MIKAY"Mahal mo ba ako?" tanong ko nang hindi inaalis ang tingin ko sa kaniya.Sobrang lakas na ng tibok ng puso ko ngayon na halos kumawala na ito sa akin. Real? Official? Hindi ko alam kung tama ang narinig ko sa kaniya ngunit kailangan kong makasiguro dahil ayoko namang umasa. Oo, matuwa ako sa sinabi niya... kilig to the max nga ako kaya lang naiisip ko bigla 'seryoso ba siya?', hindi kasi madali ang sinabi niya eh."I-I don't know," saad niya saka pa ito marahas na bumuntong hininga na tila ba nahihirapan itong huminga. "I always want you by my side. I always want to spend time with you. I always want to feel you beside me... I don't know if this is kind of love already," muling saad niya habang nakayuko ito.Hinawakan ko ang mukha niya para muling magsalubong ang mga mata namin. Nagugulat talaga ako sa mga sinasabi niya ngayon, hindi ko akalain na maririnig ko ito mula sa kaniya. Love? Ako sigurado naman ako sa nararamdaman ko sa kaniya, ngunit siya... tingin ko ay nalilito pa r
MIKAY"What?"Mukhang hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. Salubong ang kilay niya at napahinto pa siya sa kaniyang ginagawa. Binaba niya ang binabasa niyang report saka ako pinagtuunan ng pansin."Ilang araw lang naman. At saka nasabi ko na rin kay lolo.*Mas lalong nagsalubong ang kaniyang mga kilay."Sinabi mo sa kaniya without even informing me first?"Nahimigan ko ang galit sa kaniyang tinig. Sabi ko nga galit talaga siya. "Busy ka kasi kaya hindi ko na nasabi sa'yo," mahinahong saad ko. Nitong nakaraang araw madalas kasi siyang nasa hospital, o kaya naman busy sa kung ano. Ilang araw nga rin siyang nawala dahil may seminar itong pinuntahan tapos kung uuwi siya late na, tapos kung gigising naman ako ng umaga waley na siya. "But still, you should have informed me." Marahas itong napabuntong hininga. Tumayo siya sa kaniyang kinauupuan at lumapit sa akin. Nanatili lang akong nakatayo habang nagpapatuyo ng buhok dahil katatapos ko lang maligo. Huminto siya sa harap ko saka niya h
MIKAY"Mukhang nagkainitan na naman kayo ni Adam kanina ah. Oks ka lang ba?" Tumabi ako kay Damon na nakaupo sa mahabang kahoy habang nakaharap sa madilim na dagat. Nakita ko kanina kung paano mag igting ang kaniyang panga habang nag-uusap sila ng kung ano ni Adam. Sinabihan din ako ni Kean nang lumapit siya sa akin na puntahan ko nga raw si Damon dahil iba na ang mood nito. Iba pa naman mag ngitngit ng galit ang isang ito. "Kanina ka pa umiinom, baka mamaya tumumba ka na lang ah. Hindi kita mabuhuhat," saad ko saka ko kinuha mula sa kaniya ang alak na iniinom niya.Hindi ko man alam ang buong detalye ng pinag-usapan nila, alam kong may kinalaman ako rito. Kilala ko si Adam, ang pinaka ayaw niya sa lahat ay yung nadedehado ako... kaya naman for sure nagkainitan siguro sila ng malala kanina. "Hindi kita tatanungin kung ano ang pinagtalunan niyo ni Adam."Hinawakan ko ang kamay niya dahil nanatili itong nakakuyom. Marahas akong napabuntong hininga. Nanatili namang tahimik si Damon ha
MIKAYPanay pa rin ang pag message sa akin ni Caitlyn ng kung ano-ano, kesyo ang landi ko raw at sobrang kapal ng mukha ko, hindi ko na nga lang pinapansin dahil ayokong pumatol sa text, gusto ko harapan ng masampal ko na lang siya agad."You're frowning again."Napaangat ako ng ulo dahil sa biglaang pagsulpot ni Damon. Mabilis itong humalik sa akin. Hindi ko sinasabi kay Damon ang mga pagbabanta ng bff niya, dahil baka mamaya magtalo sila tapos mas lalo lang lumalala ang lahat. Hanggang maaari ay ayoko ng away, kaya hindi ko siya pinapatulan eh. "Who are you texting to?" tanong niya. Umupo siya sa tabi ko saka niya ako inakbayan. "Wala. Si Hana lang, kung ano-ano kasi ang chika. Aalis pala ako mamaya, kakain kami sa shop ni Suzy," pagsisinungaling ko.Ang totoo niyan ay wala kaming lakad, gogora lang ako do'n para ichika ang mga sinasabi sa akin ni Caitlyn. Nakakainis kasi eh! Kailangan ko ng advice nila para alam ko kung ano ang gagawin. Magpapaback up na rin ako sa kanila para i
MIKAYKasama ko ngayon si Adam. Nandito kami sa isang maliit na clinic, at hinihintay ang resulta ng test ko. Patuloy ang paghaharumentado ng puso ko na tila ba kakawala na ito sa akin. Noong malaman ko sa test na ginawa namin ni Suzy na buntis ako, si Adam agad ang naisip ko na pagsabihan, though alam na ng mga kaibigan namin na buntis ako, iba pa rin kapag ako mismo ang nagsabi kay Adam. "Stop worrying, Mikay. It already happened." Hinawakan niya ang kamay ko para kumalma ako. Akala ko magagalit sa akin si Adam nang sabihin ko sa kaniya na buntis ako, ngunit kalmado pa rin ito na tila ba inaasahan na rin niya itong mangyari. "Miss Mikael Mendoza." Tila lumundag palabas ang puso ko nang tawagin na ang pangalan ko. Naunang tumayo si Adam samantalang tila nanlalambot naman ako dahil sa kabang nararamdaman ko.Pumasok kami ulit sa clinic. Pinaupo naman agad ako ng isang nurse. Katabi ko pa rin si Adam. Nakatingin ako sa OB na nakangiting nakatingin sa resulta ko. "Congratulations M
MIKAYNakatayo ako sa harap ni Damon habang sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib. Masama ang tingin niya kay Adam na nakatayo sa harapan ko, hanggang sa binalingan niya ako ng tingin na halos ikalaglag ng puso ko dahil alam kong hindi siya natutuwa sa nakikita niya ngayon."Bakit nandito kayong dalawa? Ng magkasama?" tanong niya sa isang himig na may halong pagbabanta.Pinagtaasan niya ako ng kilay na akala mo isang malaking kasalanan na kasama ko ngayon si Adam. Alam ko naman kasi na kahit na anong mangyari ay hindi sila magkakasundong dalawa, lalo na itong si Damon, ewan ko ba kung bakit sobrang laki ng galit niya kay Adam. Wala namang ginagawa si Adam sa kaniya, sa halip ay gusto pa nga nito na maging close silang dalawa."Wife."Napalunok ako ng tawagin na niya ako."May sasabihin ka ba?" tanong niya ulit, ang tono niya ay para bang hindi na ito makapaghintay pa sa sasabihin ko.Huminga ako ng malalim saka ako bahagyang nagtago kay Adam, napahawak pa ako sa braso ni Adam dahil t
MIKAYMahal niya rin ako. Hindi ko akalain na maririnig ko mula sa kaniya ang tatlong salita na sobrang tagal ko ng hinihintay. Akala ko imposible ang lahat dahil meron Caitlyn sa buhay niya. Akala ko hindi ko iyon maririnig mula sa kaniya. Akala ko hindi niya ako makakayang mahalin. "Are you sure with your decision, Apo?"Matamang nakatingin sa akin si Lolo na tila ba sinigurado niya ang lahat. Hindi naman ako nag-iwas ng tingin sa kaniya, at kahit kabado ako ngayon ay pinipilit ko pa ring patatagin ang sarili ko."Opo, Lolo. Nakapag-usap na rin po kami ni Damon tungkol dito."Marahas na bumuntong hininga ito."Kung iyan ang gusto mo, susundin ko, Apo." Nandito ako ngayon sa office niya hindi para sabihin ang tungkol sa dinadala ko kundi sabihin sa kaniya na hindi ko tatanggapin ang inalok niya sa akin na manatili sa hospital para pag-aralan ang takbo ng hospital. "Wala naman po kasi talaga sa sistema ko ang tungkol sa pag manage sa hospital, Lolo. Sapat na po sa akin na apo niyo
MIKAYTahimik kaming pareho ni Damon sa loob ng kaniyang sasakyan, kagagaling lang namin sa hospital kung saan kami nagpunta ni Adam dahil daw gusto niya na siya mismo ang makarinig ng sasabihin ng Doctor tungkol sa kalagayan ko.Alam ko na hanggang ngayon gusto niya na sabihin na namin sa publiko ang tungkol sa amin, kaya lang wala pa akong lakas ng loob na ipakilala niya ako bilang asawa niya. Pakiramdam ko kasi na hindi pa rin ako sapat para sa kaniya. Kilalang tao si Damon, samantalang ako, apo lang naman ako at wala pang napapatunayan sa buhay. At dahil nga ayoko pang ireveal namin ang tungkol sa amin, heto siya at nagtatampo pa rin sa akin. Kahapon pa siya ganiyan. "Nagugutom ako," saad ko habang nakatingin ako sa kaniya.Nanatili sa kalsada ang kaniyang mga mata, ni hindi man lang talaga niya ako tinapunan ng tingin. Nakakaasar talaga siya."Hubby, sabi ko nagugutom ako," muling saad ko.Humawak pa ako sa braso niya at bahagyang nagpacute pero wala itong epekto sa kaniya. Ang
MIKAYNagmahal at nasaktan. Tumawa at umiyak. Nagalit at nagpatawad.Muntikang sumuko ngunit lumaban upang maabot ang gusto.Natakot ngunit sumugal ulit.Ilan lang iyan sa mga natutunan ko sa buhay... sa buhay pag-ibig. Sobrang hirap magtiwala lalo pa't nasaktan ka na. Sobrang hirap sumugal lalo pa't minsan ay natalo ka na. Sobrang hirap magmahal lalo pa't minsan ka ng naloko. Sobrang hirap makahanap ng taong mananatili sa buhay mo... ngunit nakahanap ako. Nahanap ko si Damon at nahanap niya rin ako.Ang pagmamahalan man namin ay nag-umpisa sa arrange marriage, ngunit alam namin na magtatapos ito sa totoohang pagmamahalan. Dati naman ang gusto ko lang sa buhay ay yumaman, wala sa isip ko ang mag-asawa dahil sabi ko... hindi naman ako marunong mag-alaga, sarili ko nga hindi ko maalagaan, ibang tao pa kaya? Pero akalain mo iyon... sobrang mapang-asar talaga ang tadhana kasi nagawa niyang ibahin ang isip at puso ko. Si Damon? Sobrang sungit niya. Lahat na ata ng kasungitan sa mundo ay
MIKAY4 years later..."Moma!"Nagising ako sa sigaw ni Dal na akala mo may gulo na namang nangyayari."Moma!"Kahit ayoko pa sanang bumangon dahil antok na antok at pagod na pagod pa ako, kumakatok na sa pintuan si Dal. Bumungon ako at pinulit ang aking mga damit. Maaga na namang umalis ang lalaking iyon, at hindi man lang niya ako ginising. Mabilis akong nagpalit, at hindi na ako naghilamos pa.Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan ay agad nagsumbong sa akin si Dal na akala mo stress na stress na naman sa nangyayari. Puting puti ang buhok niya maging ang mukha nito. "Moma, nakakainis po! Kanina ko pa po sila pinipigilan na huwag maglaro sa kitchen, pero hindi po sila nakikinig."Huminga ako ng malalim. Sumunod naman ako kay Dal na patuloy na nagsusumbong sa akin."Sabi ko ako na lang ang mag b-bake, pero ayaw po nilang magpaawat. Pati nga po si Yaya ay nastress na."Nabaling ang tingin ko sa tatlo na nakasilip sa may veranda."Labas," maotoridad na saad ko.Hindi ko naman napigila
MIKAYHindi madali ang lahat ng pinagdaanan namin. Paulit-ulit kaming sinubok. Paulit-ulit kaming nasaktan, natakot, at umiyak. Ni hindi ko talaga lubos maisip kung paano namin nagawang lampasan at harapin ang lahat ng iyon."I love you, Wife."Sobrang sarap sa pakiramdam na sa tuwing paggising mo sa umga katabi mo ang lalaking nagbigay sa iyo ng pag-asa. Yung gigising ka sa umaga at agad niyang ipaparamdam sa iyo na ikaw ang pinakamagandang nangyayari sa buhay niya."I love you more, Hubby."Buong akala ko hindi ko na ulit mararamdaman ang ganitong pagmamahal, na hindi darating sa buhay ko ang ganitong klaseng pag-ibig. Sino ba kasing mag-aakala na ang tatanga-tangang ako makakabinggit ng isang matalinong tao na iintindi sa lahat ng kabobohan ko?Si Damon ang nagturo sa akin na kahit na anong pagsubok ang dumating, kailangang harapin iyon ng walang takot."Moma, lalabas na po ba sila baby?"Si Dal ang isa rin sa nagpatatag at nagpatibay sa akin. Kung hindi dahil sa kaniya ay baka hin
MIKAYHalos hindi ko na alam kung saan ako tutungo nang makarating kami sa hospital. Nakaalalay lang sa akin ang mga kaibigan ko na nagpunta kanina sa bahay ni Lolo nang malaman nila ang nangyayari."Kaya wala talaga akong tiwala sa higad na iyon eh!""Makita ko lang talaga siya ako na ang papatay sa kaniya!"Habang sila ay galit na galit, ako naman ay sobrang nag-aalala. Nang makita ko si Damon na nakaupo sa labas ng operating room hinanap ko agad si Dal... nasaan siya? Ramdam ko na ang pag init ng mata ko at paghaharumentado ng puso ko.Nakuha na namin ang atensyon ni Damon. Bumaba ang tingin ko sa kaniyang mga kamay na nababalot ng dugo. Tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Nakangiti siya sa akin, pero kitang-kita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata."Nasaan si D-Dal?" nanginginig na tanong ko. "She's fine. She's inside the emergency room right now...""Moma!"Agad na hinanap ng aking mga mata ang tumawag sa akin. Bumuhos na ang aking luha. Tumatakbo palapit sa amin si Dal. Lu
MIKAYPara akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa naririnig ko, agad na bumuhos ang aking luha. Sobrang lakas ng kabog ng aking puso na tila ba kakawala na ito sa akin. Kanina pa kausap ng Damon ang mga pulis, kalmado ito ngunit ramdam ko ang galit niya maging ang pag-aalala nito."Do everything you can."Hindi ko alam kung ano ang nangyari o kung paano ito nangyari... pakiramdam ko ay sobrang sama kong ina para pabayaan ang anak ko. Kung sana naging mas maaga lang ako ay hindi ito mangyayari."Wife, stop crying. Mahahahanap natin siya."Kahit gaano ako kalmahin ni Damon ay hindi ito umeepekto sa akin. "Kasalanan ko ito."Muling nag init ang aking mga mata. "No it's not your fault." Inilapit niya ako sa kaniya saka hinalikan sa noo. Gabi na ngunit wala pa rin kaming balita sa anak namin. Ang sabi ng teacher kanina ay may sumundo raw sa kaniya, nakita na rin namin ang CCTV ngunit hindi masyadong kita kung sino ang kumuha sa anak namin, sumakay sila sa black na kotse na ng tingnan
MIKAYLumipas ang ilang linggo walang paramdam si Caitlyn, hindi ko alam kung matutuwa ako o matatakot ako kasi unusual ito eh. Hindi kasi siya iyong tipo ng tao na bigla na lang hindi magpaparamdam. Nang malaman ni Damon na nakipagkita nga ako sa kaniya at nakita niya rin na namumula ang pisngi ko, galit na galit siya."Moma, may star po ako."Tinatanong ko naman si Dal kung pumapasok si Demi, ang sagot naman niya sa akin ay oo. "Wow very good naman ang baby ko.""Stem Moma, mana ako kay Papa."Pinanliitan ko siya ng mata."Syempre pati po sa inyo."Humagikgik pa ito. Agad napakunot ang noo ko nang mapansin ko ang siko niya. "Ano ang nangyari rito?" May sugat kasi sa siko niya at halatang ngayon lang ito nangyari. "Ah ito po ba Moma? Nadapa po. Naglalaro po kasi kami kanina," saad niya nang hindi tumitingin sa aking mga mata. "Dal, sabihin mo ang totoo." "Moma, iyon po ang totoo."Hindi pa rin siya nakatingin sa akin, nanatili siyang nakayuko."Moma, mag s-shower na po ako."Ma
MIKAYSinabi sa akin ni Damon ang tungkol kay Caitlyn. Hindi ko akalain na nagawa niyang magsinungaling ng gano'n para lamang makuha niya ang gusto niya. I did give her a chance, but she choose to waste it."I really can't believe her."Kanina pa nagmamaktol si Damon na tila ba isang bata. Siguro gano'n na talaga siya at hindi iyon magbabago pa. Nakakainis lang dahil buong akala ko ay nasa matinong pag-iisip na siya, pero mukhang mas lumala pa ata ang pagiging siraulo niya."Hayaan mo na, at least ngayon alam na natin na plinano niya ang lahat."Hinawakan ko ang kamay niya."Buti na lang hanggang maaga pa ay nalaman na natin ang intensyon niya at hindi na siya gumawa pa ng mas malala." Nag release na rin ng statement si Damon tungkol sa litrato at video na kumakalat, sabi ko naman sa kaniya kung ano man ang maungkat haharapin namin iyong dalawa. Hindi naman ako papayag na siya lang ang aako ng lahat ng ito, gaya ng sabi ko hati kami."Moma!" Nakuha ni Dal ang atensyon namin, may ha
MIKAYKapag chismis talaga ang usapan, sobrang bilis nitong kumalat na akala mo isa itong virus. Kalat na kalat pa rin ang mga pictures at videos online lalo na yung halikang nangyari sa kanilang dalawa kahit na tatlong araw na ang nakakalipas. Alam ko naman na hindi iyon sinasadya kaya lang sa mga mata ng iba, alam kong iba ang tingin nila."You should fix this as soon as possible, Damon."Nandito kami ngayon sa bahay ni Lolo, at meron din ang loli ni Damon, at as usual sinasabon na naman nila si Damon."Lo, wala naman pong kasalanan si Damon sa nangyari. At saka, kung bibigyan natin ng malisya ang nangyari mas lalo lang itong lalala. At saka kiss lang naman iyon...""Kahit kiss man iyon o hindi, wala akong pakealam. Nababasa mo ba ang mga articles tungkol sa kanila? Can be a happy family? Sweet family?"Hinilot ni Lolo ang sentido niya. "Tama si Nico. Kahit alam ng lahat na kayo naman talaga, hindi pa rin natin maiiwasan na iba ang sabihin ng media makakuha lang sila ng magandang s
MIKAYHindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang nakatingin kay Damon at Caitlyn. Seryosong-seryoso kasi silang nag-uusap sa hindi kalayuan sa akin, pagkakwa'y ngumingiti si Caitlyn kapag sasagot si Damon sa kaniya."Lapitan mo! Tanggalin mo yung mata," ani Juday na hindi ko namalayan ang pagdating.Nandito ako ngayon sa event na ginawa ng hospital, para officially ipakilala sa lahat si Damon, ang bagong chairman ng hospital. "Alam mo, todo ang pag-aaligid ng linta na iyan sa asawa mo. Jusko! Ako na iyong naiimbyerna talaga," ani Tina na umirap pa ng bongga.Huminga ako ng malalim."Nag-uusap lang naman sila," saad ko. "Nag-uusap? Eh tingnan mo yung linta, kulang na lang dumikit siya sa asawa mo. May nag-uusap ba na lapit nang lapit ng boobs?" Mas naging iritable silang dalawa."O yung kamay niya! Tingnan mo tingnan mo. Wala ka bang gagawin? Hindi ka ba lalapit sa kanila?"Maliban kay Caitlyn, may iba pa naman silang kausap, at alam kong importante ang pinag-uusapan nila ngayon, ew