Si Angela ay natigilan sandali habang nag-iisip kung bakit sobrang nag-ayos si Jenny. Napagtanto niyang ang dahilan ay ang taong kanilang iinterbyuhin sa hapon – ang presidente ng Tierra Alacoste Group.
Ang Tierra Alacoste Group ay isang alamat sa buong Pilipinas. Isa itong malaking kumpanya na nangunguna sa bansa, at ayon sa mga sabi-sabi, wala pang nakakatalo rito. Tatlong taon na ang nakalipas, bigla na lang itong naitatag at mabilis na nakapasok sa mundo ng matataas na kompanya sa isang napaka-simpleng paraan. Sa loob ng tatlong taon, ang kumpanyang ito na parang sumulpot mula sa wala ay mabilis na umunlad at naging isa sa pinakamalaking kumpanya sa buong bansa. Ngayon, kasinlakas na ito ng tatlong pamilyang matagal nang namamayani sa Pilipinas. Ngunit ang presidente ng Tierra Alacoste Group ay mas kaakit-akit pa kaysa sa kumpanya mismo, dahil sobrang misteryoso nito. Sa loob ng tatlong taon, kahit anong gawin ng mga tao, hindi lang ang mga detalye tungkol sa presidente ang hindi nila alam, wala ring nakakalam kung ano ang pangalan at hitsura nito. Ang kawalang-katiyakan na ito ay hindi nakapigil sa pananabik ng lahat para sa misteryosong president na ito. Pinagmamasdan ni Angela si Jenny at napatawa siya sa itsura nito. "Jenny, talagang gusto mo si Mr. Alacoste? Wala kang takot na baka baldado at matanda siya?" "Ang tanga mo!" sagot ni Jenny na naglalakad-lakad sa paligid. "Sabi ng lahat, sobrang bata siya at walang asawa! Kaya't tiyak na mabango siya!" Ngunit kabaligtaran sa inaasahan ni Jenny, seryosong sinabi ni Ate Cheiy, "Minsan lang mangyari ang oportunidad na ito, kaya dapat tayong maghanda nang mabuti. Alam mo, ito ang unang pagkakataon na tumanggap si Mr. Alacoste ng interbyu mula sa media. Kung makakakuha tayo ng magandang larawan niya, tiyak na aabot ito sa r***k ng benta ng ating magasin." "Oo nga," sagot ni Angela, na humahagod ng kanyang buhok na parang nag-aayos din sa sarili. Seryoso si Ate Cheiy. "Mahalaga ang pagkakataong ito. Ipinakita na natin ang aming determination, at hindi tayo puwedeng magkamali!" Ngunit ang presidente ng Tierra Alacoste Group ay talagang hindi tumatanggap ng mga interbyu. Noong unang nag-imbita ang kanilang magasin, tinanggihan sila, at wala silang ideya kung ano ang mali sa ibang partido. Pero kahapon, bigla na lang silang tinawagan at sinabi nilang tatanggap sila ng interbyu. Ang biglang balita ay nagulat sa kanilang patnugot, para bang may dumapo sa kanilang balikat mula sa langit. Pagkatapos ng mabilis na pag-check ng nilalaman ng interbyu, sina Angela, Ate Cheiy, at Jenny, kasama ang photographer, ay nagpunta na sa Tierra Alacoste Group. Matatagpuan ang Tierra Alacoste Group sa financial district ng Makati. Pagkatapos batiin ang receptionist sa unang palapag, umakyat na sila sa elevator patungo sa tuktok na palapag. “Fashion Magazine ba ito?” tanong ng secretary ng opisina ng presidente nang makita silang lumalabas ng elevator. “Naghihintay na sa inyo si Mr. Alacoste.” Nang sinabi niya iyon, dinala sila papasok sa opisina ng presidente. Pagpasok nila sa opisina ay pare-parehas silang natigilan. Si Mr. Alacoste? Natigilan si Angela. Hindi niya inasahan na ang misteryosong presidente ng Tierra Alacoste ay may parehong apelyido ng kanyang bagong kasal na asawa. Ngayon niya lang din na-realize na magkatulad nga ang apelyido ng sikat na company at ang kanyang asawa. Habang nasa loob sila ng opisina, kitang-kita ang pagkabahala ni Jenny. Patuloy siyang humihila kay Angela, tinatanong nang pabulong kung maayos ang kanyang buhok. Nakangiti si Angela. “Ang ganda nga!” Habang sinasabi ito, tiningnan niya nang may kuryosidad ang opisina. Ngunit nang makita niya ang pigura sa tabi ng French window, bigla siyang natigilan at nakalimutang sagutin ang mga tanong ni Jenny. Napansin din ni Jenny ang sa lalaki sa bintana. Sa puntong iyon, hindi na siya nag-alala kay Angela at bumaba ang boses na pasigaw, “Ay Diyos ko, ang presidente ng Tierra Alacoste… ay… ay nasa wheelchair?” Bago pa man makasagot si Angela, dahan-dahang umikot ang wheelchair sa tabi ng bintana. Nanlaki ang mga mata ni Jenny sa gulat at napahawak kay Angela bago nagsalita. "Wow! Ang guwapo ng president Tierra Alacoste! Mas guwapo pa siya sa mga artista!" Para bang nawala sa isip ni Jenny ang katotohanang nasa wheelchair ang tao, at ang kanyang masayang sigaw ay tila nagpa-panic sa kanyang utak. Ngunit hindi narinig ni Angela ang kahit isang salita ng kanyang pagbibiro. Nakatuon siya sa lalaki sa harap niya, para bang may kulog na pumutok sa kanyang isipan! Ang sikat ng araw mula sa labas ng bintana ay pumasok sa silid at tumama sa kanyang mukha, na parang binigyang-diin ang bawat anggulo at hugis nito. Ang liwanag ay nagbigay ng magandang tanawin sa kanyang perpektong anyo, na tila hindi totoo. Sa mga madilim na mata niya, may kakaibang malamig na liwanag na nag-aanyaya, parang may mga lihim na gustong ibahagi. Kung tititigan mo siya, mahihirapan kang tumingin palayo, dahil sa kanyang karisma at sa nakakabighaning aura na nakapaligid sa kanya. Siya si Mr. Alacoste?! Ang presidente ng Tierra Alacoste Group ay talagang si MATEO ALACOSTE?!Nakatulala lamang si Angela sa kawalan, siya ay parang naguguluhan sa mga pangyayari. Wala siyang oras para mag-react bago niya nakita si Mateo Alacoste na nakangiti sa kanila, "Fashion magazine? Umupo kayo." "Angela, anong iniisip mo? Wag kang shunga-shunga dyan!" Hindi siya nakapag-isip hanggang sa siniko siya ni Jenny sa tabi niya, at doon siya bumalik sa katotohanan at umupo sa sofa kasama si Jenny at ang iba pa. Dahan-dahang inilipat ni Mateo ang kanyang wheelchair sa harapan nila. Excited na nagtanong si Jenny, "Mr. Alacoste, pwede na bang magsimula?" "Yes, please." Nanatiling malamig ang tono ni Mateo, hindi man lang siya tumingin kay Angela, parang hindi sila nagkakilala. Pakiramdam ni Angela ay bumilis ang tibok ng kanyang puso. Ito na ba talaga ang aking bagong kasal na asawa, si Mateo? Ang malamig niyang kilos ay nagbigay ng duda sa kanya kung ang kaakit-akit na lalaking kilala niya ay nakatago sa likod ng seryosong anyo na ito. Hindi niya maalis ang pakiramdam na paran
Naramdaman ni Su Kexin na parang umuukit ang kanyang puso sa sandaling ito. She guessed? Ano bang pinagsasabi niya! Bagamat walang masabi sa kanyang isip, sa labas ay pilit niyang hinila ang gilid ng kanyang bibig at sinabi, "ahm, siguro ano... si Mr. Alacoste ay napaka outstanding na tao, sa tingin ko, dapat ay kasal na siya, 'di ba?" Matapos itanong iyon, lalo siyang nakaramdam ng guilt at hindi na naglakas ng loob na tumingin kay Mateo Alacoste. Pero hindi nagtagal, hindi niya naiwasang mag-isip nang may inis— Bakit siya nakakaramdam ng guilt? Si Mateo Alacoste ang unang nagtago sa kanyang pagkatao, at siya rin ang nagkunwaring hindi siya kilala pagpasok sa opisina. Ano bang dapat niyang ipagkasala? Habang nag-iisip si Angela, napansin ng lalaking nakawheelchair sa harap niya ang mga banayad na pagbabago sa kanyang ekspresyon. Hindi napigilan ni Mateo ang pag-angat ng kanyang mga labi, na tila may nakatagong ngiti. Matagal na niyang alam na ang taong magiging interbyu niya
"Wala, wala." Medyo kinakabahan si Angela at na-stutter pa siya, kaya't mabilis niyang itinago ang kahon sa likod niya. "Pareho lang ng sa iyo, eh... masakit ang tiyan ko, mauna na akong magbanyo." Parang tumakbo na lang siya papuntang banyo. Pagkatapos umupo sa toilet, maingat na binuksan muli ni Angela ang maganda at eleganteng gift box. Sa hindi katulad ng mga scarf ng mga sikat na brand na nakuha ng iba, ang laman ng maliit na kahon ni Angela ay isang bunch ng mga susi. Bago siya nakareact sa gulat, may natanggap siyang text message. Isang string ng mga address na ipinadala sa kanya ni Mateo, na nasa pinakamahal na villa sa mayamang bahagi ng Makati. Address at mga susi. Dito, agad niyang naisip na talagang gusto ni Mateo na lumipat siya roon. Siyempre, tama naman ang iniisip ni Mateo. Legitimate na mag-asawa na sila at dapat ay nakatira na silang magkasama... Paglabas ni Angela mula sa banyo, bumalik siya sa magazine kasama sina Jenny at ang iba pa. Sa interview na ito,
Sa mga sandaling ito, hindi na nag-aksaya ng oras si Angela. Umiwas siya ng tumingin kay Mateo, mabilis siyang nagtungo sa banyo.Pagkasara ng pinto, ramdam pa rin niya ang bilis ng tibok ng puso niya. Ang lapit na kanina... halos…Nag-alala si Angela sa inisip niya, pero saglit din siyang napatigil. Siya at si Mateo ay mag-asawa na—kahit ano pang mangyari, tila wala naman itong mali. Pero, bakit nga ba siya tumakas nang ganoon kabilis?Na-frustrate siya nang kaunti, pero naalala ang titig ni Mateo kanina, kaya’t kinilabutan siya nang kaunti.Sa anumang kaso, pangatlong beses pa lang naman niya itong nakikita. Hindi pa rin siya handa sa mga nangyari.Ngunit, naisip din niya ang mga biro ng mga kasama sa opisina. Sa naging reaksyon ni Mateo kanina, mukhang hindi naman naapektuhan ng kapansanan ang aspetong iyon.Napatingin siya sa salamin, tila tinutuya ang sarili. Ano bang iniisip mo, Angela! Bakit mo pinapansin kung okay si Mateo sa ganoong bagay? Nagpakasal ka lang naman para sa per
Nasa daliri ng lalaki ang simpleng singsing na may maliit na diyamante — ang singsing na siya mismo ang pumili dati.Natigilan si Angela at nakalimutang umupo. Tumingin si Mateo sa kanya.“Bakit?” tanong ni Mateo, at napatingin ito sa daliri ni Angela na wala pang singsing. Medyo tinaas nito ang kilay. “Nasaan ang wedding ring mo?”Medyo nahiya si Angela.Dahil pakiramdam niya, hindi bagay kay Mateo ang sing-sing na simpleng kinuha niya, kaya’t hindi niya ito sinuot sa harap niya. Pero hindi niya inaasahan na makita iyon ni Mateo at suotin pa.Kaya’t kinuha ni Angela ang singsing mula sa kanyang bag at isinuot ito. Napatango si Mateo. “Ayos lang, maganda naman.”Hindi alam ni Angela kung ano pa ang sasabihin kaya’t naupo na lang siya at sinimulang ubusin ang almusal.Pagkatapos ng almusal, tiniklop ni Mateo ang dyaryo at malumanay na sinabi, “Hatid na kita sa trabaho.”“Ah, hindi na, salamat.” Agad na sagot ni Angela. “Magtataxi na lang ako o magtetrain.”Hindi puwede iyon! Kung makit
“May ilang mga clues na.” Sagot ni Mateo gamit ang malalim na boses “Ang ganda niyan.” Tumawa si Angelo, “Naisip ko kung paano mo ako babayaran. Akala ko mag-aasawa ka, pero hindi ko inasahan na ibebenta mo ang sarili mo.” Hindi pinansin ni Mateo ang bastos na pangungutya ni Angelo. Nahiya si Angelo, pero nang mapansin ang wheelchair ni Mateo, hindi niya maiwasang magtanong, “Um… Mateo, nasabi mo na ba kay misis ang tungkol sa paa mo?” Nagsimula nang magbasa ng report si Mateo mula sa Finance Department. Nang marinig ang tanong na ito, huminto siya sa paggalaw ng mouse. “Hindi.” Matapos ang ilang sandali, sumagot siya ng mahinahon. Sumimangot si Angelo, “Mateo, hindi ko sinasabing masama ka. Anuman ang dahilan mo sa pag-aasawa kay misis, dahil mag-asawa na kayo, balak mo pa bang itago ito? Baka…” Dito, tumigil si Angelo sandali, pero pinilit pa rin ang sarili na ipagpatuloy, “Baka dapat mo ring tingnan kung kayang tanggapin ng bagong asawa mo. Hindi ka pwedeng mabuhay sa anino n
Naka-ukit pa rin sa isip ni Angela ang parehong mukha, pero kumpara sa kabataan at ganda niya noong estudyante siya, mas matalas na ang mga linya at mukha nito. Pero ang kabaitan na matagal na niyang naaalala ay nawala na, at tanging kawalang-interes na lang ang natira.Nakikinig siya sa mga ulat mula sa kanyang mga tauhan, paminsan-minsan ay tumatango at nagbibigay ng ilang simpleng utos.Hindi man lang siya tumingin kay Angela, at tuwid siyang pumasok sa opisina ng patnugot na pinapaligiran ng mga tao.Naging maputla ang mukha ni Angela.George, paano siya nakabalik? At bakit siya bumalik...?Dati, iniwan siya nito dati sa ere, hindi man lang nagpaalam, bakit siya nandito ngayon?Dalawang taon na ang nakalipas, at unti-unti na niyang nalimutan ang lahat, pero hindi niya inaasahan na ang kanyang pagdating ay parang bumuhos na alon, bumuhos sa kanya ng sabay-sabay.Nang magkasalubong sila kanina, hindi siya sigurado kung nakilala siya ni George sa unang tingin.Nang maisip ito, bigla
“Hindi pagkakaintindihan?” Ang mga salita ni Angela ay lubos na nagalit kay George. Bigla siyang tumayo at hinawakan ang panga ni Angela.Sobrang lakas ng pagkakahawak niya, kaya napapangiwi si Angela sa sakit.“Anong hindi pagkakaintindihan? Sa tingin mo, ngayong nakita mo na ang dating mahirap na batang lalaki na walang-wala dalawang taon na ang nakakaraan ay bigla na lang naging mayaman at naging editor in chief, kaya nagregret ka at dumating ka rito para sabihing misunderstanding?”Habang sinasabi ito, namumula ang mga mata ni George at hinawakan ang mukha ni Angela papalapit sa kanya, “Angela, sabihin ko sa’yo, hindi na ako basta-basta maloloko!”Tumingin si Angela sa harap niya, ang dati niyang kilalang mukha ay puno ng galit at pagkamuhi, at nahulog ang kanyang puso sa pagkabigla at sakit.Gusto niyang ipaliwanag, pero nang bumukas ang kanyang bibig, walang lumabas na salita.Ano pa ang kailangang ipaliwanag?Kung talagang naniwala si George sa kanya, bakit siya umalis nang hin
"Hindi, okay lang..." Iwas ni Angela ang tingin ni Mateo, "Kasi... Medyo may sakit ang mama ko ngayon... Kailangan niyang magpahinga..."Medyo malabo ang sinabi ni Angela, pero hindi niya binanggit na malubha ang kalagayan ng nanay niya, at pati na rin ang gastusin sa pagpapagamot.Tinutok ni Mateo ang kanyang mga mata kay Angela at may kakaibang lamig sa kanyang mga mata.Sa mga taon niyang pagnanais na magtagumpay sa mundo ng negosyo, nakapalibot siya ng mga kababaihan na naglalaro lamang sa kanya—mga kababaihan mula sa mahihirap na lugar, o mga babaeng mula sa mga kilalang pamilya. Lahat sila, palaging nagmamaganda at umaasa sa mga kalalakihan kahit sa pinakamaliit na bagay—humihingi ng pera, o ng tulong.Ngunit si Angela ay ibang-iba sa kanila. Bagamat magkasama lang sila ng ilang buwan, hindi pa siya humingi ng kahit anong bagay mula sa kanya. Para bang iniiwasan niyang makinabang mula sa kanya.Ang ganitong pag-iwas at distansya ay nagbigay kay Mateo ng hindi maipaliwanag na iri
Biglang parang gusto nang maglabasan ng usok mula sa mga tainga ni Angela!"Ikaw... ikaw ba'y maliligo?" Hindi siya makatingin kay Mateo, kaya't mabilis niyang itinulak ang pinto ng banyo at isinara.Nakatutok ang mga mata ni Mateo kay Angela na para bang inaasar niya talaga ito, napansin niyang namumula ang mukha nito at naisip niyang ang cute nito. Kaya naman hindi na niya pinilit na buksan pa ang pinto.Pagbalik sa kama, ramdam pa rin ni Angela na parang kayang magpabiyak ng itlog sa init ng mukha niya, kaya't agad siyang nag-check sa mga messages niya upang magpakalma.Ngunit makalipas ang ilang sandali, lumabas na si Mateo mula sa banyo. Hindi makatingin si Angela sa kanya, kaya’t nakayuko na lang ito at naglalaro sa cellphone."Matulog ka na." Bulong ni Mateo, at nang tumango si Angela, pinatay niya ang mga ilaw.Ang gabing iyon, nakaramdam si Angela ng sobrang hiya na naging sanhi ng insomnia.Tuwing ipipikit niya ang mata, parang muling naaalala ang matipunong katawan ni Mateo
"How can I be sure na totoo yang sinasabi mo?" “Naku, syempre, totoo ‘yan! Huwag kang mag-alala, hindi ko nga siya tinulungan! Hindi ko nga siya kilala!”Tuluyan nang binitiwan ni Mateo ang matandang lalaki, batid niyang hindi nito kayang magsinungaling sa kanya."Kunin niyo siya." Malamig na sabi ni Mateo. "Tiyakin niyo kung totoo ang sinasabi niya, at alamin kung sino ang nagpakilala kay Angela sa kanya noong una.""Oo, Sir," agad na sagot ni Rex. Tinungo niya ang mga tauhan at inutusan silang kunin ang matanda, pagkatapos ay lumapit siya kay Mateo at bumulong, "Sir Mateo, a good thing, ibig sabihin hindi ang matandang 'to ang nang-abuso kay Angela noon."Walang kahit anong emosyon sa mukha ni Mateo. Tumingin siya kay Rex nang malamig. "Good thing ba na ibang lalaki ang nang-abuso sa kanya?" "Sir Mateo, hindi ko po yun ibig sabihin." Nahihiyang sambit ni Rex, agad na namula ang mukha nito sa nasabi, hindi niya naisip na mali ngang sabihin 'yon.Hindi sumagot at tila walang pakiala
Sinulyapan ni Angela si Mateo, pero hindi na nagtanong pa.Matapos ang pagtatalo nila ni Mateo, ang masamang pakiramdam na dulot ng malamig na trato ni George ay agad na nawala, at nakatulog si Angela habang nakasandal sa bintana ng kotse.Nang makita ni Rex na nakatulog si Angela, hindi na siya nakapagpigil at bumulong, "Sir Mateo, nahanap ko na po ang nangyari kay Angela dalawang taon na ang nakakaraan."Si Mateo, na kanina ay nakatingin kay Angela habang natutulog ito, ay agad na lumingon kay Rex. Nagbago ang ekspresyon nito at naging malamig. "Nahanap mo ba yung tao mula noon?""Nahanap na po.""Nasaan siya ngayon?""Ini-impake na po siya at ikinulong, gaya ng utos. Ano po ang
Habang naiisip ang mga litrato, nakaramdam si Angela ng matinding kahihiyan at hindi kayang tumingin kay Mateo, kaya't tumanggi na lang siyang magmukhang mahina at iniwasan siya.Ngunit agad siyang hinawakan ni Mateo sa baba at pinilit siyang tumingin sa kanya."Angela," mababa ang boses ni Mateo, "Huwag mong iwasan ang mata ko."Matapos ang ilang sandali, nagpatuloy siya, "Oo, nakita ko yung mga litrato. Siguro mga dalawang taon na ang nakalipas, may naglagay ng pinhole camera sa kwarto ng hotel kung saan ka nagkaroon ng aksidente."Naalala ni Angela ang posibilidad na ito, kaya't tumango siya at tahimik na bumulong, "Pasensya na.""Ba't ka pa humihingi ng tawad?" tanong ni Mateo, medyo lumalim ang boses."Eh kasi, yung mga litrato na ‘yun, baka naman nakaka-abala at nakakahiya sa'yo," ang malumanay na sagot ni Angela habang unti-unting bumaba ang ulo.Sa pale niyang mukha at mga luha sa pilikmata, pakiramdam ni Mateo ay may humila sa puso niya at parang may sakit na naramdaman.Naku
Tila ba nahulog sa kahihiyan si Angela sa mga sinabi ni Mateo, ngunit nang marinig niya ang mga salitang binitiwan ni George, hindi niya naiwasang magtaka at magkunot ng noo, magsisimula na kaya ito?Sobrang diretso ni George sa kanyang mga salita.Bagamat matagal nang ganito ang pakikitungo ni George kay Angela simula nang magtagpo sila muli, may kakaibang pakiramdam si Angela nang marinig niyang tinanong ni George si Mateo sa ganung paraan."George, anong ibig mong sabihin?" Tanong ni Angela, medyo galit at hindi na kayang magpigil."Ano, Angela, hindi mo na kayang magpigil?" Natatwang tanong ni George sakanya.Sa totoo lang, hindi rin alam ni Angela kung bakit siya nagalit.Siguro, ayaw niya lang na magkamali si Mateo sa pagkakaintindi sa kanya. Hindi niya gustong isipin ni Mateo na isa siyang gold digger, isang babaeng madali lang makuha ng sinuman."Sa tingin ko, dapat maging responsable ka sa mga sinasabi mo," malamig na sagot ni Angela dito."Responsable? Ha!" Tumawa nang malak
Ang ekspresyon ni Mateo ay kalmado, at kahit na nakita niya si Angela, hindi man lang nagbago ang mukha niya. Para bang wala lamg ito sakanya."Okay, magsimula na tayo," sabi ni George, sabay turo kay Angela na umupo sa sofa. Inilipat ni Mateo ang wheelchair sa kabila nila, at hindi man lang tumingin kay Angela."Salamat po for the last interview, Uncle," magaan na sabi ni George, at ipinakita kay Angela na parang normal lang ang lahat. "Dahil sa interview na iyon, tumaas nang malaki ang benta ng aming magazine.""Walang anuman.""Ang interview na ito ay tungkol sa Outstanding Youth Award na napanalunan mo kamakailan, Tito," patuloy ni George, "Maaari ko po bang malaman kung anong pakiramdam mo nang matanggap mo ang award na iyon?""Isang pagkilala," maikling sagot ni Mateo, tila ba hindi interesado.Magaan lang ang tanungan nilang magtito, ngunit si Angela na nakatayo sa gilid ay nahirapang magpigil ng kaba.Kilalang-kilala ni Angela si George. Siya ang editor-in-chief, at kung siya
Hindi nakasagot si Angela, ngunit ramdam niyang sobrang pagod siya. She pushed away the hands of Mateo, stood up, and left the dining area.Tiningnan ni Mateo ang likod ni Angela, ngunit hindi siya tumayo para habulin siya.Noong gabing iyon, hindi bumalik si Mateo sa master bedroom. Si Angela ay mag-isa, hindi mapakali sa kama.Kinabukasan, maaga umalis si Mateo, at nang magising si Angela, wala na siya.Pagkatapos mag-isa ng almusal, dumaan siya sa kumpanya. Ngunit bago pa siya makaupo, nakita niya si George na mabilis na lumabas mula sa kanyang opisina.Kumunot ang noo ni Angela, at balak niyang magtago sa banyo upang maiwasan ang direktang pakikisalamuha sa kanya, ngunit tinuro siya ni George at nagsalita."Angela, Are you free later? Samahan mo ako sa Alacoste Group para sa isang interview."Alacoste Group?Tila ba nanigas si Angela sakanyang kinatatayuan at paglingon niya, nakita niyang nakatingin si George sa kanya ng walang emosyon."Editor-in-Chief." Sinubukan niyang magpangg
Kahit na nagsimula nang medyo magulo ang kasal nila ni Mateo, nirerespeto ni Angela ang kasal at hindi niya kailanman sasaktan si Mateo. Ngunit ang mga salitang binitiwan ni Mateo sa oras na iyon ay tila puno ng pagdududa, at labis itong nakasakit kay Angela."Mateo, anong ibig mong sabihin?" ang tono ni Angela ay malamig, "Nag-aalala ka ba na may something sa amin ni George?"Inamin ni Angela na marahil ay masyado na siyang sensitibo ngayon.Pero talagang hindi na niya kayang tiisin pa. Ang pang-iinsulto at pang-aasar ni George araw-araw, at ang mga litrato ngayon, ay nagtulak sa kanya sa bingit ng pagkabaliw.Akala niya, kahit papaano, si Mateo ay nagtitiwala sa kanya, ngunit ngayon, itinuturing na ba siyang isang babaeng pabago-bago ng isip?Hindi inaasahan ni Mateo ang ganitong reaksyon ni Angela, kaya nagkunwaring hindi siya nagkagusto sa tono ng babae at bahagyang nagkunwaring alalahanin ang sitwasyon. "Hindi ko naman iyon ibig sabihin. Kumain na tayo."Nais sanang tapusin ni Ma