การเข้าถึงตัวเขาไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเย็นเช่นกัน หากเป็นลูกค้าคนอื่นอาจจะต้องใช้ความพยายามสักหน่อย แต่สำหรับสาวน้อยคนนี้ค่อนข้างจะง่ายดายเพราะเขาสั่งพนักงานไว้แล้วว่าถ้าเธอถามถึงเขาให้บอกได้ทันที และทุกครั้งเธอก็ไม่เคยถามหาคนอื่น พนักงานทุกคนต่างรู้เรื่องนี้ดีและยังนึกแปลกใจว่าผู้หญิงคนนี้มีดีอะไรถึงทำให้ณภัทรสนใจได้
“ครับคุณภัทร”
พนักงานคล้อยหลังไปได้ไม่เท่าไหร่ หญิงสาวเจ้าของเครื่องดื่มก็มุ่งตรงมาทางนี้แล้ว
“ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ ถึงจะได้นั่งกับคนนี้” เธอยิ้มหวานก่อนจะโน้มตัวเท้าแขนกับโต๊ะแล้วยื่นหน้ามาใกล้จนเกือบชิด “จ่ายเป็นตัวของพริมเองนี่รับมั้ย”
ณภัทรยิ้มออกมากับท่าทางยั่วเย้าของหญิงสาวก่อนจะลุกขึ้นไปเลื่อนเก้าอี้ให้อย่างเอาใจ
“ผมไม่อยากจะปฏิเสธคนสวยนะครับ แต่คำตอบก็คือขอคิดดูก่อน”
พริมาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แกล้งส่งค้อนให้ชายหนุ่มด้วยท่าทางแง่งอนที่ดูจะไม่เป็นจริงเป็นจังนัก แล้วจึงทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ แต่ก็ยังไม่วายบ่นเขาอีกเล็กน้อย
“คุณนี่เล่นตัวจริง ๆ วันนี้ฉันยิ่งเบื่ออยู่”
เขาไม่ถือสากับคำบ่นและท่าทางเสียอารมณ์ของคนตรงหน้า ตรงกันข้าม กลับทำท่าตั้งอกตั้งใจฟังสิ่งที่เธอต้องการระบายออกมาเสียด้วยซ้ำ ราวกับว่าเขากำลังรอฟังเรื่องอะไรบางอย่างอยู่
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ”
“ถามว่าไม่เกิดอะไรยุ่ง ๆ ขึ้นบ้างดีกว่าค่ะ ในบ้านที่มียัยสองคนนั้น
อยู่ด้วย…ฮึ่ย…ฉันสุดจะทนแล้วนะ”ความคับแค้นอัดอั้นที่ต้องพบเจออยู่ทุกวี่วันในบ้านทำให้เธอกระแทกตัวกับพนักพิงโดยแรง พอดีกับที่พนักงานเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ หญิงสาวเลยคว้าแก้วขึ้นดื่มและมีสีหน้าดีขึ้นเล็กน้อย
“ขอบคุณนะคะที่สั่งไว้รอ ถึงจะไม่สนใจฉันเลย แต่คุณก็น่ารัก”
เพราะอย่างนี้ไงเธอถึงไปไหนไม่รอด ผู้ชายคนนี้แม้จะเฉยชาแต่ก็คอยใส่ใจในเรื่องเล็กน้อย
คนถูกชมได้แต่ยิ้มรับ ซึ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลาน่ามองยิ่งขึ้น
“เล่าต่อเถอะครับ เผื่อมันจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น”
ณภัทรรู้ หญิงสาวตรงหน้าโดดเดี่ยวแค่ไหน และเพียงต้องการหาที่ระบาย หรือใครสักคนที่สามารถรับฟังและเข้าอกเข้าใจเธอได้
“ก็แม่เลี้ยงแสนรักของฉันพยายามจะยัดเยียดลูกตัวเองให้เข้ามามีตำแหน่งในบริษัท เรื่องนี้ฉันเคยเล่าให้ฟังแล้วใช่มั้ยคะ แต่ครั้งนี้ดูเหมือนหล่อนจะทำสำเร็จ คุณพ่อดูคล้อยตามจนเรียกพี่ภูมิมาคุยด้วย น่าจะขอให้หาตำแหน่งให้” พริมาเล่าด้วยการใส่อารมณ์ถึงขีดสุด เธอเกลียดและรังเกียจสองแม่ลูกนั่นที่ไม่ว่าต้องการอะไรบิดาก็เห็นดีเห็นงามด้วยเสมอ จนท่านคงลืมไปแล้วว่ายังมีลูกแท้ ๆ อยู่อีกสองคน
ณภัทรจับความเจ็บช้ำภายใต้ท่าทางเกรี้ยวกราดของเธอได้ ความเห็นใจวูบหนึ่งแล่นเข้ามา
“แล้วพี่ชายของคุณว่ายังไงบ้าง”
นี่แหละเป็นสิ่งที่เขาอยากรู้ หญิงสาวมักเล่าเรื่องพี่ชายให้ฟังบ่อย ๆ ทำให้เขานึกจินตนาการไปตามที่เธอเล่าจนอยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้ตัวจริงจะเป็นแบบไหนกัน
พริมายักไหล่ “พี่ภูมิเป็นคนมีความอดทนสูง มีเหตุผลและจริงจังมาก อีกนิดก็เย็นชาแล้ว ฉันไม่รู้หรอกค่ะว่าพี่คิดอะไรกันแน่ แต่ฉันก็บอกเขาไปแล้วว่าจะไม่ยอมให้สองแม่ลูกนั่นมีส่วนในสมบัติที่ควรจะเป็นของเราที่แม่สร้างมาอย่างยากลำบากเด็ดขาด”
เพราะอย่างนี้เธอเลยไม่ยอม สมบัติที่พวกปลิงดูดเลือดจ้องจะฮุบไม่ใช่เพียงบิดาที่เป็นคนหามา แต่เป็นมารดาที่เสียไปแล้วร่วมกันสร้างขึ้นมา แล้วสองแม่ลูกนั่นเป็นใครที่จ้องจะฮุบไว้ทั้งหมด ที่น่าเจ็บใจกว่านั้นคือบิดาเอาแต่หลงภาพลักษณ์แสนดีจอมปลอมที่พวกมันสร้างขึ้น แล้วหันมากล่าวหาเธอกับพี่ชายว่าจิตใจคับแคบ
“ถ้าอย่างนั้น พี่คุณก็น่าจะหาทางจัดการปัญหานี้อยู่ คุณอย่าเครียดล่วงหน้าเลย ผมไม่เชื่อหรอกว่าโลกนี้จะใจร้ายกับคนแบบคุณได้ลงคอ ดื่มแล้วผ่อนคลายดีกว่าครับ”
เขาสั่งเครื่องดื่มให้เธออีกแก้วเมื่อแก้วแรกกำลังจะหมดลง ตัวเองก็ดื่มด้วยเพื่อบรรเทาความเบื่อหน่าย ในหัวก็คิดถึงเรื่องที่หญิงสาวเล่าให้ฟัง หากตัวเขาเจอสถานการณ์แบบนี้บ้างจะเป็นอย่างไรนะ และก็อยากรู้ว่าพี่ชายของหญิงสาวจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร
ทั้งคู่เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น อย่างการไปเที่ยวยุโรป ซึ่งมีหลายที่ที่ทั้งคู่ชอบตรงกัน เธอเล่าเรื่องตลกจิกกัดให้เขาฟังมากมาย ทำให้หัวเราะออกมาจนสุดเสียง แม้เขาจะไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหน แต่กับพริมาแล้ว เรียกได้ว่าเธอยังอยู่ในระดับทนได้ หรืออาจเป็นเพราะทั้งคู่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นอาจเป็นความเหงาที่ถูกปกปิดไว้มิดชิดภายใต้ภาพลักษณ์ภายนอกอันสมบูรณ์แบบ
เมื่อดื่มจนเมาได้ที่ทั้งคู่ก็พากันลงไปชั้นล่างเพื่อเต้นให้ลืมเรื่องแย่ ๆ สายตาหลายคู่ต่างจับจ้องมายังจุดที่ทั้งสองยืนเต้นอยู่ด้วยกัน หลายคนที่รู้จักณภัทรต่างอิจฉาสาวสวยร่างเล็กที่คว้าตัวเจ้าของคลับสุดหล่อไว้ได้ในคืนนี้ บ้างก็หมั่นไส้ที่ชายหนุ่มให้ความสนใจเธอเป็นพิเศษ
ระหว่างเต้นอยู่กับหญิงสาวณภัทรมองสำรวจบรรยากาศรอบ ๆ กิจการของตนไปด้วย ตอนนี้ดึกมากแล้ว แต่ลูกค้าก็ยังไม่ลดลงไป เขาจึงคิดว่าเขาน่าจะรับโฮสต์เพิ่ม หรือไม่ก็ควรขยายร้านเพื่อรองรับลูกค้าที่เพิ่มมากขึ้นทุกวัน
“เต้นกันอยู่นี่ ยังคิดเรื่องงานอีกนะคะ” หญิงสาวเรียกร้องความสนใจด้วยการเอาตัวมาเบียดชิดกับร่างสูง ก่อนจะใช้มือสองข้างโน้มคอของอีกฝ่ายลงมาหา“ว่าไงคะ” เธอช้อนสายตามองนัยน์ตาฉ่ำปรือ“คุณเมาแล้ว” เขาพูด แต่ก็ไม่ได้ดันร่างเล็กออก ได้แต่โอบประคองเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ร่วงลงไปกองกับพื้นแน่การกระทำของเขาสร้างความอิจฉาตาร้อนให้กับสาว ๆ ในละแวกนั้นเป็นอย่างมาก และดูเหมือนเธอจะรู้ดี เลยแกล้งทำตัวอ่อนอยู่ในอ้อมกอด ซบใบหน้าอยู่กับแผงอกกว้างณภัทรยิ้มอย่างรู้เท่าทันแต่ไม่ได้ว่าอะไร เธอร้ายนัก เธอไม่ได้ยั่วยวนเขา แต่จงใจยั่วลูกค้าสาวคนอื่น ๆ เขาจึงยินยอมถูกใช้เป็นเครื่องมือเพื่อสร้างความบันเทิงเล็ก ๆ ให้กับเธอ แถมเขาก็ยังสนุกด้วยเหมือนกัน แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่า การที่เขาปล่อยให้ทั้งคู่แนบชิดกันอยู่แบบนั้น มันจะนำเรื่องเดือดร้อนมาสู่ตัวเอง“เฮ้ย มึงทำอะไรน้องกูวะ ปล่อย!”แรงกระชากจากด้านหลังทำเขาเซไปเล็กน้อย ถึงจะไม่ล้มแต่มันก็น่าหงุดหงิดที่โดนใครก็ไม่รู้เข้าถึงตัว“อะไรกันวะ”เขาหันกลับมาเอาเรื่องคนที่มาหาเรื่องถึงในถิ่นของตัวเอง แล้วก็ต้องพบกับชายหนุ่มตัวสูงที่มีหน้าตาดีพอ ๆ กับตัวเองยืนทำหน้าถ
“ถ้าพริมอยากมา พริมก็มาหาผมได้ทุกเมื่อนะ ไม่ต้องไปฟังคำคนอื่นหรอก พริมโตและบรรลุนิติภาวะแล้ว ตัดสินใจด้วยตัวเองได้ ผมจะรอนะครับ” เขาโปรยยิ้มใส่หญิงสาว แล้วส่งสายตาท้าทายไปให้ชายตรงหน้า“ไอ้…” คำด่าเกือบจะหลุดรอดออกมา แต่ก็ยั้งเอาไว้ได้ ก่อนจะกระชากมือเขาออกจากมือน้องสาวสุดรักอย่างแรงณภัทรยิ้มกวนประสาทอีกรอบ เขาชอบที่จะได้เห็นอีกฝ่ายโกรธ และสงสัยว่าถ้าหากเขายังยุ่งเกี่ยวกับพริมาอยู่อีก ชายหนุ่มจะทำอย่างไร เขารู้โดยสัญชาตญาณว่านี่อาจจะเป็นเรื่องสนุกระดับชาติเลยทีเดียว ซึ่งโอกาสอย่างนี้หาไม่ได้ง่าย ๆ และมันอาจจะทำให้ความเบื่อหน่ายที่สั่งสมอยู่ถูกบรรเทาเบาบางลงไปได้บ้าง“อ้อ…เมื่อกี้คุณบอกว่าเป็นพี่ชายพริมใช่มั้ยครับ ถ้าอย่างนั้นผมต้องขอโทษด้วยที่พูดจาไม่สุภาพ ใครจะรู้ล่ะครับ ไม่แน่ว่าวันหนึ่งซึ่งอาจจะเป็นเร็ว ๆ นี้ เราอาจจะได้เกี่ยวข้องกันผ่านทางพริมก็ได้” ณภัทรเติมเชื้อไฟเข้าไปอีกดอกแล้วคอยมองปฏิกิริยาโต้กลับของชายหนุ่มอย่างใจจดใจจ่อแล้วมันก็ได้ผล ปรัชญ์ภูมิเดือดจัดขึ้นมาอีกรอบ “กูไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนฉวยโอกาสอย่างมึงหรอก ขอโทษด้วย”ณภัทรถึงกับต้องกลั้นขำเลยทีเดียว การยั่วให้ชายตรงหน
ในค่ำคืนอันยาวนานที่ดูท่าจะไม่สิ้นสุดโดยง่าย โฮสต์คลับสุดหรูระดับแนวหน้าของประเทศและมีชื่อเสียงจนแม้แต่คนที่อยู่อีกฟากหนึ่งของเมืองก็ยังต้องมาเที่ยวถึงที่นี่ ได้ทำการต้อนรับแขกมากมายจนเด็กโฮสต์ที่มีอยู่แทบจะถูกเลือกไปจนหมด ณภัทรเฝ้ามองลูกค้าหญิงที่เดินเข้ามาด้วยความพึงพอใจ ถึงแม้เขาจะเปิดโฮสต์คลับแห่งนี้แก้เบื่อเพราะไม่รู้จะเอาเงินไปใช้ทำอะไร แต่มันกลับให้ผลตอบแทนอย่างดีเยี่ยมชนิดที่เขาคาดไม่ถึง จากที่คิดว่าเล่น ๆ เลยต้องทำเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาชายหนุ่มใช้เวลาทุกค่ำคืนไปกับสถานที่แห่งนี้ คอยดูแลตั้งแต่เรื่องการจัดโต๊ะไปจนถึงแขกคนสำคัญ บางครั้งที่เขาเบื่อมาก ๆ ก็มาเป็นโฮสต์เองเสียด้วยซ้ำถ้าหากเจอแขกน่าสนใจ และถึงแม้คลับจะมีกฎห้ามมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกค้า แต่ถ้านอกรอบและนอกสถานที่แห่งนี้เขามักจะเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ แต่ก็คอยย้ำกับเด็กหนุ่มในสังกัดทุกคนว่าอย่าให้มีอะไรเสียหายมาถึงคลับเป็นพอ กฎมันก็คือกฎ คือหลักที่วางไว้เป็นแนวทาง แต่ในทางปฏิบัติใครกันที่จะทำตามกฎได้ตรงเป๊ะทุกข้อ ในความเป็นจริงความพอใจของทั้งสองฝ่ายต่างหากละที่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดแม้กระทั่งตัวของณภัทรเอง หากเขาเกิดถู
“แหม ๆ ถ้าฉันรู้จักคุณน้อยกว่านี้ ฉันคงหลงคุณตายเลย” เธอตอบกลับพร้อมหัวเราะอย่างมีจริตจะก้าน“คุณก็เคยหลงไม่ใช่เหรอ” เจ้าของคลับสุดหล่อเย้ากลับ แล้วยกแก้วในมือขึ้นจิบช้า ๆ ทุกการขยับเคลื่อนไหวของเขาช่างดูเร้าอารมณ์ผู้พบเห็นโดยที่เขาไม่ต้องจงใจโปรยเสน่ห์ใส่ใคร ๆ เลยคนถูกถามทำตาเป็นประกาย หัวเราะน้อย ๆ แล้วแสร้งตัดพ้อ “ฉันยังหลงอยู่ต่างหาก แต่คุณทำเป็นมองไม่เห็น คุณร้ายเกินกว่าที่ฉันจะจับให้อยู่ค่ะภัทร ฉันเลยไม่พยายามต่อก็เท่านั้น”การได้พูดคุยหยอกล้อกับณภัทรคล้ายกับการเล่นเกมประลองปัญญา ทั้งสนุก ตื่นเต้น เพราะคนที่ไม่แน่นอนอย่างเขาทำให้คาดเดาอะไรไม่ถูก“ผมไม่ได้ร้าย แต่ผมแค่โง่ที่ไม่เลือกคุณ ภาวนาว่าอย่าให้มีคนโง่แบบผมเยอะเกินไปก็พอ เดี๋ยวเขาจะพลาดอะไรดี ๆ ไป” เขาพูดเอาใจก่อนจะโอบเอวเธอไปนั่งบนโซฟากำมะหยี่ ห่างจากจุดอื่นเล็กน้อย ซึ่งเป็นมุมที่มองเห็นการแสดงโชว์บนเวทีพอดี เขาฉลาดพอที่จะเก็บลูกค้าชั้นดีอย่างหล่อนไว้ และเธอก็ไม่เคยทำตัวงี่เง่าหรือสร้างปัญหางี่เง่าจุกจิกอย่างบรรดาลูกค้าสาว ๆ ไฮโซคนอื่น ๆ ที่ชอบเข้ามาวางท่าและใช้สิทธิพิเศษเหนือคนอื่นเพราะถือว่าตนมีอำนาจของเงินที่จะฟาดหัวใค