"Saan tayo pupunta?" naheherstirya kong tanong. Pumasok kami panandalian sa likod ng malaking kurtina. Pinasuot niya sa akin ang balabal niya. "Anong ginagawa mo? hindi 'to gumagana sa akin!" pabulong kong sigaw.
"Its actually working on you now." he said, a bit amused as he looked at me from the inside of his cloak. Pumasok din siya sa balabal at siya na ang humawak nito para magkasya kami. "Tumahimik ka na lang para walang makapansin."
"Lets go," humakbang na siya pero nanatili parin akong nakatayo kaya naman hinawakan niya ang bewang ko at pwersahan akong pinalakad.
Nakakatakot, baka makita kami. Nang tuluyan na kaming nakalabas ay hapit-hapit ko ang hininga ko, takot na baka may makarinig.
Hinapit niya ako at mas lalong pinalapit sa kanya. Para na kaming magkadikit maglakad, pati paghakbang namin ay magkasabay. Nakakailang tuloy. "Huwag kang lumayo, hindi tayo magkakasya." he softly whispered, nanindig tuloy balahibo ko dahil naramdaman ko ang hininga niya sa leeg ko nang bumulong siya. Muntik ko ng maitulak buti na lang napigilan ko pa sarili ko.
Nakahinga ako ng maluwag nang matagumpay kaming nakalabas ng kweba nang walang nakakapansin sa presensya namin. Agad akong lumayo sa kanya pero nasa loob pa 'rin kami ng balabal. Ayokong lumabas, baka may makakita sa akin, sa amin.
"Lumabas kana," saad ko, I was about to pull off the cloak from him pero pinigilan niya ako.
"What? This is mine. Ikaw ang lumabas." he tried to pull the cloak off from me pero malakas ang kapit ko dito.
"Ikaw na!, anak ka naman ng Senyor eh. Walang magtatangkang lumapit sa'yo." mahina ko siyang tinulak. Baka may magtanong pa sa akin kung bakit ako nasa labas, ayoko no. Makarating pa kay Impo edi lagot ako.
Imbes na lumabas sa balabal ay hinila niya ako papunta sa tagong lugar.
"Here. Wala ng makakakita sa atin." nauna na siyang lumabas, unti-unti kong nilabas ang mukha ko para tignan ang paligid. Nang masiguro ko na safe nga ay lumabas na ako.
"Now explain. You drank blood again, you sure nothings weird in you?" napairap ako, here we go again. I-I-Insist na naman niyang buntis ako.
Konti na lang talaga iisipin ko ng gusto akong pikutin nito eh.
"Hindi ko alam na dugo 'yun okay? malay ko ba baka may nilagay si Caloy 'don pampawala ng lasa at amoy?" I crossed my arms over my chest as I looked at him boredly.
"Walang ganun." he sighed. "Hindi ko maintindihan." hinilot niya ang sintinido niya na para bang problemadong problemado siya. Eh ako naman 'tong mamatay pag nagkataon.
"Bakit ba parang problemadong-problemado ka? easy ka lang Senyorito kaya ko sarili ko." malakas kong sinuntok ang dibdib ko at tinaas ang noo.
"Kargo de konsensya kita dahil ako ang dahilan kung bakit ka nasa sitwasyon na ganyan ngayon." naupo siya sa isang malaking bato. Sumunod ako sa kanya at naupo 'rin sa tabi niya.
"Bakit mo pa kasi ako ni-niligtas? kung pinabayan mo na lang kasi sana--" I was cut off by him.
"If we have the chance to save someone, then we should because that is what a leader should do. Look after his people." sinabi niya 'yon ng may ngiti sa labi. "That's what my father would often say to us." he gave me the sincerest smile which makes my heart skip a beat.
"That night, I-I really don't know what gotten into me but I felt the need to save you. You look lost, a lost kid." he let out a soft chuckle which makes my heart beat fast. Napahawak ako sa bandang dibdib ko, pinapakalma ito. Hindi pwede, hindi. Bawal.
"Naawa kasi ako sa mukha mo kaya ina-apply ko na lang ang sabi ni papa." he continued, natatawa pa siya. Nakitawa na 'rin ako at nakahinga ng maluwag nang tumigil na ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Ilang minuto kaming natahimik.
"I'm sorry"
"Thank you"
Halos sabay naming saad. Pareho kaming natawa, napailing nalang ako.
"Thank you, ngayon ko lang napagtanto na hindi pa pala ako nagpapasalamat sa'yo. Kung hindi mo ako niligtas that night siguro wala na ako dito ngayon, kung hindi man ako bihag ngayon ng mga kapre at tikbalang siguro nai-tae na nila ako." natawa ako sa sarili kong imahenasyon, "Kaya salamat."
"Kahit na nasa ganitong sitwasyon tayo ngayon?" tanong niya. Tumango ako, "Kahit na sa anong sitwasyon pa tayo, salamat." I sincerely thank him for saving me kahit na isang hamak na witch lang ako at hindi niya kilala man lang.
"Tsaka diba friends na tayo ngayon?" I raised my brows up and down, "Dalawa na kapit ko sa pamahalaan." I joked, natawa 'rin siya. Buti naman dahil ayaw kong mapahiya.
"Paano kayo naging magkaibigan ni Vina?" Naglakad lakad kami ng walang direksyon, kanina pa kami nag-uusap ngayon ko nga lang 'din nalaman na may pagkamdaldal pala itong si Senyorito.
"Likas na palakaibigan si Vina kaya nung minsan na sa kanya ako natapat ng paglilingkuran kinaibigan niya ako." si Vina pa talaga ang unang kumausap sa akin, hindi pa ako nakakabati bumati na siya.
"Yeah, you can say that but sometimes she just gets so annoying." natatawa niyang saad.
Tumigil siya sa paglalakad. Tinignan ko kung anong tinitignan niya, nakatingin siya sa isang baboy ramo. Napangiwi ako, "Huwag mong sabihing nagugutom ka na?" tanong ko sa kanya, sinadya kong bigatan ang paghakbang at patakbong lumapit sa baboy ramo para matakot at umalis, I'm just trying to save the pig.
"No, I just remembered something. Bakit ka sumuka nung umagang 'yon?" nagpatuloy na siya sa paglalakad, sumunod ako sa kanya.
"'pag sinabi ko ba sa'yo ang totoo, hindi ka magagalit?" he stopped walking and looked at me. He arch a brow as if impatiently asking me what I'm about to say.
Napanguso ako, nagdadalawang isip pa 'rin kung dapat ko bang sabihin o hindi na lang? baka kasi magalit o ma-offend, kaka officially friendship pa naman namin ngayon. Sayang naman kung magiging friendship over agad kami? Ano yun? one hour free trial?
"Ang baho kasi ng hininga mo. Amoy kalawang." I instantly shut my eyes as I drop the bomb. Baka kasi bigla na lang niya akong sakmalin pero diba sabi nila stay true to your friends. Naging honest lang naman ako, ayaw ko namang magsinungaling at magkunwaring mabango hininga niya.
"W-What..?" hindi makapaniwala niyang tanong.
"H-huwag kang mag-alala nung hinalikan mo ako, hindi ka na amoy kalawang nun." pambawi ko sa sinabi ko na sana pala hindi ko na sinabi pa. Mas lalo ko lang ata pinalala ang sitwasyon.
"Really," agad siyang nakabawi sa una kong sinabi at natatawa pa siya sa naging tinuran ko, may patango-tango pa na parang pinapahiwatig na naiintindihan na niya. "So that's the reason why you ask for another kiss?" napahawak pa siya sa baba niya na para bang nag-iisp, napaiwas ako ng tingin. That's not what I meant. I was just trying to take back what I had stated a while ago...na mabaho hininga niya.
"Or is it because you like it?" nagngising aso siya, pigilan niyo ako. Nandidilim paningin ko.
"I asked for it because I want to confirm something and not because I like it. It's just a plain kiss, Senyorito." I rolled my eyes irritatingly. I crossed my hands over my chest and face him.
"Sure, you want to confirm something... hmm.. most probably...to confirm if I'm a good kisser?" pang-aasar pa niya. Yes, halatang inaasar niya lang ako pero hindi ko mapigilang maasar talaga. Nakakaasar ang mukha niya. Nagmumukhang aso. Nagmumukhang Caloy.
"No! You're not even that good!." Lie, I actually like it but I won't admit it, never. and we're friends now, who the hell talk about how good kisser they are with their friends?! argh!.
"Ahuh?" gusto ko na siyang tirisin. Nakakaasar talaga ang mukha niya.
"I asked for it because I was shocked that I did not puke while kissing you! while breathing your iron-like breath! while sharing saliva with you! argh!" I frustratingly put down my hands in the air. I tried to catch my breath, hinihingal pa sa sudden outburst ko.
"Tumigil ka na nga." Kalmado ko ng saad. "Seryoso na kasi,"
"Seryoso naman ako ah." pilit niyang pinaseryoso ang mukha niya. I heaved a deep sigh, hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa na isang malokong Senyorito ang kaharap ko ngayon, taliwas sa seryosong Senyorito na kilala ko noon, eksatong isang buwan na ang nakalipas.
As I thought deeper of our situation, of my situation. I'm slowly realizing that a lot of things changed in me. I'm not sure but..
"I think I'm becoming like you."
"I-I think my body is slowly turning into a v-vampire."
_______
💛👀🍭
"Try this one," binigay niya sa akin ang baso. Sumimangot ako. Kapag naman nakakainom ako ng dugo, wala akong kaalam-alam na dugo ang iniinom ko. Pero iba ngayon, alam na alam ko ang iniinom ko, dugo ng inahing manok. Bumuntong hininga ako ng malalim bago tinanggap ang baso. Tinitigan ko muna ang laman nito, hindi ko naman nakikita ang kulay nito dahil itim na baso ang pinaglagyan ni Vin. Nasa apartment niya kami. Yes, yung pinagdalhan niya sa akin nung akala niya isa akong duwende at ginawa niya pa akong detective niya. Ipahanap ba naman sa akin ang sarili ko? soul searching lang? wala naman akong soul. Pero hanggang ngayon hindi ko pa 'rin alam kung pa'no niya nalaman na ako at ang hinahanap niya ay iisa.
Sabado at magkikita kami ni Vin, may pupuntahan daw kami. Madami pa akong paperworks na naiwan sa bahay pero bahala na. Mamayang gabi ko na lang gagawin yun. Nang makita ko ang kotse niya ay lumapit agad ako. Luminga linga pa ako para siguraduhin na walang makakita sa akin. Mahirap na no. Secret task ang ginagawa namin. Baka may makaalam na iba. "Saan tayo? iinom nanaman ba ako ng dugo?" pambungad ko sa kanya pagkapasok ko sa sasakyan niya. "No, we're actually going to the city." pinaandar na niya ang kotse, ako naman ay humanap ako ng komportableng pwesto, hindi naman masyadong malayo ang syudad. Sakto lang. Ano kayang gagawin namin do'n? Nakatulog a
"Charlotta, salamat talaga ha. Lilipat 'din kami agad kapag naipatayo na ang bagong bahay namin." rinig kong saad ni Nanay kay Aling Charlotta. Nakatulala lang ako, mugto pa ang mata ko mula sa pag-iyak. May mga luha pa ngang kumakawala sa mata ko hanggang ngayon.Nakita ko. Nakita ko kung paano sinunug ni Impo ang mga gamit ko. Wala siyang tinira kahit isa. Wala akong magawa kun'di ang umiyak at magmakaawa na itira nila sa akin kahit man lang ang rhodondendron ko. Yun na lang ang natititira kong alaala sa kanya pero hindi ako pinakinggan ni Impo.Kahit ang phone na bigay ni Vin, kinuha niya at tinapon."Tasya, inom ka muna oh." umangat ang tingin ko kay Caloy. Nakatayo siya habang inaanot sa akin ang tubig. Kinuha ko ito at nagpasalamat.Tumabi siya sa akin, "Ayos na ang kwarto mo. Baka gusto mo ng magpahinga.""Natutulog na 'din ba sila Impo?" tumango siya. "Oo, pipapasok ka na nga daw eh.""Dito m
"Hi Ate Tasya," lumingon ako sa tumawag sa akin. Ngumiti ako ng makilala ko ang tumawag sa akin. "Hi Mira, magandang umago sa'yo!. Mag-aral ng mabuti." pagbati ko pabalik sa kanya. Isa siya sa mga naging kaibigan ko. Magdadalawang linggo na kaming nakatira dito sa kanila Caloy. Pinapayagan na 'din akong lumabas labas ni Impo pero mainit pa 'rin ang mata niya sa akin. "Pasok na po ako ate. Kita na lang tayo mamaya.!" paalam niya. I waved my hands as I said my good byes at her. Nasa highschool pa lang kasi siya at ang sa pagkakaalam niya eh magpinsan kami ni Caloy at magkasing-edad lang. Binuhat ko na ang balde ng tubig papasok sa kusina. Nag-igib lang kasi ako ng tubig sa may imbakan ng tubig nila Caloy sa labas nang makita ako ni Mira kaya medyo natagalan. "Sino 'yung kausap mo kanina?" tanong ni Impo, nasa labas ang tingin pagkapasok ko sa kusina. "Ah, kapitbahay lang po." "Mag-ayos ka ng sarili mo. May p
Bakit pakiramdam ko pinaparusahan ako ni Impo? Sa dinami rami ng pwede bakit ako pa?Talaga bang ayaw niya akong pagbigyan sa gusto ko? Bakit niya ako ikukulong sa responsibilidad na hindi ko naman gusto?"Impo, paki-usap ayaw ko po. Natatakot po ako sa Senyor." gusto niya akong maging sekretarya ng Senyor. Iyon pala ang tinutukoy ng Senyor na hindi ko alam at ang dahilan kung bakit sinama niya ako sa tahanan ng Senyor na hindi naman niya talaga ginagawa."Tumigil ka. Sa Senyor natatakot ka pero sa mga tao hindi? anong klaseng pag-iisip mayroon ka ha?!""Iba po ang Senyor at iba po ang mga tao, Impo." sinubukan kong depensahan ang sarili ko pero mas lalo lang siyang nagalit."Mas pinipili mo ang mga tao kesa sa mga kalahi mo? Mas gusto mo pa silang makasalamuha at pagsilbihan? Paano kapag nalaman nila ang totoong ikaw? Ha? Sa tingin mo ganyan ka pa 'rin nila ta-tratuhin?! Halimaw ka sa paningin nila.!""Bakit? Hindi p
"What are you doing? Bakit ka nandito? Don't you have class?" sunod-sunod na tanong ni Vin. Pabalik na kami sa mansyon nila, pinapauna akong bumalik para ma-train na daw ni Beatrice. Kulang daw kasi ako sa training sabi ni Senyorito Vincent, paano namang hindi eh first day na first day ko ngayon. "Annastasya.." natigil ako sa paglalakad at nagbuntong hininga. "Nalaman ni Impo na nag-aaral ako kaya pinatigil na ako at eto, ginawa akong sekretarya ng papa mo." "What?" hindi makapaniwala niyang tanong. Peke lang akong ngumiti sa kanya. "Is that the reason why you suddenly disappeared? ni hindi man lang kita macontact." "Sorry, kasi kinuha ni Impo ang phone. Hindi ko alam kung anong ginawa niya, siguro sinama niya sa mga sinunug niyang gamit ko. Pwede po bang huhulug-hulugan ko na lang po?" nagpatuloy na ako sa paglalakad papalabas ng office nila. Punirarya pala nila iyong napasukan ko at nagkataong opisina ni Vin. Isa sa neg
"Trice, uuwi ka na?" sumandal ako sa pader, tinignan ko si Beatrice na busy kakascan ng papers. Napanguso ako. "Hindi pa. Mauna ka na. Medyo matatagalan pa ako. Kailangan to bukas eh." halata sa boses at mukha niya ang pagka taranta. Umupo ako sa harap niya at kumuha ng paper. Tutulungan ko na lang siya. "Hoy! ano ba!. Ako na to okay? umuwi ka na." kinuha niya ang papers na hawak ko at binalik sa dating kalagyan. Isa ito sa mga ayaw ko kay Trice. Hindi siya tumatanggap ng tulong. "Tulungan na kita. Ayaw ko pang umuwi eh." I insisted. Kinuha ko ulit ang papel pero pinigilan niya ako. "Annastasya..." mas lalong sumimangot ang mukha ko sa tono niya. Umismid ako at tumayo na lang. "Kung ayaw mong magpatulong edi sige, hihintayin na lang kita. Sa table ko lang ako." aalis na sana ako nang tawagin niya ang pangalan ko. Nagpa-awa pa ako ng mukha nang humarap ako sa kanya. Akala ko papatulungin
"So, is he the reason?" natigil ako sa paglalakad nang may magsalita sa likod ko. I choose not to look back. Boses pa lang alam ko na kung sino. Pinagpatuloy ko ang paglalakad as if I heard nothing. Saktong pagkaliko ko ay may kamay na pumigil sa akin at naramdaman kong may kung anong tinakip sa bandang ulo ko. At tama nga ako, ang senyorito ito at ang balabal niya. "Annastasya, we need to talk." sa sobrang lapit namin sa isa't isa ay ramdam ko ang hininga niya sa bawat pagbigkas niya sa mga salita. Kinikilabotan ako. "Senyorito, nasa gitna tayo ng selebrasyon. Baka may makakita sa atin." walang emosyon kong saad at pilit akong lumalayo sa kanya ng hindi lumalabas sa balabal. "I don't care. We need to clear things out, Tasya. Please." hindi ko mapigilang mapairap sa mga narinig ko sa kanya. "Well, I care.!" mahina ngunit puno ng emosyon kong saad. " Kung ikaw wala kang pake sa kung sino ang pwede
"Pinapabigay po kay Madame Annastasya." otomatikong umangt ang tingin ko nang marinig ko ang pangalan ko. Pagtingin ko sa bukana ng silid ay may babaeng nakauniporme na may dalang tray na naglalaman ng pagkain. Kung hindi ako nagkakamali ay isa siya sa katulong sa mansyon na ito. "WoOw, kanino galing?" may bahid ng panunuksong saad ni Trice. Sinamaan ko siya ng tingin pero tinaasan lang niya ako ng kilay. "Bawal pong sabihin." tanging saad lang ng babae. Tumayo na ako at kinuha ang tray. Nagpasalamat ako kay ate na nagdala ng pagkain pero ang sinagot niya sa akin ay, "Makakarating po." "Bigatin! Pinapadalhan!." patudsada ni Trice. May dala pang papilantik sa daliri habang sinasabi niya 'yan. "Gusto mo? Sabay na tayong maglunch." alok ko kay Trice pero umasim lang ang mukha niya nang makita ang mga pagkain sa tray. Puro gulay at masusustansyang pagkain lang kasi ang laman nito. "NO. Hindi ako kumakain
"Ha? Ah oo! gabi na! uuwi na po ako Senyorito. Sige po, mauna na ako." natataranta kong saad. Ang kaninang masakit na balakang at namamaga kong pwet ay parang nawala na lang bigla. Medyo masakit pa, pero dahil madali lang namang maghilom ang mga sakit namin sa katawan, nagagawa ko na itong itayo pero hindi. Kailangan kong tumakbo!. Paika-ika akong naglakad papalabas ng opisina niya. "Tasya... Ayaw mo ba talaga sa akin?. I really want to pursue you but I can't do it without your permission." hindi ako nagpatinag sa mga sinasabi niya at pinagpatuloy ko lang ang paglalakad. "I love you Tasya. I don't know how this happened. But, I really do. I-I know this is forbidden. Two different clans can't be together. But I also don't want to let this feeling passed by without you knowing, without me doing anything." natigil ako sa paglalakad at hindi makapaniwalang napalingon sa kanya. "Mahal? Seryoso ka ba? Naririnig mo ba sarili mo? Alam
"So, is he the reason?" natigil ako sa paglalakad nang may magsalita sa likod ko. I choose not to look back. Boses pa lang alam ko na kung sino. Pinagpatuloy ko ang paglalakad as if I heard nothing. Saktong pagkaliko ko ay may kamay na pumigil sa akin at naramdaman kong may kung anong tinakip sa bandang ulo ko. At tama nga ako, ang senyorito ito at ang balabal niya. "Annastasya, we need to talk." sa sobrang lapit namin sa isa't isa ay ramdam ko ang hininga niya sa bawat pagbigkas niya sa mga salita. Kinikilabotan ako. "Senyorito, nasa gitna tayo ng selebrasyon. Baka may makakita sa atin." walang emosyon kong saad at pilit akong lumalayo sa kanya ng hindi lumalabas sa balabal. "I don't care. We need to clear things out, Tasya. Please." hindi ko mapigilang mapairap sa mga narinig ko sa kanya. "Well, I care.!" mahina ngunit puno ng emosyon kong saad. " Kung ikaw wala kang pake sa kung sino ang pwede
"Trice, uuwi ka na?" sumandal ako sa pader, tinignan ko si Beatrice na busy kakascan ng papers. Napanguso ako. "Hindi pa. Mauna ka na. Medyo matatagalan pa ako. Kailangan to bukas eh." halata sa boses at mukha niya ang pagka taranta. Umupo ako sa harap niya at kumuha ng paper. Tutulungan ko na lang siya. "Hoy! ano ba!. Ako na to okay? umuwi ka na." kinuha niya ang papers na hawak ko at binalik sa dating kalagyan. Isa ito sa mga ayaw ko kay Trice. Hindi siya tumatanggap ng tulong. "Tulungan na kita. Ayaw ko pang umuwi eh." I insisted. Kinuha ko ulit ang papel pero pinigilan niya ako. "Annastasya..." mas lalong sumimangot ang mukha ko sa tono niya. Umismid ako at tumayo na lang. "Kung ayaw mong magpatulong edi sige, hihintayin na lang kita. Sa table ko lang ako." aalis na sana ako nang tawagin niya ang pangalan ko. Nagpa-awa pa ako ng mukha nang humarap ako sa kanya. Akala ko papatulungin
"What are you doing? Bakit ka nandito? Don't you have class?" sunod-sunod na tanong ni Vin. Pabalik na kami sa mansyon nila, pinapauna akong bumalik para ma-train na daw ni Beatrice. Kulang daw kasi ako sa training sabi ni Senyorito Vincent, paano namang hindi eh first day na first day ko ngayon. "Annastasya.." natigil ako sa paglalakad at nagbuntong hininga. "Nalaman ni Impo na nag-aaral ako kaya pinatigil na ako at eto, ginawa akong sekretarya ng papa mo." "What?" hindi makapaniwala niyang tanong. Peke lang akong ngumiti sa kanya. "Is that the reason why you suddenly disappeared? ni hindi man lang kita macontact." "Sorry, kasi kinuha ni Impo ang phone. Hindi ko alam kung anong ginawa niya, siguro sinama niya sa mga sinunug niyang gamit ko. Pwede po bang huhulug-hulugan ko na lang po?" nagpatuloy na ako sa paglalakad papalabas ng office nila. Punirarya pala nila iyong napasukan ko at nagkataong opisina ni Vin. Isa sa neg
Bakit pakiramdam ko pinaparusahan ako ni Impo? Sa dinami rami ng pwede bakit ako pa?Talaga bang ayaw niya akong pagbigyan sa gusto ko? Bakit niya ako ikukulong sa responsibilidad na hindi ko naman gusto?"Impo, paki-usap ayaw ko po. Natatakot po ako sa Senyor." gusto niya akong maging sekretarya ng Senyor. Iyon pala ang tinutukoy ng Senyor na hindi ko alam at ang dahilan kung bakit sinama niya ako sa tahanan ng Senyor na hindi naman niya talaga ginagawa."Tumigil ka. Sa Senyor natatakot ka pero sa mga tao hindi? anong klaseng pag-iisip mayroon ka ha?!""Iba po ang Senyor at iba po ang mga tao, Impo." sinubukan kong depensahan ang sarili ko pero mas lalo lang siyang nagalit."Mas pinipili mo ang mga tao kesa sa mga kalahi mo? Mas gusto mo pa silang makasalamuha at pagsilbihan? Paano kapag nalaman nila ang totoong ikaw? Ha? Sa tingin mo ganyan ka pa 'rin nila ta-tratuhin?! Halimaw ka sa paningin nila.!""Bakit? Hindi p
"Hi Ate Tasya," lumingon ako sa tumawag sa akin. Ngumiti ako ng makilala ko ang tumawag sa akin. "Hi Mira, magandang umago sa'yo!. Mag-aral ng mabuti." pagbati ko pabalik sa kanya. Isa siya sa mga naging kaibigan ko. Magdadalawang linggo na kaming nakatira dito sa kanila Caloy. Pinapayagan na 'din akong lumabas labas ni Impo pero mainit pa 'rin ang mata niya sa akin. "Pasok na po ako ate. Kita na lang tayo mamaya.!" paalam niya. I waved my hands as I said my good byes at her. Nasa highschool pa lang kasi siya at ang sa pagkakaalam niya eh magpinsan kami ni Caloy at magkasing-edad lang. Binuhat ko na ang balde ng tubig papasok sa kusina. Nag-igib lang kasi ako ng tubig sa may imbakan ng tubig nila Caloy sa labas nang makita ako ni Mira kaya medyo natagalan. "Sino 'yung kausap mo kanina?" tanong ni Impo, nasa labas ang tingin pagkapasok ko sa kusina. "Ah, kapitbahay lang po." "Mag-ayos ka ng sarili mo. May p
"Charlotta, salamat talaga ha. Lilipat 'din kami agad kapag naipatayo na ang bagong bahay namin." rinig kong saad ni Nanay kay Aling Charlotta. Nakatulala lang ako, mugto pa ang mata ko mula sa pag-iyak. May mga luha pa ngang kumakawala sa mata ko hanggang ngayon.Nakita ko. Nakita ko kung paano sinunug ni Impo ang mga gamit ko. Wala siyang tinira kahit isa. Wala akong magawa kun'di ang umiyak at magmakaawa na itira nila sa akin kahit man lang ang rhodondendron ko. Yun na lang ang natititira kong alaala sa kanya pero hindi ako pinakinggan ni Impo.Kahit ang phone na bigay ni Vin, kinuha niya at tinapon."Tasya, inom ka muna oh." umangat ang tingin ko kay Caloy. Nakatayo siya habang inaanot sa akin ang tubig. Kinuha ko ito at nagpasalamat.Tumabi siya sa akin, "Ayos na ang kwarto mo. Baka gusto mo ng magpahinga.""Natutulog na 'din ba sila Impo?" tumango siya. "Oo, pipapasok ka na nga daw eh.""Dito m
Sabado at magkikita kami ni Vin, may pupuntahan daw kami. Madami pa akong paperworks na naiwan sa bahay pero bahala na. Mamayang gabi ko na lang gagawin yun. Nang makita ko ang kotse niya ay lumapit agad ako. Luminga linga pa ako para siguraduhin na walang makakita sa akin. Mahirap na no. Secret task ang ginagawa namin. Baka may makaalam na iba. "Saan tayo? iinom nanaman ba ako ng dugo?" pambungad ko sa kanya pagkapasok ko sa sasakyan niya. "No, we're actually going to the city." pinaandar na niya ang kotse, ako naman ay humanap ako ng komportableng pwesto, hindi naman masyadong malayo ang syudad. Sakto lang. Ano kayang gagawin namin do'n? Nakatulog a