Chapter 4

MAAGANG bumaba si Bianca mula sa kanyang silid at nadatnan si Lucien sa dining table, tahimik na umiinom ng kape habang nakatutok sa tablet. Napansin niyang nasa tabi nito ang isang brown envelope, sa palagay niya iyon na ang kontrata.

"Umupo ka," malamig na sabi ni Lucien nang makita siya. "Basahin mo ito," dagdag pa niya saka humigop ng kape.

Umupo naman si Bianca at kinuha ang dokumento. Binasa niya ito nang mabuti, sinusuri ang bawat kondisyon. Ngunit habang binabasa niya ay may isang bagay na hindi niya nagustuhan, iyon ang dapat alam ni Lucien ang lahat ng kilos niya—kung saan siya pumunta at kung ano ang ginagawa niya.

Tumigil si Bianca sa pagbabasa at tiningnan siya. "At kung hindi ko pirmahan?"

"Masisira ang plano ng pamilya natin, at ikaw... baka hindi mo magustuhan ang magiging consequences," walang emosyon na sagot ni Lucien.

Muli niyang binalikan ang dokumento. Wala siyang ibang choice. Kailangan niyang manatili rito, pero hindi ibig sabihin ay magpapakulong siya ulit tulad ng dati.

Kinuha niya ang ballpen. Pero sa halip na pirmahan agad ay may inekis siyang kondisyon at nagdagdag siya ng kasunduan sa kontrata.

Napakunot ang noo ni Lucien. "Anong ginagawa mo?"

"Hindi patas ang kasunduan kaya inaayos ko." Hindi siya nagpaawat at patuloy sa pagsusulat. Matapos iyon ay iniabot niya ang papel kay Lucien.

Binasa nito ang idinagdag niya. "Bilang asawa sa papel, may kalayaan akong lumabas at gawin ang anumang gusto ko, nang walang bantay o limitasyon. Hindi mo ako pagmamay-ari, Lucien. At higit sa lahat, itigil mo ang panghuhusga mo sa akin bilang gold digger."

Tumaas ang isang kilay ni Lucien. "You want freedom?"

"That's exactly what I want," sagot niya nang diretso. "Kung magpapanggap tayo, gusto kong may sarili akong buhay. Hindi ako palaging nakakulong dito."

May kung anong katahimikan ang namatigan sa dalawa. Tinitigan siya ni Lucien. Ngunit sa huli, isang malamig na ngiti ang lumitaw sa labi nito.

"Okay," sagot niya saka may kung anong tinipa si Lucien sa tablet. "Idadagdag ko rito sa kontrata na hindi ko papakialaman ang buhay mo at dapat gano'n ka rin sa akin. And for the breach of contract, kung sino man ang lumabag ay magbabayad ng isang milyong piso."

Nahulog ang panga ni Bianca sa amount na iyon. Ni hindi nga umabot ng isang milyong piso ang ipon niya, paano niya mababayaran ito?

"P-Pero..." aniya habang nakatingin siya rito. Gusto niyang humingi ng tawad sa presyong iyon pero baka sabihin ni Lucien na may balak siyang lumabag rito kaya tinikom na lang niya ang bibig.

"But calling you gold digger..." Huminto saglit si Lucien sa ginagawa niya at binaling ang tingin kay Bianca. "prove me wrong," seryoso niyang sabi.

Napabuga ng hangin si Bianca at iritang natawa rito. 'Ibang klase pala itong napangasawa ko.'

"I'm about to be appointed as the CEO of Hoffman Group soon. So, you need to prepare."

Namilog ang mata ni Bianca. Hindi niya inaasahan na magiging CEO pala si Lucien ng Hoffman Group.

"May tanong lang ako... hindi ba't may kapatid ka? At ikaw naman ay katulad kong isang illegitimate? Pero bakit ikaw ang naging CEO?"

Napatikom na lang ng bibig si Bianca nang makita niyang hindi na umiimik si Lucien.

"My sibling and I were in an accident, and I was the only one who survived, in which I got broken legs. With no other options, my family had no choice but to make me the CEO."

Natigilan si Bianca sa kuwento nito. "I-I'm sorry."

Tumindig si Lucien. "Don't say sorry, hindi mo naman kasalanan. Stay here, kukunin ko lang ang printed contract."

Tumango si Bianca. Tahimik siyang naupo at tinitigan ang mga papel na nasa harap niya. Ramdam niya ang bigat sa mga salitang binitiwan ni Lucien.

Pagkalipas ng ilang sandali ay bumalik si Lucien at inilapag ang new printed contract sa harap ni Bianca.

Tumingin si Lucien kay Bianca bago nagsalita. "It's clear to you, Bianca. I'm not here to play games. If you're going to be part of this, you need to follow the rules."

Huminga nang malalim si Bianca at napatitig sa kontrata. Napahinto siya saglit. Wala namang problema sa kanya ang kasunduan na gusto ni Lucien dahil hindi rin siya handang maging asawa sa totoong buhay, basta't maging malaya siya sa anumang gusto niyang gawin.

"I understand," sabi niya. "But... I need the freedom to make my own choices," dagdag pa niya.

Tumango si Lucien. "Alright, I don't want to lock you in. Now sign it."

Napatingin siya kay Lucien. Alam niyang wala nang urungan ito.

"I'll sign," aniya saka pinirmahan ang kontrata.

Matapos nilang mapirmahan ang kontrata, may kinuha si Lucien mula sa bulsa niya. Nanlaki ang mata ni Bianca nang makita niya ito.

"This is a black credit card. No limit. Like I said, you have to prepare for my upcoming inauguration as CEO. So buy a dress or any accessories. I just want you to look good."

Napangiti si Lucien, pero si Bianca ay hindi natuwa. Tinignan lang niya si Lucien at nagsalita.

"Hindi ko kailangan yan," sagot ni Bianca, tinanggihan ang card. "Ayokong maging gold digger like you said."

Hindi na nagdalawang-isip si Bianca ay tumalikod siya at mabilis na umalis. Napabuga ng hangin si Lucien, hindi niya inakalang gagawin iyon sa kanya.

May naipon naman si Bianca kahit papaano no'ng nasa mansyon pa siya ng Mondevan. Pero alam niyang hindi iyon magtatagal kaya kailangan na niyang maghanap ng trabaho. Hindi siya papayag na aasa lang siya kay Lucien lalo na't tinawagan siyang gold digger nito.

Napaupo si Bianca sa kama niya. "Sinabihan niya akong gold digger tapos ngayon ibibigay niya sa akin ang no limit na credit card? Baliw ba siya? O baka pinaglalaruan niya lang ako?" inis niyang sabi.

Ilang sandali pa, biglang tumunog ang cellphone ni Bianca. Agad niyang sinagot nang makita niyang pangalan ng daddy niya sa screen.

"Hello, dad?"

"Bianca, bukas na ang merger agreement ng Hoffman at Mondevan, at saka isasabay na lang din ang inauguration ni Monica. Huwag mong kakalimutan na pumunta, pakisabi na lang kay Lucien," seryosong sabi ni Antonio.

May kung anong lungkot siyang naramdaman sa puso niya. Alam niyang mas deserving siya kaysa kay Monica pero ano bang magagawa niya? Mas pabor ang lahat dito kaysa sa katulad niyang illegitimate.

"Okay po, asahan mong pupunta kami ni Lucien," malungkot niyang sagot.

"Salamat. Aasahan ko iyan," ani Antonio saka binaba ang tawag.

Huminga nang malalim si Bianca. Tumindig siya, lumabas ng kuwarto upang hanapin si Lucien.

Habang naglalakad si Bianca, napahinto siya sa isang pinto. Laking gulat niya nang makita niyang ang kwarto na iyon na may wheelchair at mga gamit pang-rehab. Sa tingin niya, mga gamit iyon na ginagamit ni Lucien para makalakad na ito nang maayos.

Out of curiosity, dahan-dahan siyang pumasok sa kwarto. Napatingin siya sa mga gamit nito, bigla na lang niya naalala ang sinabi ni Lucien kanina. Nakaaawa nga talaga na parehos silang na aksidente ng kapatid niya at siya lang ang nakaligtas.

Ilang sandali pa ay narinig niya ang boses ni Lucien mula sa likod.

"What are you doing here?"

Napahinto si Bianca nang marinig ang masungit na boses ni Lucien dahilan nang mabitawan niya ang litrato at nabasag ang picture frame sa sahig.

Tumingin siya kay Lucien na nakatayo sa pintuan at may matalim na tingin sa kanya. "I'm sorry," sabi ni Bianca, habang mabilis na yumuko upang pulutin ang mga pira-pirasong salamin.

"Just leave it!" galit na sagot ni Lucien.

"P-Pero-"

Agad na hinawakan ni Lucien ang braso ni Bianca at kinaladkat ito palabas ng kwarto.