Chapter 3

NAKATUON ang atensyon ng mga tao kay Lucien nang magsimula itong maglakad patungong altar. Hindi makapaniwala ang lahat sa nakita nila. Ang lalaking inaakala nilang disabled ay nakakalakad nang maayos, walang bahid ng kahinaan.

Matangkad si Lucien, may malapad na balikat, may matipunong katawan, at may karisma ang dating.

Ilang sandali pa ay muling nagtama ang mga mata nila. Halos hindi makagalaw si Bianca dahlil sa nangyayari ngayon, kahit ang mga bisita ay hindi makapaniwala.

"Akala ko disabled siya?" mahina ngunit gulat na bulong ng isang bisita.

"Naaksidente si Lucien noon, pero magaling na siya ngayon," sagot ng kanyang ina, si Daniella.

Habang patuloy sa paglalakad si Lucien ay lalong lumakas ang bulungan ng mga bisita. Ang dating tsismis tungkol sa kanya ay agad na napalitan ng paghanga.

Hindi maigalaw ni Bianca ang katawan niya habang nakatitig siya kay Lucien. Hindi niya alam kung paano siya mag-re-react dito. Ang buong akala niya ay isang sumpa ang maikasal siya rito, pero sa itsura ng kaharap niya ngayon, parang hindi siya makapaniwalang ikakasal siya sa napakaguwapong lalaki.

‘Ito ba talaga ang mapapangasawa ko?’ tanong niya sa isip.

Hanggang sa huminto si Lucien sa harap niya at nginitian siya. “Nice to finally meet you, Bianca.”

Maya-maya pa ay dumating na ang magkakasal sa kanila. “Magsimula na tayo.”

Nanatiling nakangiti si Lucien saka pinorma ang braso kaya naman dahan-dahang hinawakan ito ni Bianca.

“We are on wedding, dapat masaya ka,” wika ni Lucien habang nakangisi ito.

Pilit na ngumiti si Bianca nang humarap sila sa altar. Hindi pa rin mag-sync in sa utak niya ang mga nangyayari. Samantala, habang ginagawa ang seremonya ay hindi mawala sa puso ni Monica ang inggit. Sigurado siyang disabled si Lucien dahil narinig niya mismo sa mga maids ng mga Hoffman no’ng bumisita sila sa mansyon nito. Hindi kasi lumabas ng kwarto si Lucien noon kaya hindi niya alam ang mukha nito. Ni wala rin siyang makitang litrato sa social media.

“I can't believe this is really happening,” aniya saka kinuyom ang kamay habang pinapanuod ang wedding ceremony.

“You may now kiss the bride,” wika ng pari.

Napahawak sa magkabilang wedding dress si Bianca nang humarap siya kay Lucien. Pinasadahan niya ng tingin mula mata, ilong hanggang sa mga labi nito. Natigilan siya at kinabahan dahil hindi maikakaila ang kissable lips ni Lucien.

Napakapit si Bianca sa dibdib ni Lucien nang maramdaman ang mainit nitong kamay sa kanyang likuran. Malapit na malapit sila sa isa’t isa, ilang pulgada lang ang layo. Bumilis ang tibok ng puso kasabay ng bahagyang panginginig ng kanyang katawan.

Nakatingin si Lucien sa kanya na para bang binabasa nito ang iniisip niya. Napalunok si Bianca nang bahagyang yumuko ang lalaki, palapit ang mukha sa kanya.

"Relax," mahinang boses ni Lucien.

Pero paano siya makakapag-relax kung ganito kalapit ang guwapong mukha ng asawa niya? Lalo na’t sa ganitong sitwasyon, mas lalong nakita niyq ang kagwapuhan nito. Ang matangos na ilong at ang nakakatuksong mga labi nito.

Napapikit si Bianca nang dumampi ang hininga ni Lucien sa kanyang pisngi. Amoy niya ngayon ang nakakabaliw na bango ni Lucien.

"I don't have a choice," ani Lucien bago niya tuluyang inilapat ang kanyang labi sa labi ni Bianca.

Tila tumigil ang mundo ni Bianca. Hindi niya inasahan ang lambot ng paghalik ni Lucien. That was her first kiss!

Unti-unting napapikit si Bianca kasabay ng pag-init ng buo niyang katawan nang bahagyang ginantihan niya ito ng paghalik.

Pilit niyang inuusal sa isip na scripted lang ito, na isang parte ng seremonya lang ang halik na ito. Pero bakit parang nawawala siya sa sarili?

Bakit parang gusto niyang mas tumagal pa ito?

***

Agad na namangha si Bianca pagkapasok niya ni sa mansyon na titirahan nila ni Lucien. Mataas ang kisame, elegante ang mga chandelier, at bawat sulok ay puno ng mamahaling mga muwebles. May malaking hagdan din sa gitna.

"I can't believe it..." mahina niyang bulong habang nililibot ng tingin ang paligid.

"Ma’am, akin na po ang maleta niyo," magalang na alok ng isang maid.

"Salamat," sagot niya at iniabot ang dala.

Habang sinusundan niya si Lucien, hindi niya maiwasang mapaisip. Illegitimate son si Lucien, pero sa nakikita niya, parang prinsipe ito sa mansyon na ito. Bakit ganito ang trato sa kanya ng pamilya niya? Samantalang siya ay tinuring na walang silbi sa bahay?

Pinakita ni Lucien sa kanya ang buong mansyon—ang kusina, ang dining area, ang entertainment room. Moderno ang disenyo, pero may halong classic elegance.

"Regalo ito ng parents ko," kwento ni Lucien habang tinuturo ang mga lugar sa mansyon. "Nung bumalik ako galing abroad, gusto nilang may sarili akong bahay."

Napatango lang si Bianca. Hindi niya alam kung anong mararamdaman niya. Hindi ba dapat, bilang illegitimate son, mas mahirap ang naging buhay ni Lucien? Pero ngayon, parang mas pinaboran pa ito.

Hanggang sa makarating sila sa ikalawang palapag, sa harap ng isang malapad na pinto. Binuksan iyon ni Lucien. Sa loob, isang malawak at eleganteng kwarto ang bumungad kay Bianca. May malaking kama sa gitna, may sariling sala, at may balcony na kita ang hardin sa labas.

"Ang ganda naman ng kwarto natin," nakangiting sabi ni Bianca habang papasok.

"Natin? No. That's your room."

Napalingon si Bianca, hindi siya makapaniwala sa sinabi nito. "Ha? Anong ibig mong sabihin?"

Pumasok si Lucien at tumayo sa may bintana at saka ito nagsalita.

"Ang kasal kanina… pagpapanggap lang 'yon," diretsong sabi nito.

Nanlaki ang mata ni Bianca. "A-Anong ibig mong sabihin? Pero… kinasal na tayo.”

Humarap si Lucien sa kanya. "Sa mata ng publiko, oo, mag-asawa tayo. Pero sa loob ng bahay na 'to, hindi."

Nag-init ang pakiramdam ni Bianca. "B-Bakit naman?”

"I didn't want this marriage, napilitan lang ako dahil bilang isang illegitimate son, ito naman talaga ang papel ko sa pamilyang ito,” malamig na sagot niya. "But we have to play our roles in public, we have to pretend."

Nanikip ang dibdib ni Bianca. "So... ano 'to?”

Seryosong tinitigan siya ni Lucien. Lumapit ito sa kaniya. “No touch. No sex. No love. That's what I want, Bianca. No strings attached.”

Napabuntong-hininga si Bianca. Hindi niya alam kung matatawa o maiinis siya. Kasal sila pero parang hindi. Nilingon niya ang buong kwarto. Napakaganda nito pero ano pang saysay kung hindi naman pala siya tinuturing na asawa?

"Gusto ko lang maging malinaw sa’yo, Bianca,” dagdag pa ni Lucien. "Ayokong matali sa isang bagay na hindi ko ginusto."

Napatingin si Bianca sa kanya. "At ako? Akala mo ba ginusto ko rin 'to? Isa rin akong illegitimate daughter. Pinilit lang din ako.”

Saglit na natahimik si Lucien nang marinig niya ang sinabi nitong ‘illegitimate daughter’. Wala siyang alam tungkol do’n.

Huminga nang malalim si Bianca. "Fine," aniya, pinipigilan ang sariling magpakita ng emosyon. "Kung 'yan ang gusto mo."

Tinalikuran niya si Lucien at pumasok sa kanyang kwarto. Pero bago niya isara ang pinto, narinig niyang may sinabi pa ito.

"Don't get your hopes up, Bianca. I've met plenty of women before, and all they wanted was the Hoffmans' wealth. I'm just making sure to stay away from gold diggers.”

Nanlaki ang mata ni Bianca. Hindi niya inasahan na sasabihin iyon ni Lucien. Alam naman niyang mas mayaman ang mga Hoffman kaysa sa pamilya niya, pero ang pagbantaan siya na parang isa siyang gold digger—hindi niya ito matanggap.

Na-stuck ang mga salita sa lalamunan niya. Gusto niyang ipaliwanag na hindi pera ang habol niya, pero alam niyang hindi siya pakikinggan nito.

Naputol ang iniisip niya nang muling magsalita si Lucien. "Bukas, mag-usap tayo. Kailangan mong pirmahan ang kontrata natin. Ngayon, magpahinga ka muna,” aniya saka lumabas na ng kwarto.

Kontrata? Napakunot-noo si Bianca. Unti-unting lumamig ang pakiramdam niya. Kaya pala mula kanina pagpasok niya sa mansyon ay iba na ang pakikitungo ni Lucien.

Hindi lang ito isang kasal kundi isa itong kasunduan ng pagpapanggap.