"Wala, wala." Medyo kinakabahan si Angela at na-stutter pa siya, kaya't mabilis niyang itinago ang kahon sa likod niya. "Pareho lang ng sa iyo, eh... masakit ang tiyan ko, mauna na akong magbanyo."
Parang tumakbo na lang siya papuntang banyo. Pagkatapos umupo sa toilet, maingat na binuksan muli ni Angela ang maganda at eleganteng gift box. Sa hindi katulad ng mga scarf ng mga sikat na brand na nakuha ng iba, ang laman ng maliit na kahon ni Angela ay isang bunch ng mga susi. Bago siya nakareact sa gulat, may natanggap siyang text message. Isang string ng mga address na ipinadala sa kanya ni Mateo, na nasa pinakamahal na villa sa mayamang bahagi ng Makati. Address at mga susi. Dito, agad niyang naisip na talagang gusto ni Mateo na lumipat siya roon. Siyempre, tama naman ang iniisip ni Mateo. Legitimate na mag-asawa na sila at dapat ay nakatira na silang magkasama... Paglabas ni Angela mula sa banyo, bumalik siya sa magazine kasama sina Jenny at ang iba pa. Sa interview na ito, kumuha si Angela at ang kanyang team ng ilang litrato ni Mateo, pero dahil walang pahintulot niya, wala silang lakas ng loob na i-publish ang mga iyon. Kaya't tinanong muli ng editor-in-chief si Mateo kung puwede niyang ilabas ang mga litrato niya. Tinangka lang ng editor-in-chief na subukan ang swerte, dahil kilala ang presidente ng Alacoste Group sa kanyang pagiging misteryoso. Isang sorpresa na makapanayam siya sa pagkakataong ito, kaya’t hindi nila inisip ang tungkol sa mga litrato. Ngunit ang nakagugulat, pumayag si Mateo agad, at nag-uumapaw ang saya sa buong magazine. "Grabe! Mga litrato ng presidente ng Alacoste Group! Mukhang ilalabas na natin ito!" "Bilis, ipakita mo naman samin ang mga litrato ni President Alacoste. Gwapo ba siya gaya ng sinabi ni Jenny?" Dahil hindi pumayag si Mateo sa mga litrato kanina, hindi naglakas-loob sina Angela at ang kanyang team na ilabas ang mga ito sa magazine. Pero ngayon na naaprubahan na, ipinakita nila ang mga litrato. Biglang nag-uumapaw ang sigawan ng mga babae sa magazine. "Wow! Ang gwapo! Jenny, hindi mo na-describe ng tama si President Alacoste!" "Oo, sa itsura pa lang, talo na lahat ng mga bagets sa industriya ng entertainment!" "Pero, ano bang weird na upuan na ginagamit ni President Alacoste? Parang... wheelchair?" Sa wakas, may nakapansin sa wheelchair ni Mateo, at biglang natahimik ang lahat. "Oo." sumagot si Jenny nang malakas, "Nasa wheelchair si President Alacoste. Pero ano namang masama roon? Ang gwapo at mayaman pa rin siya, parang prinsipe kahit nasa wheelchair!" Agad namang sumang-ayon ang mga babae sa paligid, pero ilang male colleagues ang parang hindi matanggap ang sitwasyon at nakipagsabayan ng mga banat. “Tsk, anong masama kung mayaman siya at gwapo? Alam niyo ba na 80% ng mga lalaki sa wheelchair, walang silbi sa bagay na 'yan?" "Tama, sabi mo bagong kasal siya? Siguro ang asawa niya, malamang magiging byuda na." "Puff!" Si Angela na walang partisipasyon sa usapan, nalunok ang tubig at nag-ubo nang malakas. Lumapit ang isang kasamahan at pinunasan ang likod niya. "Angela, anong nangyari sa'yo? Mukhang sobrang charm ni Mr. Alacoste, kahit ang kalmadong Angela natin ay di nakatiis." "Oo nga." sabi ni Jenny. "Hindi mo alam kung gaano ka-nervous si Angela kanina sa interview." Si Angela, nahahaluan ng tawanan at lungkot sa mga babaeng ito, hindi alam kung paano siya mag-react. "Paano naman ako magiging ganyan?" "Hindi ito tungkol sa pagiging baliw sa mga lalaki." Agad na hinawakan ni Jenny ang kanyang mukha, "Mainly kasi sobrang perfect ni Mr. Alacoste. Maliban sa mga may kapansanan sa kanyang mga binti, talagang para siyang standard CEO sa mga nobela." Clearly, sa charm ni Mateo, hindi alintana ng mga babae ang mga banat ng ilang male colleagues. Sa mga sumunod na araw, abala ang magazine sa interview kay Mateo. Lahat ay masigasig sa trabaho. Sa wakas, dumating ang weekend. Ramdam ni Angela na pagod na pagod na siya, pero wala pa rin siyang oras para magpahinga. Pagkatapos bisitahin ang kanyang ina sa ospital, abala siya sa pag-iimpake ng mga gamit para lumipat sa bahay ni Mateo. Natatakot siya na kung patagilid pa ito, baka isipin ng iba na hindi siya seryoso. Talagang malaki ang villa ni Mateo, at ang estilo ng dekorasyon ay nagbibigay ng antigong pakiramdam. Kaunti lang ang mga katulong sa bahay, isang matandang mag-asawang sina Uncle Jed at Aunt Selene. Tinulungan ni Uncle Jed si Angela na ilipat ang mga gamit niya sa master bedroom sa ikalawang palapag. Ang master bedroom ay moderno at simple ang dekorasyon. Nang buksan niya ang cabinet, nakita niyang kalahati nito ay puno ng mga shirt ng lalaki, at ang kabilang bahagi ay walang laman. Agad na naisip ni Angela na nag-shashare sila ng kwarto ni Mateo. Pero wala namang masama roon. Ilagay niya na lang ang mga gamit niya at punuin ang walang laman na bahagi ng cabinet. Pagkatapos maayos ang lahat, gabi na at wala pa ring umuuwing Mateo. Kumain na lang si Angela ng noodles na niluto ni Aunt Selene at bumalik sa kwarto para maligo. Matapos maligo at maghanda nang magpunas, bigla niyang naisip na nakalimutan niyang kumuha ng towel. Nainis si Angela sa sarili dahil sa kanyang kapabayaan. Matapos ang ilang sandali ng pag-iisip, maingat niyang binuksan ang pinto ng banyo. Nakita niyang wala pang dumadating na si Mateo, kaya't mabilis siyang tumakbo sa master bedroom na may basa pang katawan. Habang naghahanap ng towel sa cabinet, bigla siyang nakarinig ng "click" mula sa likuran. Nagulat si Angela. Nang lumingon siya, nakita niyang si Mateo na nakaupo sa wheelchair, dahan-dahang pumasok sa kwarto. Tila nagulat si Mateo. Hindi niya inasahan na ang bagong kasal niyang asawa ay ganito ang pagsalubong sa kanya. Mas lalo pang natakot si Angela. Nawala ang kanyang isipan. Nang makabawi siya, sumigaw siya at mabilis na tumakbo papuntang banyo. Sa hindi inaasahan, madulas ang sahig dahil sa kanyang tubig. Nang tumakbo siya, madulas siya at napaluhod. "Careful!" Biglang nagbago ang mukha ni Mateo. Mabilis siyang lumapit sa wheelchair niya para saluhin si Angela. Nakatumba si Angela sa kanyang mga binti. Nagulat si Mateo sa malambot at basang katawan na dumapo sa kanyang kamay. Nang tumingin siya, nakita ang flushed na mukha ni Angela dahil sa takot. Hindi maituturing na napakaganda si Angela sa unang tingin, pero ang kanyang mga features ay pino. Kapag tiningnan mong mabuti, siya ay isang beauty na lalong gumaganda habang pinagmamasdan. Lalo na sa sandaling ito, wala siyang makeup, basa ang buhok na nakatali sa likod, may mga patak ng tubig na tumutulo mula sa kanyang buhok, dumadaloy sa kanyang collarbone na may malinaw na linya, pababa sa kanyang magandang katawan. Kumunot ang lalamunan ni Mateo at lumalim ang kanyang mga mata. Sa wakas, nakabawi si Angela sa gulat at tiningnan ang lalaki sa kanyang harapan. Hindi na bata si Angela at agad niyang naintindihan ang ibig sabihin ng mga mata ng lalaki. Damn it! "Pasensya na..." Mabilis siyang bumangon, pero nang humawak siya sa mga binti ni Mateo, nagulat siya...Sa mga sandaling ito, hindi na nag-aksaya ng oras si Angela. Umiwas siya ng tumingin kay Mateo, mabilis siyang nagtungo sa banyo.Pagkasara ng pinto, ramdam pa rin niya ang bilis ng tibok ng puso niya. Ang lapit na kanina... halos…Nag-alala si Angela sa inisip niya, pero saglit din siyang napatigil. Siya at si Mateo ay mag-asawa na—kahit ano pang mangyari, tila wala naman itong mali. Pero, bakit nga ba siya tumakas nang ganoon kabilis?Na-frustrate siya nang kaunti, pero naalala ang titig ni Mateo kanina, kaya’t kinilabutan siya nang kaunti.Sa anumang kaso, pangatlong beses pa lang naman niya itong nakikita. Hindi pa rin siya handa sa mga nangyari.Ngunit, naisip din niya ang mga biro ng mga kasama sa opisina. Sa naging reaksyon ni Mateo kanina, mukhang hindi naman naapektuhan ng kapansanan ang aspetong iyon.Napatingin siya sa salamin, tila tinutuya ang sarili. Ano bang iniisip mo, Angela! Bakit mo pinapansin kung okay si Mateo sa ganoong bagay? Nagpakasal ka lang naman para sa per
Nasa daliri ng lalaki ang simpleng singsing na may maliit na diyamante — ang singsing na siya mismo ang pumili dati.Natigilan si Angela at nakalimutang umupo. Tumingin si Mateo sa kanya.“Bakit?” tanong ni Mateo, at napatingin ito sa daliri ni Angela na wala pang singsing. Medyo tinaas nito ang kilay. “Nasaan ang wedding ring mo?”Medyo nahiya si Angela.Dahil pakiramdam niya, hindi bagay kay Mateo ang sing-sing na simpleng kinuha niya, kaya’t hindi niya ito sinuot sa harap niya. Pero hindi niya inaasahan na makita iyon ni Mateo at suotin pa.Kaya’t kinuha ni Angela ang singsing mula sa kanyang bag at isinuot ito. Napatango si Mateo. “Ayos lang, maganda naman.”Hindi alam ni Angela kung ano pa ang sasabihin kaya’t naupo na lang siya at sinimulang ubusin ang almusal.Pagkatapos ng almusal, tiniklop ni Mateo ang dyaryo at malumanay na sinabi, “Hatid na kita sa trabaho.”“Ah, hindi na, salamat.” Agad na sagot ni Angela. “Magtataxi na lang ako o magtetrain.”Hindi puwede iyon! Kung makit
“May ilang mga clues na.” Sagot ni Mateo gamit ang malalim na boses “Ang ganda niyan.” Tumawa si Angelo, “Naisip ko kung paano mo ako babayaran. Akala ko mag-aasawa ka, pero hindi ko inasahan na ibebenta mo ang sarili mo.” Hindi pinansin ni Mateo ang bastos na pangungutya ni Angelo. Nahiya si Angelo, pero nang mapansin ang wheelchair ni Mateo, hindi niya maiwasang magtanong, “Um… Mateo, nasabi mo na ba kay misis ang tungkol sa paa mo?” Nagsimula nang magbasa ng report si Mateo mula sa Finance Department. Nang marinig ang tanong na ito, huminto siya sa paggalaw ng mouse. “Hindi.” Matapos ang ilang sandali, sumagot siya ng mahinahon. Sumimangot si Angelo, “Mateo, hindi ko sinasabing masama ka. Anuman ang dahilan mo sa pag-aasawa kay misis, dahil mag-asawa na kayo, balak mo pa bang itago ito? Baka…” Dito, tumigil si Angelo sandali, pero pinilit pa rin ang sarili na ipagpatuloy, “Baka dapat mo ring tingnan kung kayang tanggapin ng bagong asawa mo. Hindi ka pwedeng mabuhay sa anino n
Naka-ukit pa rin sa isip ni Angela ang parehong mukha, pero kumpara sa kabataan at ganda niya noong estudyante siya, mas matalas na ang mga linya at mukha nito. Pero ang kabaitan na matagal na niyang naaalala ay nawala na, at tanging kawalang-interes na lang ang natira.Nakikinig siya sa mga ulat mula sa kanyang mga tauhan, paminsan-minsan ay tumatango at nagbibigay ng ilang simpleng utos.Hindi man lang siya tumingin kay Angela, at tuwid siyang pumasok sa opisina ng patnugot na pinapaligiran ng mga tao.Naging maputla ang mukha ni Angela.George, paano siya nakabalik? At bakit siya bumalik...?Dati, iniwan siya nito dati sa ere, hindi man lang nagpaalam, bakit siya nandito ngayon?Dalawang taon na ang nakalipas, at unti-unti na niyang nalimutan ang lahat, pero hindi niya inaasahan na ang kanyang pagdating ay parang bumuhos na alon, bumuhos sa kanya ng sabay-sabay.Nang magkasalubong sila kanina, hindi siya sigurado kung nakilala siya ni George sa unang tingin.Nang maisip ito, bigla
“Hindi pagkakaintindihan?” Ang mga salita ni Angela ay lubos na nagalit kay George. Bigla siyang tumayo at hinawakan ang panga ni Angela.Sobrang lakas ng pagkakahawak niya, kaya napapangiwi si Angela sa sakit.“Anong hindi pagkakaintindihan? Sa tingin mo, ngayong nakita mo na ang dating mahirap na batang lalaki na walang-wala dalawang taon na ang nakakaraan ay bigla na lang naging mayaman at naging editor in chief, kaya nagregret ka at dumating ka rito para sabihing misunderstanding?”Habang sinasabi ito, namumula ang mga mata ni George at hinawakan ang mukha ni Angela papalapit sa kanya, “Angela, sabihin ko sa’yo, hindi na ako basta-basta maloloko!”Tumingin si Angela sa harap niya, ang dati niyang kilalang mukha ay puno ng galit at pagkamuhi, at nahulog ang kanyang puso sa pagkabigla at sakit.Gusto niyang ipaliwanag, pero nang bumukas ang kanyang bibig, walang lumabas na salita.Ano pa ang kailangang ipaliwanag?Kung talagang naniwala si George sa kanya, bakit siya umalis nang hin
Bigla na lamang binalot ng sakit ang kanyang buong katawan na nagpasigaw sakanya. Tila ba may umaatake sakanya, at ang pag-atake ay lalong lumalala, sunod-sunod, paiba-ibang alon ng sakit ang kanyang nararamdam.Halos napuno ng sakit, galit, at kahihiyan si Angela. Gusto niyang lumaban, pero parang wala siyang magawa at napipilitang magtiis...Pagkatapos ng walang katapusang dilim at sakit, biglang nagbago ang tanawin sa paligid niya. Nagsimula ang malakas na bagyo, may kidlat at kulog.Pinipilit ni Angela na maglakad kahit na sobrang daming bugbgog ng kanyang katawan, mahigpit na nakabalot ang kanyang punit na damit, natutumba siya sa ulan, hawak ang kanyang cellphone, paulit-ulit na pinipindot ang isang numero, parang nababaliw na.GeorgeGeorge, nasaan ka...Natatakot ako, pakiusap, tulungan mo ako...Ngunit kahit gaano pa siya kadalas tumawag, isang malamig na boses ng babae lang ang naririnig niya—"Sorry, the number you dialed is powered off. Please try again later."Sa wakas, h
Kahit na sinabi ito ni Mateo, malamig at walang pakialam ang tono niya, pero may kakaibang bigat na naramdaman si Angela nang marinig ito.Lalo na ang mga itim na mata sa harap niya, na parang kalmado, pero sa ilalim ay madilim at hindi siya makabasa ng emosyon mula dito.Tinulungan ni Mateo si Angela na lagyan ng pamahid ang sugat niya, at ibinaba ni Angela ang kanyang mga mata. "Salamat.""Walang anuman." Itinago ni Mateo ang pamahid, ngunit may malamig na ekspresyon, "Ayaw kong may bakas ng iba sa katawan mo."Biglang nanigas si Angela, bagamat wala siyang sinabing kahit ano, parang alam na ni Mateo ang nararamdaman niya.Habang nararamdaman ang lamig ng pamahid sa kanyang baba, napagtanto ni Angela na ang taong ito, si Mateo, ay mas domineering at hindi mahulaan kaysa sa iniisip niya."Alam ko." Hindi niya namamalayan na may pawis na lumabas mula sa kanyang mga palad, kaya't ibinaba niya ang ulo at sumagot."Magpahinga ka ng maaga." Ipinihit ni Mateo ang wheelchair niya, "Matutulo
Simula nang maupo si George, si Angela na dati ay mahilig mag-overtime, ay palaging umuuwi sa tamang oras, at hindi ito iba sa araw na ito. Pagkatapos umuwi sa villa sakay ng sasakyan at bumagsak sa malambot na sofa, napagtanto ni Angela na hindi pa rin ganap na gumagaling ang kanyang sipon, at ang kanyang mga kalamnan ay masakit. Hindi nagtagal, nang marinig niyang may lumalapit, nagmadali siyang bumangon at nakita ang wheelchair ni Mateo na nakaparada sa tabi niya. Hindi tulad ng karaniwang formal na puting shirt na suot niya, ngayong araw ay naka-casual gray sweater si Mateo sa bahay, na nakasalang ang kanyang perpektong hugis ng baliktad na tatsulok. "Bumalik ka nang maaga ngayon ah?" Nang makita si Mateo sa oras na ito, nagulat siya nang kaunti. Tumingin si Mateo kay Angela. Medyo maputla pa ang kanyang mukha, at ang mga mata nito ay pula, halatang umiiyak siya kanina. "Oo." Mabilis na nagbigay ng sagot si Mateo. "Nakahanda na ang pagkain, kumain na tayo." Pumunta si Angela
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan
Habang pinapakain ni Mateo si Angela, hindi na siya gaanong naiilang. Napakaingay ng isip niya, pero ang lumabas sa bibig niya’y, “Gusto ko ng broccoli at talong.”Walang imik si Mateo at agad na kinuha ang hinihiling nito. Matyaga niyang idinulot ang pagkain sa bibig ni Angela, na tahimik namang kumakain.Si Uncle Jed at si Aunt Selene, na tahimik na nakamasid sa gilid, halos manlaki ang mga mata sa nakita.Ang kanilang young master, na kilala nilang malamig at tila walang pakialam sa iba, ngayon ay nagpapakain ng asawa gamit ang sariling kamay? Para bang biglang naging milagro ang kanilang mundo!Matagal-tagal din bago naubos ni Angela ang pagkain. Si Mateo naman, abalang-abala sa pagsilbi sa kanya. Nahihiya si Angela kaya’t nagpilit, “Mateo, kaya ko namang kumain gamit ang kaliwang kamay. Kumain ka na rin.”Hindi siya pinansin ni Mateo. Sinigurado muna nitong naubos ni Angela ang laman ng plato bago siya nagsimula kumain.Habang nagliligpit si Aunt Selene ng mga plato, biglang napa
Si Angela ay nagtaka at tinitigan si Mateo. “Ito ba… ang kaso ng pagkidnap sampung taon na ang nakalipas?”Si Mateo ay isang paboritong anak ng mayaman, at hindi maiisip ni Angela kung paano siya nasaktan ng ganoon kalubha maliban na lamang kung may kinalaman ito sa kaso ng pagkidnap na nangyari sampung taon na ang nakaraan.“Oo,” sagot ni Mateo na nakayuko habang ina-aplay ang gamot kay Angela kaya hindi ito makita ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Tatlong kutsilyo, tatlong tama sa hita. Kung hindi agad nakuha ang tamang medikal na atensyon, malamang ay magiging inutil ang mga paa ko.”Nanginginig ang braso ni Angela at bigla niyang naisip kung gaano siya kalakas magbitaw ng salita kanina. Lumuha siya, bahagyang pumikit, at mahina siyang nag-sorry, “Pasensya na…”“Anong pinagsisihan mo?” tanong ni Mateo.“Nasabi ko ang tungkol sa iyong masalimuot na kwento.” Naramdaman ni Angela na kung ikukumpara sa lahat ng dinaanan ni Mateo, parang napakaliit lang ng pinagdadaanan niyang sugat.“W
Kung totoong isa siyang makasariling babae na gagawin ang lahat para sa pera, bakit nga ba iniligtas niya si George sa ganoong delikadong sitwasyon?Habang iniisip ito, napabuntong-hininga si George. Dalawang taon na ang nakalipas, at tila ngayon lang siya naguguluhan sa lahat ng kanyang akala. Maaari kayang mali ang iniisip niya tungkol kay Angela?Habang mas pinipilit niyang tanggapin ang posibilidad na nagkamali siya, mas lalo niyang nararamdaman ang pag-aalinlangan. Pero… hindi, imposible. Saanman niya tingnan, hindi ito pasok sa lohika niya.Pagkalipas ng tatlong minuto ng pag-iisip, hindi na siya mapakali. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial.“Hello, ako ito,” malamig niyang sabi sa kabilang linya. “May ipapahanap akong impormasyon. Siguraduhin mong kumpleto at totoo ang lahat ng detalye.”Pagkauwi mula sa ospital, mabilis na nag-shower si Angela. Sa wakas, nawala rin ang amoy ng disinfectant na tumatak sa kanyang ilong sa loob ng ospital.Pagkatapos ng shower, nahiga s
Mateo ay natigilan at tumingin kay Angela. “Bakit?”“Ahm… Ayoko talagang maospital,” sagot ni Angela na may paawang tingin. “Ayoko kasi talaga ng ospital mula noon. Tignan niyo naman, maliit na sugat lang ito. Hindi naman siguro kailangan ng ganito ka-seryoso. Pwede bang umuwi na lang ako?”Sumeryoso ang mukha ni Mateo. “Mas ligtas kung manatili ka rito. Paano kung maimpeksiyon ang sugat mo? O kung sakaling may kung anong mikrobyo o virus ang nilagay ng taong iyon sa kutsilyo?”Napayuko si Angela, nahihiya sa sitwasyon.“Isa lang akong ordinaryong tao,” naisip niya. “Bakit naman nila ako gagawan ng ganitong klaseng plano?”Alam niyang si Mateo ay madaling maantig ang puso kaya nagpatuloy siya sa pagpapakita ng pagiging kawawa. “Mateo, maayos na ako, promise. At nandiyan ka naman, ‘di ba? Kahit maimpeksiyon pa ako, kaya mo namang tumawag ng doktor agad.”Napansin ni Angela na unti-unting lumuwag ang ekspresyon sa mukha ni Mateo kaya nagmadali siyang dagdagan ang kanyang argumento. “At
Hindi inasahan ni Angela na bigla siyang tanungin ni Mateo nang ganito. Sandali siyang natigilan bago sumagot, "Wala akong masyadong inisip noong oras na iyon. Gusto ko lang pigilan ang lalaking iyon. Hindi ko akalain na sobrang baliw niya para saktan ako."Nagmamatyag lamang si Mateo habang bahagyang kumitid ang mga mata, ngunit nanatiling tahimik."Pero, sa tingin ko, may mabuting naidulot din ito," ani Angela, tila may naisip na bigla. Kumislap ang kanyang mga mata. "At least, sa ganitong paraan, pakiramdam ko ay wala na akong utang na loob kay George."Doon na tumingin si Mateo kay Angela. "Utang?""Oo," tumango si Angela, "Noong nag-aaral pa ako, talagang gipit kami sa matrikula. Lagi akong nag-a-apply ng scholarship at nagpa-part-time job. Pero, hindi ko alam, palihim pala akong tinutulungan ni George."Pinalaki si Angela ng kanyang ina, si Shane, nang mag-isa. Ang kalusugan ni Shane ay laging mahina, lalo na noong nasa kolehiyo si Angela. Dahil dito, hindi niya magawang suporta
"Iniisip ko lang kung galit ka," tahasang sagot ni Angela habang iniwasang tumingin nang diretso kay Mateo."Bakit ako magagalit?" tanong nito, ang malamig na tinig ay tila hangin sa kalagitnaan ng gabi.Bahagyang nag-atubili si Angela bago nagsalita, "Galit ka kasi nasaktan ako... dahil kay George."Habang sinasabi niya iyon, ang boses niya'y naging mas mababa, parang malambot na balahibo na dumaan sa pandinig ni Mateo. Napatingin ito kay Angela, at ang madilim niyang mga mata'y tila unti-unting lumambot."Oo, galit ako," tahasang sagot ni Mateo.Nabigla si Angela sa diretsahang pag-amin ng asawa. Napatingala siya at nagtama ang kanilang mga mata.Habang pinagmamasdan ni Mateo ang nagtatakang anyo ni Angela, bahagya nitong itinaas ang kilay. "Ano, hindi mo ba tatanungin kung bakit ako galit?""Sa tingin ko... alam ko naman kung bakit," sagot ni Angela nang marahan, waring nagdadalawang-isip pa."Talaga? Kung ganoon, sabihin mo nga," hamon ni Mateo, ang tinig ay bahagyang nagiging ser