ANGELICA POV
Nanginginig kong hinahawakan ang palasong lumipad patungo sa akin habang ang aking paningin ay nanatili sa lumiliyab sa himpapawid. Sunod-sunod na ang pagpatak ng aking mga luha ngunit hindi dahil sa lungkot kung hindi dahil sa galit. Nararamdaman ko na ang pag-liyab ng aking kaloob-looban, ang pa-garagal ng aking mga labi at panlalabo ng nanlilisik kong mga mata. Dahan dahan kong inilibot ang aking paningin, doon ko nakita ang mga kawal na patakbong lumalapit sa akin ngunit nakakapagtaka sapagkat napakabagal nila para sa akin. Muli akong tumingin sa itaas, nakikita ko na ang papabagsak na apoy at nasisiguro kong tatama ito sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata, sa sandaling ito hindi ko na alam ang gagawin. Wala akong marinig mula sa paligid kung hindi ang aking paghikbi, wala akong makita kung hindi ang mabagal na pagbasak ng lumiliyab na sasakyan ng aking ama, wala na akong ibang nararamdaman kung hindi ang galit at sakit. Gusto kong sumigaw ngunit walang boses ang lumalabas sa aking bibig. Gusto kong tumakbo ngunit hindi ko na maigalaw ang aking katawan. Gusto ko pang mabuhay ngunit hindi ko alam kung bakit pa. Habang tumatagal ay lalong nagiging malinaw sa akin ang lumiliyab na sasakyan at batid kong hindi magtatagal ay babagsak ito sa akin. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata saka labag sa loob na sinasalubong ang papabagsak sa akin ngunit bago pa mangyari ito ay naramdaman kong may kamay sa aking dalwang braso na siyang humila sa akin pataas."Devashtaji!" Malutong na pagmumura nito gamit ang lenguwahe ng Sedus. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata ngunit pamilyar sa akin ang mga tinig na iyon. Unti-unti kong iminulat ang aking mga paningin at doon ko natagpuan si Lucas na abala sa pagpapatakbo ng tigre habang hawak niya ang aking mga kamay na nakapulupot sa kaniyang bewang.Muling sumikip ang aking dibdib at gigil na ikinuyom ang aking mga kamay. Bakit nabuhay pa ako? Ito ang tanong na umiikot sa aking isipan ngunit agad din itong natigil nang maramdaman ko ang init sa hangin na naging dahilan upang lingunin ko ang aking likuran at doon ko nakita na bumagsak na sa lupa ang lumiliyab na sasakyan.
"P-p-papa!" Malakas kong hiyaw saka pilit na nagpumiglas sa hawak ni Lucas na naging dahilan upang tumilapon lupa. Buong pwersa kong ibinangon ang aking sarili sa lupa at pilit na itinakbo ang aking mga paa ngunit bago ko pa magawa ang mga bagay na iyon ay may humawak na sa aking mga braso na tila ba pinipigilan akong lapitan ang nasusunog kong ama."Bi-bitawan niyo ako ano ba! Let me go!" Malakas kong sigaw habang pilit na nagpupumiglas sa mga kawal na ngayon ay hawak hawak ang aking nga braso. "Ano ba! Sinabi ng bitawan niyo akooo!" Galit kong utos saka pwersang nagpumiglas sa kanilang pagkakahawak at mabilis na kinuha ang sandata sa bewang ng isang kawal ngunit bago ko pa maitusok sa katawan ng isa ay may humarang na agad sa espadang hawak ko na naging dahilan upang lingunin ko kung sino iyon at doon ko nakita si Lucas na seryosong umiling-iling sa akin."Huwag mong ituloy ang binabalak mo haleya mapapahamak ka lang," serysong saad nito habang nanatili ang pwersa sa kanyang sandata ngunit nag-aalab ang galit sa aking loob at nais kong pumatay ng kahit sino man, kahit ang nasa aking harapan."Ahhhhhh!" Galit kong sigaw saka humakbang palayo at mabilis na pumaikot pabalik saka ako nakakuha ng tiyempo upang itarak sa kanya ang espadang hawak ko ngunit lalong uminit ang ulo ko nang agad niya itong sinangga saka hinawakan ang aking kaliwang kamay at pwersang pinaikot ito hanggang sa maramdaman ko ang mga brasong pumulupot sa aking katawan."Hahayaan kong saksakin mo ako sa likuran gamit ng hawak mong sandata mahal na haleya pero hayaan mong yakapin kita sa iyong pagluluksa bago mo ako lagutan ng hininga" seryosong bulong nito sa aking tainga saka idinikit ang aking ulo sa kanyang dibdib at pagtakip ng kanyang mga kamay sa aking tainga ngunit kasabay nito ang pag-ugong ng malakas na pagsabog na batid kong galing sa lumiliyab na sinakyan ng aking ama. Sa sandaling ito, habang umuugong sa aking pandinig ang pagsabog at bumabalot sa aking balat ang init ng apoy ay tila ba nagsibalikan ang mga ala-ala na kasama ko si papa, mga ala-ala na dapat ay binigyan ko ng halaga.[Flashback]
"Angelica! Bakit ganiyan ang kilos mo?! Parang hindi ka pinapakain! Ulitin mo!" Sermon ni papa kung kaya't napabuntong hininga na lamang ako bago pinulot ang espadang nabitawan ko saka matamlay na humarap sa kanya."Papa puwedeng bukas na lang ako mag-sasanay? Hihintayin ko na lang si mama," matamlay nitong sabi na ikinakunot ng kanyang noo."May inaasikaso ang mama mo kaya ako ang magsasanay sayo pansamantala Angelica.""Pero gusto kong siya ang magsanay sa akin papa," nakanguso kong sabi na naging dahilan upang magbago ang kanyang ekspresyon na mula sa pagiging istrikto ay naging matamlay na aking isinawalang bahala.--"Gusto mo ng ice cream?" Biglang tanong ni papa na naging dahilan upang tumaas ang kilay ko"Seriously?" Taas kilay kong tanong na ikinatango niya saka lumapit sa isang stall kung kaya't napairap na lamang ako. Pinanood ko na lamang si papa habang bumibili ng ice cream. Hindi ko na matandaan kung kailan ang huling beses na ginawa namin ito, kung hindi ako nagkakamali ay nasa elementarya pa ako noon. "Here," biglang ani ni papa habang inaabot ang ice cream kung kaya't agad ko itong kinuha saka marahang tumango sa kanya."Thank you," pormal kong sabi na ikinangiti nito saka nag-umpisang maglakad na agad ki namang sinundan."Dapat pala ay matagal na natin itong ginawa, masyado akong naging abala sa trabaho," pormal nitong saad ngunit naramdaman ko ang lungkot sa nga sinabi niya kung kaya't napalunok na lamang ako.---
"Alam kong marami kaming pagkukulang sa'yo ng mama mo at nagsisisi ako dahil hi-hindi ko ginamit ang pagkakataon sa mundo ng mga tao para iparamdam sa'yo na mahal na mahal kita,” lumuluhang saad nito na naging dahilan upang lalo akong mapaluha.
"Sa-sana ay mapatawad mo kami Angelica, you don't deserve to suffer! Be..belive me you don't, because no one Angelica no one deserves it, naiintindihan mo? No one. Gi-ginawa ko ang lahat para maging isang matapang at mabuti kang nilalang kaya nagtitiwala akong magagawa mo ang tungkulin mo ng maayos hahaha na-napakaswerte ng Xeria dahil ikaw ang susunod na hara,” mapait nitong usal habang hinahawi ang buhok ko na lalong nagpasikip ng dibdib ko."Pa," lumuluha kong usal ngunit mapait niya lamang akong nginitian."Nais kong malaman mo na ipinagmamalaki ko sa lahat na anak kita siguro hindi ko pa nasasabi sa'yo 'to pe-pero ma-mahal na mahal kita anak. Mahal na mahal," lumuluha nitong sabi at sa hindi ko inaasahang pagkakataon ay siya na mismo ang humila sa akin upang ako ay yakapin. Napapikit ako sa kanyang ginawa, kahit kailan ay hindi ko inasam ang mga salitang 'yan galing sa kaniya, ngunit hindi ko inaasahan na kay sarap pala sa pakiramdam na marinig ang mga iyon mula sa isang ama."Si-sige na, kailangan ko ng umalis," saad nito saka kumalas sa yakap kung kaya't mariin akong napapikit saka humagulhol.
"Mag-iingat ka," pilit na ngiti nitong sabi saka ako hinalikan sa noo kung kaya't napahagulhol ako nang napahagulhol. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at doon ko napagtanto na muli na itong naglalakad palayo sa akin kung kaya't gumagargal akong napakagat sa labi."Papa!" Tawag ko sa kanya na naging dahilan upang muli itong huminto at dali dali siyang nilapitan at mahigpit itong niyakap kahit na na ito ay nakatalikod."I will miss you," lumuluha kong bulong sa kaniya saka hinigpitan ang pagkakayakap. Hindi ko alam kung bakit iyon ang mga lumabas sa bibig ko, batid kong may gusto pa akong sabihin sa kaniya ngunit wala akong lakas ng loob upang bigkasin iyon, hindi ko alam kung bakit napakahirap sa akin na sabihing mahal ko rin siya. Naramdaman ko ang pagtapik niya sa aking mga kamay kung kaya't marahan kong niluwagan ang aking pagkakahawak saka siya binitawan. Napahagulhol na lamang ako habang tinatakpan ang aking bibig nang muli na itong naglakad palayo hanggang sa makasakay na ito sa sasakyan pabalik sa mundo ng mga tao. Wala akong nagawa kung hindi ang lumuha nang lumuha habang pinapanood ang pag-ilaw ng kaniyang sinakyan hanggang sa bumuga na ito ng usok at dahan-dahang lumilipad hanggang sa isang kurap lamang ng aking mga mata ay nawala na ito sa aking paningin."I love you too papa."
[End of Flashback]"Papa," lumuluha kong usal saka nanghihinang binitawan ang espada at humagulhol nang humagulhol sa balikat ni Lucas. Kung alam ko lang na mangyayari ito, kung alam ko lang na kukunin agad siya sa akin, sana ay hindi na ako naduwag kanina na sabihin ang mga salitang dapat niyang marinig.
Sana ay hindi ko na sinayang ang pagkakataon na sabihin na mahal na mahal ko siya...
ANGELICA POVUnti-unti kong iminulat ang aking mga mata na naging dahilan upang bumungad sa akin ang malagintong kisame. Sandali ko itong tinitigan hanggang sa pumasok na naman sa aking isipan ang mga nangyari kanina, ang nangyari kay papa."Angelica anak," tawag sa akin ng pamilyar na boses ngunit hindi ko ito pinagtuunan ng pansin. Nanatili akong nakatitig sa kisame, hindi gumagalaw at hindi nagsasalita."Angelica may dala akong pagkain, kumain ka na muna ana—""Nahanap na ba ang katawan ni papa?" Pagpuputol ko sa mga sinasabi niya kung kaya't natigilan ito."Wa..wala pang balita galing kay Lu—""Kung gano'n umalis ka na!" Malamig kong usal saka tumalikod sa kaniya at doon nagsimula ang pagkibot ng aking mga labi kung kaya'
Angelica Pov Tahimik kong pinapanood ang pagbaba ng bandila ng Xeria na sinabayan ng nakakakilabot na tambol. Hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang mga naglilipalarang palaso habang umuugong sa aking pandinig ang hagulhol ng mga nakapaligid sa amin. Ngayon ang araw na ipinapaalam sa lahat na napaslang na ang rama ng Xeria, marami ang nagulat at marami ang nagluluksa. Nasa veranda kami ng palasyo, katabi ko ngayon ang hara na pilit na pinipigilan ang emosiyon, nasa tabi niya ang tatlong konsilyo o mambabatas ng kahariang ito habang nasa baba ang mga mamamayan ng Xeria na ngayon ay nagluluksa dahil sa namayapa kong ama."Gusto ko ng magpahinga," malamig kong saad na naging dahilan upang mapunta sa akin ang attensiyon ng mga nasa taas. Hindi ko na hinintay pa ang mga sasabihin
ANGELICA POV "Devashtaji isa kang taksil! Hindi ako makakapayag na magtagumpay ka sa binabalak mo! Haaya!" Mariin na sigaw ni Lucas at awtomatikong tumaas ang aking kilay nang makita ko ang gigil na paghiwa ang mansanas gamit ang kaniyang espada. Napailing-iling na lamang ako sa itsura nito na animo'y may nagawang kasalanan ang masanas dahil sa talim ng titig nito."Sa wakas patay na ang kalaban! Lahat gagawin oo para sa Xeria! para sa Xeria! hahahahaha! Siya nga pala mansanas para sa'yo mahal na haleya," natutuwang ani nito habang iniaabot sa akin ang piraso ng mansanas na marahan kong inabot."Palaisipan pa rin sa akin kung bakit mo tinanggihan ang trono? Kung nasaktan ka dahil sa sinabi ng mga konsil—""Angelica!" Hindi na naituloy ni Lucas ang
ANGELICA POV Taas noo akong naglalakad papasok ng palasyo habang binabalelwala ang higpit ng posas na nakapulupot sa mga kamay ko. Sa paraan ng pagtitig ng mga nilalang na aking nadadaanan, mukhang nakarating na sa kanila ang mainit na balita na nagpapalisik sa kanilang mga mata. Napangiwi na lamang ako sa kanilang reaksyon, sinong mag-aakala na ganito kabilis kumalat ang isang balita kahit walang teknolohiya, kamangha-mangha."Bigay pugay!" dinig kong sigaw ng isang kawal nang marating ko ang napakalaking pintuan na dahan-dahang bumubukas kung kaya't taas noo akong tumindig saka maawtoridad na naglakad papunta sa gitna ng bulwagan. Hindi ko itinungo ang aking ulo simula noong marating ko ang palasyo. Hindi ko rin maintindihan ang aking sarili, paparusahan at linabag ko ang sinasamba nilang b
ANGELICA POV"Stunning""Fearless!""Elegance!""Brilliance!""And class!""These are the few words that will give a justice to the one and only Angelica San Andres.""San Andres is the President and CEO of SA Corporation and one of the leading entrepreneur in the modern history. And today in Probes Show she will share her experiences on being one of the top executives of a leading company and, she will also give us some advice specially for those entrepreneurs who are starting out! good day Ms. Angelica.""Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver na marahan kong tinanguan. Diretso lamang ang aking paningin habang patuloy na pinapakinggan ang radyo kung saan ipinapakilala ako. My name is all over the world, I have fame, money, I have everything but it never satisfy me. Malalim na lamang akong napabuntong hininga dahil sa paglalaro ng aking isipan at nang maramdaman
ANGELICA POVMalalim na ang gabi kung kaya't napagdesisyonan kong umuwi na lamang sa bahay. Matapos ang nangyari sa amin ni papa kanina ay hindi ko na alam kung paano pa ito haharapin. Pakiramdam ko ay sumobra ang pakikitungo ko sa kaniya."Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver kung kaya't natigil ako sa pag-iisip saka sumilip sa bintana, agad akong pinagbuksan ng isa naming tauhan kung kaya't taas noo akong naglakad papasok ng bahay. Binilisan ko ang aking paglalakad paakyat ng hagdan upang hindi na makasalubong pa si papa. Wala rin akong mukhang maihaharap sa kaniya dahil sa pakikitungo ko kanina at sigurado akong kukulitin niya lamang ako tungkol sa Sedus kung kaya't mas mabuti na rin na hindi muna kami magkita. Tahimik akong naglakad papuntang kwarto ngunit sadyang hindi nakikisama sa akin ang tadhana sapagkat bumukas ang isang pinto at iniluwa nito ang nilalang na pilit kong iniiwasan."Pa," usal ko saka marahang tumungo.
ANGELICA POVNaramdaman ko ang mabilis na pag-alog ng aming sasakyan senyales na kami ay lumilipad na, nakaupo ako ngayon sa isang colorless na upuan habang nakalock ang mga kamay at paa ko dahil sa bilis ng pagtakbo nito. Napakuyom na lamang ako ng kamao dahil sa bilis ng sasakyang ito, marahil ay nasanay ako sa bagal ng sasakyang pangtao. Sa bilis ng aming sasakyan ay hindi ito kakayanin ng isang normal na nilalang lamang.Kung ako na hindi pangkaraniwan ay labis na nahihirapan paano pa kaya ang tao lamang?Unti unti kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman kong gumaan na ang lahat. Bumungad sa akin ang piraso ng isang bulaklak na lumulutang sa aking harapan na naging dahilan upang bahagaya akong mapangiti ngunit agad ding napakunot nang biglang lumitaw ang isang nakangiting imahe ng lalaki at agad akong napalunok nang mapagtantong nakahawak ito sa aking mga kamay habang nakalutang"Nasaan si papa?" Seryoso ngunit mahinahon kon
ANGELICA POVDahan-dahan akong naglalakad at sinusundan sina papa. Nakababa na ang aming sasakyan sa lupa at hangga't maari ay pilit kong binabagalan ang aking paglakad habang hinihiling na sana lumipad na ang sasakyang ito at bumalik sa mundo ng mga tao."Angelica," tawag sa akin ni papa kung kaya't tuliro akong lumingon sa kaniya at binilisan ang pagkilos sapagkat binigyan na ako nito ng makahulugang tingin."Mukhang hindi komportable ang iyong anak sa akin rama," natatawang saad ni Lucas na ngayon ay nakatingin sa akin na naging dahilan upang ayosin ko ang aking tindig at pilit na ginagawang normal ang aking mga kilos. Hindi ko maintindihan kung bakit pagkatapos ng nangyari kanina ay may mukha pa rin itong naihaharap sa akin habang ako ay nais ng magpalamon sa lupa sa tuwing nakikita ko ang presensya niya."Pagpasensyahan mo na lang ang anak ko Lucas, mahaba-haba rin ang panahon ang pagtira namin sa mundo ng mga
ANGELICA POV Taas noo akong naglalakad papasok ng palasyo habang binabalelwala ang higpit ng posas na nakapulupot sa mga kamay ko. Sa paraan ng pagtitig ng mga nilalang na aking nadadaanan, mukhang nakarating na sa kanila ang mainit na balita na nagpapalisik sa kanilang mga mata. Napangiwi na lamang ako sa kanilang reaksyon, sinong mag-aakala na ganito kabilis kumalat ang isang balita kahit walang teknolohiya, kamangha-mangha."Bigay pugay!" dinig kong sigaw ng isang kawal nang marating ko ang napakalaking pintuan na dahan-dahang bumubukas kung kaya't taas noo akong tumindig saka maawtoridad na naglakad papunta sa gitna ng bulwagan. Hindi ko itinungo ang aking ulo simula noong marating ko ang palasyo. Hindi ko rin maintindihan ang aking sarili, paparusahan at linabag ko ang sinasamba nilang b
ANGELICA POV "Devashtaji isa kang taksil! Hindi ako makakapayag na magtagumpay ka sa binabalak mo! Haaya!" Mariin na sigaw ni Lucas at awtomatikong tumaas ang aking kilay nang makita ko ang gigil na paghiwa ang mansanas gamit ang kaniyang espada. Napailing-iling na lamang ako sa itsura nito na animo'y may nagawang kasalanan ang masanas dahil sa talim ng titig nito."Sa wakas patay na ang kalaban! Lahat gagawin oo para sa Xeria! para sa Xeria! hahahahaha! Siya nga pala mansanas para sa'yo mahal na haleya," natutuwang ani nito habang iniaabot sa akin ang piraso ng mansanas na marahan kong inabot."Palaisipan pa rin sa akin kung bakit mo tinanggihan ang trono? Kung nasaktan ka dahil sa sinabi ng mga konsil—""Angelica!" Hindi na naituloy ni Lucas ang
Angelica Pov Tahimik kong pinapanood ang pagbaba ng bandila ng Xeria na sinabayan ng nakakakilabot na tambol. Hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang mga naglilipalarang palaso habang umuugong sa aking pandinig ang hagulhol ng mga nakapaligid sa amin. Ngayon ang araw na ipinapaalam sa lahat na napaslang na ang rama ng Xeria, marami ang nagulat at marami ang nagluluksa. Nasa veranda kami ng palasyo, katabi ko ngayon ang hara na pilit na pinipigilan ang emosiyon, nasa tabi niya ang tatlong konsilyo o mambabatas ng kahariang ito habang nasa baba ang mga mamamayan ng Xeria na ngayon ay nagluluksa dahil sa namayapa kong ama."Gusto ko ng magpahinga," malamig kong saad na naging dahilan upang mapunta sa akin ang attensiyon ng mga nasa taas. Hindi ko na hinintay pa ang mga sasabihin
ANGELICA POVUnti-unti kong iminulat ang aking mga mata na naging dahilan upang bumungad sa akin ang malagintong kisame. Sandali ko itong tinitigan hanggang sa pumasok na naman sa aking isipan ang mga nangyari kanina, ang nangyari kay papa."Angelica anak," tawag sa akin ng pamilyar na boses ngunit hindi ko ito pinagtuunan ng pansin. Nanatili akong nakatitig sa kisame, hindi gumagalaw at hindi nagsasalita."Angelica may dala akong pagkain, kumain ka na muna ana—""Nahanap na ba ang katawan ni papa?" Pagpuputol ko sa mga sinasabi niya kung kaya't natigilan ito."Wa..wala pang balita galing kay Lu—""Kung gano'n umalis ka na!" Malamig kong usal saka tumalikod sa kaniya at doon nagsimula ang pagkibot ng aking mga labi kung kaya'
ANGELICA POVNanginginig kong hinahawakan ang palasong lumipad patungo sa akin habang ang aking paningin ay nanatili sa lumiliyab sa himpapawid. Sunod-sunod na ang pagpatak ng aking mga luha ngunit hindi dahil sa lungkot kung hindi dahil sa galit. Nararamdaman ko na ang pag-liyab ng aking kaloob-looban, ang pa-garagal ng aking mga labi at panlalabo ng nanlilisik kong mga mata. Dahan dahan kong inilibot ang aking paningin, doon ko nakita ang mga kawal na patakbong lumalapit sa akin ngunit nakakapagtaka sapagkat napakabagal nila para sa akin. Muli akong tumingin sa itaas, nakikita ko na ang papabagsak na apoy at nasisiguro kong tatama ito sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata, sa sandaling ito hindi ko na alam ang gagawin. Wala akong marinig mula sa paligid kung hindi ang aking paghikbi, wala akong makita kung hindi ang mabagal na pagbasak ng lumiliyab na sasakyan ng aking ama, wala na akong ibang nararamdaman kung hindi ang galit at sakit.Gusto kong sumig
ANGELICA POVDahan-dahan akong naglalakad at sinusundan sina papa. Nakababa na ang aming sasakyan sa lupa at hangga't maari ay pilit kong binabagalan ang aking paglakad habang hinihiling na sana lumipad na ang sasakyang ito at bumalik sa mundo ng mga tao."Angelica," tawag sa akin ni papa kung kaya't tuliro akong lumingon sa kaniya at binilisan ang pagkilos sapagkat binigyan na ako nito ng makahulugang tingin."Mukhang hindi komportable ang iyong anak sa akin rama," natatawang saad ni Lucas na ngayon ay nakatingin sa akin na naging dahilan upang ayosin ko ang aking tindig at pilit na ginagawang normal ang aking mga kilos. Hindi ko maintindihan kung bakit pagkatapos ng nangyari kanina ay may mukha pa rin itong naihaharap sa akin habang ako ay nais ng magpalamon sa lupa sa tuwing nakikita ko ang presensya niya."Pagpasensyahan mo na lang ang anak ko Lucas, mahaba-haba rin ang panahon ang pagtira namin sa mundo ng mga
ANGELICA POVNaramdaman ko ang mabilis na pag-alog ng aming sasakyan senyales na kami ay lumilipad na, nakaupo ako ngayon sa isang colorless na upuan habang nakalock ang mga kamay at paa ko dahil sa bilis ng pagtakbo nito. Napakuyom na lamang ako ng kamao dahil sa bilis ng sasakyang ito, marahil ay nasanay ako sa bagal ng sasakyang pangtao. Sa bilis ng aming sasakyan ay hindi ito kakayanin ng isang normal na nilalang lamang.Kung ako na hindi pangkaraniwan ay labis na nahihirapan paano pa kaya ang tao lamang?Unti unti kong iminulat ang aking mga mata nang maramdaman kong gumaan na ang lahat. Bumungad sa akin ang piraso ng isang bulaklak na lumulutang sa aking harapan na naging dahilan upang bahagaya akong mapangiti ngunit agad ding napakunot nang biglang lumitaw ang isang nakangiting imahe ng lalaki at agad akong napalunok nang mapagtantong nakahawak ito sa aking mga kamay habang nakalutang"Nasaan si papa?" Seryoso ngunit mahinahon kon
ANGELICA POVMalalim na ang gabi kung kaya't napagdesisyonan kong umuwi na lamang sa bahay. Matapos ang nangyari sa amin ni papa kanina ay hindi ko na alam kung paano pa ito haharapin. Pakiramdam ko ay sumobra ang pakikitungo ko sa kaniya."Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver kung kaya't natigil ako sa pag-iisip saka sumilip sa bintana, agad akong pinagbuksan ng isa naming tauhan kung kaya't taas noo akong naglakad papasok ng bahay. Binilisan ko ang aking paglalakad paakyat ng hagdan upang hindi na makasalubong pa si papa. Wala rin akong mukhang maihaharap sa kaniya dahil sa pakikitungo ko kanina at sigurado akong kukulitin niya lamang ako tungkol sa Sedus kung kaya't mas mabuti na rin na hindi muna kami magkita. Tahimik akong naglakad papuntang kwarto ngunit sadyang hindi nakikisama sa akin ang tadhana sapagkat bumukas ang isang pinto at iniluwa nito ang nilalang na pilit kong iniiwasan."Pa," usal ko saka marahang tumungo.
ANGELICA POV"Stunning""Fearless!""Elegance!""Brilliance!""And class!""These are the few words that will give a justice to the one and only Angelica San Andres.""San Andres is the President and CEO of SA Corporation and one of the leading entrepreneur in the modern history. And today in Probes Show she will share her experiences on being one of the top executives of a leading company and, she will also give us some advice specially for those entrepreneurs who are starting out! good day Ms. Angelica.""Ms nandito na po tayo," dinig kong saad ng driver na marahan kong tinanguan. Diretso lamang ang aking paningin habang patuloy na pinapakinggan ang radyo kung saan ipinapakilala ako. My name is all over the world, I have fame, money, I have everything but it never satisfy me. Malalim na lamang akong napabuntong hininga dahil sa paglalaro ng aking isipan at nang maramdaman