FLASHBACK (TEN YEARS AGO)
“Prince nasan ka?! Magpapakamatay ka na naman ba?!” I mentally rolled my eyes. Lion and his craziness.
“How many do I have to tell you that I'm not that crazy to end my own life?! Damn it!”
I throw my phone at the trash can. Naiirita ako.
Simula nung umalis si Xyrille papuntang America akala nila magpapakamatay ako lagi. Tss. Hindi ko naman gano'ng kamahal si Xyrille
“Mama! Si kuya Rash oh!” matinis na sigaw ni Snow.“Rash ano na naman ba yan?” sabi ko habang ipinaghahain sila ng almusal.“Mama! May boyfriend na kasi si Snow!”Napailing ako. Malakas pa rin talagang mang-asar 'tong si Rash.“Tama na nga muna yan. Kumain muna kayo.”Nagsitakbuhan naman sila at nagsiupo.Medyo natagalan ako sa pagluluto ng breakfast nila dahil iba iba ang gusto nilang pagkain.“Millet, pakibantayan yung mga bata. Tatawagin ko lang si Ice sa kwarto.”“Opo Ma'am.”Pinuntahan ko na si Ice sa kwarto at naabutan ko ang mokong na tulog na tulog pa.Umupo ako sa kama at hinaplos ang buhok niya.“Ice, bumangon ka na. May trabaho ka pa.” napatili ako nang hilahin niya ko at niyakap.
“Ayoko nga Sarah. Masyado akong busy para sa mga party party na yan.” sabi ko habang tinitikman ang bagong recipe na niluto ko.“Ano ba naman yan Shenna? Limang taon ka ng subsob sa trabaho! Successful na ang Hot and Cold diba? May mga branch na sa iba't ibang panig ng bansa. Bakit kailangan mong magpakabusy sa trabaho eh tinutulungan ka naman ng Danger Zone at ni Tito King?!” masungit na tanong ni Sarah. Napailing na lang ako, napakakulit talaga niya.“Sarah, ito na lang ang paraan ko. I-Ito na lang ang paraan ko para makalimot.” natahimik si Sarah sa sinabi ko. Napabuntong hininga naman sina Kyla at Ailee.“Shenna, sa tingin mo ba magiging masaya siya kung nakikita ka niyang nagkakaganyan? Alam kong masakit, alam kong nasasaktan ka pa rin pero kailangan mo ring magpahinga.” tinapik ni Kyla ang balikat ko. Mapait na napangiti ako.“M-Magbabakasyon di
“Salamat sa inyo.” nakangiting sabi ko sa Danger Zone.“Anytime Shenna.” sabi ni Lion at inakbayan si Kyla.Private plane kasi ni Lion ang sasakyan ko papuntang Palawan para mas mabilis daw. Si Gun naman ang magiging piloto, marunong naman kasi ito.“Mag-iingat ka pandak.” sabi ni Tiger at ginulo ang buhok ko. Napangiti naman ako.“Kayo naman, madalas naman akong magbakasyon sa Palawan, para namang may bago.” sabi ko sa kanila.“Dadalawin ka namin do'n pag may time kami. Sabi mo kasi matatagalan ka sa bakasyon mo do'n eh.” sabi naman ni Shark.“Ano ba kayo? Kahit wag na, alam kong mga busy kayo, pero salamat na rin.”“Shenna.” napalingon ako kay Bullet.“Hmm?”“Alam mong pwede kang magsabi ng problema mo samin diba? Pwede mo kaming iyakan ng Danger Zone?” seryosong sabi nito.“Oo nga Shenna, k-kahit wala na si
"Nalaki na ang tiyan mo, nananaba ka na rin." tila namomroblemang sabi ni Sarah. Napatungo ako, marami na nga ang nakakapansin. Mukhang magiging problema nga yo'n."A-Anong gagawin ko Sarah?" "S-Sabihin mo na lang kaya sa kanila ang totoo? Malalaman
“Matagal mo na bang kaibigan si Anthony?” tanong ko kay Rash habang hinahaplos ang buhok niya. Umiling siya sakin.“Pinakilala lang po siya ng classmate ko sakin. Tapos nakita ko po siya dito kasama ni Kuya Antonyo kaya ayun, naging friend ko siya. Kaso hindi siya pinapansin ni Kuya Dash, masungit kasi.” sabi ni Rash habang naglalaro ng games sa cellphone ko.“I'm not masungit, I just don't like talking when I'm studying.” sabi ni Dash habang nagsasagot ng assignment.“Tss. Mabait naman si Anthony, saka sabi ng mga classmate natin kamukha daw natin si Anthony kaso black yung eyes niya.” natigilan ako sa sinabi ni Rash. Kamukha nga nila si Anthony, kamukhang kamukha.“I don't care.” masungit na sabi ni Dash. Napailing na lang ako, manang mana talaga.“May pasok na kayo bukas. Ikaw Rash, gumawa ka din ng assignment mo.” panenermon ko kay Rash. Napanguso naman siya.
“S-Sorry, kamukha mo kasi talaga ang asawa ko.” hinging paumanhin ko. Natigilan siya sa sinabi ko.“A-Asawa mo yung Ice?” parang hindi makapaniwalang tanong niya. Tumango naman ako.“Bakit?”“Wala naman, parang ang bata mo pa kasi para magkaroon ng asawa.” napataas ang kilay ko sa sinabi niya.“Twenty five na ko.” mukhang nagulat na naman siya sa sinabi ko.“Twenty five ka na? Mukha ka lang estudyante.” naningkit ang mga mata ko sa sinabi niya.“Bakit mo naman nasabi?” nakapamaywang na sabi ko.“Dahil... Medyo maliit ka.” sabi na nga ba eh.Natawa naman siya sa naging reaksyon ko.“Ikaw, ilang taon ka na ba?” tanong ko.“Basta, lagpas na ko sa kalendaryo.” sabi nito at napakamot pa sa kilay niya.“Tapos na po ba kayong mag-usap?” napalingon kami kay Anthony na nakatingala samin. Napahagikhik ako dahi
“Shenna.”Agad na napaiwas ako ng tingin kay Rash. Bumaling kay Manang Rose ang mga mata ko. Parang gusto ko siyang pasalamatan at iniligtas niya ko sa tanong ni Rash.“B-Bakit po Manang?” agad akong lumabas ng kwarto at iniwan si Rash. Dali dali akong hinila ni Manang Rose palabas ng bahay.“M-Manang, h-hindi ko alam ang isasagot ko kay Rash.” naluluhang sabi ko. Agad naman akong hinaplos ni Manang sa pisngi.“K-Kung sabihin mo na lang kaya sa k-kanila ang totoo.”Napailing ako sa sinabi ni Manang Rose. Pinahid ko ang luhang kumawala sa mga mata ko.“H-Hindi pa pwede Manang, a-alam niyo naman pong m-magulo pa ang lahat.” napabuntong hininga si Manang Rose.“Naaawa na ko sa kambal, sabik na sabik sila sa mga magulang. Si Dash, kahit sinasabi niya na wala na siyang pakialam sa totoo niyang mga magulang, ramdam kong gusto niya paring makita at makasama ang mga magu
“Dash!”Agad akong tumayo at lumapit kay Dash. Nanginginig ang mga kamay na hinawakan ko siya sa magkabilang balikat niya.“B-Baby, m-makinig ka muna kay Ate Shenna please? M-Magpapaliwanag ako.” pinahid ko ang mga luhang dumadaloy sa pisngi ko.“What for? Ayaw mo ngang malaman ng lahat na anak mo kami ni Rash eh, kinakahiya mo kami.” malamig na sabi nito habang walang emosyon na nakatitig sakin. Agad naman akong napailing.“That's not true Dash, h-hindi ko kayo kinakahiya. H-Hinding hindi ko kayo ikakahiya.”Akmang hahawakan ko ang pisngi niya pero mabilis niyang tinabig ang kamay ko. Naramdaman ko ang presensiya ni Rash sa likod ko.“I don't believe you. Just leave us alone. Hindi namin kailangan ng nanay.” pagkasabi no'n ay agad na tumalikod si Dash at umalis.Nanghihinang napaupo ako sa sahig. Nar