The Witch has Fallen - 13

Hindi siya nagsalita pagkatapos kong sabihin iyon. Para isalba ang sarili ko ay dali-dali akong bumaba sa kotse niya ng walang pasabi. He tried to call my name pero hindi na ako lumingon. Bahala na!

Ano ba naman 'yun Tasya?! Tama bang magrequest pa ng isa pang kiss? gusto ko lang namang kumpirmahin ang tumatakbo sa isip ko.

Makalipas ang ilang araw, kabilugan nanaman ng buwan, gabi nanaman ng pagtitipon. Isang buwan na 'rin pala ang nakakalipas simula ng gabing iyon. Sana naman walang mangyaring hindi kanais nais na ngayon. 

Nasa gitna na kami ng gubat, nakalipad na sila Inay at Tiya Lucia, kami nalang ni Impo ang nasa lupa. Hinihintay ni impo na paliparin ko ang walis tingting. 

Napanguso ako, napakamot sa ulo. Masama niya akong tinignan. "Huwag mong sabihing hanggang ngayon hindi mo pa 'rin alam kung pa'no paliparin ang la escoba?!" tumaas ang boses nito sa inis. 

Ngumisi ako ng nakakaloko. Nang hahampaasin na niya ako ng walis tingting niya ay dali dali kong pinalipad ang walis ko sa himpapawid. 

Ang walis pa naman ni Impo ang pinakamabigat at malaki sa lahat ng walis naming mga witches. Masakit mapalo, niloloko ko lang naman siya, ang bilis talaga mapikon ng mga may edad na. 

Masaya kong tinignan ang tanawin sa ibaba mula sa himpapawid. Hindi pa masyadong sakop ng modernisasyon ang barrio namin kaya kakaunti pa lang ang may ilaw sa kanilang mga tahanan. Kadalasang ginagamit tulad namin ay lampara. 

Malimit lang 'din kami gumamit ng lampara dahil nakakakita naman kami kahit na madilim ang paligid. Angking kakayahan ng mga pusa na nakuha namin. 

Mas maganda sigurong pagmasdan ang mga tanawing ito kapag maaga. Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung bakit, bakit kailangan pa kaming makihati sa mundong hindi naman para sa amin. 

At kung bakit hindi magawang maging isa at magkaugnay ang mga tao at mga kagaya namin? 

Sa loob ng napakahabang panahon nagawa naman naming manahimik at makihalubilo sa kanila, nagawa naman naming kontrolin ang mga sarili namin. Bakit parang kasalanan ang mabuhay ang mga katulad namin? tulad lang 'din naman nila ay hindi 'rin namin kontrolado ang buhay na ipinagkaloob sa amin. 

Nabalik ako sa realidad nang may bumunggo sa akin at muntik na akong mahulog sa walis ko. Sinundan ko ng tingin ang bumunggo sa akin. 

Akala ko isang normal na ibon lang iyon pero hindi pala, isa palang paniki. 

Paniki, isa lang ang alam kong may lakas ng loob na gumawa sa akin ng ganoon. Maaari kayang ang Senyorito iyon?

Magmula nung gabing iyon ay wala na kaming komunikasyon sa isa't isa. Kanina lang siya nagtext ulit sa akin, sinabi lang niya na dalhin ko daw ang phone. Nahirapan pa nga ako kung saan ko ilalagay na hindi makikita ni Impo. Tuwing dadalo kasi kami ng buwanang pagtitipon ay dapat naka-saya ako ng mahaba at nakasimpleng t-shirt. Ngayon ko lang narealize na wla palang kafashion fasion si Impo sa katawan.

Sa huli ay nagsuot nalang ako ng short na may bulsa sa ilalim ng palda ko. Buti na lang hindi nahalata ni Impo, kung hindi ay mahaba haba pa sanang tanungan iyon.

Naging busy ako nitong mga nakaraang araw, bukod sa mga paper works ko sa skwelahan,  nagbukas na ulit ang isdaan ko sa palengke. Nagkabati na kasi ang dalawa, buti naman. Mas mabuti na 'rin na ganito para makapagpahinga naman ako sa problema kahit ilang araw man lang.

Bago nanaman ang kweba na pagtitipunan namin ngayon. Gusto ko sana iyong sa nakaraang buwan dahil mas malapit sa tinitirhan namin pero wala kaming magagawa dahil natuntun na iyon ng mga tinuturing na rebelde sa samahan. 

Pagkapasok namin ay agad akong pumuslit sa paningin ni Impo at nagtago sa kumpulan ng iba't ibang nilalang. Baka hilahin nanaman niya ako para maging alalay sa pamilya ng Senyor. Madami namang ibang witches diyan na pwede niyang madampot pa. Tsaka wala pa akong kapal ng mukha para harapin ang Senyorito matapos kong humirit ng isa pang kiss no.!

Napangisi ako nang makita di kalayuan sila Dindi. Agad akong lumapit sa kanila. 

'Ang saya natin ah. Parang walang hampasan ng bangus ang naganap." pang-aaasar ko sa kanila ni Bongie. Natawa lang silang dalawa habang si Marinda ay nagtataka at hindi makarelate sa sinabi ko. 

"Ha? Sino ang nanghampasan ng bangus?! grabe kayo ha! huwag niyong gawing laruan ang mga bangus. May buhay 'din sila. Pinapatay niyo na nga't kinakain, hindi pa kayo nakuntento at talagang ginawa niyo pang panghampas." pangangaral niya, nakikisimpatya nanaman sa mga kaibigan niyang lamang dagat.

Natahimik kami at hindi na siya pinansin.  Umalis na muna ako para makaiwas kay Marinda. Pumunta ako sa buffet na nakahanda para sa aming mga witches. 

Magkatabi ang buffet ng mga witches at ng mga duwende, nakakatawang isipin dahil ang buffet namin ay parang buffet ng mga mortal. Ang tanging pinagkaiba ay puro healthy foods ang nakahain sa amin at mga unhealthy naman sa mga duwende, well, may healthy foods naman pero mas marami talaga ang unhealthy. 

Parang children's birthday party, may fried chicken, may spaghetti, may hotdog, may kanin, at talagang may letchon pa. Pambihirang mga duwende, ang he-healthy ng lifestyle ah.

Napagpasyahan kong uminon nalang ng fruit shake at mamaya na kumain. Bumalik na ako sa kumpulan ng mga kaibigan ko.

"Ano 'yan?" pang-uusisa ni Bongie inamoy pa niya ang iniinom ko. "Masarap?" inalok ko sa kanya ang iniinom ko para siya na mismo ang humusga. Unang simsim pa lang niya ay naibuga na niya ito. Natatawa akong napailing-iling. Bumubulong bulong pa siya na hindi daw masarap at parang suka ng tao. Hindi lang talaga kayo sanay sa masusustansyang pagkain.

Naramdaman kong nagvibrate ang phone sa bulsa ko. Lumayo muna ko sa kanila para kuhanin ang phone sa ilalim ng palda ko. 

Nasa gilid ako, palinga linga. Takot na baka may makakita sa akin. Binuksan ko ang text ni Senyorito. 

From: Vin

Where are you?

To: Vin

Secret. Hanapin mo ko. :p

Hindi nagreply ang Senyorito kaya nagtext ulit ako. 

To: Vin

Joke lang. Nasa hall ako. Bakit?

Pambawi ko sa nauna kong text. Baka totohanin eh. Nakahinga ako ng maluwag nang makatanggap ng reply pagkatapos ng ilang minuto.

From: Vin

Hindi ka ba pupunta dito?

Napakunot ang noo ko habang binaasa ang text niya. Saang 'dito' ba ang ibig niyang sabihin?

To: Vin

Po? Saan ako pupunta?

Nasa gilid pa rin ako ng hall, mas dumadami na ang mga dumadating kaya sumisikip na ang paligid. Wala namang mauupuan sa hall kaya nakatayo lang ako habang nagtetext at naghihintay sa reply niya.

From: Vin

Your Grandma is here. You're supposed to be here. Come here.

Hindi ko mapigilang mapairap. Here, here, here mo mukha mo. Hindi na ako nagreply pa. Ayoko no!  Gagawin nanaman akong alalay. Nakatakas na nga ako kay Impo, tas ako na mismo ang pupunta 'don dahil sinabi lang niya? no way.! Sino ba siya? napakaswerte naman niya.

Siya lang naman ang anak ng Senyor, Tasya. Pagpapa-alala sa akin ng utak ko.

"Anyare sa mukha mo?" bungad ni Dindi pagkabalik ko. Hindi ko namalayang nakasimangot na pala ako. Umiling lang ako at ngumiti. 

"Sino daw magtatanghal ngayon?" instead of answering her tinanong ko nalang siya.

Nagkibit balikat lang siya at uminom sa ewan, juice? na hawak niya.

Namataan kong pumwesto na ang pamilya ng Senyor sa harap ng entablado. Nagkatinginan kami ng Senyorito. Napanguso ako at napaiwas ng tingin dahil sinamaan niya ako ng tingin! Wala naman sigurong nakapansin na para sa aking ang tingin na 'yon no?

Naramdaman kong nagvibrate nanaman ang phone ko, pero dahil magsisimula na ang pagtatangahl ay pinili kong balewalaen muna ito. 

"Tasya!, Dindi!, Marinda!, Bongie!" napalingon kami sa tumawag sa pangalan namin, na sana hindi na lang namin ginawa. Asongot lang pala.

Malapad ang ngisi ni Caloy palapit sa amin. Hindi ko mapigilang mapairap.

"Nandito nanaman po ang asong gala." bulong ni Dindi. Mahina kaming natawa.

Agad na bumeso sa amin si Caloy pagkalapit niya. Parang tanga talaga 'to. Kung ano kasing bago sa paningin niya gagawin niya. 

I wonder, sino kaya nagturo sa kanya ng beso as a way of greetings? 

Natatawa ako habang tinitignan ang reaksyon ni Marinda. Gulat siya sa ginagawa ni Caloy at nung siya na sana ang isusunod ni Caloy agad siyang lumayo at inambahan ng suntok si Caloy. 

"Beso 'to Marinda my friend! Parang nakikipagkumustahan ganun.!" pag-eexplain pa niya pero hindi talaga pumayag si Marinda. 

Sa aming apat si Marinda talaga ang hindi masyadong exposed sa mundo ng tao, noon kaming dalawa pero ngayon siya na lang. Dahil sa mga kwento ni Dindi ay na-intriga akong alamin ang mundo ng mga tao pero si Marinda, kakaiba. Masyadong matatag ang prinsipyo niyang hindi makipaghalubilo sa mga tao. Hindi ko siya masisisi dahil malalim 'din ang iniwang sugat ng mga tao sa kanya.

Umakbay si Caloy sa akin at bumulong bulong na dapat daw turuan ko si Marinda ng mga bagay bagay para hindi napag-iiwanan. Napailing nalang ako. 

Malapit si Caloy sa halos lahat ng nilalang, siguro dahil na 'rin sa palipat lipat sila ng tirahan noon. Mabuti na nga lang at nagtagal na sila ngayon sa tinitirhan nila. Umaalis kasi sila dahil laging napagbibintangan na nagnanakaw sila ng mga alagang hayop ng mga kapit-bahay nila na totoo naman. 

Ngayon, natutu na sila. Nag-aalaga na sila ng sarili nilang hayop at 'yun na rin ang kinakain para iwas issue sa mga kapit-bahay.

Nagsimula na ang pagtatanghal. Mga mananaggal ang nagtatanghal. Ginawa nila itong comedy play. Tatawa tawa ako nang bigla nalang napigtas ang kalahati nitong katawan kaya napangiwi ako. Pumipintig-pintig pa ang kalamnan nito.

"Girls, girls, oh inom muna kayo baka na-uuhaaw na kayo." binigyan kami ni Caloy ng tig-iisang baso. Dahil abala ako sa panonood sa nagtatanghal, walang ano-ano kinuha ko na agad ang binigay niyang baso at ininom ito. 

"Tang-ina mo Caloy.!" nawala ang tawa ko at napalingon kay Dindi na inis na nakatingin kay Caloy, si Caloy naman ay tawang-tawa. Nilapag ko na ang baso sa lamesa at nagtataka silang tinignan. 

"Anong tingin mo sa akin? umiiom ng dugo?! bwesit ka!" inis na saad ni Dindi at pinahiram ang bibig na may bahid ng dugo. Hinampas niya si Caloy. 

Hindi ko sila pinansin at pinagpatuloy ang panunuod ng pagtatanghal pero may isang nilalang ang ayaw akong pag-enjoyin. 

Tumingin ako sa pwesto niya pero wala na siya doon. Inis akong lumayo sa mga kumpulan at sinagot ang kanina pa tawag ng tawag. 

"Hello po" bungad ko sa kanya. Pinanatili kong mahina ang boses ko dahil baka may makarinig.

'Oh? You know how to answer calls?" sarcastic na pagkasaad niya. Napairap ako, I mocked him silently. 

"Stop that. I can see you right here from where I am." agad akong napatigil at napalingon-lingon sa paligid. 

"A-asan ka?" 

"To your side" agad akong napalingon sa left side ko pero wala, lumingon ako sa kabila pero wala 'rin. Pinagloloko ata ako nito eh. 

"Behind the curtains." Napalingon ako sa right side ko kung san may nakaharang na malaking kurtina. 

"Pupuntahan ba kita dapat?" alanganin kong tanong. Hindi sigurado. 

He chuckled before answering "Fine, ako na." nakita kong iwawaksi na sana ng kamay niya ang kurtina kaya bago paman siya makalapit sa akin ay kumaripas na ako ng takbo palapit sa kanya. 

"Ouch!" he hissed. Napanguso ako, nabunggo ko kasi siya. Natamaan 'din naman ako ah, hindi naman ako nagreklamo. Napaka-arte lang talaga.

"Sorry" nailayo ko ang phone sa tengga ko nang marinig ko ang sariling boses. Hindi pa pala namin napapatay ang tawag. Maski si Senyorito ay nasa tenga parin ang phone.

Nang mahimasmasan ay agad niyang pinatay ang tawag at tumayo ng maayos. Napatingin siya sa akin. 

Ilang segundo na naman niyang tinitigan ang labi ko. Na-a-awkward tuloy ako. 

"You drank blood? again?" hindi sigurado niyang tanong, nakatingin parin sa labi ko. Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya. 

Lumapit siya sa akin, he held my face and wipe something on my lips. He then licked his thumb. Agad 'ding ngumiwi nang hindi magustuhan ang lasa nito.

Blood. 

Its blood.

I drank blood. Again.

What the hell is happening in me. 

_________________________

💛👀🍭