The Witch has Fallen - 12

Hindi ako buntis, malabo. Sa halos dalawang dekada kong pananatili sa mundong 'to. Alam kong pareho lang ang proseso ng mga mortal sa proseso para sa amin para magdalang tao ang mga tulad namin.

Birhen pa ako sa pagkaka-alala ko. Nakakatawa mang gamitin ang salitang iyan para iugnay sa akin na halos dalawang daan ng namamalagi sa mundo ng mga mortal, pero totoo. Sa sobrang higpit ni Impo, Bakuran at bahay lang ang napuntahan ko sa loob ng isa't kalahating dekada, maliban sa buwanang pagtitipon ay wala na akong ibang napuntahan pa. Hindi 'din naman nila ako sinasama sa gubat para mangalap ng sangkap. 

Kaya imposible... pwera na lang kung... napatingin ako kay Senyorito na seryoso lang nagmamaneho, nakatuon ang buang atensyon sa daan. 

Hindi kaya... napahawak ako sa katawan ko. Lumayo ako ng bahagya kay Senyorito at isinuksok ang sarili sa gilid ng bintana. 

Pasulyap sulyap siya sa akin. Nakakunot ang noo, nagtataka sa inaakto ko.

"Anong ginagawa mo?" tanong niya, nakatingin lang siya sa daanan.

"Nilapastangan mo ako?!" hindi makapaniwala kong saad. Nagulat siya sa sinabi ko. Sa pagkabigla ay wala sa sarili niyang naapakan ang break ng sasakyan. Buti na lang at nakapagsuot ako ng seatbelt at wala masyadong sasakyan kun'di ay baka nabangga na kami. 

"What the hell are you talking about?!" inis niyang saad habang ginigilid ang sasakyan. Tinigil niya muna sa gilid ang sasakyan at masama akong tinignan. 

"Pupunta tayo ng hospital diba? Sa OB to be exact. Bakit tayo pupunta 'ron? sino magpapacheck up? ikaw? diba ako? bakit ako magpapacheck up? kasi sa tingin mo buntis ako. Kaya ka panay tanong sa akin kung may nararamdaman ba akong kakaiba at kung may gusto ba akong kainin dahil sa tingin mo eh buntis ako. Ha! diba tama ako?! at bakit naman ako mabubuntis? dahil nilapas-" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil bigla nalang siyang lumapit sa akin kahit pa nakaseatbelt siya at hinalikan ako. 

Nakalapat lang ang labi namin sa isa't isa. Napakurap kurap ako, hindi ko alam ang gagawin ko. Should I push him? 

Naramdaman kong lumayo ng kaunti ang labi niya pero hindi pa 'rin siya guamaglaw mula sa pwesto niya. "-tangan" wala sa sarili kong pagpapatuloy ang dapat na sasabihin ko. Dahil sa ginawa ko ay tuluyan na niya akong siniil ng halik. He tilted his head while moving his lips. Hindi ako makasabay dahil hindi naman ako marunong humalik--  wait kailangan ko ba siyang sabayan? No way!

Akmang itutulak ko na sana siya pero mukhang naramdaman niya ang susunod kong gagawin kaya hinawakan niya ang dalawa kong kamay gamit lang ang isa niyang kamay, habang ang isa niyang kamay ay lumapat sa aking pisnge. Hinaplos niya ito pababa sa leeg ko. He slightly bit my lower lip kaya napa-aray ako. He took that chance and pushed his tongue inside my mouth. Sa gulat ko sa sinagawa niya malakas ko siyang naitulak. It was successful, napa-atras nga siya. Parehos kaming hinihingal nang maghiwalay ang labi namin. 

Wala sa sarili akong napahawak sa labi ko, prinoproseso parin ang nangyari. Napa-angat ako ng tingin nang marinig ko ang mahina niyang pagtawa. 

"Bakit mo ginawa 'yon?!" inis kong tanong sa kanya. 

Bumalik na siya sa pagkakaupo sa drivers seat. Napasandal pa siya sa headrest ng upuan. 

"So it make sense." 

"What?! anong it make sense! nilapastangan mo na naman ako!." inis kong saad. Nangangati na ang kamay kong hampasin siya. Kahit pa sa ginawa niya kani-kanina lang ay hindi ko parin siya makayang gantihan. Siya pa 'rin ang anak ng Senyor.

At hindi ko 'rin maipagkakaila na nagustuhan ko 'rin ang ginawa niya. 

Wait - what?! nagustuhan ko ba?! nagustuhan ko talaga? shit.

" 'Yan. Yang pinaparatang mo sa akin. I just acted based on your assumptions." nakangisi niyang saad.

"Assumptions. Asan 'don? Tsaka bakit nga kasi tayo pupunta sa OB?" humarap na ako sa kanya para mas maayos kaming makapag-usap. It's not my first kiss so no big deal, though its my uhm, first... how should I address it? moveable? lol.

"That I took advantage of you. I did not. Well, you can now freely say that I did, a while ago." humarap 'din siya sa akin. He even bit his lower lip para lalo akong asarin. 

I just make face. "No big deal. Its just a kiss." I said and acted like its nothing to me.

Wala naman talaga dapat pero may kung ano sa loob ko na hindi maipaliwanag, kaba?.

"Yeah, sure." he shrugged and sat back to his seat. 

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko. Bakit tayo pupunta sa OB?" 

Napahawak siya sa batok niya. Nahihirapang sabihin sa akin ang kung ano manang rason.

"I- I'm not sure though, but I think I impregnate you?" hindi sigurado niyang sagot.

"What?! no way! pa'no mangayayri 'yon. No, its impossible Senyorito. Trust me." I assure him. 

"How?" tinaas niya ang kilay niya. " How can you say its impossible? Witches and Vampires are two different Immortals. We have lots of way to impregnate our chosen mate." napaiwas siya ng tingin. Napa-iwas din ako ng tingin at napahawak sa tiyan ko. 

"E-exactly! mate! I am not your mate! we are not from the same kinds! Aside from that, there's only one way for us to bear a child. Kaya Imposible!" I said trying to make him understand that what he concluded is wrong and impossible!. 

"Tsaka teka nga! akala ko ba iniligtas mo ako nung gabing 'yun? kung ganun eh bakit mo ako bubuntisin?! Alam kong anak ka ng Senyor pero aba'y gago ka.!" inis ko ng saad. Makakaya ko pang intindihin 'yung una niyang sinabi sa akin na baka maging bampira ako dahil sinubukan niya akong iligtas, its acceptable. Pero ibang usapan na kung may mabubuo. 

"Wala ka pa 'ring karapatang..." I trailed off, unable to say the  word. Napasambunot ako sa buhok ko sa inis.

"S-sorry." nahihirapan niyang saad. Napakurap kurap ako. Alam kong gago siya kung totoo mang buntis ako na eh sana hindi, pero hindi ako nag-expect na magsosorry siya. I think of him highly and I never imagined him saying sorry at me. 

"Sorry, its just that, your blood taste heavenly and I can't help my self for wanting more. I-I lose control" he sounded so disappointed with himself. "Sorry, I dragged you into this situation." 

"It's entirely my fault and I take full responsibility for whatever it may result. Just, just please cooperate with me for the mean time." 

Napaiwas ako ng tingin. I really don't know how or what to response. Should I accept his sorry this instant?! of course no! ang rupok ko naman pagnagkataon. Totoo naman. Its his fault why we're in this kind of situation. I didn't asked him to save me. 

I choose to stay silent, I didn't voice out my thoughts. I'll just sound ungrateful. Magpasalamat nalang ako at buhay pa ako ngayon, andami nga lang problema. 

"Umuwi na tayo. Dumidilim na." I shifted on my seat and look for comfortable position. Inayos ko 'rin ang pagkakalagay ng seatbelt. Tumango lang siya bago paandarin sasakyan. Buong byahe ay nakatingin lang ako sa labas ng bintana, lumilipad ang utak ko. Hindi ko namalayan, nakatulog na pala ako. 

Nagising ako nang maramdamang may nakatitig sa akin. I first opened my left eye. Umayos ako ng upo at dinama ang bandang baba ko, baka tumulo ang laway ko, nakakahiya. Nakahinga naman ako ng malalim nang wala naman akong naramdamang basa. 

"Uhm, we're here." anunsyo niya. Tumango ako at kinalas na ang seatbelt. 

Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse niya nang pigilan niya ako. Napalingon ako sa kanya, tinaas ko ang kilay ko para itanong sa kanya kung bakit.

"You sure you're not feeling anything weird?" umismid ako sa tanong niya. Ang kulit.

"Wala nga po!, hindi ako buntis! okay?" inis ko ng saad. Napakamot ako sa ulo ko. Napaisip. Wala nga ba? 

Its weird, bakit hindi na nag-aamoy kalawang ang dugo para sa akin? 

Napatingin ako sa kanya, only to find him staring intently at me. Na-awkward na tuloy ako, kagigising ko pa naman. Wala ngang basa pero baka may tuyong laway naman. Baka 'yun ang tinititigan niya.

Napatingin ako sa labi niya, when we shared that kiss, I didn't smell something. Yes, its weird for me not to act on it! dapat nasuka na ako pagkalapat pa lang ng labi niya dahil ayaw ko sa amoy ng hininga niya. 

I need to confirm something. 

"Can you kiss me again?" 

________________

💛👀🍭