แชร์

Chapter 6

ผู้เขียน: Im Sol
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-04 20:53:11

ABALA si Lucien sa pagdadampi ng makeup sa pisngi niya dahil kailangan niyang iharap ang mukha niya mamaya sa event, nang biglang bumukas ang pinto.

"What the hell, Lucien?"

Napapitlag siya at halos mahulog ang hawak niyang sponge nang marinig ang boses ng matalik niyang kaibigan—si Calix.

Napatigil si Calix sa may pintuan, nakakunot-noo habang nakatingin sa kanya. Ilang segundo lang ay bumagsak ang tingin nito sa pulang marka sa pisngi niya, saka biglang natawa.

"Anong nangyari sa mukha mo? May sumampal ba sa'yo?" asar na tanong ni Calix, kasabay ng pagtawa nito.

Nanlaki ang mga mata ni Lucien at agad niyang tinakpan ang pisngi niya gamit ang kamay. 'Damn it! Bakit ba pumasok ito nang hindi man lang kumatok?!'

"Wala!" mariing sagot ni Lucien, saka agad na tumalikod.

Pero lalo lang lumakas ang tawa ni Calix. "Dude, obvious naman na may sumampal sa'yo! Hahaha! Sino may gawa niyan? At bakit ka nagme-makeup?"

Hindi sumagot si Lucien at nagpatuloy sa pag-a-apply ng concealer, pilit tinatabunan ang marka.

Napansin ni Calix ang mga makeup products na nakakalat sa mesa at napailing ito. "Wait lang… bumili ka ba ng mga ‘to? Kailan ka pa naging expert sa makeup, ha?"

Hindi pa rin nagsalita si Lucien. Maya-maya pa ay unti-unti niyang na-realize na nagkamali siya ng pagpili ng shade. Sa halip na itago ang pamumula ng pisngi niya ay mas lalo lang itong nahahalata.

"Ang layo ng color shade na binili mo. Mukha kang nasunog sa beach. Medyo tan ka tingnan. Hahaha!"

Napangiwi si Lucien at napatingin sa repleksyon niya sa salamin. Totoo nga! Para siyang nagbakasyon sa dagat nang hindi naglagay ng sunscreen.

"What the fuck I'm doing?" bulong niya sa sarili.

"Lucien Hoffman, makeup artist na ba ang bagong career mo?" pang-aasar pa ni Calix habang dinadampot ang iba’t ibang makeup sa mesa. "At bakit ang dami mong binili? Eh hindi mo naman alam gamitin!"

"Shut the fuck, Calix," inis na sagot ni Lucien. "Hindi mo na kailangang malaman."

Pero hindi papayag si Calix na walang makuhang sagot. "Hmm…" Tumango-tango ito, kunwari nag-iisip. "Mukhang ang asawa mo ang gumawa nito, 'no? Bagong kasal lang kayo pero hindi na kayo magkasundo."

Biglang naalala ni Lucien ang galit na tingin ni Bianca bago siya sinampal. Pakiramdam niya tuloy, kahit natakpan na ng makeup ang pisngi niya, ramdam pa rin niya ang hapdi nito.

Napangiwi si Lucien habang nakatingin sa sarili sa salamin. Hindi niya alam kung mas pipiliin niyang lumabas na may pulang marka sa pisngi o magmukhang nag-sunburn sa maling shade ng makeup.

Napansin naman ni Calix ang pagkadismaya niya kaya napailing ito. "Hay naku, ako na nga."

"Ha?" Napakunot-noo si Lucien.

"Ako na magtatakip niyan! Halata namang wala kang alam sa makeup," sagot ni Calix habang dinampot ang foundation na nasa mesa. "Dapat kasi, concealer muna bago foundation! Tapos i-blend nang maayos para hindi mukhang nilublob sa arena ang mukha mo."

"Alam mo 'yan?" nagdududang tanong ni Lucien.

"Medyo may alam ako sa makeup dahil sa mga tutorials ni Cheska. Alam mo naman na makeup vlogger ang kapatid ko, kaya may napupulot naman akong idea kahit papaano kakalike ng bawat post niya," pagmamalaki ni Calix habang sinisimulang i-apply ang makeup sa pisngi ni Lucien.

Napangiwi si Lucien nang maramdaman ang bigat ng kamay ng kaibigan. "Take it easy! This is not construction work!"

"Arte mo! Tumigil ka nga r'yan at h'wag na malikot kung ayaw mong mas lumala pa ito," reklamo ni Calix habang sinisikap na pantayin ang kulay ng mukha ni Lucien.

Pero bago pa nila matapos, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Grasya, ang isa sa mga kasambahay ni Lucien.

"Sir Lucien, eto na po ang sapatos na pinalinis niyo—"

Halos mabitawan ni Grasya ang kahon ng sapatos nang makita ang eksena sa harap niya.

Si Calix, may hawak na makeup brush, habang si Lucien naman ay nakapikit habang mini-makeup-an sa mukha!

Napatakip ng bibig si Grasya. "Ay Diyos ko, patawarin niyo po ako!"

Nagkatinginan sina Lucien at Calix, at parehong natigilan.

"Grasya, hindi ‘to ‘yung iniisip mo—" agad na sagot ni Lucien.

"Oo nga! Hindi kami… alam mo na… hindi ito ‘yun!" dagdag ni Calix at saka biglang napalunok.

Pero halata kay Grasya na hindi siya kumbinsido. Umiling-iling pa ito at bumaba ang tingin sa mesa, kung saan nagkalat ang makeup products.

"Hindi niyo na po kailangang magpaliwanag, Sir. Hindi naman po masama ang magpakatotoo sa sarili," seryosong sabi ni Grasya.

"WHAT?!" sabay na sigaw ng dalawa.

Lalong lumala pa ang sitwasyon nang biglang dumaan sa may pinto si isa pang kasambahay na si Mang Kardo.

"Oh, anong kaguluhan ‘to?" tanong ni Mang Kardo.

Itinuro ni Grasya ang dalawa. "Sina Sir Lucien at Sir Calix po… nagme-makeup session."

Napakunot-noo si Mang Kardo, saka dahan-dahang tumango. "Ah… kaya pala."

"ANO KAYA?!" sigaw ulit ng dalawa, pero mukhang hindi na nila mababago ang impresyon nina Grasya at Mang Kardo.

Mabilis na lumabas si Grasya matapos na iwan ang sapatos, at narinig pa nilang may binubulong ito sa sarili. "Iba na talaga ang panahon ngayon… kahit may asawa na si Sir Lucien, mas close pa sila ni Sir Calix…"

Napahawak na lang si Lucien sa noo niya, habang si Calix ay napahawak sa dibdib niya at tila bang nasaktan ang ego niya.

"Damn it, Lucien, ito na ang pinakamalaking eskandalo sa buhay ko!"

"Shut up, Calix! This is your fault. Pumasok ka kasi sa kwarto ko na hindi nagpapaalam," reklamo ni Lucien.

Napahilamos na lang ng mukha si Calix. Kilala siya bilang casanova sa barkada nila, pero ang mapagbintangan siyang bakla ay hindi niya ito matatanggap.

"Do you know how much I protect my image with women? And now I'm being mistaken for gay?" reklamo ni Calix dito.

Tumango-tango na lang si Lucien habang matamlay na nakatingin sa salamin. He's losing hope na magawa niyang matakpan ang marka sa mukha.

Pero maya-maya pa ay may naisip siya na hindi na niya kailangan ng makeup.

บทที่เกี่ยวข้อง

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 7

    TAHIMIK lang si Bianca habang nakaupo sa kabilang dulo ng limousine. Kahit nakatingin siya sa labas ng bintana ay hindi niya maiwasang mapansin si Lucien sa gilid ng paningin niya. Naka-itim na facemask ito, at kahit hindi halata ay alam niya kung ano ang tinatago nito.Hindi siya nagsalita. Ni hindi rin siya nagtanong. Pero sa loob-loob niya, sigurado siyang bakas pa rin ang iniwang marka ng palad niya sa pisngi no'ng sinampal niya ito.Maya-maya ay tumikhim si Lucien. Masyadong tahimik ang sasakyan, at kahit hindi niya nakita ang reaksyon ni Bianca ay ramdam niyang kanina pa siya tinitingnan nito.Umubo ng bahagya si Lucien, nagpapanggap siyang may sakit. "I am not feeling well," aniya, sabay hinipo ang noo para tinitingnan kung may lagnat siya.Napataas ng kilay si Bianca. Hindi siya nagsalita nang ibaling ang tingin niya rito at saka muling lumingon sa bintana. Napapigil siya ng ngiti. Iniisip niyang deserve naman ni Lucien iyon dahil sa mga pang-aakusa sa kanya.Pinanood ni Lucie

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 1

    “COME back here, Bianca! Don’t you dare run away!” sigaw ng ama ni Bianca sa malayo.Namilog ang mga mata ni Bianca nang makita ang kanyang ama na si Antonio na naglalakad patungo sa direksyon niya. Bago pa ito makalapit sa kanya ay mabilis siyang kumaripas ng takbo. Ngunit agad niyang napagtanto, wala na pala siyang matatakasan. Sa harap niya ay may isang malaking pader na may matutulis na alambre sa tuktok. Naisip niya na kahit anong gawin niya ay hindi siya makakaalis nang hindi masusugatan.Bumilis bigla ang tibok ng puso niya. Wala na siyang ibang daan, at alam niyang mahuhuli na siya ng mga ito.Napaluhod na lang si Bianca. “Please leave me alone, Dad! H’wag niyo na akong pilitin!” habol hiningang pagmamakaawa niya rito.Galing si Bianca sa mansyon at do’n ginanap ang golden birthday ng ama niya. Pero imbes na magdiwang kasama ang pamilya ay tumakas siya dahil ikakasal na siya bukas kay Lucien—isang disabled at bastardong anak ng mga Hoffman. Kagaya nito, isa rin siyang illegit

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02
  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 2

    TAHIMIK na nakaupo si Bianca sa kuwarto habang nakatingin sa repleksyon niya sa salamin. Suot na niya ang isang wedding dress na regalo ng mga Hoffman. Maganda ito at mukhang mamahalin.May bahid ng lungkot at inis nang lumapit sa kanya ang kaibigan niyang maid na si Joan. Hawak nito ang pangsuklay sa buhok ni Bianca.“Miss Bianca, nakakalungkot naman isipin na ikakasal ka na bukas. Tapos sabi nila, disabled raw yung mapapangasawa mo at bastardo pa! Baka pangit din ‘yon, ah?”Napakurap si Bianca sa sinabi ng kaibigan pero hindi niya magawang sumagot agad. Sa halip, pinilit niyang ngumiti rito.“Wala akong choice, Joan. Nalulugi na ang kompanya ni dad, at ako lang ang makakasalba kapag i-merge na ang Hoffman at Mondevan,” paliwanag nu Bianca.Umismid si Joan at bahagyang binaba ang suklay na hawak. “Alam mo, Miss Bianca, hindi ko talaga maintindihan si Sir Antonio. Kahit anak ka sa labas, ikaw pa rin naman ang panganay niya, di ba? Eh si Monica, ilang buwan pa lang nagte-training sa ko

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02
  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 3

    NAKATUON ang atensyon ng mga tao kay Lucien nang magsimula itong maglakad patungong altar. Hindi makapaniwala ang lahat sa nakita nila. Ang lalaking inaakala nilang disabled ay nakakalakad nang maayos, walang bahid ng kahinaan.Matangkad si Lucien, may malapad na balikat, may matipunong katawan, at may karisma ang dating. Ilang sandali pa ay muling nagtama ang mga mata nila. Halos hindi makagalaw si Bianca dahlil sa nangyayari ngayon, kahit ang mga bisita ay hindi makapaniwala."Akala ko disabled siya?" mahina ngunit gulat na bulong ng isang bisita."Naaksidente si Lucien noon, pero magaling na siya ngayon," sagot ng kanyang ina, si Daniella.Habang patuloy sa paglalakad si Lucien ay lalong lumakas ang bulungan ng mga bisita. Ang dating tsismis tungkol sa kanya ay agad na napalitan ng paghanga. Hindi maigalaw ni Bianca ang katawan niya habang nakatitig siya kay Lucien. Hindi niya alam kung paano siya mag-re-react dito. Ang buong akala niya ay isang sumpa ang maikasal siya rito, pe

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02
  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 4

    MAAGANG bumaba si Bianca mula sa kanyang silid at nadatnan si Lucien sa dining table, tahimik na umiinom ng kape habang nakatutok sa tablet. Napansin niyang nasa tabi nito ang isang brown envelope, sa palagay niya iyon na ang kontrata."Umupo ka," malamig na sabi ni Lucien nang makita siya. "Basahin mo ito," dagdag pa niya saka humigop ng kape.Umupo naman si Bianca at kinuha ang dokumento. Binasa niya ito nang mabuti, sinusuri ang bawat kondisyon. Ngunit habang binabasa niya ay may isang bagay na hindi niya nagustuhan, iyon ang dapat alam ni Lucien ang lahat ng kilos niya—kung saan siya pumunta at kung ano ang ginagawa niya. Tumigil si Bianca sa pagbabasa at tiningnan siya. "At kung hindi ko pirmahan?""Masisira ang plano ng pamilya natin, at ikaw... baka hindi mo magustuhan ang magiging consequences," walang emosyon na sagot ni Lucien.Muli niyang binalikan ang dokumento. Wala siyang ibang choice. Kailangan niyang manatili rito, pero hindi ibig sabihin ay magpapakulong siya ulit tu

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02
  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 5

    PAGKASARA ng pinto ay hinigpitan ni Lucien ang paghawak niya sa braso ni Bianca, dahilan para mapadaing ito sa sakit. "Aray! Nasasaktan ako, Lucien!" usal ni Bianca. "Ano bang ipinunta mo roon, ha?" pigil galit na sabi ni Lucien nang bitawan niya ito. "I'm sorry," nauutal na sagot ni Bianca. "Hindi ko sinasadya—" "Hindi mo sinasadya?" Mariing natawa si Lucien na may halong pagkairita. "Kanina lang tayo nag-usap na hindi natin papakialaman ang buhay natin sa isa't isa, tapos ganito gagawin mo?" Hindi nakasagot si Bianca. Nanikip ang lalamunan niya na makita ang mga titig nito na para bang gusto siyang tunawin sa galit. "Dahil lang ba sa sinabi kong gold digger ka, kaya mo ginagawa ito?" patuloy na sabi ni Lucien. "Or maybe you’re just waiting to see how strong my legs still are. And when I’ll finally be completely disabled and helpless, then you can take my wealth? Are you really this desperate, huh?" Ilang sandali pa ay isang mabigat na sampal sa pisngi ang natamo ni Lucien.

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04

บทล่าสุด

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 7

    TAHIMIK lang si Bianca habang nakaupo sa kabilang dulo ng limousine. Kahit nakatingin siya sa labas ng bintana ay hindi niya maiwasang mapansin si Lucien sa gilid ng paningin niya. Naka-itim na facemask ito, at kahit hindi halata ay alam niya kung ano ang tinatago nito.Hindi siya nagsalita. Ni hindi rin siya nagtanong. Pero sa loob-loob niya, sigurado siyang bakas pa rin ang iniwang marka ng palad niya sa pisngi no'ng sinampal niya ito.Maya-maya ay tumikhim si Lucien. Masyadong tahimik ang sasakyan, at kahit hindi niya nakita ang reaksyon ni Bianca ay ramdam niyang kanina pa siya tinitingnan nito.Umubo ng bahagya si Lucien, nagpapanggap siyang may sakit. "I am not feeling well," aniya, sabay hinipo ang noo para tinitingnan kung may lagnat siya.Napataas ng kilay si Bianca. Hindi siya nagsalita nang ibaling ang tingin niya rito at saka muling lumingon sa bintana. Napapigil siya ng ngiti. Iniisip niyang deserve naman ni Lucien iyon dahil sa mga pang-aakusa sa kanya.Pinanood ni Lucie

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 6

    ABALA si Lucien sa pagdadampi ng makeup sa pisngi niya dahil kailangan niyang iharap ang mukha niya mamaya sa event, nang biglang bumukas ang pinto. "What the hell, Lucien?" Napapitlag siya at halos mahulog ang hawak niyang sponge nang marinig ang boses ng matalik niyang kaibigan—si Calix. Napatigil si Calix sa may pintuan, nakakunot-noo habang nakatingin sa kanya. Ilang segundo lang ay bumagsak ang tingin nito sa pulang marka sa pisngi niya, saka biglang natawa. "Anong nangyari sa mukha mo? May sumampal ba sa'yo?" asar na tanong ni Calix, kasabay ng pagtawa nito. Nanlaki ang mga mata ni Lucien at agad niyang tinakpan ang pisngi niya gamit ang kamay. 'Damn it! Bakit ba pumasok ito nang hindi man lang kumatok?!' "Wala!" mariing sagot ni Lucien, saka agad na tumalikod. Pero lalo lang lumakas ang tawa ni Calix. "Dude, obvious naman na may sumampal sa'yo! Hahaha! Sino may gawa niyan? At bakit ka nagme-makeup?" Hindi sumagot si Lucien at nagpatuloy sa pag-a-apply ng concealer, pili

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 5

    PAGKASARA ng pinto ay hinigpitan ni Lucien ang paghawak niya sa braso ni Bianca, dahilan para mapadaing ito sa sakit. "Aray! Nasasaktan ako, Lucien!" usal ni Bianca. "Ano bang ipinunta mo roon, ha?" pigil galit na sabi ni Lucien nang bitawan niya ito. "I'm sorry," nauutal na sagot ni Bianca. "Hindi ko sinasadya—" "Hindi mo sinasadya?" Mariing natawa si Lucien na may halong pagkairita. "Kanina lang tayo nag-usap na hindi natin papakialaman ang buhay natin sa isa't isa, tapos ganito gagawin mo?" Hindi nakasagot si Bianca. Nanikip ang lalamunan niya na makita ang mga titig nito na para bang gusto siyang tunawin sa galit. "Dahil lang ba sa sinabi kong gold digger ka, kaya mo ginagawa ito?" patuloy na sabi ni Lucien. "Or maybe you’re just waiting to see how strong my legs still are. And when I’ll finally be completely disabled and helpless, then you can take my wealth? Are you really this desperate, huh?" Ilang sandali pa ay isang mabigat na sampal sa pisngi ang natamo ni Lucien.

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 4

    MAAGANG bumaba si Bianca mula sa kanyang silid at nadatnan si Lucien sa dining table, tahimik na umiinom ng kape habang nakatutok sa tablet. Napansin niyang nasa tabi nito ang isang brown envelope, sa palagay niya iyon na ang kontrata."Umupo ka," malamig na sabi ni Lucien nang makita siya. "Basahin mo ito," dagdag pa niya saka humigop ng kape.Umupo naman si Bianca at kinuha ang dokumento. Binasa niya ito nang mabuti, sinusuri ang bawat kondisyon. Ngunit habang binabasa niya ay may isang bagay na hindi niya nagustuhan, iyon ang dapat alam ni Lucien ang lahat ng kilos niya—kung saan siya pumunta at kung ano ang ginagawa niya. Tumigil si Bianca sa pagbabasa at tiningnan siya. "At kung hindi ko pirmahan?""Masisira ang plano ng pamilya natin, at ikaw... baka hindi mo magustuhan ang magiging consequences," walang emosyon na sagot ni Lucien.Muli niyang binalikan ang dokumento. Wala siyang ibang choice. Kailangan niyang manatili rito, pero hindi ibig sabihin ay magpapakulong siya ulit tu

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 3

    NAKATUON ang atensyon ng mga tao kay Lucien nang magsimula itong maglakad patungong altar. Hindi makapaniwala ang lahat sa nakita nila. Ang lalaking inaakala nilang disabled ay nakakalakad nang maayos, walang bahid ng kahinaan.Matangkad si Lucien, may malapad na balikat, may matipunong katawan, at may karisma ang dating. Ilang sandali pa ay muling nagtama ang mga mata nila. Halos hindi makagalaw si Bianca dahlil sa nangyayari ngayon, kahit ang mga bisita ay hindi makapaniwala."Akala ko disabled siya?" mahina ngunit gulat na bulong ng isang bisita."Naaksidente si Lucien noon, pero magaling na siya ngayon," sagot ng kanyang ina, si Daniella.Habang patuloy sa paglalakad si Lucien ay lalong lumakas ang bulungan ng mga bisita. Ang dating tsismis tungkol sa kanya ay agad na napalitan ng paghanga. Hindi maigalaw ni Bianca ang katawan niya habang nakatitig siya kay Lucien. Hindi niya alam kung paano siya mag-re-react dito. Ang buong akala niya ay isang sumpa ang maikasal siya rito, pe

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 2

    TAHIMIK na nakaupo si Bianca sa kuwarto habang nakatingin sa repleksyon niya sa salamin. Suot na niya ang isang wedding dress na regalo ng mga Hoffman. Maganda ito at mukhang mamahalin.May bahid ng lungkot at inis nang lumapit sa kanya ang kaibigan niyang maid na si Joan. Hawak nito ang pangsuklay sa buhok ni Bianca.“Miss Bianca, nakakalungkot naman isipin na ikakasal ka na bukas. Tapos sabi nila, disabled raw yung mapapangasawa mo at bastardo pa! Baka pangit din ‘yon, ah?”Napakurap si Bianca sa sinabi ng kaibigan pero hindi niya magawang sumagot agad. Sa halip, pinilit niyang ngumiti rito.“Wala akong choice, Joan. Nalulugi na ang kompanya ni dad, at ako lang ang makakasalba kapag i-merge na ang Hoffman at Mondevan,” paliwanag nu Bianca.Umismid si Joan at bahagyang binaba ang suklay na hawak. “Alam mo, Miss Bianca, hindi ko talaga maintindihan si Sir Antonio. Kahit anak ka sa labas, ikaw pa rin naman ang panganay niya, di ba? Eh si Monica, ilang buwan pa lang nagte-training sa ko

  • 'Till Contract Do Us Apart    Chapter 1

    “COME back here, Bianca! Don’t you dare run away!” sigaw ng ama ni Bianca sa malayo.Namilog ang mga mata ni Bianca nang makita ang kanyang ama na si Antonio na naglalakad patungo sa direksyon niya. Bago pa ito makalapit sa kanya ay mabilis siyang kumaripas ng takbo. Ngunit agad niyang napagtanto, wala na pala siyang matatakasan. Sa harap niya ay may isang malaking pader na may matutulis na alambre sa tuktok. Naisip niya na kahit anong gawin niya ay hindi siya makakaalis nang hindi masusugatan.Bumilis bigla ang tibok ng puso niya. Wala na siyang ibang daan, at alam niyang mahuhuli na siya ng mga ito.Napaluhod na lang si Bianca. “Please leave me alone, Dad! H’wag niyo na akong pilitin!” habol hiningang pagmamakaawa niya rito.Galing si Bianca sa mansyon at do’n ginanap ang golden birthday ng ama niya. Pero imbes na magdiwang kasama ang pamilya ay tumakas siya dahil ikakasal na siya bukas kay Lucien—isang disabled at bastardong anak ng mga Hoffman. Kagaya nito, isa rin siyang illegit

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status