Chapter 7

Matapos niyang mag-park ng sasakyan, agad kaming nagtungo roon. Wala pa naman gaanong tao dahil masyado pang maaga. Mga mag-jowa lang na naglalampungan at naggagala sa paligid. Well, nagmukha na rin kaming mag-jowa dahil sa paglalakad.

"Paano ka nakikita ng mga tao?" Tanong ko sa kaniya matapos ilagay ang mga kamay ko sa likuran.

"Kaya naman namin mamuhay na parang normal na tao, nakikipag-usap din kami sa mga tao ng hindi nila malalaman kung ano kami," sagot naman nito.

"Bakit sa mga napapanood ko parang walang alam sa mga bagay sa paligid ang mga Grim reaper?" Ito na naman ang tanong ko sa kaniya, patungkol sa mga napapanood ko.

"Nakakilala na ba sila ng Grim reaper?" Ito na nga ba ang sagot na inaasahan ko. Bakit nga ba kasi tanong ako nang tanong tungkol sa napapanood ko?

"Sige magtanong ka pa, para isahan na lang." Natatawang saad nito. Med'yo nahiya naman ako, pero dahil sinabi niya, kaya magtatanong talaga ako.

"Bakit kailangan mo pa ako? Hindi ba kaya mo naman humuli ng ligaw na kaluluwa?" Hanggang ngayon kasi hindi ko pa rin gets, kung bakit kailangan pa akong madamay sa ganitong problema nila. Nawalan pa ako ng trabaho dahil dito, tapos hindi ko pa alam kung may sweldo ba ako.

"Hindi ko nga rin alam sa Diyosa ng mga kaluluwa." Mabilis akong napahinto sa sinabi niya, lumagpa sa siya, pero mabilis ding napahinto at humarap sa akin.

"Meroong Diyosa ng mga kaluluwa?" Kunot noo na tanong ko rito. Ghad! Ano pa bang mga bagay na malalaman ko?

"Oo, siya mismo ang nagsabi sa akin na kailangan kita, ayoko nga sana. Ang problema, daragdagan niya ang mga kaluluwa na hahanapin ko. Ayoko man na makasama ka, mas ayoko naman magtagal dito," saad nito na hindi ko alam kung mao-offend ba ako sa huli niyang sinabi. 

"So, ako pa may kasalanan?" Humalukipkip ako at lumapit sa kaniya.

"Depende sa kung sino ang gusto mong may kasalanan, ikaw na mamili." Napairap ako sa sinabi niya. Malamang sa malamang kambal talaga sila ni Florence, hindi maikakaila ang pambubwisit nila.

"Pero pwede naman natin siya dayain hindi ba? Kunwari magkasama tayo naghahanap pero hindi." Ngumit ako rito at tinaas-baba pa ang kilay.

"Mukha bang maloloko mo siya? Bahala ka, ikaw rin. Gusto mo bang maging baboy sa next life mo?" Napatigil ako sa sinabi niya, laglag balikat akong nakaharap sa kaniya.

"Ang hirap naman kasi nito, bakit sa dami ng mission, paghahanap pa ng mga layas na kaluluwa?" Umirap pa ako sa kaniya at binangga siya para muling lumakad.

Hindi naman pala ako kailangan bakit andito pa ako? Tumakas kaya ako mamaya? Kaya ko naman umuwi mag-isa, kapag nakahanap kami ng isang ligaw na kaluluwa ngayon aalis na talaga ako. Magiging baboy next life ko? Okay lang at least hindi ko na alam iyon, di ko naman sasabihin na. "Uy tao ako dati." Kaya wala silang magagawa. Hahanap na lang ako ng albularyo para tanggalin itong kakayahan ko.

"Mabuti pa kaya kung maghiwalay tayo?" Halos mapatalon pa ako sa gulat ng bigla itong bumulong sa akin.

"Mabuti pa nga." Malamya kong sagot sa kaniya at nagpatuloy na sa paglalakad. As if naman tutulong ako, bahala siya basta maglilibot ako. Tutal nabitin ako noong nagpunta kami rito, kaya gala-gala na lang muna.

Tuluyan ng sumilay ang liwanag at may mga tao na ring naggagala. Tumingala pa ako para tingnan ang magagandang pine trees. Mainit ang sikat ng araw, pero malamig ang singaw ng hangit. Masaya akong naglalakad habang isinasayaw ang buhok ko sa hangin, habang umiikot-ikot pa sa mga pine tree. Wala akong pakialam sa mga taong nakatingin sa ginagawa ko, hindi naman nila ako kilala kaya, okay lang.

"Tutal andito na ako, bakit hindi pa ako magpicture." Agad kong kinuha ang cellphone ko at todo ang awra sa harapan ng camera. Mas maganda sana kung makikita sa picture ko ang OOTD ko, para hindi sayang at maganda pa naman ang lugar. 

"Excuse me." Tawag ko sa isang babaeng nakatayo sa hindi kalayuan. Kakapalan ko na ang mukha ko para magpa-picture.

"Pwed–" 

"Tara na, ang sakit ng balikat ko," saad ng isang babae. Magtatanong pa lang sana ako kung pwede magpa-picture, sumabat na kaagad ang kasama niya. Nahiya tuloy ako lalo.

"Ano bang ginawa mo?" Tanong ng babae na kasama nito. Para akong tanga rito sa gilid nila, nakikinig sa usapan tapos hindi naman ako kilala.

"Ewan ko ba, parang biglang bumigat ang balikat ko kanina matapos magpa-picture sa ilog. Tara na." Sabay hila nito. Ang kinalabasan? Hindi rin ako nakapagpa-picture. Hayaan mo na nga, marami pa namang tao rito.

Naglakad pa ako at nakita ang iba't ibang tao na nagba-bike. Gusto ko rin itong ma-try dahil ang tagal ko ng hindi nakakapag-bike. May pera naman akong dala ngayon. Bahala na si Grim reaper na maghanap ng ligaw na kaluluwa, o baka naglilibot lang din siya ngayon at iniisip na hayaan ako maghanap. Bahala na talaga. 

"Kuya magkano arkila?" Tanong ko pa.

"50 pesos, isang oras," sagot nito. Agad akong kumuha sa bulsa ko ng 100 pesos.

"Dalawang oras po." Nakangiti kong saad at agad namili ng bike. Dahil favorite ko ang red, ito ang pinili ko. Sana pala nag-short or nagpantalon ako para hindi nakakailang.

Dahil naka-drees ako med'yo pabebe akong mag-bike, may short naman ako panlolob, pero dahil babae ako. Ayoko naman isipin nilang pumapayag akong silipan nila. 

Tuwang-tuwa ako dahil hanggang ngayon ay marunong pa pala ako, garalgal nga lang noong una dahil nangangapa pa, pero naging tuloy-tuloy na rin. 

Ang sarap talaga sa pakiramdam nito, nakakagaan ng pakiramdam at nakakawala ng stress. Kahit wala akong kasama ay tila nakikipag karera ako sa mga kasabay ko, hindi ko sila kilala pero mukhang natutuwa rin silang makalaban ako.

"Ate pabilisan tayo." Saglit akong napalingon sa isang batang babae, sa tingin ko nasa 12 or 13 years old pa lang ito. Bumagal ako at huminto, hinintay ko siya para magpantay kami.

"Game na?" Tanong ko rito, tumango siya at parehas kaming umamba. 

"1...2...3...GO!" Agad akong pumaspas ng padyak at gano'n rin siya, todo iwas kami sa mga nasa harapan at ang iba, kusang humihinto para tingnan kaming dalawa na nagkakarera. May pagkakataon na ako ang nauuna at bigla niya akong mauunahan. 

Nakauwang pa ang bibig ko habang nakangiti, masakit man sa binti ay nagpatuloy ako.

"Ano kaya pa?!" Sigaw kong tanong sa kaniya.

"Liko na ate!" Matapos niya itong isigaw ay agad akong lumiko, marami pa rin ang mga kasabayan namin kaya med'yo hirap na ako. Naunahan ko siya at lumingon pa ako sa kaniya, pagbalik ko ng tingin sa harapan ay nakita ko si Grim reaper na todo kung pumalakpak, napailing pa ako at natawa. Grim reaper na talaga siya? Parang isip bata, e. 

Muli akong nalampasan ng batang iyon at agad akong bumawi, dalawang ikot ang gagawin namin at sa ikalawang pag-ikot ang finish line. Malapit na kami sa ikalawang ikot at ako ang nauuna. Ang buong kala ko ay ayos na, pero mali pala. Noong malapit na ako sa likuan, naagaw ang attention ko ng isang babaeng nakatayo sa ilog at may nakabakay sa kaniyang isang babae, Alam hindi iyon buhay.

Mabilis napawi ang ngiti ko at hindi maalis sa kanila ang tingin, sinubukan kong mag-concentrate sa harapan, pero hindi ko napansin ang bike na nakahinto sa harapan ko, kaya ang resulta bumangga ako rito. Gumewang-gewang pa ang bike hanggang sa tuluyan akong sumemplang.

"Hala, sorry ate!" Agad napababa ang sakay ng bike na nabangga ko. Namilipit pa ako dahil sa sakit ng sugat ko sa tuhod. Bwisit talaga! Bakit kasi hindi na lang ako huminto?

"Ayos ka lang ba ate?" Pag-aalalang tanong ng batang babae na kausap ko kanina. 

"A-ayos lang." Agad akong bumitaw sa kaniya at lumakad palayo, tinawag pa niya ako pero hindi na ako lumingon pa.

"Bwisit na multo!" Inis akong napasipa sa isang puno, pero agad ding napatigil dahil sa hapdi ng tuhod ko. Sinilip ko pa ito at kita ang mga gasgas at dugo, tumingin din pa ako sa siko ko na may gasgas din. 

Bata pa ako noong huling beses akong nagkagasgas, tapos ngayon kung kailan dress na ang suot ko, magagasgas lang ang balat ko.

"Ano ba kasing ginagawa mo?" Muntik pa akong mapatalon dahil sa biglaang pagsulpot ni Keir. Umirap ako sa kaniya, kung hindi sana siya nanood, edi sana siya ang nakakita sa kaluluwa na iyon.

"Akala ko ba maghahanap ka ng mga ligaw na kalukuwa?" Inis na tanong ko rito habang iniinda ang sakit ng mga sugat ko.

"Oo, pero sabi mo ikaw na ang maghahanap kaya hindi ko na hinanap," saad nito na lalong kinainit ng ulo ko. Napapikit ako dahil sa sobrang inis, napasambunot pa ako sa aking buhok.

"Anong klaseng Grim reaper ka?!" Sigaw ko sa kaniya, pero walang nag-iba sa reaction niya. 

"Naiinis na ako puro ka pa pa-cute? Kainis!" Tinulak ko siya at iika-ikang naglakad. Bwisit na Grim reaper iyon, bakit gano'n siya? Ibang klase, hindi ko alam kung bakit gano'ng klaseng Grim reaper pa ang makakasama ko.

"Sabay na tayo pumunta sa kaniya." Napairap akong muli sa kawalan habang patuloy sa paglalakad. 

"Sana ako na lang pala ang Grim reaper sa ating dalawa no? Tutal ako lang din naman ang maghahanap." Tumingin ako sa kaniya at napakibit-balikat lang ito.

"Sige, ikaw na ang Grim reaper," saad nitong may malawak na ngiti.

"BWISIT! BWISIT! BWISIT ONE MILLION TIMES!" Sigaw ko sa mukha nito, pero talagang hindi natinag ang ngiti sa kaniyang labi. Gustong-gusto ko siyang sapakin, pero dahil may mission pang dapat gawin, nagpatuloy na ako sa paglalakad patungo sa ilog. 

Sinasabi ko talaga! Matapos nito tatakas talaga ako para makauwi, bahala na siyang maghanap ng mga ligaw na kaluluwa, tutal siya naman ang binigyan ng mission na ito at hindi ako. Dapat nga mas madali kaming makahanap ng kaluluwa dahil siya ang Grim reaper.

Matalim ang mata ko at padabog na naglakad patungo sa babaeng may nakabakay. 

"Hoy!" Agad silang napatigil sa pagdating ko.

"Bakit?" Nagtatakang tanong ng babae.

Napapikit pa ako at humarap kay Grim reaper. "Ano? Wala kang balak na hulihin siya?" Tanong ko pa rito at itinuro ang babaeng multo na nakabakay sa isang babae.

"Sinong kausap mo ate? Isa pa anong kasalanan ko, bakit ako huhulihin?" Humalukipkip pa ako at lumapit ng tuluyan sa kanila, tumabi rin sa kaniya ang isa pa niyang kasama.

"Hindi ikaw ang tinutukoy ko, okay? Kung hindi ang babaeng nakabakay sa 'yo." Halata sa mukha nito ang pagkagulat at mabilis siyang napahawak sa balikat niya. Tumagos ang tingin ko sa babaeng nakabakay sa kaniya, dilat na dilat ang itim nitong mga mata at ang mga ugat nitong nangingitim na, maging ang labi nitong akala mo ay bitak na lupa.

"M-may nakabakay sa akin? Kaya ba biglang bumigat ang likod ko?" Napataas pa ang kilay ko at tumango. Nagkatinginan sila ng kasama niya at patakbo na sana, nang bigla kong hawakan sa damit ang multo, dahilan ng pagbaba nito. Muling napahawak ang babaeng sa kaniyang balikat, mukha atang gumaan kaya lalo siyang natakot at napatakbo.

"Ayan, ako nakahuli." Sabay tulak ko rito kay Grim reaper. Inis akong napatingin sa multo na walang kaalam-alam sa mundo, hindi ito nagsasalita kadilat lang ito at parang timang na nakatayo. Sabi ni Grim reaper wala na raw silang naaalala, kaya wala silang alam sa ginagawa nila, pagala-gala sila at kung kani-kanino sumusunod. 

"Ibang klase ka talaga." Masama ang tingin ko kay Keir at gusto ko na siyang ihatid sa kabilang buhay, para tumahimik na rin ang buhay ko.

"Syempre, kaya nga andito ako 'di ba? Ako na gagawa ng trabaho mo." Sarcastic kong saad dito, pero mukhang hindi niya gets kasi mas natuwa pa siya.

"Ano ng gagawin natin sa kaniya?" Iritado kong tanong, masakit na kasi ang mga sugat ko.

"Dalhin na natin sa hotel." Mabilis na sagot nito, tinitigan ko pa ang multong ito at hinila ang damit. Dahil gusto pa niyang sumunod sa mga taong dumaraan sa gitna amin. Siguro kung ganito lahat ng multo wala ng matatakot dahil nakakabwisit. Walang kamalay-malay at walang alam sa ginagawa, basta lang siya sumusunod at bumabakay.

"Tara na pala." Muli kong hinawakan ang damit ng multong ito at hinila na siya pabalik sa sasakyan. May mga tao pang nagtataka sa ginagawa ko at sa pagsasalita ko mag-isa, pero wala akong pakialam kung isipin nilang nababaliw na ako, basta gusto ko ng umuwi.

Iniupo ko sa likod ang multo at umupo sa tabi ni Grim reaper, napatingin akong muli sa tuhod ko na puro gasgas. Matapos ko itong linisan sa hotel mamaya, tatakas talaga ako para lang makauwi na. Hindi naman ako ang Grim reaper, pero bakit ako ang maghahanap sa mga ligaw na kaluluwa?

Mabilis ang naging byahe namin, hindi ako umiimik habang si Keir ay patuloy sa pagku-kwento ng mga bagay-bagay na wala akong pakialam. Malamang kaya hindi sila nagkikita ni Florence, dahil lahat ng kinaiinisan ni Florence nasa kaniya. Baka pinalayas ito sa hotel.

Walang salita akong binitawan at muling hinila ang multo papasok sa hotel. Bukas ito ngayon dahil mamayang alas tres ng hapon ang sarado ng daan papasok.

Pagpasok pa lang namin, sumalubong na sa amin si mang Roly at Mona. 

"Maligayang pagbabalik." Salubong nila rito, nagulat naman ako ng bigla silang kinausap ng multong ito. 

Napatingin pa siya sa akin na ngayon ay maayos na ang kaniyang itsyura.

"Ganiyan talaga, kapag lumabas ka rito ay hindi mo na maaalala ang lahat, pero babalik ito kapag bumalik ka sa hotel." Napauwang pa ang bibig ko sa sinabi ni mang Roly.

"Mabuti naman at nakabalik pa ako, si Valeria?" Tanong pa nito, umusog ako para makita siya at marinig na rin ang usapan nila.

"Hindi pa rin siya nakikita, kaya nga andito pa rin kami," sagot ni Cora na biglang dumating. Nanatili akong tahimik dahil hindi ko naman alam ang pinag-uusapan nila, maging ang mga pangalan na binabanggit nila.

"Patawad sa ginawa namin, maaari pa kayang mahanap si Valeria?" Kumunot ang noo ko ng tumingin sa akin si ate Mona.

"Siya ang pinadala ng Diyosa ng mga kaluluwa, upang tulungan tayo." Sabay turo sa akin. Ngumiti na lang ako at kumaway.

"Sana mahanap mo na kaagad si Valeria." Tumango ako sa sinabi niya. Ghad! Sino ba si Valeria? 

"Pupuntahan ko lang muna si Florence." Pagpapaalam ko sa kanila at mabilis na nagtungo sa office nito.

Ang angas ng mga multo rito, kapag nasa labas walang naaalala, kapag andito naman sa loob maaalala nila lahat maliban sa mga nangyari sa kanila sa labas. Med'yo magulo.

"May nahuli akong isa." Masaya kong saad nang makapasok ako sa office ni Florence.

"Hindi ka ba marunong kumatok?" Masungit na tanong nito. 

"Huh? Katok ka?" Inosente kong tanong sa kaniya. Nagbigay naman ito ng masamang tingin sa akin.

"Okay! May naibalik na akong isang kalukuwa." Ulit ko nang tuluyan akong tumapat sa kaniya. Nakatayo kasi siya at nakatingin sa mga painting na nakasabit sa pader.

"Oh? Anong gusto mong gawin ko? Magpahanda tayo dahil may naibalik ka? Ano bang gusto mong handa? Gusto mo ba ng regalo?" Sarkastikong tanong nito. Tumaas ang kilay kong nakatingin sa kaniya at gusto ko talagang umirap, pero pinipigil ko. Meroon pa bang ibang Florence at Keir na maayos kausap? 'Yong ganito rin kagwapo pero matino.

"Nakakatawa? Gusto mo ba tumawa ako?" Bawi ko sa kaniya at ipinakita ang siko ko na may mga gasgas.

"Ay, may sugat ka? Bakit kasi tatanga-tanga ka?" Agad kong ibinaba ito at kumuyom ang kamao. Kalma ka lang Quinn, baka masapak mo siya.

"Kasalanan ko pa?" 

"Hindi ba? Ah! Baka ang semento ang may kasalanan?" Umayos siya ng tayo para maharap ako.

"May gamot ka ba para sa sugat?" Pag-iiba ko ng usapan, ayoko ng humaba pa ang usapan namin dahil baka bigla ko na lang siyang masapak.

"Bakit? May lagnat ba ang sugat mo?" Mapang-asar itong ngumiti at halata sa mukha ang pagtawa.

"Alam mo? Konti na lang masasapak na kita." Naningkit ang mata ko at gigil na diniin ang mga salitang iyon. 

"Gaano karami ang konti?" Mabilis na tanong nito. Mukhang tuwang-tuwa pa siya sa pagkainis ko. Tinaasan ko siya ng isang kilay at humalukipkip.

"Sino si Valeria?" Sa tono ng pananalita ko akala mo jowa ko siya at tinatanong kung sino ang kabit niya.

"Saan mo nalaman ang pangalan na 'yan?" Mabilis ang pagbabago sa kaniyang mukha, bumalik ito sa matalim na tingin at nakasimangot na bibig. Parang nainis ata sa tanong ko.

"Narinig ko kanina sa nahanap kong multo, tinatanong niya kung nakabalik na raw ba si Va–"

"Shut up!" Napaatras ako sa sigaw niya. Anong problema nito? Ang lakas talaga ng sapak ng multong demonyo na ito.

"Bakit ka sumisigaw?! Tinatanong ko lang naman!" Bawi ko ng sigaw sa kaniya. Hindi niya ako sinagot, lumakad ito pabalik sa table niya.

"Masama bang malaman kung anong pangalan ng mga hinahanap ko?" Muli kong tanong sa kaniya habang palapit dito.

"Get out." Utos nito mula sa malumanay ngunit may laman na boses.

"W-what?" Kunot noo kong tanong. Narinig ko iyon pero hindi naman ata tama 'yon.

"I said get out! Bingi ka ba?!" Sigaw nitong muli. 

Lumakad pa ako lalo palapit sa kaniya, bakit ngayon ganito siya umasta? Kanina nanunukso pa, tapos ngayon siya ang mapipikon?

"Alam mo? Parehas kayong bwisit!" Hindi ko napigil ang pag-irap at padabog na lumakad palabas, pabalagbag ko pang isinara ang pinto. 

Gigil na gigil akong bumaba, napatingin pa ako sa tuhod ko at siko, masakit pa rin, pero mas naiinis at nabubwisit ako sa magkamukhang iyon. Baliw na nga ata talaga siya, pangalan lang ang tinatanong ko sa kaniya. Siya pa ang may ganang magalit? Dapat nga mas mabait siya dahil siya ang may kailangan sa akin, mas dehado nga ako dito, e. Sila may mapapala ako wala, nahihirapan akong maghanap, pero siya and'yan lang sa loob ng hotel!

"Uuwi na talaga ako!" Inis kong saad ng harangin ako ni mang Roly. Napakamot pa siya sa kaniyang ulo dahil sa mabilis kong paglabas. Sa bahay ko na lang ito gagamutin, matagal man ang byahe ang mahalaga magamot ko ito, at makakaalis ako sa lugar na ito.

Kahit pa sunduin ako ni Keir wala na akong pakialam, kahit pa sa panakot niya. Kaya ko itong ipasarado, magpapatulong ako mga sa albularyo. 

Basta hindi na ako babalik at tutulong kahit pa ang Diyosa ng mga kaluluwa ang kumausap sa akin , wala na akong pakialam sa kanila. Isa pa sino ba kasi ang Valeria na iyan at mabilis napabago ang mood ng multong demonyo na iyon.