“Hindi pagkakaintindihan?” Ang mga salita ni Angela ay lubos na nagalit kay George. Bigla siyang tumayo at hinawakan ang panga ni Angela.Sobrang lakas ng pagkakahawak niya, kaya napapangiwi si Angela sa sakit.“Anong hindi pagkakaintindihan? Sa tingin mo, ngayong nakita mo na ang dating mahirap na batang lalaki na walang-wala dalawang taon na ang nakakaraan ay bigla na lang naging mayaman at naging editor in chief, kaya nagregret ka at dumating ka rito para sabihing misunderstanding?”Habang sinasabi ito, namumula ang mga mata ni George at hinawakan ang mukha ni Angela papalapit sa kanya, “Angela, sabihin ko sa’yo, hindi na ako basta-basta maloloko!”Tumingin si Angela sa harap niya, ang dati niyang kilalang mukha ay puno ng galit at pagkamuhi, at nahulog ang kanyang puso sa pagkabigla at sakit.Gusto niyang ipaliwanag, pero nang bumukas ang kanyang bibig, walang lumabas na salita.Ano pa ang kailangang ipaliwanag?Kung talagang naniwala si George sa kanya, bakit siya umalis nang hin
Bigla na lamang binalot ng sakit ang kanyang buong katawan na nagpasigaw sakanya. Tila ba may umaatake sakanya, at ang pag-atake ay lalong lumalala, sunod-sunod, paiba-ibang alon ng sakit ang kanyang nararamdam.Halos napuno ng sakit, galit, at kahihiyan si Angela. Gusto niyang lumaban, pero parang wala siyang magawa at napipilitang magtiis...Pagkatapos ng walang katapusang dilim at sakit, biglang nagbago ang tanawin sa paligid niya. Nagsimula ang malakas na bagyo, may kidlat at kulog.Pinipilit ni Angela na maglakad kahit na sobrang daming bugbgog ng kanyang katawan, mahigpit na nakabalot ang kanyang punit na damit, natutumba siya sa ulan, hawak ang kanyang cellphone, paulit-ulit na pinipindot ang isang numero, parang nababaliw na.GeorgeGeorge, nasaan ka...Natatakot ako, pakiusap, tulungan mo ako...Ngunit kahit gaano pa siya kadalas tumawag, isang malamig na boses ng babae lang ang naririnig niya—"Sorry, the number you dialed is powered off. Please try again later."Sa wakas, h
Kahit na sinabi ito ni Mateo, malamig at walang pakialam ang tono niya, pero may kakaibang bigat na naramdaman si Angela nang marinig ito.Lalo na ang mga itim na mata sa harap niya, na parang kalmado, pero sa ilalim ay madilim at hindi siya makabasa ng emosyon mula dito.Tinulungan ni Mateo si Angela na lagyan ng pamahid ang sugat niya, at ibinaba ni Angela ang kanyang mga mata. "Salamat.""Walang anuman." Itinago ni Mateo ang pamahid, ngunit may malamig na ekspresyon, "Ayaw kong may bakas ng iba sa katawan mo."Biglang nanigas si Angela, bagamat wala siyang sinabing kahit ano, parang alam na ni Mateo ang nararamdaman niya.Habang nararamdaman ang lamig ng pamahid sa kanyang baba, napagtanto ni Angela na ang taong ito, si Mateo, ay mas domineering at hindi mahulaan kaysa sa iniisip niya."Alam ko." Hindi niya namamalayan na may pawis na lumabas mula sa kanyang mga palad, kaya't ibinaba niya ang ulo at sumagot."Magpahinga ka ng maaga." Ipinihit ni Mateo ang wheelchair niya, "Matutulo
Simula nang maupo si George, si Angela na dati ay mahilig mag-overtime, ay palaging umuuwi sa tamang oras, at hindi ito iba sa araw na ito. Pagkatapos umuwi sa villa sakay ng sasakyan at bumagsak sa malambot na sofa, napagtanto ni Angela na hindi pa rin ganap na gumagaling ang kanyang sipon, at ang kanyang mga kalamnan ay masakit. Hindi nagtagal, nang marinig niyang may lumalapit, nagmadali siyang bumangon at nakita ang wheelchair ni Mateo na nakaparada sa tabi niya. Hindi tulad ng karaniwang formal na puting shirt na suot niya, ngayong araw ay naka-casual gray sweater si Mateo sa bahay, na nakasalang ang kanyang perpektong hugis ng baliktad na tatsulok. "Bumalik ka nang maaga ngayon ah?" Nang makita si Mateo sa oras na ito, nagulat siya nang kaunti. Tumingin si Mateo kay Angela. Medyo maputla pa ang kanyang mukha, at ang mga mata nito ay pula, halatang umiiyak siya kanina. "Oo." Mabilis na nagbigay ng sagot si Mateo. "Nakahanda na ang pagkain, kumain na tayo." Pumunta si Angela
Sa oras na ito, si Lindsay, na humahawak sa braso ni Angela, ay nagulat, at biglang tumawa, "Oo, halos nakalimutan ko! Si George ay nag-aral din sa UP, at siya rin ay nasa Department of Journalism. Siya ang nakatatandang kaibigan ng ate ko.""Oo, kilala ko siya." Pinigilan ni Angela ang panghihinayang sa kanyang puso at sinubukan maging kalmado, "Matagal na rin kasi akong hindi nakakakita sa kanya."Medyo kumunot ang noo ni George sa tila walang pakialam na sagot ni Angela. "Lindsay, may gusto akong sabihin sa kapatid mo. Okay lang ba?"Nagbago ang tingin ni Lindsay, pero nanatili pa rin siyang mahinahon. "Sige, titingnan ko lang kung may matutulungan sa kusina."Sa isang iglap, tanging sina Angela at George na lang ang natira sa sala."Bakit, Angela, wala kang reaksyon nang malaman mong ako ang asawa ng kapatid mo?" Tanong ni George, nakatitig kay Angela, na may halong pang-aasar."Ano bang gusto mong maging reaksyon ko? Tawagin ka bang kapatid?" Seryosong tanong ni Angela kay George,
Bago pa makareact si Anggela, bigla siyang nakarinig ng sigaw. Tumingin siya at nakita si Keanna na tumatakbo papunta sa kanya, parang nag-aalala.Si Keanna ay asawa ng kanyang ama at ina ni Lindsay, pero hindi siya ang tunay na ina ni Angela. Nasa ospital pa rin ang kanyang ina, at halos nag-aagaw buhay sa mga gamot.Agad na tinulungan ni Keanna si Lindsay na tumayo mula sa lupa. Dumating din si George. Nang makita ang nakakaasiwang itsura ni Angela at ang bahagyang pamumula ng kanyang mga mata, sumiklab ang galit sa kanyang mga mata. "Angela, anong ginagawa mo!"Hindi katulad ng kabaitan ni Lindsay, nahihiya si Angela sa natapon na pulang alak, pero nakayuko pa rin siya, "Sinasadya niyang sagarin ako! Hindi ko sinasadya na itulak siya. Pasensya na.""Sinasadya?" Umangat ang boses ni Keanna at tinignan si Angela na parang galit na galit, "Anong ibig mong sabihin na sinasadya? Akala ko pa naman hindi ka ganoon! Selosa ka lang kasi nakakapag-asawa ng mabuti si Lindsay, kaya gusto mong m
"Parang hindi ako makakain," sabi niya, sinisikap na maging casual ang boses, "Kasi may sipon ako at ayokong mahawaan ang iba."Tumahimik bigla si Mateo, bago nagtanong, "Asan ka na?""Nandito ako sa Teinz Villa. Uh... kumain ka na muna, at tanungin mo si Aunt Selene na mag-iwan ng isang bowl ng lugaw para sa akin. Babalik na ako agad."Nang matapos si Angela magsalita, may matinding katahimikan sa telepono. Napakunot ang noo niya at tiningnan ang kanyang telepono, napagtanto niyang lowbat ito at kusa nang namatay.Ang saklap. Bakit pa nag-lowbat ngayon?Ilang beses na pinindot ni Angela ang telepono sa inis, pero wala pa ring tugon. Parang gusto na niyang sumabog. Hindi maipinta ang mukha nito sa sobrang inisLowbat ang cellphone niya, paano siya makakauwi?Napilitan siyang alalahanin ang pinakamalapit na bus stop papunta sa bahay ng Gonzales at naglakad papunta sa bahay ng mga taong ayaw na niyang makita pa.Sakto lang, naka-high heels pa siya ngayon. Bago pa man siya makalakad nang
"Uuwi?"Napahinto si Angela sa kanyang pagbangon nang marinig ang sinabi ni Mateo. Uuwi? May tahanan pa ba siya ngayon? Bagama't tumira siya sa villa ni Mateo, itinuring lang niya ito bilang pansamantalang tirahan, hindi isang tahanan.Tumingin siya sa guwapong mukha ni Mateo at naramdaman niya ang pagkatunaw ng kaunting lamig sa kanyang puso. Sa kabila ng kakaibang simula ng kanilang kasal, biglang sumagi sa isip niya na marahil hindi ganoon kasama ang magkaroon ng isang asawa. Nang maisip ito, kumalma ang katawan niya, at niyakap niya ang leeg ni Mateo.Habang naramdaman ni Mateo ang pagbabago sa katawan ni Angela, nanatiling malamig ang kanyang mukha, pero may bahagyang ngiti sa kanyang mga mata. Pumasok sila sa sasakyan, at agad umalis ang driver mula sa Tienz Villa.Sa di kalayuan, isang anino ang lumabas mula sa kadiliman. Nakatingin sa umaalis na itim na Bentley, si George ay puno ng gulat sa kanyang mga mata. Matapos umalis si Angela sa pamilya Lin, bagama't hindi siya naglaka
Her voice became softer and softer hanggang halos wala nang marinig.Alam ni Angela kung gaano kalabo ang naging palusot niya. Para siyang magnanakaw na nahuli sa akto. Hindi siya makapaniwala na magagawa niya ang ganoong bagay—pakialaman ang pagmamay-ari ng iba.Si Mateo, na kanina’y nanonood lang sa kanya habang namumutla siya, ay napansin ang biglang sakit sa kanyang dibdib.Ano ba naman ‘to? tanong niya sa sarili. Masyado bang matalas ang tono niya kanina kaya natakot si Angela?Ayaw niya sanang maging masungit sa kanya, pero ang eksena kanina—kung saan muntik nang mabasag ang kwintas—ay hindi maalis sa isip niya.Napakahalaga ng kwintas na iyon. Kung nasira nga iyon kanina…Ayaw na niyang isipin pa.Napansin niyang masama na ang pakikitungo niya kay Angela mula pa noong umpisa. Pinilit niyang pakalmahin ang sarili kaya tumayo siya at naglakad patungo sa closet. Kinuha niya ang polo na isusuot niya para sa trabaho. “May aasikasuhin lang ako sa kumpanya. Maaga ka nang matulog,” mal
Ang bawat bahagi ng kuwintas ay perpekto, maliban sa isang bahagi na tila inukit ng iba. Medyo magaspang ang pagkakagawa, ngunit malinaw pa rin ang pagkakaukit ng isang salita—“Jade.”Jade…Biglang pumasok sa isipan ni Angela ang sinabi noon ni Don Alacoste—“Ilang taon na ang lumipas. Simula nang mamatay si Jade, inakala kong hindi na ulit magmamahal si Mateo.”Puwede bang sa babaeng ito galing ang kuwintas?Sino ba siya? Ex-girlfriend ni Mateo? At nasaan na siya ngayon?Sa ilalim ng anino ng kuryosidad, hindi naiwasan ni Angela na kuhanin ang mga litrato sa loob ng drawer.Sa sandaling makita niya ang mga ito, tila huminto ang mundo niya.Sa larawan, may isang lalaki at babae na parehong bata pa, mukhang nasa edad disiotso.Madaling nakilala ni Angela ang lalaki—si Mateo.Pero hindi ito ang Mateo na seryoso at misteryoso ngayon. Ang Mateo sa litrato ay mas bata, mas palaban ang itsura, ngunit nandoon pa rin ang nakakabighaning mga mata.Kung ang kasalukuyang Mateo ay parang isang ta
Habang namumula ang pisngi ni Angela, napansin ni Mateo na tila mas lalong gumanda ito sa kanyang paningin. Napangisi siya at bahagyang tinaas ang kilay, “Alin kaya doon ang gusto mong pag-usapan?”Hindi makatingin nang diretso si Angela, at halos mabulol sa pagsagot, “Yung… yung sinabi mong ikaw ang… gumagalaw.” Habang nagiging mas mahina ang boses niya, tila gusto na niyang magtago sa ilalim ng lupa.Natawa si Mateo at gamit ang daliri, marahan niyang itinulak pataas ang baba ni Angela upang magtama ang kanilang mga mata. “Hindi ako nagsisinungaling. Dapat nga naman akong gumalaw… O baka gusto mong subukan ngayon?”“Hindi! Hindi na kailangan!” Tulad ng isang nahuling daga, bigla na lamang tumalon si Angela, umiwas ng tingin, at nagmamadaling tumakbo papunta sa kabinet. “A-ano… Maliligo muna ako!”Hindi na siya naghintay ng sagot at sinunggaban ang tuwalya gamit ang kaliwang kamay bago tuluyang tumakbo papasok ng banyo, tila tumatakas.Sa loob ng banyo, nakatingin si Angela sa kanyan
Habang pinapakain ni Mateo si Angela, hindi na siya gaanong naiilang. Napakaingay ng isip niya, pero ang lumabas sa bibig niya’y, “Gusto ko ng broccoli at talong.”Walang imik si Mateo at agad na kinuha ang hinihiling nito. Matyaga niyang idinulot ang pagkain sa bibig ni Angela, na tahimik namang kumakain.Si Uncle Jed at si Aunt Selene, na tahimik na nakamasid sa gilid, halos manlaki ang mga mata sa nakita.Ang kanilang young master, na kilala nilang malamig at tila walang pakialam sa iba, ngayon ay nagpapakain ng asawa gamit ang sariling kamay? Para bang biglang naging milagro ang kanilang mundo!Matagal-tagal din bago naubos ni Angela ang pagkain. Si Mateo naman, abalang-abala sa pagsilbi sa kanya. Nahihiya si Angela kaya’t nagpilit, “Mateo, kaya ko namang kumain gamit ang kaliwang kamay. Kumain ka na rin.”Hindi siya pinansin ni Mateo. Sinigurado muna nitong naubos ni Angela ang laman ng plato bago siya nagsimula kumain.Habang nagliligpit si Aunt Selene ng mga plato, biglang napa
Si Angela ay nagtaka at tinitigan si Mateo. “Ito ba… ang kaso ng pagkidnap sampung taon na ang nakalipas?”Si Mateo ay isang paboritong anak ng mayaman, at hindi maiisip ni Angela kung paano siya nasaktan ng ganoon kalubha maliban na lamang kung may kinalaman ito sa kaso ng pagkidnap na nangyari sampung taon na ang nakaraan.“Oo,” sagot ni Mateo na nakayuko habang ina-aplay ang gamot kay Angela kaya hindi ito makita ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Tatlong kutsilyo, tatlong tama sa hita. Kung hindi agad nakuha ang tamang medikal na atensyon, malamang ay magiging inutil ang mga paa ko.”Nanginginig ang braso ni Angela at bigla niyang naisip kung gaano siya kalakas magbitaw ng salita kanina. Lumuha siya, bahagyang pumikit, at mahina siyang nag-sorry, “Pasensya na…”“Anong pinagsisihan mo?” tanong ni Mateo.“Nasabi ko ang tungkol sa iyong masalimuot na kwento.” Naramdaman ni Angela na kung ikukumpara sa lahat ng dinaanan ni Mateo, parang napakaliit lang ng pinagdadaanan niyang sugat.“W
Kung totoong isa siyang makasariling babae na gagawin ang lahat para sa pera, bakit nga ba iniligtas niya si George sa ganoong delikadong sitwasyon?Habang iniisip ito, napabuntong-hininga si George. Dalawang taon na ang nakalipas, at tila ngayon lang siya naguguluhan sa lahat ng kanyang akala. Maaari kayang mali ang iniisip niya tungkol kay Angela?Habang mas pinipilit niyang tanggapin ang posibilidad na nagkamali siya, mas lalo niyang nararamdaman ang pag-aalinlangan. Pero… hindi, imposible. Saanman niya tingnan, hindi ito pasok sa lohika niya.Pagkalipas ng tatlong minuto ng pag-iisip, hindi na siya mapakali. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-dial.“Hello, ako ito,” malamig niyang sabi sa kabilang linya. “May ipapahanap akong impormasyon. Siguraduhin mong kumpleto at totoo ang lahat ng detalye.”Pagkauwi mula sa ospital, mabilis na nag-shower si Angela. Sa wakas, nawala rin ang amoy ng disinfectant na tumatak sa kanyang ilong sa loob ng ospital.Pagkatapos ng shower, nahiga s
Mateo ay natigilan at tumingin kay Angela. “Bakit?”“Ahm… Ayoko talagang maospital,” sagot ni Angela na may paawang tingin. “Ayoko kasi talaga ng ospital mula noon. Tignan niyo naman, maliit na sugat lang ito. Hindi naman siguro kailangan ng ganito ka-seryoso. Pwede bang umuwi na lang ako?”Sumeryoso ang mukha ni Mateo. “Mas ligtas kung manatili ka rito. Paano kung maimpeksiyon ang sugat mo? O kung sakaling may kung anong mikrobyo o virus ang nilagay ng taong iyon sa kutsilyo?”Napayuko si Angela, nahihiya sa sitwasyon.“Isa lang akong ordinaryong tao,” naisip niya. “Bakit naman nila ako gagawan ng ganitong klaseng plano?”Alam niyang si Mateo ay madaling maantig ang puso kaya nagpatuloy siya sa pagpapakita ng pagiging kawawa. “Mateo, maayos na ako, promise. At nandiyan ka naman, ‘di ba? Kahit maimpeksiyon pa ako, kaya mo namang tumawag ng doktor agad.”Napansin ni Angela na unti-unting lumuwag ang ekspresyon sa mukha ni Mateo kaya nagmadali siyang dagdagan ang kanyang argumento. “At
Hindi inasahan ni Angela na bigla siyang tanungin ni Mateo nang ganito. Sandali siyang natigilan bago sumagot, "Wala akong masyadong inisip noong oras na iyon. Gusto ko lang pigilan ang lalaking iyon. Hindi ko akalain na sobrang baliw niya para saktan ako."Nagmamatyag lamang si Mateo habang bahagyang kumitid ang mga mata, ngunit nanatiling tahimik."Pero, sa tingin ko, may mabuting naidulot din ito," ani Angela, tila may naisip na bigla. Kumislap ang kanyang mga mata. "At least, sa ganitong paraan, pakiramdam ko ay wala na akong utang na loob kay George."Doon na tumingin si Mateo kay Angela. "Utang?""Oo," tumango si Angela, "Noong nag-aaral pa ako, talagang gipit kami sa matrikula. Lagi akong nag-a-apply ng scholarship at nagpa-part-time job. Pero, hindi ko alam, palihim pala akong tinutulungan ni George."Pinalaki si Angela ng kanyang ina, si Shane, nang mag-isa. Ang kalusugan ni Shane ay laging mahina, lalo na noong nasa kolehiyo si Angela. Dahil dito, hindi niya magawang suporta
"Iniisip ko lang kung galit ka," tahasang sagot ni Angela habang iniwasang tumingin nang diretso kay Mateo."Bakit ako magagalit?" tanong nito, ang malamig na tinig ay tila hangin sa kalagitnaan ng gabi.Bahagyang nag-atubili si Angela bago nagsalita, "Galit ka kasi nasaktan ako... dahil kay George."Habang sinasabi niya iyon, ang boses niya'y naging mas mababa, parang malambot na balahibo na dumaan sa pandinig ni Mateo. Napatingin ito kay Angela, at ang madilim niyang mga mata'y tila unti-unting lumambot."Oo, galit ako," tahasang sagot ni Mateo.Nabigla si Angela sa diretsahang pag-amin ng asawa. Napatingala siya at nagtama ang kanilang mga mata.Habang pinagmamasdan ni Mateo ang nagtatakang anyo ni Angela, bahagya nitong itinaas ang kilay. "Ano, hindi mo ba tatanungin kung bakit ako galit?""Sa tingin ko... alam ko naman kung bakit," sagot ni Angela nang marahan, waring nagdadalawang-isip pa."Talaga? Kung ganoon, sabihin mo nga," hamon ni Mateo, ang tinig ay bahagyang nagiging ser