ตอนที่ 4

วันรุ่งขึ้น

สิ่งแรกที่เฟยหลงทำหลังรู้สึกตัว คือการคลำมือไปด้านข้าง เพื่อหาร่างที่ร่วมหลับนอนกับตัวเอง สิ่งที่ได้พบมีเพียงความเย็นชืดของผ้าปูที่นอน เปลือกตาหนักอึ้งทั้งสองลืมขึ้นทันที สันกรามขบเข้าหากันแน่น คนที่ต้องการให้อยู่เพื่อคลายความกังขา ออกไปจากห้องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่  

ร่างสูงกำยำขยับลงจากเตียง ไล่สายตามองสำรวจรอยเลือดบนเตียง ริมฝีปากหยักสวยเบ้ขึ้นสูงอย่างไม่อยากเชื่อ

ครั้งแรกงั้นเหรอ ครั้งแรกอะไรถึงได้ช่ำชองขนาดนั้น!

 มือใหญ่ยกขึ้นยีเส้นผมตัวเองแรงๆ ตอนแรกคิดว่าเธอไร้เดียงสาและไม่มีประสบการณ์ แต่ไอ้ตอนที่ควบอยู่ข้างบนมันไม่ใช่ ลีลาก็จัดจ้านจนเขาติดใจ แต่ทำไมถึงรู้สึกตะหงิดใจไม่หายแบบนี้

ร่างสูงใหญ่เดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยสภาพอิดโรย เห็นตัวเองในกระจกของอ่างล้างหน้าแล้วแทบผละ นั่นเขาหรือ? นึกว่าคนเป็นโรคไข้เลือกออก หญิงสาวคนนั้นทิ้งรอยแดงไว้ทั่วทั้งตัว ขนาดบนหัวสีแดงของแท่งเนื้อใหญ่ เธอก็ยังไม่เว้นไว้เลย ใช้งานแท่งลำที่เขาแสนจะภาคภูมิใจจนแดงเถือกไปหมด เป็นแบบนี้อาจจะต้องงดใช้งานมันไปสักพัก

“… ?”

นี่เขาเป็นผู้ล่า หรือถูกล่ากันแน่?

มือใหญ่ยกขึ้นทุบลงบนบานกระจก เขานึกว่าตัวเองเป็นฝ่ายล่า แต่สิ่งที่วิ่งเข้ามาในหัวตอนนี้ คือเขาถูกเธอล่าชัดๆ แกล้งหลอกเขาด้วยท่าทางไร้เดียงสาแต่ความจริงไม่ใช่แบบนั้น เธอช่ำชองสุดๆ และที่สำคัญ เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอหรือป่าว

“โอ้ย! ปวดหัวชะมัด!”

 ร่างสูงเดินเข้าไปนั่งลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ปล่อยกระแสน้ำอุ่นออกมา ทิ้งแผ่นหลังเข้ากับขอบอ่าง หลับตารอให้กระแสน้ำเพิ่มมากขึ้นในระดับที่พอดีกับการนอนแช่ ใช้มันผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากเรื่องที่ทำไปเมื่อคืน

ความรู้สึกค้างคาใจ ทำให้ดวงตาสีเข้มปรือขึ้นมา ตอนแรกที่เห็นเธอ เขามั่นใจว่าเธอต้องไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนแน่นอน แต่ … ครั้งแรกอะไรมันจะหลวมขนาดนั้น ถึงลีลาจะเด็ด แต่มันไม่ใช่แบบที่เขามั่นใจ  เขานึกว่าเธอจะยังบริสุทธิ์ร่างกายส่วนนั้นฟิตแน่นกว่านี้

แต่ … โอ้ย… นั่นแหละ รอยเลือดที่เขาเห็นบนผ้าปูที่นอน ไม่รู้ว่ามันคือหลักฐานของความบริสุทธิ์ หรือความรุนแรง และเขาไม่รู้ ว่าตัวเองต้องไปต่อกับเธอแบบไหน ให้จบแค่ one night stand หรือสานต่อเพื่อครั้งต่อไป

ชั่วโมงต่อมา

เฟยหลงเดินหัวเสียออกมาจากห้องน้ำ ด้วยสภาพที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบไว้ ร่างสูงเดินเลยไปยังตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าสำรองในนั้นออกมาสวม ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงอย่างหนัก อุตส่าห์เสียเวลานอนแช่น้ำอุ่นเกือบหนึ่งชั่วโมง แต่ร่างกายมันก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาสักนิดเลย ปวดเมื่อยสะโพกสุดๆ

แต่สิ่งที่ทำให้หัวเสียสุดๆ กลับเป็นรอยสีแดง และรอยฟันที่กระจายอยู่ทั่วตัว เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงทิ้งรอยแบบนี้ไว้ เขา … เมาขนาดไหนถึงไม่ได้ห้ามปรามเธอเลย

@H Motor

 รถยนต์คันหรูขับออกจากผับด้วยความรวดเร็ว เฟยหลงตัดสินใจขับรถมาหาเพื่อนสนิทที่โชว์รูม ซึ่งเป็นโชว์รูมที่เขาร่วมลงทุนกับซีฮัน ตัวเองเป็นคนลงทุนในจำนวนเงินที่มากกว่า ได้ซีฮันที่มีหัวทางด้านรถยนต์มากกว่า เป็นคนช่วยดูแลในฐานะหุ้นส่วน ส่วนใหญ่เขาไม่ค่อยมาที่นี่ แต่วันนี้นั่งอยู่นานจนเริ่มเบื่อ

“โอ้ย! เบื่อโว้ย!”

เฟยหลงสบทลั่นห้องทำงาน ถีบเก้าอี้ที่ใช้วางเท้าออกไปแรงๆ ส่งผลให้ดวงตาสีเทาอ่อนของคนเป็นเพื่อนหรี่ลง ปกติเวลานี้เฟยหลงต้องไปขลุกอยู่กับใครสักคน แต่วันนี้ไม่ และสภาพของเพื่อน น่าขำแต่ก็ไม่กล้าขำ กลัวโดนหาเรื่อง

“ติดใจคนเมื่อคืนขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ซีฮันเดาจากอาการของเพื่อน เขารู้ว่าเมื่อคืนเพื่อนลากตัวสาวสวยคนนั้นขึ้นไปชั้นบนของผับด้วย และคนสวยที่ดูอ่อนต่อโลกแบบนั้น คงหนีออกมาจากกรงเล็บเสือร้ายอย่างเพื่อนเขาไม่ได้แน่ แล้วก็คงจะเป็นเธอ ที่ทำให้มู่เฟยหลงมานั่งอยู่ในนี้

“ติดใจกับผีนะสิ แค่สงสัยว่าเมื่อคืน ใครเป็นผู้คุมเกมส์!”

“เห้อ! จะคิดมากทำไม ในเมื่อสุดท้าย ความต้องการของแกมันสัมฤทธิ์ผลแล้ว แค่นั้นก็พอไม่ใช่เหรอ”

 ซีฮันพ่มลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ละสายตาจากเอกสารขึ้นมามองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ จุดประสงค์ของเพื่อนบรรลุเป้าหมายแล้ว มู่เฟยหลงแค่อยากได้เธอ

ได้ … ที่มีความหมายเพียงความหมายเดียวนั่นก็คือ ได้นอนด้วย … เขาไม่เคยเห็นเฟยหลงอยากจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนจนต้องมานั่งกลุ้มอยู่แบบนี้

“ไม่รู้สิ หาคนฝีมือดีๆตามสืบให้หน่อยว่าเธอเป็นใคร ฉันอยากลองพิสูจน์ดูอีกสักครั้ง”

ใบหน้าคมคายดูเคร่งเครียด ซีฮันเหยียดยิ้มมุมปาก ก่อนจะถามต่อ

“ด่วนหรือเปล่า?”

“ได้เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี”

ซีฮันพ่นลมหายใจออกช้าๆ อมยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิท เทความสนใจไปที่ผู้หญิงคนอื่นมากกว่าที่ผ่านมา นานแล้วที่เพื่อนไม่สนใจใครมากขนาดนี้ มันเป็นเรื่องที่ดี เขาอยากให้เพื่อนหลุดพ้นจากบางคนเร็วๆ ถ้ามีผู้หญิงอื่นมาทำให้เพื่อนของเขารักได้ เขาจะดีใจมากกว่านี้

“จะพยายามครับ”

“ฉันจริงจังนะซีฮัน!”  

เมื่อเห็นเพื่อนล้อไม่เลิก เฟยหลงก็แย้งกลับด้วยท่าทางขึงขัง ซีฮันหัวเราะร่า ใช้นิ้วมือเคาะบนโต๊ะทำงานเบาๆ การทำแบบนั้นกระตุ้นความหงุดหงิดของเพื่อนสนิทได้มากพอ

“คนนี้จะจริงจังหรือเปล่า?”

“ถามทำไม?”

“ก็ ไม่อยากเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์”

“เดี๋ยวฉันจ่ายค่านักสืบเอง”

“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันแค่อยากรู้ว่าระดับความสนใจของนาย มันมีมากน้อยแค่ไหน”

“ก็ … เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แค่ไปหามาก็พอว่าเธอเป็นใคร”

เมื่อมีคนเข้าไปใกล้เรื่องของหัวใจและความรู้สึก มู่เฟยหลงก็รีบปิดประตูทันที ซีฮันมองเพื่อนด้วยสายตาเป็นห่วง คนถูกมองไหวไหล่ขึ้นลงช้าๆ เขาก็เป็นอย่างนี้มานานแล้วไหม จะห่วงอะไรนักหนา เขาเป็นเพื่อนนะ ชอบทำหน้าเหมือนเขาเป็นลูกมันทุกที