Chapter 7

"Ba't ka nakablack?" inis na tanong ni Bliss kaya napatingin ako sa T-shirt kong black na nakatuck-in sa high-waisted pants ko. "Ano ba 'yan! KJ naman nito," reklamo niya pa at umalis na sa harapan ko. Napailing na lang ako at pinagpatuloy ang mga tinatapos ko pang gawain dito sa SSG office.

May color coding kami ngayong buong week ng Valentine's month. Syempre, pula sa mga happily inlove. Itim sa mga single but not available. Ako 'yun. Si Bliss, naka-pink. Ibig sabihin, single and ready to mingle. Nakita ko si Leo, nakawhite siya. Ibig sabihin, single and happy while waiting. Ibig sabihin, may hinihintay siyang specific person. Nang tinanong namin siya kung sino, hindi siya sumagot. Pinabalik niya lang kami lahat sa trabaho namin. Parang iritable siya. Dahil yata sa ginawa ko noong Friday. Ginawa ko lang naman 'yun para hindi isipin nung lalaki na mahalaga sa'kin si Leo. For sure, mapapahamak si Leo kung patuloy siyang lalapit sa 'kin. Alam kong kaya niyang ipagtanggol ang sarili niya. Pero 'di ko kilala ang kalaban ko. I dunno how long is the extent of their power. Mabuti nga at naisipan na rin nina Nanay Anne na magbakasyon muna kaya may iba nang nangangalaga sa bahay. Kailangan ko na yatang kumilos at lumaban. Kung mapapahamak ako, baka hanggang doon na lang talaga ako. Hindi ko naman hawak ang buhay ko e.

"Luna," tawag ni Leo na nakaupo ngayon sa table niya. Ang seryoso niya rin ngayon at hindi man lang ako magawang tingnan. "P'wede ka nang lumabas. Bukas ka na lang bumalik." Tugon niya pa. Napansin ko rin na kami na lang pala ang nandito sa loob. Hapon na at may bandang tutugtog ngayon. Gusto kong manood pero mas pinili kong manatili rito.

"Pres," tawag ko. Nag-hmm lang siya pero 'di niya ako nilingon kaya naupo ako sa upuang nasa harapan ng table niya. Busy pa rin siya sa ginagawa niya. Nag-chicheck yata siya ng mga resibo. Ang dami naman nito. "Gusto mong tulungan kita?" I asked again.

"No, thanks," malamig niyang tugon. Napabuntong-hininga ako at ilang segundo pa bago ako nakapagsalita ulit.

"Kilala mo ba 'yung lalaking lumapit sa'tin noong Friday?" tanong ko pero 'di pa rin siya kumikibo. "E ako, kilala mo ba ako?" tanong ko pa dahilan para maagaw ko na ang atensyon niya. "Marami kang hindi nalalaman sa 'kin. Kung itatanggi man kita sa iba, siguro dahil gusto kitang protektahan," mahinahong sabi ko.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo, Luna," gulong-gulong hayag niya.

Humugot muna ako nang malalim na paghinga at pilit na ngumiti. "Mabait kang tao, Pres. Ayaw kitang mapahamak. Siguro na-offend ka nung sinabi kong 'di tayo close. I just have to say that to protect you."

Lalong kumunot ang noo niya at binitawan niya ang mga hawak niyang papel. Inayos niya pa ang salamin niya para makita ako nang maayos. Baka iniisip niyang niloloko ko siya. "Protect from what?"

"Sasabihin ko 'to sa 'yo kasi ayokong sumama ang loob mo. You've been good to me," sabi ko at nanatili naman siyang tahimik na nakatingin sa mga mata ko. "Nakulong si Marcus, remember?" I asked then he nodded. "I am the witness of his case. I was the one who reported him to the police. Kaya siguro hindi ako pinatatahimik ng mga kaibigan niya. At ayokong madamay kayo."

Ilang segundo pa ang lumipas bago siya nakakurap. Nagkaroon din ng hope sa mga mata niya. "So that's why you're keeping your distance from us?" mabagal at mahinang tanong niya na tinanguan ko naman. "I see," dagdag niya pa sabay sandal sa swivel chair niya. "I understand, Luna. 'Di ko ipagsasabi." Ngumiti siya kaya napangiti na rin ako. Hindi ako sanay na seryoso siya. Nakakatakot pala siya kapag ganun.

"So, okay na tayo?" I asked.

Natawa siya nang bahagya. "Kailan ba hindi?"

"Parang kanina lang, Pres. 'Di ka namamansin e," natatawang sabi ko. "Ang sungit mo pa."

"Sorry. Ang dami lang talagang ginagawa."

"Sige, tulungan na kita para makabawi ako."

I helped him to do his job and this is kinda difficult but when he taught me, everything becomes easy as pie. So we finished it as early as we didn't expected. Kaya makakahabol pa kami sa mini-concert na gaganapin sa auditorium.

Bago kami nagpunta sa audi ay nagmeryenda na muna kami. Palakad-lakad lang kami sa campus habang kumakain ng mga tinitinda ng bawat booth dito sa campus. May booth din ang SSG kung saan p'wedeng magsulat ng message 'to someone ang mga estudyante. This can be anonymous or if they want to tell the name of the writer. Maririnig ito sa buong campus.

"Ang saya naman dito, 'no?" nakangiting sabi ko kay Leo habang naglalakad-lakad kami. Para kaming supervisors na nag-oobserve ng mga kaganapan. Lol!

"Yea! Lalo na 'yung mga may girlfriend at boyfriend. Tingnan mo, halos kalahati, nakapula," natatawang sabi naman ni Leo. "Kakaunti lang ang mga nakaputi at itim."

"Yea. Tinatalo rin ng green ang red. Daming bitter, Sir."

Tuwang-tuwa kaming pinag-mamasdan ang mga nakapaligid sa'min hanggang sa makaabot kami sa locker area. Ayun kay Leo, napupuno raw ng gifts and letters ang locker kapag Valentine's. Nacurious ako kaya pinuntahan namin. Nabigla ako nang mabungadan ko ang locker area na pulang-pula. Aba, 'di naman inlove ang mga tao, 'no?

"Look, Luna." Tinuro ni Leo ang locker ko na may mga nakasabit na flowers at may mga nakaipit na letters. Napabuntong-hininga na lang ako. Sino naman kaya ang maglalagay nito rito samantalang bago lang ako sa school na 'to?

"Tingnan mo rin sa'yo, Pres! Ang dami! Umaapaw," tawa ko nang makita kong ang daming letters sa locker niya. Kahit siya ay natawa na lang. "Ang dami namang nagmamahal at humahanga sa'yo." Isa na ako, Pres pero sorry, 'di ako nagbigay ng letter. Haha.

"Yea siguro mga letter of appreciation lang," natatawang sabi niya. "Mamaya ko na lang kukunin. Baka may pahabol pa," biro niya.

Natawa na lang ako at napailing. Hindi niya talaga pansin na maraming nagkakagusto sa kanya. Hay naku, Leonardo Alexander Chavez. Kung alam mo lang.

"Luna!" tawag sa'kin ni Alanis na bigla na lang sumulpot galing sa kung saan. Papunta na kami ngayon ni Leo sa booth namin nang makasalubong namin si Alanis. "Thank you thank you thank you!" sunod-sunod niyang sabi nang hawakan niya ang dalawa kong kamay at nagtatalon-talon kami. Hindi ko alam kung anong nangyayari pero ang alam ko lang, masaya siya. "Guess what, may chance na kami ni Soooolll!" sigaw niya dahilan para manlaki ang mga mata ko at magsitinginan ang iba naming schoolmates.

"Talaga!?" excited na tanong ko at tumango naman siya nang sobrang excited. "Congrats!" I hugged her wholeheartedly but... why am I feeling sad? I felt like I'm loosing something.

"Thanks to you, Luna. Because of you that's why this happened."

I should be happy for them. Pero 'di ko maramdaman. Parang may mali. Mali yata ang ginawa ko?

Sol...

"Okay lang ba 'yan si Luna?"

"Palagi naman siyang malalim mag-isip. Hayaan niyo na."

"Baka napagod lang."

"Ano ba kasing ginawa mo, Leo?"

"Oo, kayo ang magkasama kanina pa. Pinagod mo siguro."

"Hala ang aga pa, ang wild na ng isip mo."

Kanina ko pa sila naririnig na nagbubulungan kaya nawala si Sol sa iniisip ko. Napabuntong-hininga na lang ako at tiningnan sila dahilan para matahimik sila. Nag-ipon-ipon kasi sa booth ng SSG 'yung ibang officer at saktong dito rin namin naisipan na magtungo ni Leo pagkatapos namin sa locker. "Okay lang ako. Walang kasalanan si Pres." Ngumiti ako nang bahagya at tumayo na. "Excuse me."

Umalis ako sa booth at naglakad-lakad na muna. Ang gulo kasi ng isip ko. Parang may nagawa akong mali pero 'di ko alam kung ano. E maayos naman ang nasa paligid ko. Masaya naman sila. Gosh! Hindi ako mapakali!

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Sol. Nakailang tawag ako bago niya sinagot. May time na pinapatay niya talaga. Mukhang galit nga siya sa'kin. Ayokong magalit siya.

"Sol..." sambit ko pero hindi siya kumibo. Ang tahimik sa kabilang linya. "Nasaan ka?" tanong ko pa pero hindi pa rin siya nagsasalita. "Sol, mag-usap tayo, please? May nagawa ba akong mali?" Pero imbis na sumagot siya, pinatay niya ang tawag. Aist! Gusto ko siyang sakalin! Ano bang nangyayari sa kanya? Tinawagan ko ulit siya at sumagot na siya.

"When you told me that I don't have the right to ask you what were you doing, then I guess, you should know too that you don't have the right to control my decisions," malamig niyang tugon. Natahimik ako sa sinabi niya. I knew it. Tungkol nga ito ay Alanis. Pinilit ko siya kahit ayaw niya. Hindi ko dapat ginawa iyon. Nagpakacupid ako tapos ngayon, mali pala ang ginagawa ko.

"N-nasaan ka?" Nauutal na tanong ko. Kinakabahan ako.

"Guess what, I don't want to tell you." Natatawang sabi niya sabay patay ng tawag. Tang na juice! Naiiyak ako sa galit pero ayokong magalit sa kanya kasi ako ang may kasalanan. Deserve ko 'to. Gumawa ako ng paraan para layuan niya ako. Siya na nga lang ang nag-iisang kaibigan ko, nawala pa.

Hay ewan ko sa'yo, Luna!

"Luna," tawag sa'kin ni Leo na nahabol pala ako rito sa tapat ng marriage booth. "Magsisimula na raw 'yung banda na tutugtog. Manonood ka?" he asked when he got near me.

Hindi naman siguro p'wedeng magmukmok lang ako kasi 'di kami okay. Baka kailangan lang ni Sol na mapag-isa kaya ayaw niyang ipaalam sa'kin kung nasaan siya. Isa pa, nandyan naman si Alanis. Mas close naman silang dalawa kaysa sa'kin. Sabit lang naman ako sa buhay nila, sa una pa lang.

"Sige," tugon ko kay Leo. Maglalakad na sana kami nang may humila sa'ming dalawa at pinaghiwalay kami. Hay nakung mga estudyanteng 'to. "Teka, sa'n niyo ko dadalhin? Ano 'to?" sunod-sunod na tanong ko nang nilalagyan na nila ako ng veil sa ulo at inabutan ako ng kumpol ng bulaklak na puti. "Ayoko!" matigas na tugon ko sabay abot sa kanila ng bulaklak at tatanggalin ko na sana ang veil nang dumating naman si Bliss na nagvivideo.

"Sige na, Luna. Ngayon lang. KJ naman nito," aniya.

Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. "Did you know that if you took a video of me without my consent, I can file a civil case against you? It's also another thing if you posted it online without my consent," seryosong sabi ko dahilan para ilagay niya agad sa bulsa ang phone niya. Pati na rin ang ibang estudyanteng panay kuha ng video sa'kin. Buti, naniwala sila. 'Di ko naman sila makakasuhan lahat.

"Dami mo namang alam! Basta sumunod ka na lang sa'min. Ngayon lang naman e," hinila niya na ako papunta sa tarangkahan ng marriage booth at nakita ko sa dulo nito si Leo na natatawa nang makita ako. Sino bang hindi? Maliban kay Ivy Aguas, ako lang yata ang ikakasal na nakaitim.

"I hate you, Bliss," bulong ko sa kanya pero mas ngumiti lang siya nang todo.

"Kailan mo ba ako minahal? Hay naku, Luna," natatawang sabi niya at lumapit siya sa tainga ko para bumulong. "Pansin ko naman na crush mo si Leo. Grab this chance!" aniya kaya sinamaan ko siya ng tingin pero kinindatan niya pa ako.

"Then you got the wrong assumption. You should ask. Sasagutin kita ng hindi," inis na sabi ko pero hindi naman siya nakikinig. Pinagtulakan niya na ako papunta sa aisle at tuwang-tuwa naman ang mga nakakakita sa 'min. Palibhasa kilalang-kilala rito si Leo dahil SSG president. Nang makarating ako sa kinaroroonan ni Leo ay humarap na kami sa Pari na---nakakainis talaga! "Ayoko nito, Pres. Kahit laro lang 'to, parang kasal pa rin, e," mahinang sabi ko sa kanya.

"Sorry. Ganito talaga rito–sapilitan," Mahinang sabi niya naman na natatawa.

"Magsisimula na 'yung papanoorin natin," sabi ko dahilan para mapatingin siya sa'kin. Nakangisi ako at hinawakan siya sa balikat at lumapit nang bahagya sa tainga niya. Napayuko naman siya habang nakatingkayad na ako. "Takbo na tayo?" bulong ko.

Natawa naman siya at tumango nang bahagya. "In three?" he asked.

"Two..."

"One!"

Dahil hindi ready ang mga taong nakapalibot sa'min, nagulat sila nang tumakbo kami ni Leo palayo sa kanila. Tinapon ko 'yung hawak kong bulaklak at nasalo naman iyon ni Bliss na ngayon ay halos malaglag na ang mga mata dahil sa gulat. Tinawag pa nila kami pero 'di na kami babalik doon. Habang tumatakbo, hindi ko namalayan na hawak pala ni Leo ang kaliwang kamay ko. Pinagtitinginan tuloy kami ng mga estudyante.

"Nandito na tayo," hinihingal na sabi ko at inagaw ko na sa kanya ang kamay ko. Nakakahingal pero nakapasok na rin kami sa auditorium. May napapatingin pa rin sa'min kaya nagpunta kami ni Leo sa may gilid. Wala nang maupuan. Napuno na kasi ng mga estudyante. Kaya pala kakaunti na lang ang tao sa labas. Nandito na ang karamihan.

"Ah Luna," tawag ni Leo kaya napatingin ako sa kanya. Nasa stage na kasi ang banda na papanoorin namin at sobrang lapit nang magsimula. "Huwag kang gagalaw," sabi niya at para bang robot ako na hindi talaga gumalaw dahil lang sinabi niya. Humakbang siya palapit sa'kin at akala ko, yayakapin niya ako kaya kinabahan ako pero tatanggalin niya lang pala ang soot kong veil. Ang bango niya. Nakakaturn on talaga ang lalaking mabango.

Kaya pala napapalingon sa'min ang ibang estudyante dahil sa veil ko. Hay ewan ka talaga Luna. "Nadala mo tuloy 'to," natatawang sabi niya nang ipakita niya sa'kin ang veil. Natawa rin ako nang bahagya pero kinabahan talaga ako nang lumapit siya. Akala ko, kung ano nang gagawin niya e.

Hiningi ko sa kanya ang veil pero siya na raw ang magbabalik mamaya sa marriage booth. Napakagentlemen talaga.

Nag-focus na lang kami sa panonood. Intro pa lang, alam ko nang favorite song ko ito kaya sobrang natuwa ako. "Synesthesia! Fave song ko 'yan!" tuwang-tuwang sabi ko at muntik na akong mapatalon sa tuwa nang makita kong nakatingin sa'kin si Leo. "Ay sorry. Excited lang." Natatawang sabi ko.

♪♪♪Save your smile,

Everything fades through time

I'm lost for words,

Endlessly waiting for you

Stay with me

Yes I know, this cannot be

As morning comes,

I'll say goodbye to you when I'm done

Through the sun...♪♪♪

Nakafocus ako sa kanta at napapakanta rin ako pero nahihiya ako kay Leo. Hindi ako magaling kumanta e. Sintonado ako. Kaya winiwave ko na lang din ang kamay ko gaya ng mga estudyante. Grabe, gusto ko talaga ang kantang 'to. Hindi ko alam kung bakit. Naiiyak ako.

Natigil ako sa pag-emote nang hawakan ni Leo ang kamay ko na kanina ko pa winiwave. "Because I've been waiting for you, waiting for this dream to come true, just to be with you! Dali Luna, kanta tayo," nakangiting alok niya kaya natawa ako nang bahagya at kumanta na lang din. "And if I die, remember these lines, I'm always here, guarding your life... Guarding your life..." sabay naming kanta.

Hanga talaga ako kay Leo kung paano niya nagagawang komportable ang taong awkward. Hindi ako nakikipagholding hands kahit kanino pero kay Leo, pakiramdam ko, walang malisya e. Komportable lang ako. Parang kaibigan ko lang siyang babae, ganun. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na hindi siya tingnan. Napakainosente ng taong 'to. Hindi niya nga alam na ang daming nagkakagusto sa kanya. Humble siya, matalino, mabait at gwapo pa. Higit sa lahat, gentleman. Hay Leo!

"I like you, Pres," mahinang sabi ko habang nakangiti. Kailangan ko lang kasing sabihin 'yun kasi para akong sasabog kung 'di ko mailalabas. Alam kong hindi niya rin iyon maririnig kasi malakas ang sound ng speaker at sumasabay rin sa pagkanta ang mga estudyante pero para akong aatakihin sa puso nang mapatingin sa'kin si Leo na gulat na gulat. "Bakit?" takang tanong ko. Kinabahan ako. Baka narinig niya.

"I heard it," aniya at para akong lulubog sa kinatatayuan ko dahil sa kahihiyan. Aba magaling, Luna! Ikaw na ang naunang umamin! E bawal ka ngang magkagusto sa ibang tao kasi delekado! Ipapahamak mo si Leo!

"Ahm s-sorry!" nauutal na sabi ko at agad kong inagaw sa kanya ang kamay ko na kanina niya pa hawak. "Kunwari, wala kang narinig. Pagha---" Hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko kasi nagsalita na rin siya.

"I like you too, Luna," walang kakurap-kurap na sabi niya. Parang tumigil ang buong mundo ko dahil sa sinabi niya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Para akong nanalo sa lotto sasinabi niya pero pakiramdam ko, mananakaw sa 'kin 'yung napanalunan ko. Masaya na nakakatakot.

"Pres... paano?" mahinang sabi ko at hindi ko na alam kung ano ang mga lumalabas sa bibig ko. Ang sabaw ko yata.

"I don't know when this started. 'Di ko alam kung paano. E ikaw?" he asked me as if this topic is not that awkward as it is. Natawa ako nang bahagya at napailing.

"Ewan. Hayaan mo na. Mawawala rin siguro 'to," sabi ko na lang. "Kailangan ko nang umalis. Naghihintay na si Atty. Cha sa labas," may dinner kasi kami. Yes, kasama ang family niya. Ewan ko ba kung bakit bigla kaming magdidinner. Pero okay lang. May dapat din akong sabihin sa kanya.

Naglakad na ako palabas pero naabutan ako ni Leo sa may pinto. "Samahan na kita," aniya. Tumango na lang ako nang bahagya at sabay na kaming naglakad papunta sa SSG office kasi nandun ang mga gamit ko. "So, tayo na?" tanong niya pa.

"Ha?" naguguluhang tanong ko. Naglalakad na nga kami, ba't pa siya nagsasabing 'tayo na'?

"If tayo na? Or should I court you?" natatawang sabi niya dahilan para mapaawang ang bibig ko. Wala ba siyang kinakaawkwardan?

"What?" gulat na tanong ko at pilit na kinalma ang sarili. "Hindi p'wede," mahinang sabi ko dahilan para mawala 'yung ngiti sa mga labi niya. Naging malungkot tuloy siya. "Kasi alam mo naman, 'di ba? Baka idamay ka ng mga may galit sa'kin." Hindi lang naman si Marcus ang may galit sa'kin. Pati na rin ang mga kamag-anak ko na may pagnanasa sa kayamanan ng magulang ko.

"'Di ko naman 'yun iniisip, Luna," mahinahong sabi niya at saka huminga nang malalim. "I just wanted to protect you."

Protect you... Hindi ko kailangan ng magpoprotekta sa'kin kung ikapapahamak lang naman ng mahahalagang tao para sa 'kin.

"'Yung t-shirt mong white," sabi ko kaya napatingin siya sa'kin. "White for single and waiting. You can wait, can't you?"

Ngumiti siya at tumango. "Of course. Been doing that since I met you."

"Ano?"

"Yes, since I met you. Nahihiya lang akong lumapit kasi 'di ko alam kung paano ang tamang approach sa 'yo," natatawang sabi niya. Ngeks! Ang bobo ko pa that time. Lowest nga ako sa rank namin, e. Tapos napansin niya na ako? E parang langit at lupa kami nun. Siya kasi ang top lagi sa klase at ako sa lowest. LMAO! "Then nakasabay kita sa bus. Buti na lang, wala pa ang sundo ko nun."

"So 'yung goal mong kompleto dapat tayong section sa kada-event, ano 'yun?" kunot-noong tanong ko.

"One of my ways to invite you. Alam ko kasing 'di ka aattend kasi nilalayo mo ang sarili mo sa'min. Kung alam ko lang na si Marcus pala ang dahilan, e 'di sana, sinolo na lang kita."

"Mama mo! Ikaw, ha, noon ka pa pala may gusto sa 'kin. Torpe ka siguro kaya naunahan kitang umamin," natatawang sabi ko para itago ang kilig.

"Not that torpe, Luna. Ang lalim mo kasing tao. Gusto pa kitang makilala. Kaso ayun, habang nakikilala kita, lalo akong nahu---"

"Tama na," pagpigil ko sa kanya at mas binilisan ko na ang paglalakad. Ang dami niya nang sinasabi. Baka 'di ko na mapigilan 'tong kilig na nararamdaman ko. Sa maikling nakilala ko si Leo, alam kong vocal siya. At baka magmukha akong kamatis kung palagi ko siyang hahayaang pakiligin ako.

Nang makarating kami sa office ay tinukso agad kami ng officers na natitira. Ang iba, for sure, nagsiuwian na. Mga ranaway bride and groom daw kami ni Leo at naexcite daw yata kami sa honeymoon! LMAO these kids! 'Di ko na lang sila inintindi at nagmadali nang lumabas sa office. Pero nahabol na naman ako ni Leo sa labas.

"Luna!" tawag niya kaya napalingon ako sa kanya. Natagalan siya bago nagsalita ulit. "Ingat ka, ha," aniya.

Napangiti ako at tumango. "Ingat ka rin, Pres."

Akala ko ay papasok na ulit siya sa office pero lumapit pa siya sa'kin. "May ibibigay pala ako sa 'yo," aniya habang may dinudukot sa bulsa niya. Nang ilabas niya ang kamay niya, nakafinger heart na siya habang may hawak na isang singsing. OMG! Bawal 'to, Luna! Mapapahamak siya! "Ito dapat 'yung singsing natin sa kasal pero 'di natuloy. Isoot mo pa rin, ha," sabi niya sabay kuha ng kaliwang kamay ko at nilagay niya sa ring finger ko ang singsing na silver. Alam kong piso lang 'to sa tindahan pero bakit ako nagutuwa? Bakit parang diamond ang sinosoot niya sa 'kin?

"Leo..." sambit ko at napatingin naman siya sa'kin. Hindi ko makita masyado ang mga mata niya kasi nakasalamin siya. "Huwag kang umasa masyado, ha. Oo, gusto kita pero p'wedeng hanggang dun lang 'yun." Hindi ko naman kasi maramdaman na mahal ko siya. Katulad lang din siya ng mga naging happy crush ko.

Napangiti siya nang bahagya at tumango. "Alam ko."

To be continued...