MIKAY"Hindi ka pa ba aalis?" taas kilay na tanong ko kay Damon na umupo sa kama ko. Naka cross legs pa ito na akala mo naman isa siyang young master. Napailing na lang ako. "Where are you going?" tanong niya nang akma na akong lalabas ng kwarto ko. "Sa labas. Mamaya hinahanap na ako. Sobrang importante pa naman ako ngayon, you see, it's my birthday," pagbibiro ko na may ngiting malawak pa pero agad ding nawala nang tingnan niya ako na para bang nag loading ito. Tumayo siya mula sa pagkakaupo niya sa aking kama saka siya lumapit sa akin. "Let's stay here for a while. The are too loud there." Mabilis niya akong nahuli. Ang kamay niya ay nasa aking bewang. "Kuwentuhan mo na lang ako kung ano ang ginagawa ni Adam sa kwarto mo..." "Siraulo," putol ko sa sasabihin niya saka ko siya bahagyang itinulak pero mas lalo lang niya akong idinikit sa kaniya. Mahina siyang tumawa saka niya bahagyang inilapit ang kaniyang bibig sa aking tenga. "Then do you want to have a different room story
MIKAY Hindi agad ako nakapagsalita dahil sa sinabi niya. Spend time alone? Napalunok ako ng malala. Hindi naman siya lasing pero sa tuwing nagsasalita siya ng mga bagay na hindi ko ineexpect, literal na napapahinto talaga ako. I didn't expect him to say something like this. Hindi kasi siya iyong tipo ng lalaki na nakilala ko na mabulaklak magsalita. "Your friends and some of our close relatives will also be there tomorrow. Mauuna lang tayong dalawa." Shootangina! Mabilis akong nag-iwas ng tingin sa kaniya. Masyadong malakas ang kabog ng puso ko, baka mamaya marinig niya mag assume pa siya. Pero hutangina talaga my heart is tugstugstugs malala! Pinilit kong ikalma ang sarili ko para kahit papaano ay maging maayos ang paghinga ko. Shootangina naman! Baka mamaya mawalan na lang ako ng malay dito dahil sa sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko eh. "Ano... kaya mong mag drive? Eh ilang oras ang magiging biyahe natin." Nakagat ko ang dila ko nang saglit niya akong binalingan ng tingin sa
MIKAYKinabukasan, halos hindi ko maigalaw ang buo kong katawan dahil sa sobrang sakit nito lalo na 'yung 'down there' ko, na feeling ko wasak na wasak talaga dahil sa nangyaring jugjugan kagabi. Pinilit kong ibangon ang sarili ko kahit na sobrang hirap na hirap na talaga ako. Suot ko ang boxer ni Damon maging ang mahaba nitong damit. Mariin kong naipikit ang aking mga mata habang pilit kong inihahakbang ang aking mga paa patungo sa banyo. Shootangina! Tama nga ang kasabihan na kumakalat, na pagkatapos ng sarap, hindi ginhawa ang malalasap kung hindi sakit na akala mo ika'y winawasak. Napaupo na lang ako dahil sa sakit na nararamdaman ko. Pinunasan ko pa ang luha na namuo sa gilid ng aking mga mata dahil hindi ko na talaga kaya pa ang sakit. "Mikael, are you okay?" Narinig ko ang tinig ni Damon. Hindi ko alam sa halip na mahiya ako dahil sa sobrang linaw pa sa akin nang nangyari kagabi ay wala akong maramdaman na hiya. Makapal na ba talaga ang mukha ko? Iniangat niya ang aking mu
MIKAYIsang linggo na ang nakalilipas, at tila ba bigla nalang nawala ang tinginan at bulungan tungkol sa akin ng mga tao sa loob ng hospital. May mga ngumingiti na nga rin sa akin eh, ang weird lang. Dati naman hindi sila ganito sa akin. Makita nga lang nila ang anino ko no'n ang dami na nilang nasasabi."Mikay, p'wede mo ba itong ibigay kay Doc Damon?"Mabilis akong napatingin kay Nurse Yen dahil sa sinabi niya."Meydo mainit kasi ang ulo ni Doc ngayon dahil sa nangyari sa OR kanina," saad niya na mukhang ano na lang ang pag-asa niya.Narinig ko nga ang chismis tungkol sa OR. Isa na namang residente ang nakatikim ng bagsik niya, hindi lang basta galit ang nangyari dahil pagkatapos sa OR ay pinahiya niya pa ito sa labas kung saan sobrang dami na naman ang nakarinig.Ang pinakaayaw kasi ni Damon sa lahat ay iyong e-engot engot ka, lalo na kung nasa OR ka. Ako nga, kahit alam na ng lahat na apo ako ni Lolo Nico, hindi pa rin ako nakakaligtas sa galit ni Damon eh. Kahapon nga lang pinag
DAMONI left her inside as I went back to my working table to continue my work. I bit my lower lip as the scenes about what happened earlier suddenly got back into my system. I literally am losing my mind right now. This is not right any longer. I closed my eyes as I rested my head to my swivel chair.I actually don't know what is happening to me... it seems like there's a part of me that I couldn't resist every time I see her. Her smell, her lips... everything about her gives me so much that my system couldn't grasp of anything to do."Dame."I slowly open my eyes when I heard Cait voice. She smile when our eyes met."Let's go out. I'm hungry," she said as she sat down on my couch."I still have a lot of thing to do Cait. You can go ahead and eat if you want to, I'm fine," I said while staring straight to her eyes.She frowned. "Tsk. I'd loved to, but those lowly like creature keeps giving me a mock stare. Kasalanan ito ng babaeng iyon eh. Gosh! She's really getting into my nerves."
MIKAYTagaktak ang pawis ko, nanghihina ang aking buong katawan... wala naman akong masyadong ginawa pero sobrang pagod na pagod ako ngayon. Wala akong energy at ang tanging gusto ko na lang ngayon humilata at walang gawin. Hindi rin umeepekto ang braincells ko ngayon kaya ilang beses akong napagalitan ng mga Professors namin, buti na nga lang dahil wala kaming duty sa hospital ngayon."Mikay, okay ka lang?"Nanatili akong nakadukmo at hindi pinansin si Juday. Maganda naman ang gising ko kanina eh at saka may energy pa ako, nagawa ko pa ngang sumayaw sa bahay kanina."May sakit ka ba?" tanong naman ni Tina na tinapik pa ng mahina ang balikat ko.Marahas akong bumuntong hininga saka ko hinawakan ang aking ulo. "Tumatalino na ata kasi ako," pagbibiro ko saka ako mahinang tumawa.Isinandal ko ang aking likod sa aking kinauupuan. "Anong inorder niyo? My fries ba?" tanong ko.Nandito kasi kami ngayon sa fast food malapit sa aming unibersidad para kumain ng tanghalian, tapos babalik na nam
MIKAY"Bakit..." Hindi ko nagawang ituloy ang sasabihin ko nang bigla akong kinulong sa isang mahigpit na yakap ni Damon nang makapasok siya sa aking sa kwarto. Marahas akong napabuntong hininga at hinayaan na lang siya na yakapin ako. Mukhang may hinanakit na naman ata siya sa buhay. Nanatili akong tahimik at hindi nagsalita. Sa pamamalagi ko rito sa kaniyang bahay kasama siya, siguro ay minsan ko lang siyang nakausap tungkol sa problema niya o kung ano ang bumabagabag sa kaniya, dahil hindi naman kasiya siya iyong tipo ng tao na pala open sa akin. Apakaprivate niyang tao eh, ayoko namang pangunahan siya kaya madalas ay pinagmamasdan ko na lang siya kahit alam kong may problema siya."Sinong nang-away sa'yo? Gusto mo bang sugurin ko? O kaya abangan ito sa kanto," pagbibiro ko pero mas lalo lang niyang hinigpitan ang pagkakahawak niya sa akin na para bang sapat na para sa kaniya na kasama niya ako... char! Apaka assuming ko na naman!Tumagal ng ilang minuto ang pagkakayakap niya sa
MIKAY"Alam niyo na ba?"Nanatili ako sa aking ginagawa at hindi binalingan ng tingin sila Nurse Yen na mukhang may chismis na naman. Araw-araw na lang akong may naririnig ng chismis, hindi na sila nagsasawa."May nakakita raw kay Doc Damon na may kahalikan siya sa office nya."Bahagya akong napatigil dahil sa sinabi ni Nurse Yen."At alam niyo ba ang pinakapasabog?"Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Napatingin ako kay Nurse Yen na mukhang seryoso siya sa sasabihin niya. Lahat kami ay nakatutok sa kaniya. Siguro naman hindi nakita ang mukha ko kanina. Kasalanan niya talaga ito eh. Masaya siyang malandi."Nurse Yen, huwag mo ng patagalin pa.""Kaya nga! Spill the tea."Mas lalong lumalakas ang pagkakabog ng aking dibdib dahil sa nangyayari. Jusmiyo naman! Hindi ko na talaga kinakaya ang lahat! I really can't na ito."Ang pasabog at nakakairita, hindi nakita kung sino. Pero ang sabi-sabi, mukhang may malalim daw silang relasyon. Kasi naman, sino bang hindi mag-iisip ng iba di ba? Si
MIKAYNagmahal at nasaktan. Tumawa at umiyak. Nagalit at nagpatawad.Muntikang sumuko ngunit lumaban upang maabot ang gusto.Natakot ngunit sumugal ulit.Ilan lang iyan sa mga natutunan ko sa buhay... sa buhay pag-ibig. Sobrang hirap magtiwala lalo pa't nasaktan ka na. Sobrang hirap sumugal lalo pa't minsan ay natalo ka na. Sobrang hirap magmahal lalo pa't minsan ka ng naloko. Sobrang hirap makahanap ng taong mananatili sa buhay mo... ngunit nakahanap ako. Nahanap ko si Damon at nahanap niya rin ako.Ang pagmamahalan man namin ay nag-umpisa sa arrange marriage, ngunit alam namin na magtatapos ito sa totoohang pagmamahalan. Dati naman ang gusto ko lang sa buhay ay yumaman, wala sa isip ko ang mag-asawa dahil sabi ko... hindi naman ako marunong mag-alaga, sarili ko nga hindi ko maalagaan, ibang tao pa kaya? Pero akalain mo iyon... sobrang mapang-asar talaga ang tadhana kasi nagawa niyang ibahin ang isip at puso ko. Si Damon? Sobrang sungit niya. Lahat na ata ng kasungitan sa mundo ay
MIKAY4 years later..."Moma!"Nagising ako sa sigaw ni Dal na akala mo may gulo na namang nangyayari."Moma!"Kahit ayoko pa sanang bumangon dahil antok na antok at pagod na pagod pa ako, kumakatok na sa pintuan si Dal. Bumungon ako at pinulit ang aking mga damit. Maaga na namang umalis ang lalaking iyon, at hindi man lang niya ako ginising. Mabilis akong nagpalit, at hindi na ako naghilamos pa.Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan ay agad nagsumbong sa akin si Dal na akala mo stress na stress na naman sa nangyayari. Puting puti ang buhok niya maging ang mukha nito. "Moma, nakakainis po! Kanina ko pa po sila pinipigilan na huwag maglaro sa kitchen, pero hindi po sila nakikinig."Huminga ako ng malalim. Sumunod naman ako kay Dal na patuloy na nagsusumbong sa akin."Sabi ko ako na lang ang mag b-bake, pero ayaw po nilang magpaawat. Pati nga po si Yaya ay nastress na."Nabaling ang tingin ko sa tatlo na nakasilip sa may veranda."Labas," maotoridad na saad ko.Hindi ko naman napigila
MIKAYHindi madali ang lahat ng pinagdaanan namin. Paulit-ulit kaming sinubok. Paulit-ulit kaming nasaktan, natakot, at umiyak. Ni hindi ko talaga lubos maisip kung paano namin nagawang lampasan at harapin ang lahat ng iyon."I love you, Wife."Sobrang sarap sa pakiramdam na sa tuwing paggising mo sa umga katabi mo ang lalaking nagbigay sa iyo ng pag-asa. Yung gigising ka sa umaga at agad niyang ipaparamdam sa iyo na ikaw ang pinakamagandang nangyayari sa buhay niya."I love you more, Hubby."Buong akala ko hindi ko na ulit mararamdaman ang ganitong pagmamahal, na hindi darating sa buhay ko ang ganitong klaseng pag-ibig. Sino ba kasing mag-aakala na ang tatanga-tangang ako makakabinggit ng isang matalinong tao na iintindi sa lahat ng kabobohan ko?Si Damon ang nagturo sa akin na kahit na anong pagsubok ang dumating, kailangang harapin iyon ng walang takot."Moma, lalabas na po ba sila baby?"Si Dal ang isa rin sa nagpatatag at nagpatibay sa akin. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka hin
MIKAYHalos hindi ko na alam kung saan ako tutungo nang makarating kami sa hospital. Nakaalalay lang sa akin ang mga kaibigan ko na nagpunta kanina sa bahay ni Lolo nang malaman nila ang nangyayari."Kaya wala talaga akong tiwala sa higad na iyon eh!""Makita ko lang talaga siya ako na ang papatay sa kaniya!"Habang sila ay galit na galit, ako naman ay sobrang nag-aalala. Nang makita ko si Damon na nakaupo sa labas ng operating room hinanap ko agad si Dal... nasaan siya? Ramdam ko na ang pag init ng mata ko at paghaharumentado ng puso ko.Nakuha na namin ang atensyon ni Damon. Bumaba ang tingin ko sa kaniyang mga kamay na nababalot ng dugo. Tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Nakangiti siya sa akin, pero kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata."Nasaan si D-Dal?" nanginginig na tanong ko. "She's fine. She's inside the emergency room right now...""Moma!"Agad na hinanap ng aking mga mata ang tumawag sa akin. Bumuhos na ang aking luha. Tumatakbo palapit sa amin si Dal. Lu
MIKAYPara akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa naririnig ko, agad na bumuhos ang aking luha. Sobrang lakas ng kabog ng aking puso na tila ba kakawala na ito sa akin. Kanina pa kausap ng Damon ang mga pulis, kalmado ito ngunit ramdam ko ang galit niya maging ang pag-aalala nito."Do everything you can."Hindi ko alam kung ano ang nangyari o kung paano ito nangyari... pakiramdam ko ay sobrang sama kong ina para pabayaan ang anak ko. Kung sana naging mas maaga lang ako ay hindi ito mangyayari."Wife, stop crying. Mahahahanap natin siya."Kahit gaano ako kalmahin ni Damon ay hindi ito umeepekto sa akin. "Kasalanan ko ito."Muling nag init ang aking mga mata. "No it's not your fault." Inilapit niya ako sa kaniya saka hinalikan sa noo. Gabi na ngunit wala pa rin kaming balita sa anak namin. Ang sabi ng teacher kanina ay may sumundo raw sa kaniya, nakita na rin namin ang CCTV ngunit hindi masyadong kita kung sino ang kumuha sa anak namin, sumakay sila sa black na kotse na ng tingnan
MIKAYLumipas ang ilang linggo walang paramdam si Caitlyn, hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot ako kasi unusual ito eh. Hindi kasi siya iyong tipo ng tao na bigla na lang hindi magpaparamdam. Nang malaman ni Damon na nakipagkita nga ako sa kaniya at nakita niya rin na namumula ang pisngi ko, galit na galit siya."Moma, may star po ako."Tinatanong ko naman si Dal kung pumapasok si Demi, ang sagot naman niya sa akin ay oo. "Wow very good naman ang baby ko.""Stem Moma, mana ako kay Papa."Pinanliitan ko siya ng mata."Syempre pati po sa inyo."Humagikgik pa ito. Agad napakunot ang noo ko nang mapansin ko ang siko niya. "Ano ang nangyari rito?" May sugat kasi sa siko niya at halatang ngayon lang ito nangyari. "Ah ito po ba Moma? Nadapa po. Naglalaro po kasi kami kanina," saad niya nang hindi tumitingin sa aking mga mata. "Dal, sabihin mo ang totoo." "Moma, iyon po ang totoo."Hindi pa rin siya nakatingin sa akin, nanatili siyang nakayuko."Moma, mag s-shower na po ako."Ma
MIKAYSinabi sa akin ni Damon ang tungkol kay Caitlyn. Hindi ko akalain na nagawa niyang magsinungaling ng gano'n para lamang makuha niya ang gusto niya. I did give her a chance, but she choose to waste it."I really can't believe her."Kanina pa nagmamaktol si Damon na tila ba isang bata. Siguro gano'n na talaga siya at hindi iyon magbabago pa. Nakakainis lang dahil buong akala ko ay nasa matinong pag-iisip na siya, pero mukhang mas lumala pa ata ang pagiging siraulo niya."Hayaan mo na, at least ngayon alam na natin na plinano niya ang lahat."Hinawakan ko ang kamay niya."Buti na lang hanggang maaga pa ay nalaman na natin ang intensyon niya at hindi na siya gumawa pa ng mas malala." Nag release na rin ng statement si Damon tungkol sa litrato at video na kumakalat, sabi ko naman sa kaniya kung ano man ang maungkat haharapin namin iyong dalawa. Hindi naman ako papayag na siya lang ang aako ng lahat ng ito, gaya ng sabi ko hati kami."Moma!" Nakuha ni Dal ang atensyon namin, may ha
MIKAYKapag chismis talaga ang usapan, sobrang bilis nitong kumalat na akala mo isa itong virus. Kalat na kalat pa rin ang mga pictures at videos online lalo na yung halikang nangyari sa kanilang dalawa kahit na tatlong araw na ang nakakalipas. Alam ko naman na hindi iyon sinasadya kaya lang sa mga mata ng iba, alam kong iba ang tingin nila."You should fix this as soon as possible, Damon."Nandito kami ngayon sa bahay ni Lolo, at meron din ang loli ni Damon, at as usual sinasabon na naman nila si Damon."Lo, wala naman pong kasalanan si Damon sa nangyari. At saka, kung bibigyan natin ng malisya ang nangyari mas lalo lang itong lalala. At saka kiss lang naman iyon...""Kahit kiss man iyon o hindi, wala akong pakealam. Nababasa mo ba ang mga articles tungkol sa kanila? Can be a happy family? Sweet family?"Hinilot ni Lolo ang sentido niya. "Tama si Nico. Kahit alam ng lahat na kayo naman talaga, hindi pa rin natin maiiwasan na iba ang sabihin ng media makakuha lang sila ng magandang s
MIKAYHindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang nakatingin kay Damon at Caitlyn. Seryosong-seryoso kasi silang nag-uusap sa hindi kalayuan sa akin, pagkakwa'y ngumingiti si Caitlyn kapag sasagot si Damon sa kaniya."Lapitan mo! Tanggalin mo yung mata," ani Juday na hindi ko namalayan ang pagdating.Nandito ako ngayon sa event na ginawa ng hospital, para officially ipakilala sa lahat si Damon, ang bagong chairman ng hospital. "Alam mo, todo ang pag-aaligid ng linta na iyan sa asawa mo. Jusko! Ako na iyong naiimbyerna talaga," ani Tina na umirap pa ng bongga.Huminga ako ng malalim."Nag-uusap lang naman sila," saad ko. "Nag-uusap? Eh tingnan mo yung linta, kulang na lang dumikit siya sa asawa mo. May nag-uusap ba na lapit nang lapit ng boobs?" Mas naging iritable silang dalawa."O yung kamay niya! Tingnan mo tingnan mo. Wala ka bang gagawin? Hindi ka ba lalapit sa kanila?"Maliban kay Caitlyn, may iba pa naman silang kausap, at alam kong importante ang pinag-uusapan nila ngayon, ew