Home / All / Throne of Glass / Chapter 9

Share

Chapter 9

Author: WhiteSmight
last update Last Updated: 2021-05-26 10:50:30

ANGELICA POV


          Taas noo akong naglalakad papasok ng palasyo habang binabalelwala ang higpit ng posas na nakapulupot sa mga kamay ko. Sa paraan ng pagtitig ng mga nilalang na aking nadadaanan, mukhang nakarating na sa kanila ang mainit na balita na nagpapalisik sa kanilang mga mata. Napangiwi na lamang ako sa kanilang reaksyon, sinong mag-aakala na ganito kabilis kumalat ang isang balita kahit walang teknolohiya, kamangha-mangha.

"Bigay pugay!" dinig kong sigaw ng isang kawal nang marating ko ang napakalaking pintuan na dahan-dahang bumubukas kung kaya't taas noo akong tumindig saka maawtoridad na naglakad papunta sa gitna ng bulwagan. Hindi ko itinungo ang aking ulo simula noong marating ko ang palasyo. Hindi ko rin maintindihan ang aking sarili, paparusahan at linabag ko ang sinasamba nilang batas ngunit may mukha pa rin akong ihinaharap sa mga nakapaligid sa akin na walang pahid ng takot at pagsisisi. Nang marating ko ang gitna ay marahang tinanggal ni Lucas ang posas sa aking mga kamay saka taas noong tiningala ang hara na ngayon ay diretso ang titig sa akin.

"Anong nangyari?" makapangyarihang tanong nito ngunit nanatili akong tahimik kung kaya't kay Lucas na humingi ng impormasyon ang hara. Habang nagsasalaysay si Lucas wala akong ibang ginawa kung hindi ang panatilihin ang maayos kong tindig habang binabalewala ang nga matatalim na titig ng mga konsilyo. Batid kong nag-aalab na ang galit ng mga ito dahil sa mga sinasalaysay ni Lucas. Kamangha-manghang wala itong sinayang na kahit isang detalye, simula sa naging sagutan namin hanggang sa pinakahuling nangyari ay isinalaysay nito, masasabi kong sa maikling panahon na nakasama ko si Lucas ngayon ko lang nakita ang katangian kung bakit siya ang naging pinuno ng mga kawal.

"Devashtaji!" dinig kong mura ng isang konsilyo ngunit hindi ko na iyon pinagtuunan pa ng pansin.

"Totoo ba ito Angelica?" seryosong tanong ng hara kung kaya't dahan-dahan akong nag-angat ng tingin sa kanya na naging dahilan upang magtama ang aming mga mata. Nanatili akong tahimik, nakipagtitigan sa kanyang mga mata ngunit agad kong iniwas at idiniretso lamang iyon sa kawalan.

"Bakit tila lalo tayong binibigo ng haleya mahal na hara? Hindi ito ang ipinangako mo sa Xeria!" galit at seryosong sermon ni Sandi na isa sa mga konsilyo.

"Nasaan ang magnanakaw?" makapangyarihang tanong ng hara bago taas noong tumayo sa kanyang trono. Naramdaman ko ang mga titig ni Lucas ngunit hindi ko na iyon pinagtuunan pa ng attensyon sapagkat batid kong sasabihin niya rin naman ang totoo.

"Paumanhin mahal na hara ngunit hindi namin nakuha ang batang magnanakaw" dinig kong sagot ni Lucas na ikinakunot ng noo ng karamihan.

"Napakarami ninyo Lucas! Papaano nangyari iyon?" dismayadong tanong ng hara na naging dahilan ng paglunok ko.

"Dahil sa utos ng haleya, mahal na hara" nakatungog sagot ni Lucas na ikinakunot ng noo ng karamihan.

"Patawad mahal na hara pero nang mga sandaling iyon wala kaming karapatang suwayin ang utos ng haleya" nakatungong dagdag pa nito na naging dahilan upang mapunta ulit sa akin ang attensiyon ng lahat. Nararamdaman ko ang galit ng mga titig ng hara lalo na ng mga konsilyo, simula pagkabata alam ko na sagrado ang batas ng planetang ito. Walang pinipiling edad, kasarian, at estado ng buhay kung kaya't batid kong mapaparusahan ako kahit ipagtanggol ko ang sarili ko.

"Kung gano'n simula sa araw na ito tinatanggalan ko ng kapangyarihan ang haleya at binibigyan ko ng karapatan ang lahat upang suwayin ang maling kilos at utos ng aking anak!" Makapangyarihang anunsyo ng hara habang ang namamasa at galit nitong mga mata ay diretsong nakatitig sa aking mga mata saka suminghap ng hangin at itinaas lalo ang kanyang noo.

"Ang haleya ng Xeria ay nagkasala dahil sa pagtulong at pagpatakas sa isang magnanakaw kung kaya't bilang hara ng Xeria at punong tagapangasiwa ng Sedus, napagdesisyonan ko at ng mga konsilyo na ang haleya ay mapaparusahan ng 50 hampas at pagkakakulong sa loob ng 100 na araw!" Makapangyarihang anunsyo ng hara at halos tumindig ang aking balahibo nang umugong ang tunog ng trupeta tanda na hindi na magbabago ang hatol. Muli kong tinitigan ang hara na ngayon ay diretso sa kawalan ang tingin na tila ba iniiwasan ang aking mga mata ngunit natigil ako sa pagtitig nang lumapit sa akin si Lucas na ngayon ay nakatungo habang hawak hawak ang latigo. Magalang nitong hinawakan ang aking braso kung kaya't taas noo akong umiwas ng tingin at saktong dumapo iyon sa isang konsilyo na madalas kong makausap ngunit tinunguan niya lamang ako.

"Mahal na haleya" pabulong na tawag sa akin ni Lucas tila ba sinasabi nito na oras na para lumuhod ako ngunit hindi ko sinusunod ang nais nitong ipahatid. Nanatili akong nakatayo at tinitigasan ang sarili upang hindi lumuhod sa harapan nilang lahat.

"Angelica" saway ng hara ngunit nanatili akong matigas habang nilalabanan ang nag-aapoy nitong mga titig. Ilang segundo kami nagpalitan ng titig ng hara at hindi ko inaasahan na mabilis itong naglakad palapit sa akin at walang sabing pinadapo ang mainit niyang palad sa kaliwa kong pisngi na naging dahilan ng aking pagkagulat. Ang buong akala ko ay doon na magtatapos iyon ngunit nagkamali ako sapagkat apat na magkakasunod-sunod na sampal ang pinakawalan ng hara para sa akin. Binalot ng tensyon ang paligid, nararamdaman ko na ang hapdi ng aking mukha ngunit binalewala ko ito saka dahan-dahang inayos ang aking ulo na naging dahilan upang makita ko ang galit na titig ng hara.

"Kaya kong tiisin lahat ng trato mo sa akin dahil anak kita! Pero ang suwayin at bastusin ang batas ko dito mismo sa nasasakupan ko! Hindi ko na kaya! Sumusobra ka na!" Mariin at gigil nitong sigaw habang pilit na pinipigilan ang mga luha na namumuo dahil sa galit.

"Kahit sampalin mo ako ng ilang libong beses! Hinding hindi ako luluhod dahil wala akong ginawang masama!" Mariin kong usal kung kuya't nagsalubong ang kilay nito at tumindi ang panginginig dahil sa pagpipigil.

"Lucas!" Nagpipigil na tawag ng hara na tila ba may ipinahiwatig ito sa kawal saka taas noong bumalik sa kanyang trono at napakuyom ako ng kamao nang maramdaman ko ang matinding init at hapdi sa aking likod.

"Isa!" Pagbibilang ni Lucas saka sinundan ng ilang magkasunod-sunod na palo kung kaya't taas noo akong napapikit kasabay ng pagkagat sa labi bilang pagpipigil. Hindi ko magawang bilangin ang hampas na pinapakawalan ni Lucas dahil sa sobrang sakit na tila ba unti-unting binibiak ang likod ko.

"Labing isa!"

"Ahh!" Impit kong sigaw. Gusto kong harapin ngayon si Lucas dahil sa bagal ng paghampas nito. Nanghihina na ako pero hindi pa rin nangangalahati ang bilang nito. Mariin akong napapikit nang sinundan pa ito ng magkasunod-sunod na hampas, sa mga sandaling ito nanginginig na ang aking mga paa at anumang oras ay bibigay na ito. Hinayaan ko ng umagos ang aking mga luha sa aking mukha habang pinapanatili ang pagtaas ng noo at pagbalanse sa nanghihina kong mga paa.

"Ahhh!" Sigaw ko dahil sa napakalakas na hampas sa likod ko saka lumanghap ng hangin at mahigpit na pagkuyom ng kamao. Hindi ko na naiintindihan ang bilang na sinasambit ni Lucas, nanghihina na ako at gusto ko ng matapos ito. Nararamdaman ko ang pwersa sa mga hampas ni Lucas na nagpapahina sa akin. Sa pagkuyom ng kamao na lamang ako kumukuha ng lakas upang panatilihing nakatayo ang aking katawan. Malalim akong napasinghap nang hangin bago dahan-dahang iminulat ang aking mga mata at doon nagtama ang paningin namin ng hara na agad niyang iniwas. Nakita ko ang mga luhang pilit niyang pinipigilan, kung kanina ay namamasa ang kanyang mga mata dahil sa galit, ngayon ay namamasa ang kanyang nga mata dahil sa awa.

"Apatnapu't walo!"

"Apatnapu't siyam!"

"Ahhh!" Lumuluha kong sigaw.

"Limangpo!" Pagbibilang ni Lucas at doon lumabas ang aking matinding panghihina na naging dahilan upang mawalan ako ng balense ngunit mabilis akong nasalo ni Lucas kung kaya't akong nagawa kung hindi ang hawakan ito sa braso upang kumuha ng suporta.

"Ahh" umiiyak kong sigaw habang kuyom na kamaong tinitiis ang hapdi sa aking likod. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata, naramdaman ko ang matinding pagkahilo at panlalabo ng aking paningin. Nanghihina kong kinalas anh pagkakahawak ni Lucas na naging dahilan upang bumagsak ako sa sahig ngunit pilit kong ibinabangon ang aking sarili hanggang sa itinaas ko ang aking paningin at inilibot sa mga kataas taasang nilalang ng kahariang ito.

"A-ang ba.. b-batang iyon ay ako" nanghihina kong usal kung kaya't natigilan ito.

"Wa-walang karamay, ka..kailangang maging malakas, responsable, at matibay! Ka-kailangan niyang kalimutan a-ang buhay kung paano maging isang bata! Ka-kailangan niyang ka-kalimutan kung paano maging inosente para mabuhay! P-p-prutas! Prutas ang ninakaw ng batang iyon! Ginto ba ang katumbas ng prutas para ipagkait ninyo sa isang bata na nais mabuhay!" Nanghihina kong sumbat upang matahimik ang lahat. Dahan-dahan kong tinanggal ang pag-alalay ni Lucas at buong pwersang inayos ang aking tindig at pilit na pinipigilan ang mga luha galing sa aking mga mata. Dahan-dahan kong pinagmasdan ang kunot-noong nakapaligid sa akin hanggang sa dumapo iyon sa hara na ngayon ay nakatitig sa akin.

"Ang ba-batang iyon ay kailangan ng ga-gabay! Hindi ng hampas! Pagkakakulong! At parusa! Ka-kapag hinayaan ko ang batang iyon sa ka-kamay ng batas, ma-malaki ang posibilidad na lalaki siyang katulad ko" nanghihina kong dagdag habang ang mga mata ay nanatili sa hara.

"Lalaki siyang may mga tanong at galit sa mundo! Ma-mahirap so-sobrang hirap mabuhay ng may ki-kirot di-dito" pabulong kong usal habang tinuturo ang dibdib ko.

"S-sa sobrang sakit hi-hinihiling ko na sana ma-matapos na 'to! Sa-sana mawala na ako ng tuluyan pa..para matapos na ang paghihirap ko! Hi-hinihiling ko na sana mapatawad ko na ang lahat ng nanakit sa akin! Hinihiling ko na sa..sana matapos na ang bakit! At mapatawad ko na ang mundo! Pe-pero hindi ko kaya! Hi-hindi ko kaya! At ayokong maranasan ng batang iyon ang hirap ko! Dahil ang batang iyon ay ako!"

"Angelica" dinig kong usal ng hara ngunit tinitigan ko lamang ito habang nilalabanan ang matinding pagkahilo.

"I-ito ang tatandaan mo! Kahit ilang libong hampas ng latigo ang ipataw niyo sa akin! Hi-hinding hindi ko hahayaan na diktahan ng papel! kapangyarihan! At batas ang buhay ko! Pinalaki ako ng aking ama na hindi sumasamba sa kahit na sino! At kahit na ano!" Taas noo kong dagdag bago tuluyang nagdilim ang paningin ko.

Related chapters

  • Throne of Glass   Chapter 1

    ANGELICA POV"Stunning""Fearless!""Elegance!""Brilliance!""And class!""These are the few words that will give a justice to the one and only Angelica San Andres.""San Andres is the President and CEO of SA Corporation and one of the leading entrepreneur in the modern history. And today in Probes Show she will share her experiences on being one of the top executives of a leading company and, she will also give us some advice specially for those entrepreneurs who are starting out! good day Ms. Angelica.""Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver na marahan kong tinanguan. Diretso lamang ang aking paningin habang patuloy na pinapakinggan ang radyo kung saan ipinapakilala ako. My name is all over the world, I have fame, money, I have everything but it never satisfy me. Malalim na lamang akong napabuntong hininga dahil sa paglalaro ng aking isipan at nang maramdaman

    Last Updated : 2021-04-29
  • Throne of Glass   Chapter 2

    ANGELICA POVMalalim na ang gabi kung kaya't napagdesisyonan kong umuwi na lamang sa bahay. Matapos ang nangyari sa amin ni papa kanina ay hindi ko na alam kung paano pa ito haharapin. Pakiramdam ko ay sumobra ang pakikitungo ko sa kaniya."Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver kung kaya't natigil ako sa pag-iisip saka sumilip sa bintana, agad akong pinagbuksan ng isa naming tauhan kung kaya't taas noo akong naglakad papasok ng bahay. Binilisan ko ang aking paglalakad paakyat ng hagdan upang hindi na makasalubong pa si papa. Wala rin akong mukhang maihaharap sa kaniya dahil sa pakikitungo ko kanina at sigurado akong kukulitin niya lamang ako tungkol sa Sedus kung kaya't mas mabuti na rin na hindi muna kami magkita. Tahimik akong naglakad papuntang kwarto ngunit sadyang hindi nakikisama sa akin ang tadhana sapagkat bumukas ang isang pinto at iniluwa nito ang nilalang na pilit kong iniiwasan."Pa," usal ko saka marahang tumungo.

    Last Updated : 2021-04-29
  • Throne of Glass   Chapter 3

    ANGELICA POVNaramdaman ko ang mabilis na pag-alog ng aming sasakyan senyales na kami ay lumilipad na, nakaupo ako ngayon sa isang colorless na upuan habang nakalock ang mga kamay at paa ko dahil sa bilis ng pagtakbo nito. Napakuyom na lamang ako ng kamao dahil sa bilis ng sasakyang ito, marahil ay nasanay ako sa bagal ng sasakyang pangtao. Sa bilis ng aming sasakyan ay hindi ito kakayanin ng isang normal na nilalang lamang.Kung ako na hindi pangkaraniwan ay labis na nahihirapan paano pa kaya ang tao lamang?Unti unti kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman kong gumaan na ang lahat. Bumungad sa akin ang piraso ng isang bulaklak na lumulutang sa aking harapan na naging dahilan upang bahagaya akong mapangiti ngunit agad ding napakunot nang biglang lumitaw ang isang nakangiting imahe ng lalaki at agad akong napalunok nang mapagtantong nakahawak ito sa aking mga kamay habang nakalutang"Nasaan si papa?" Seryoso ngunit mahinahon kon

    Last Updated : 2021-04-29
  • Throne of Glass   Chapter 4

    ANGELICA POVDahan-dahan akong naglalakad at sinusundan sina papa. Nakababa na ang aming sasakyan sa lupa at hangga't maari ay pilit kong binabagalan ang aking paglakad habang hinihiling na sana lumipad na ang sasakyang ito at bumalik sa mundo ng mga tao."Angelica," tawag sa akin ni papa kung kaya't tuliro akong lumingon sa kaniya at binilisan ang pagkilos sapagkat binigyan na ako nito ng makahulugang tingin."Mukhang hindi komportable ang iyong anak sa akin rama," natatawang saad ni Lucas na ngayon ay nakatingin sa akin na naging dahilan upang ayosin ko ang aking tindig at pilit na ginagawang normal ang aking mga kilos. Hindi ko maintindihan kung bakit pagkatapos ng nangyari kanina ay may mukha pa rin itong naihaharap sa akin habang ako ay nais ng magpalamon sa lupa sa tuwing nakikita ko ang presensya niya."Pagpasensyahan mo na lang ang anak ko Lucas, mahaba-haba rin ang panahon ang pagtira namin sa mundo ng mga

    Last Updated : 2021-05-02
  • Throne of Glass   Chapter 5

    ANGELICA POVNanginginig kong hinahawakan ang palasong lumipad patungo sa akin habang ang aking paningin ay nanatili sa lumiliyab sa himpapawid. Sunod-sunod na ang pagpatak ng aking mga luha ngunit hindi dahil sa lungkot kung hindi dahil sa galit. Nararamdaman ko na ang pag-liyab ng aking kaloob-looban, ang pa-garagal ng aking mga labi at panlalabo ng nanlilisik kong mga mata. Dahan dahan kong inilibot ang aking paningin, doon ko nakita ang mga kawal na patakbong lumalapit sa akin ngunit nakakapagtaka sapagkat napakabagal nila para sa akin. Muli akong tumingin sa itaas, nakikita ko na ang papabagsak na apoy at nasisiguro kong tatama ito sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata, sa sandaling ito hindi ko na alam ang gagawin. Wala akong marinig mula sa paligid kung hindi ang aking paghikbi, wala akong makita kung hindi ang mabagal na pagbasak ng lumiliyab na sasakyan ng aking ama, wala na akong ibang nararamdaman kung hindi ang galit at sakit.Gusto kong sumig

    Last Updated : 2021-05-02
  • Throne of Glass   Chapter 6

    ANGELICA POVUnti-unti kong iminulat ang aking mga mata na naging dahilan upang bumungad sa akin ang malagintong kisame. Sandali ko itong tinitigan hanggang sa pumasok na naman sa aking isipan ang mga nangyari kanina, ang nangyari kay papa."Angelica anak," tawag sa akin ng pamilyar na boses ngunit hindi ko ito pinagtuunan ng pansin. Nanatili akong nakatitig sa kisame, hindi gumagalaw at hindi nagsasalita."Angelica may dala akong pagkain, kumain ka na muna ana—""Nahanap na ba ang katawan ni papa?" Pagpuputol ko sa mga sinasabi niya kung kaya't natigilan ito."Wa..wala pang balita galing kay Lu—""Kung gano'n umalis ka na!" Malamig kong usal saka tumalikod sa kaniya at doon nagsimula ang pagkibot ng aking mga labi kung kaya'

    Last Updated : 2021-05-03
  • Throne of Glass   Chapter 7

    Angelica Pov Tahimik kong pinapanood ang pagbaba ng bandila ng Xeria na sinabayan ng nakakakilabot na tambol. Hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang mga naglilipalarang palaso habang umuugong sa aking pandinig ang hagulhol ng mga nakapaligid sa amin. Ngayon ang araw na ipinapaalam sa lahat na napaslang na ang rama ng Xeria, marami ang nagulat at marami ang nagluluksa. Nasa veranda kami ng palasyo, katabi ko ngayon ang hara na pilit na pinipigilan ang emosiyon, nasa tabi niya ang tatlong konsilyo o mambabatas ng kahariang ito habang nasa baba ang mga mamamayan ng Xeria na ngayon ay nagluluksa dahil sa namayapa kong ama."Gusto ko ng magpahinga," malamig kong saad na naging dahilan upang mapunta sa akin ang attensiyon ng mga nasa taas. Hindi ko na hinintay pa ang mga sasabihin

    Last Updated : 2021-05-03
  • Throne of Glass   Chapter 8

    ANGELICA POV "Devashtaji isa kang taksil! Hindi ako makakapayag na magtagumpay ka sa binabalak mo! Haaya!" Mariin na sigaw ni Lucas at awtomatikong tumaas ang aking kilay nang makita ko ang gigil na paghiwa ang mansanas gamit ang kaniyang espada. Napailing-iling na lamang ako sa itsura nito na animo'y may nagawang kasalanan ang masanas dahil sa talim ng titig nito."Sa wakas patay na ang kalaban! Lahat gagawin oo para sa Xeria! para sa Xeria! hahahahaha! Siya nga pala mansanas para sa'yo mahal na haleya," natutuwang ani nito habang iniaabot sa akin ang piraso ng mansanas na marahan kong inabot."Palaisipan pa rin sa akin kung bakit mo tinanggihan ang trono? Kung nasaktan ka dahil sa sinabi ng mga konsil—""Angelica!" Hindi na naituloy ni Lucas ang

    Last Updated : 2021-05-04

Latest chapter

  • Throne of Glass   Chapter 9

    ANGELICA POV Taas noo akong naglalakad papasok ng palasyo habang binabalelwala ang higpit ng posas na nakapulupot sa mga kamay ko. Sa paraan ng pagtitig ng mga nilalang na aking nadadaanan, mukhang nakarating na sa kanila ang mainit na balita na nagpapalisik sa kanilang mga mata. Napangiwi na lamang ako sa kanilang reaksyon, sinong mag-aakala na ganito kabilis kumalat ang isang balita kahit walang teknolohiya, kamangha-mangha."Bigay pugay!" dinig kong sigaw ng isang kawal nang marating ko ang napakalaking pintuan na dahan-dahang bumubukas kung kaya't taas noo akong tumindig saka maawtoridad na naglakad papunta sa gitna ng bulwagan. Hindi ko itinungo ang aking ulo simula noong marating ko ang palasyo. Hindi ko rin maintindihan ang aking sarili, paparusahan at linabag ko ang sinasamba nilang b

  • Throne of Glass   Chapter 8

    ANGELICA POV "Devashtaji isa kang taksil! Hindi ako makakapayag na magtagumpay ka sa binabalak mo! Haaya!" Mariin na sigaw ni Lucas at awtomatikong tumaas ang aking kilay nang makita ko ang gigil na paghiwa ang mansanas gamit ang kaniyang espada. Napailing-iling na lamang ako sa itsura nito na animo'y may nagawang kasalanan ang masanas dahil sa talim ng titig nito."Sa wakas patay na ang kalaban! Lahat gagawin oo para sa Xeria! para sa Xeria! hahahahaha! Siya nga pala mansanas para sa'yo mahal na haleya," natutuwang ani nito habang iniaabot sa akin ang piraso ng mansanas na marahan kong inabot."Palaisipan pa rin sa akin kung bakit mo tinanggihan ang trono? Kung nasaktan ka dahil sa sinabi ng mga konsil—""Angelica!" Hindi na naituloy ni Lucas ang

  • Throne of Glass   Chapter 7

    Angelica Pov Tahimik kong pinapanood ang pagbaba ng bandila ng Xeria na sinabayan ng nakakakilabot na tambol. Hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang mga naglilipalarang palaso habang umuugong sa aking pandinig ang hagulhol ng mga nakapaligid sa amin. Ngayon ang araw na ipinapaalam sa lahat na napaslang na ang rama ng Xeria, marami ang nagulat at marami ang nagluluksa. Nasa veranda kami ng palasyo, katabi ko ngayon ang hara na pilit na pinipigilan ang emosiyon, nasa tabi niya ang tatlong konsilyo o mambabatas ng kahariang ito habang nasa baba ang mga mamamayan ng Xeria na ngayon ay nagluluksa dahil sa namayapa kong ama."Gusto ko ng magpahinga," malamig kong saad na naging dahilan upang mapunta sa akin ang attensiyon ng mga nasa taas. Hindi ko na hinintay pa ang mga sasabihin

  • Throne of Glass   Chapter 6

    ANGELICA POVUnti-unti kong iminulat ang aking mga mata na naging dahilan upang bumungad sa akin ang malagintong kisame. Sandali ko itong tinitigan hanggang sa pumasok na naman sa aking isipan ang mga nangyari kanina, ang nangyari kay papa."Angelica anak," tawag sa akin ng pamilyar na boses ngunit hindi ko ito pinagtuunan ng pansin. Nanatili akong nakatitig sa kisame, hindi gumagalaw at hindi nagsasalita."Angelica may dala akong pagkain, kumain ka na muna ana—""Nahanap na ba ang katawan ni papa?" Pagpuputol ko sa mga sinasabi niya kung kaya't natigilan ito."Wa..wala pang balita galing kay Lu—""Kung gano'n umalis ka na!" Malamig kong usal saka tumalikod sa kaniya at doon nagsimula ang pagkibot ng aking mga labi kung kaya'

  • Throne of Glass   Chapter 5

    ANGELICA POVNanginginig kong hinahawakan ang palasong lumipad patungo sa akin habang ang aking paningin ay nanatili sa lumiliyab sa himpapawid. Sunod-sunod na ang pagpatak ng aking mga luha ngunit hindi dahil sa lungkot kung hindi dahil sa galit. Nararamdaman ko na ang pag-liyab ng aking kaloob-looban, ang pa-garagal ng aking mga labi at panlalabo ng nanlilisik kong mga mata. Dahan dahan kong inilibot ang aking paningin, doon ko nakita ang mga kawal na patakbong lumalapit sa akin ngunit nakakapagtaka sapagkat napakabagal nila para sa akin. Muli akong tumingin sa itaas, nakikita ko na ang papabagsak na apoy at nasisiguro kong tatama ito sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata, sa sandaling ito hindi ko na alam ang gagawin. Wala akong marinig mula sa paligid kung hindi ang aking paghikbi, wala akong makita kung hindi ang mabagal na pagbasak ng lumiliyab na sasakyan ng aking ama, wala na akong ibang nararamdaman kung hindi ang galit at sakit.Gusto kong sumig

  • Throne of Glass   Chapter 4

    ANGELICA POVDahan-dahan akong naglalakad at sinusundan sina papa. Nakababa na ang aming sasakyan sa lupa at hangga't maari ay pilit kong binabagalan ang aking paglakad habang hinihiling na sana lumipad na ang sasakyang ito at bumalik sa mundo ng mga tao."Angelica," tawag sa akin ni papa kung kaya't tuliro akong lumingon sa kaniya at binilisan ang pagkilos sapagkat binigyan na ako nito ng makahulugang tingin."Mukhang hindi komportable ang iyong anak sa akin rama," natatawang saad ni Lucas na ngayon ay nakatingin sa akin na naging dahilan upang ayosin ko ang aking tindig at pilit na ginagawang normal ang aking mga kilos. Hindi ko maintindihan kung bakit pagkatapos ng nangyari kanina ay may mukha pa rin itong naihaharap sa akin habang ako ay nais ng magpalamon sa lupa sa tuwing nakikita ko ang presensya niya."Pagpasensyahan mo na lang ang anak ko Lucas, mahaba-haba rin ang panahon ang pagtira namin sa mundo ng mga

  • Throne of Glass   Chapter 3

    ANGELICA POVNaramdaman ko ang mabilis na pag-alog ng aming sasakyan senyales na kami ay lumilipad na, nakaupo ako ngayon sa isang colorless na upuan habang nakalock ang mga kamay at paa ko dahil sa bilis ng pagtakbo nito. Napakuyom na lamang ako ng kamao dahil sa bilis ng sasakyang ito, marahil ay nasanay ako sa bagal ng sasakyang pangtao. Sa bilis ng aming sasakyan ay hindi ito kakayanin ng isang normal na nilalang lamang.Kung ako na hindi pangkaraniwan ay labis na nahihirapan paano pa kaya ang tao lamang?Unti unti kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman kong gumaan na ang lahat. Bumungad sa akin ang piraso ng isang bulaklak na lumulutang sa aking harapan na naging dahilan upang bahagaya akong mapangiti ngunit agad ding napakunot nang biglang lumitaw ang isang nakangiting imahe ng lalaki at agad akong napalunok nang mapagtantong nakahawak ito sa aking mga kamay habang nakalutang"Nasaan si papa?" Seryoso ngunit mahinahon kon

  • Throne of Glass   Chapter 2

    ANGELICA POVMalalim na ang gabi kung kaya't napagdesisyonan kong umuwi na lamang sa bahay. Matapos ang nangyari sa amin ni papa kanina ay hindi ko na alam kung paano pa ito haharapin. Pakiramdam ko ay sumobra ang pakikitungo ko sa kaniya."Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver kung kaya't natigil ako sa pag-iisip saka sumilip sa bintana, agad akong pinagbuksan ng isa naming tauhan kung kaya't taas noo akong naglakad papasok ng bahay. Binilisan ko ang aking paglalakad paakyat ng hagdan upang hindi na makasalubong pa si papa. Wala rin akong mukhang maihaharap sa kaniya dahil sa pakikitungo ko kanina at sigurado akong kukulitin niya lamang ako tungkol sa Sedus kung kaya't mas mabuti na rin na hindi muna kami magkita. Tahimik akong naglakad papuntang kwarto ngunit sadyang hindi nakikisama sa akin ang tadhana sapagkat bumukas ang isang pinto at iniluwa nito ang nilalang na pilit kong iniiwasan."Pa," usal ko saka marahang tumungo.

  • Throne of Glass   Chapter 1

    ANGELICA POV"Stunning""Fearless!""Elegance!""Brilliance!""And class!""These are the few words that will give a justice to the one and only Angelica San Andres.""San Andres is the President and CEO of SA Corporation and one of the leading entrepreneur in the modern history. And today in Probes Show she will share her experiences on being one of the top executives of a leading company and, she will also give us some advice specially for those entrepreneurs who are starting out! good day Ms. Angelica.""Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver na marahan kong tinanguan. Diretso lamang ang aking paningin habang patuloy na pinapakinggan ang radyo kung saan ipinapakilala ako. My name is all over the world, I have fame, money, I have everything but it never satisfy me. Malalim na lamang akong napabuntong hininga dahil sa paglalaro ng aking isipan at nang maramdaman

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status