ้ำ แต่มันติดตรงที่ว่า กิริยาไม่งามนั้น มันจะทำให้เธอดูต่ำลงกว่าเดิม

“ช่วยจัดการให้เขาหนักๆหน่อยนะ เห็นแล้วสงสาร รู้ใช่ไหมว่าต้องทิ้งอะไรไว้? แล้วออกไปตอนไหน?”

“ค่ะ จะรีบจัดการตามที่บอก แล้วออกไปก่อนที่เขาจะตื่น”

“อือ ดีมาก ส่งรูปผลงานให้ด้วยนะ เอาไว้ดูเพื่อความสะใจน่ะ งานเสร็จเมื่อไหร่ เตรียมตัวรับเงินที่เหลือได้เลย”

ใบหน้าสวยหวานส่งรอยยิ้มไปให้หญิงสาวที่เคยนั่งดื่มด้วยกัน เดินเบี่ยงตัวหลบไปอีกด้าน ให้คนที่รออยู่ข้างนอกมาตลอดเข้าไปจัดการงานที่เหลือ คนที่เดินจากไปไม่มีความกังวลใจใดๆเลย มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะจัดการเขาได้ดี

แหงล่ะ เธอต้องจัดการเขาได้ดีอยู่แล้ว เพราะเธอเป็นมืออาชีพ

“ขอให้เป็นคืนที่มีความสุขนะ พ่อเสือหนุ่ม!”

เสียงหวานจางหายไปกับอากาศ ร่างสมส่วนเย้ายวนต่อทุกสายตา ก้าวเดินผ่านผู้คนออกไปทางประตูหลัง ท่าทางต่างออกไปจากตอนมา สาวสวยที่ให้ความรู้สึกเหมือนกระต่ายน้อยหลงเข้ามาในดงนักล่า ไม่มีเหลืออยู่เลยจนไม่มีใครกล้าเข้าไปทักทาย และมันก็ทำให้เธอผ่านออกไปถึงรถได้ง่ายๆ แบบไม่ต้องอารมณ์เสียเลย

03 : 45 น.

ดวงตาคมเข้มปรือขึ้นเมื่อเริ่มได้สติ ร่างสูงใหญ่สั่นไหวขึ้นลง ความสุขสมเล่นงานร่างกายส่วนสำคัญ มันถูกความอ่อนนุ่มโอบรอบ ไม่ถึงกับแย่ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดี พยายามครองสติไม่ให้หลับลงไป เพื่อมองใบหน้าคนที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ด้านบน

หมับ!

“เธอ!?”

“ชู่ว!”

ตับ! ตับ!

มือเรียวสวยจรดลงบนกลีบปากคล้ำ ออกแรงโยกขึ้นลงเพื่อปิดกั้นคำถามที่ตัวเองอาจจะตอบไม่ได้ เคลื่อนไหวร่างกายรุนแรง ตามค่าแรงที่ได้รับมาจากผู้ว่าจ้าง

“อืม! อึก! อีกนิด!”

ฤทธิ์ยานอนหลับทำให้คนตัวโตอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น ฝืนลืมตาทุกครั้งที่รู้สึกตัว เพราะอยากมองคนด้านบนให้ชัดกว่านี้ แต่ไฟในห้องดันปิดทั้งหมด มีเพียงแสงไฟจากห้องน้ำส่องออกมา ไม่ถึงกับมืดมาก แต่ไม่สว่างพอให้เขาเห็นใบหน้าคนด้านบน

ปัก! ตับ! ตับ!

“อืม!”

เสียงทุ้มครางยาว สาวด้านบนเคลื่อนไหวรุนแรงจนเฟยหลงสติหลุด ปล่อยความกังขาให้วิ่งแล่นอยู่ในใจ ปล่อยร่างกายสุขสมเพราะคนบนตัว เรื่องที่ตัวเองสงสัยเอาไว้เสร็จจากเรื่องที่ทำอยู่เมื่อไหร่ ค่อยหาคำตอบก็คงไม่สายหรอก