MIKAY"Mahal mo ba ako?" tanong ko nang hindi inaalis ang tingin ko sa kaniya.Sobrang lakas na ng tibok ng puso ko ngayon na halos kumawala na ito sa akin. Real? Official? Hindi ko alam kung tama ang narinig ko sa kaniya ngunit kailangan kong makasiguro dahil ayoko namang umasa. Oo, matuwa ako sa sinabi niya... kilig to the max nga ako kaya lang naiisip ko bigla 'seryoso ba siya?', hindi kasi madali ang sinabi niya eh."I-I don't know," saad niya saka pa ito marahas na bumuntong hininga na tila ba nahihirapan itong huminga. "I always want you by my side. I always want to spend time with you. I always want to feel you beside me... I don't know if this is kind of love already," muling saad niya habang nakayuko ito.Hinawakan ko ang mukha niya para muling magsalubong ang mga mata namin. Nagugulat talaga ako sa mga sinasabi niya ngayon, hindi ko akalain na maririnig ko ito mula sa kaniya. Love? Ako sigurado naman ako sa nararamdaman ko sa kaniya, ngunit siya... tingin ko ay nalilito pa r
MIKAY"What?"Mukhang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. Salubong ang kilay niya at napahinto pa siya sa kaniyang ginagawa. Binaba niya ang binabasa niyang report saka ako pinagtuunan ng pansin."Ilang araw lang naman. At saka nasabi ko na rin kay lolo.*Mas lalong nagsalubong ang kaniyang mga kilay."Sinabi mo sa kaniya without even informing me first?"Nahimigan ko ang galit sa kaniyang tinig. Sabi ko nga galit talaga siya. "Busy ka kasi kaya hindi ko na nasabi sa'yo," mahinahong saad ko. Nitong nakaraang araw madalas kasi siyang nasa hospital, o kaya naman busy sa kung ano. Ilang araw nga rin siyang nawala dahil may seminar itong pinuntahan tapos kung uuwi siya late na, tapos kung gigising naman ako ng umaga waley na siya. "But still, you should have informed me." Marahas itong napabuntong hininga. Tumayo siya sa kaniyang kinauupuan at lumapit sa akin. Nanatili lang akong nakatayo habang nagpapatuyo ng buhok dahil katatapos ko lang maligo. Huminto siya sa harap ko saka niya h
MIKAY"Mukhang nagkainitan na naman kayo ni Adam kanina ah. Oks ka lang ba?" Tumabi ako kay Damon na nakaupo sa mahabang kahoy habang nakaharap sa madilim na dagat. Nakita ko kanina kung paano mag igting ang kaniyang panga habang nag-uusap sila ng kung ano ni Adam. Sinabihan din ako ni Kean nang lumapit siya sa akin na puntahan ko nga raw si Damon dahil iba na ang mood nito. Iba pa naman mag ngitngit ng galit ang isang ito. "Kanina ka pa umiinom, baka mamaya tumumba ka na lang ah. Hindi kita mabuhuhat," saad ko saka ko kinuha mula sa kaniya ang alak na iniinom niya.Hindi ko man alam ang buong detalye ng pinag-usapan nila, alam kong may kinalaman ako rito. Kilala ko si Adam, ang pinaka ayaw niya sa lahat ay yung nadedehado ako... kaya naman for sure nagkainitan siguro sila ng malala kanina. "Hindi kita tatanungin kung ano ang pinagtalunan niyo ni Adam."Hinawakan ko ang kamay niya dahil nanatili itong nakakuyom. Marahas akong napabuntong hininga. Nanatili namang tahimik si Damon ha
MIKAYPanay pa rin ang pag message sa akin ni Caitlyn ng kung ano-ano, kesyo ang landi ko raw at sobrang kapal ng mukha ko, hindi ko na nga lang pinapansin dahil ayokong pumatol sa text, gusto ko harapan ng masampal ko na lang siya agad."You're frowning again."Napaangat ako ng ulo dahil sa biglaang pagsulpot ni Damon. Mabilis itong humalik sa akin. Hindi ko sinasabi kay Damon ang mga pagbabanta ng bff niya, dahil baka mamaya magtalo sila tapos mas lalo lang lumalala ang lahat. Hanggang maaari ay ayoko ng away, kaya hindi ko siya pinapatulan eh. "Who are you texting to?" tanong niya. Umupo siya sa tabi ko saka niya ako inakbayan. "Wala. Si Hana lang, kung ano-ano kasi ang chika. Aalis pala ako mamaya, kakain kami sa shop ni Suzy," pagsisinungaling ko.Ang totoo niyan ay wala kaming lakad, gogora lang ako do'n para ichika ang mga sinasabi sa akin ni Caitlyn. Nakakainis kasi eh! Kailangan ko ng advice nila para alam ko kung ano ang gagawin. Magpapaback up na rin ako sa kanila para i
MIKAYKasama ko ngayon si Adam. Nandito kami sa isang maliit na clinic, at hinihintay ang resulta ng test ko. Patuloy ang paghaharumentado ng puso ko na tila ba kakawala na ito sa akin. Noong malaman ko sa test na ginawa namin ni Suzy na buntis ako, si Adam agad ang naisip ko na pagsabihan, though alam na ng mga kaibigan namin na buntis ako, iba pa rin kapag ako mismo ang nagsabi kay Adam. "Stop worrying, Mikay. It already happened." Hinawakan niya ang kamay ko para kumalma ako. Akala ko magagalit sa akin si Adam nang sabihin ko sa kaniya na buntis ako, ngunit kalmado pa rin ito na tila ba inaasahan na rin niya itong mangyari. "Miss Mikael Mendoza." Tila lumundag palabas ang puso ko nang tawagin na ang pangalan ko. Naunang tumayo si Adam samantalang tila nanlalambot naman ako dahil sa kabang nararamdaman ko.Pumasok kami ulit sa clinic. Pinaupo naman agad ako ng isang nurse. Katabi ko pa rin si Adam. Nakatingin ako sa OB na nakangiting nakatingin sa resulta ko. "Congratulations M
MIKAYNakatayo ako sa harap ni Damon habang sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib. Masama ang tingin niya kay Adam na nakatayo sa harapan ko, hanggang sa binalingan niya ako ng tingin na halos ikalaglag ng puso ko dahil alam kong hindi siya natutuwa sa nakikita niya ngayon."Bakit nandito kayong dalawa? Ng magkasama?" tanong niya sa isang himig na may halong pagbabanta.Pinagtaasan niya ako ng kilay na akala mo isang malaking kasalanan na kasama ko ngayon si Adam. Alam ko naman kasi na kahit na anong mangyari ay hindi sila magkakasundong dalawa, lalo na itong si Damon, ewan ko ba kung bakit sobrang laki ng galit niya kay Adam. Wala namang ginagawa si Adam sa kaniya, sa halip ay gusto pa nga nito na maging close silang dalawa."Wife."Napalunok ako ng tawagin na niya ako."May sasabihin ka ba?" tanong niya ulit, ang tono niya ay para bang hindi na ito makapaghintay pa sa sasabihin ko.Huminga ako ng malalim saka ako bahagyang nagtago kay Adam, napahawak pa ako sa braso ni Adam dahil t
MIKAYMahal niya rin ako. Hindi ko akalain na maririnig ko mula sa kaniya ang tatlong salita na sobrang tagal ko ng hinihintay. Akala ko imposible ang lahat dahil meron Caitlyn sa buhay niya. Akala ko hindi ko iyon maririnig mula sa kaniya. Akala ko hindi niya ako makakayang mahalin. "Are you sure with your decision, Apo?"Matamang nakatingin sa akin si Lolo na tila ba sinigurado niya ang lahat. Hindi naman ako nag-iwas ng tingin sa kaniya, at kahit kabado ako ngayon ay pinipilit ko pa ring patatagin ang sarili ko."Opo, Lolo. Nakapag-usap na rin po kami ni Damon tungkol dito."Marahas na bumuntong hininga ito."Kung iyan ang gusto mo, susundin ko, Apo." Nandito ako ngayon sa office niya hindi para sabihin ang tungkol sa dinadala ko kundi sabihin sa kaniya na hindi ko tatanggapin ang inalok niya sa akin na manatili sa hospital para pag-aralan ang takbo ng hospital. "Wala naman po kasi talaga sa sistema ko ang tungkol sa pag manage sa hospital, Lolo. Sapat na po sa akin na apo niyo
MIKAYTahimik kaming pareho ni Damon sa loob ng kaniyang sasakyan, kagagaling lang namin sa hospital kung saan kami nagpunta ni Adam dahil daw gusto niya na siya mismo ang makarinig ng sasabihin ng Doctor tungkol sa kalagayan ko.Alam ko na hanggang ngayon gusto niya na sabihin na namin sa publiko ang tungkol sa amin, kaya lang wala pa akong lakas ng loob na ipakilala niya ako bilang asawa niya. Pakiramdam ko kasi na hindi pa rin ako sapat para sa kaniya. Kilalang tao si Damon, samantalang ako, apo lang naman ako at wala pang napapatunayan sa buhay. At dahil nga ayoko pang ireveal namin ang tungkol sa amin, heto siya at nagtatampo pa rin sa akin. Kahapon pa siya ganiyan. "Nagugutom ako," saad ko habang nakatingin ako sa kaniya.Nanatili sa kalsada ang kaniyang mga mata, ni hindi man lang talaga niya ako tinapunan ng tingin. Nakakaasar talaga siya."Hubby, sabi ko nagugutom ako," muling saad ko.Humawak pa ako sa braso niya at bahagyang nagpacute pero wala itong epekto sa kaniya. Ang