MULA SA SIMULA ng relasyon nila hanggang dulo, walang kakayahan si Bethany upang lumaban kay Albert gaya ng pagmamahalan nilang unti-unting naglaho at nawala. Nilingon niya si Albert gamit ang mga matang puno ng labis na poot. Binitawan na siya ni Albert.
“Gusto mong maka-close si Gavin Dankworth? May abilidad ka ba ha? Mataas ang standard niya pagdating sa mga babae at hindi siya mabilis ma-involve sa mga babae. At isa pa, naninigas ang katawan mo kapag n*******n ka. Matatagalan mo ba ‘yun lalo na kapag tatanggalan ka na ng suot niyang damit?”
Ayaw makita ni Bethany ang mukha ni Albert kung kaya naman pinanatili niya ang mukhang nakayukod dito.
“Anong pakialam mo sa ginagawa ko? Wala namang kinalaman ito sa iyo, kaya wag ka na lang makialam.”
Mataman siyang tiningnan ni Albert.
“O baka naman hindi mo ako makalimutan kung kaya ginagawa mo ito? Intensyon mong makipaglapit sa future brother-in-law ko para lang makaganti ka sa akin? Sa tingin mo may pakialam ako?”
Umasim na ang hitsura ni Bethany, masamang tiningnan si Albert.
“Alam mo ang dahilan kung bakit ako nagkakaganito Albert! Kung hindi mo sana na-frame up ang Papa ko, sa tingin mo makikita mo ako dito? Wala akong pakialam kung sino pang mang babae ang pakasalan mo! Huwag ka ngang masyadong feeling diyan, Albert!”
Napaawang na ang bibig na tiningnan siya ng mataman ng lalake. Pinilit na ni Bethany ang sarili na titigan na sa mata ang lalake, ayaw niyang maging mahina sa paningin ng dati niyang kasintahan.
“Huwag ka ng magkaila, Bethany. Kilala kita. Alam kong ginagawa mo ang mga bagay na ito dahil gusto mo lang akong sundan. Tingnan natin kung hanggang saan ka aabot!” pagkasabi noon ay padabog niyang binuksan ang pinto at saka umalis.
Ang marangyang pintong yari sa kahoy ay malakas na humampas ng bitawan niya na ‘yun. Nanghina na ang dalawang binti ni Bethany, napasandal na siya sa pader habang mabagal na bumabagsak ang luha.
Napakawalang hiya talaga ng dati niyang kasintaha. Pagkatapos ng lahat ng ginawa niya sa lalake, iyon lang ang igaganti sa kanya? Apat na taon ang relasyon nila, sa apat na taong iyon ay ginawa niya ang lahat tapos ito lang ang magiging balik? Sa mga sandaling iyon lang din napagtanto ng babaeng ginamit lang siya at pinaglaruan ng lalake. Wala naman talaga ang lalakeng planong pakasalan siya mula pa sa simula.
“Bethany…”
Marahas na pinalis ng dalaga ang mga luha sa mukha niya nang marinig ang tinig ng kaibigan niya.
“Ayos ka lang ba? Labas na diyan.”
“Hmmn, t-teka lang…”
Inayos muna ni Bethany ang hitsura bago siya lumabas at magpakita. Nakita niya doon si Rina at ang asawa nito, hindi lang ‘yun. Nasa labas din nito si Gavin Dankworth. Nakapagpalit na ng damit ang lalake sa navy blue shirt at bagong plantsang gray slacks. Ibang-iba na ang aura at itsura ng binata ngayon.
Bakas na ang takot at pag-aalala sa mukha ni Rina, subalit hindi naman niya mabanggit ang tungkol sa ex-boyfriend ni Bethany dahil naroon kasama ang asawa at ang abugado.
“Biglang bumuhos ang malakas na ulan kaya hindi pwedeng maglaro.” anitong pilit na pinasigla na ang tinig.
“Oo, totoo ‘yun. Sa sunod na lang natin ituloy kapag may pagkakataon ulit.” sang-ayon ng asawa ni Rina, bumaling pa ito kay Gavin. “Attorney Dankworth, pwede bang sumabay na lang sa’yo si Bethany? May iba pa kasi kaming dadaanan ng asawa ko. Ayos lang ba ‘yun?”
Tiningnan na ni Gavin si Bethany, nakita niya ang bakas ng pamumula ng mga mata nito. Iginalaw niya ang dalawa niyang balikat at ngumiti.
“Sige, walang problema.”
Napahinga na ng maluwag si Rina. Gusto sana niyang isama ang kaibigan pero baka matagalan sila. Wala namang choice si Bethany kundi ang sumunod kay Gavin dahil nahihiya rin siyang maging abala sa kaibigang si Rina at sa asawa nito.
Malakas ang bugso at ihip ng hangin, panaka-naka rin ang kislap ng kidlat sa langit at mga pagkulog. Walang bubong ang parking lot at pumunta doon si Gavin para kunin ang dala nitong sasakyan. Pinili na lang niya na hintayin ang abugado. Ilang beses sinipat ni Bethany ang langit, kung gaano nito kainit kanina ay siya namang lakas ng ulan ngayon. Maya-maya pa ay huminto na sa di kalayuan kay Bethany ang sasakyan ng abugado. Kaparehong sasakyan ‘yun na naghatid sa kanya noon. Tumakbo na palapit doon ang babae habang nasa ulo ang dalawa niyang palad. Wala siyang payong at nahihiya naman siyang magsabi kay Gavin na sunduin siya sa tinatayuan. Unti-unting nabasa ang suot niyang damit ng malalaking patak ng ulan.
Hindi na mapigilan ni Bethany na makaramdam ng hiya pagkapasok ng sasakyan. Nag-aalala siya na baka magalit ulit sa kanya si Gavin. Ilang tingin lang ang ginawa sa kanya ng abugado at kapagdaka ay pinaandar na nito ang sasakyan.
Ang golf course na kanilang pinuntahan ay nasa tuktok ng bundok kung kaya naman ilang ikot ang ginawa ng sasakyan doon bago pa sila makarating sa pinakaibaba. Bukas ang aircon ng sasakyan kung kaya naman maya-maya ay hindi na mapigilan ni Bethany na ginawin, ilang saglit pa ay namutla na ang labi ng dalaga sa sobrang lamig dito.
Hindi iyon nakaligtas sa paningin ni Gavin. Habang naghihintay sila na maging green ang red light, kinuha ng binata ang jacket sa likod at inihagis na niya ‘yun kay Bethany.
“Isuot mo!”
Mahinang nagpasalamat si Bethany at nagkukumahog na sinuot na ‘yun. Mabilis iyong nagbigay ng init sa balat niya na nananayo na ang balahibo kanina. Hindi pa rin pinatay ni Gavin ang aircon. Nanatili lang ang mga mata ng lalake sa kalsada.
Lumakas pa ang buhos ng ulan kung kaya naman mas humaba pa ang traffic na kanilang naabutan. Hindi halos umusad ang mga sasakyan na patuloy na naliligo sa buhos ng ulan.
Dala ng pagka-bored ay kinuha ni Gavin ang pakete ng sigarilyo sa bulsa, kumuha siya ng isang stick, inilagay sa bibig at sinindihan ‘yun. Humithit na siya doon, ilang sandali pa ay ibinuga niya na ang usok nito.
“Gaano katagal naging kayo ni Albert?”
Bahagyang nagulat doon si Bethany pero nagsabi pa rin siya ng totoo.
“Apat na taon.”
Na-surpresa doon si Gavin, pahapyaw na sinulyapan niya ang mga hita ni Bethany. Makikita sa mata ng binata ang nakatagong pagnanasa sa makinis na kutis nito.
“Sa ganun katagal na panahon, ilang beses na kayong nagsiping na dalawa?”
HINDI NA MAIKAKAILA sa mukha ni Bethany ang kahihiyan na agarang lumarawan ng mga sandaling iyon nang dahil sa katanungang iyon ni Gavin. Hindi siya makapaniwala na sa mismong bibig ng abugado pa mismo talaga iyon manggagaling. Para sa kanya ay napaka-unprofessional nito na tanungin siya ng ganun ka-personal na bagay. Idagdag pang hindi naman sila magkaanu-ano o kahit magkaibigan man lang nito. Nakakainsulto sa part niya iyon, subalit pikit ang mga mata na lang niyang hindi papansinin.“Hindi naman siguro masama kung sasagutin mo ang tanong ko.” dagdag pa ni Gavin na inip ng hinihintay ang kasagutan ng kasama niyang dalaga. “Tinatanong kita kung ilang beses mo na siyang nakatabing matulog?” Nanuyo na ang lalamunan ni Bethany. Hindi niya alam kung kung required ba siyang sagutin ang tanong nito. Nanlalamig na ang dalawa niyang palad na magkasalikop na nakapatong sa kanyang kandungan. Nahulog na ang mga mata niya doon. Ilang beses pang napalunok ng laway ang dalaga. Sa totoo lang ni mi
PATULOY NA NAGLAPAT ang labi nilang dalawa. Panaka-naka ang pagbukas ng mga mata ni Bethany na animo ay kailangan niyang gawin iyon upang tingnan sa mata si Gavin kung ano ang susunod nitong gagawin upang kaniyang gayahin. Naisip na baka ang kaganapang iyon ay sa panaginip lang niya nararanasan at hindi sa totoong buhay. Kakaiba ang mga halik ni Gavin, ang ibig niyang sabihin ay kakaiba ang paraan ng paghalik nito sa kanya kung ikukumpara niya iyon sa dating nobyo. Nabaling ang kanyang mga mata sa salaming bintana ng sasakyan at nakita niya ang anino nila doon ni Gavin. Bahagya siyang kinilabutan sa nakikita pero wala siyang lakas kung hindi ang tanggihan ang binata. Parang wala siyang ibang choice kung hindi ang patuloy na magpaubaya. ‘Ako ba ito? Ako ba ang babaeng ito? No! Hindi ako ang babaeng nakikita.’Sa kabilang banda ay hindi na napigilan ni Gavin na mabuhay ang kanyang dugo sa pagtugon na ginagawa ni Bethany. Sobrang attracted talaga siya sa katawan ng babae. Nababaliw siya
ILANG MINUTO PANG tumayo sa labas ng bahay nila si Bethany. Pinagmasdan ang maaga pang gabi. Ilang beses siyang napatingala sa langit habang naiisip ang ama. Gusto niya ng mailabas ito sa lalong madaling panahon. Tuwing naiisip niya itong kawawa sa kinaroroonan, parang pinipiga ang kanyang puso. Matapos ang ilang ulit na paghugot ng buntong-hininga ay nagdesisyon na rin siya na pumasok sa loob ng bahay. Napaahon na sa inuupuan niya ang madrasta ni Bethany nang makita ang pagpasok sa pinto ng dalaga. Nang magtama ang mga mata nilang dalawa ay umiling lang dito si Bethany sign na negative ang ginawa niyang lakad sa araw na iyon upang kumbinsihin ang target niyang abugado na hahawak ng kaso ng ama. Bago pa siya magsalita ay muling umimik na ulit ang dalaga. “Hindi ko pa rin siya napapayag ngayon, Tita. Ang hirap niyang pakiusapan na tanggapin ang kaso ni Papa. Sinabi ko naman na willing tayong magbayad ng kakailanganing halaga, kaso ay wala pa rin talaga.”Hindi masabi-sabi ni Bethany
PAGKARAAN PA NG ilang usapan ay pinatay na rin ni Bethany ang tawag ng kaibigan at bumalik na siya sa pagtulog. Nang magising siya kinabukasan ay halos tanghali na ‘yun. Hindi naman siya inabalang gisingin ng kanyang madrasta na kasalukuyang umalis na pala ng bahay nila. Iniwanan lang siya ng pagkain sa lamesa na nilagyan lang ng takip. Ang buong akala ni Bethany ay gagaling na siya, ngunit nagkamali siya. Pag-check niya ng temperature ng katawan ay nakita niyang almost 40 degrees pala ang lagnat niya. Kaya naman pala ang feeling niya ay para siyang sinusunog sa sobrang init ng kanyang katawan.“Grabe naman ang lagnat na ito, gusto pa yata akong mag-convulsion.”Sa takot na may mangyaring masama sa kanya ay pinilit niya ang sariling kainin ang pagkain sa table kahit na malamig na iyon. Ni hindi na siya nakapagpalit ng damit dahil gusto na niyang matingnan agad ng doctor. Kinuha lang niya ang bag at cellphone, at pumara na ng taxi sa labas ng bahay nila upang isugod ang sarili sa hospi
NANG MULING MAALIMPUNGATAN si Bethany at idilat ang mga mata ay natagpuan niyang nakaupo sa tabi ang kasamang abugado. Prenting nakahilig ang kanyang ulo sa balikat ng binata. Ikinurap-kurap niya ang mga mata. Agad na gumapang ang hiya sa bawat himaymay ng katawan ng dalaga. Idagdag pa na nakaalalay ang isang kamay ng binata sa kanyang beywang na mukhang ahas na nakapulupot at para ba siyang niyayakap nang sa ganun ay hindi siya matumba. Nang maramdamang lumingon Si Gavin sa banda niya para tingnan kung gising na siya ay mariin at nagmamadaling naipikit na ni Bethany ang mga mata. ‘Paano ako ngayon magkukunwari na bagong gising?’ problemadong tanong ni Bethany sa kanyang isipan, naghahanap pa rin ng dahilan niya.Nanuot na sa ilong ng dalaga ang natural na amoy ng binata, tumindi pa iyon nang malalim na bumuntong hininga ito nang makitang natutulog pa rin siya. Pinaghalong woody scent iyon na may kasamang maskuladong gel ng aftershave nitong mamahaling ginagamit. Amoy na tila ba maba
ILANG SANDALI PA ay nakarating na sila sa isang prestihiyosong ilang palapag na building. Pabalagbag na pumarada ang sasakyan ni Gavin sa parking lot na kulang na lang ay takasan ng ulirat si Bethany sa gulat. Ang akala ng dalaga ay penthouse ang pangalan ng building, pero literal pa lang penthouse iyon ng naturang building ang inookupa ni Gavin. Halos malula siya sa taas noon, hindi na lang niya inisip iyon habang paakyat sila ng elevator. Sa bungad pa lang ng lugar ay halatang mayaman ang nakatira doon. Anino modelo ang nakatira sa klase ng interior at design. “Dito ka lang sa living room, hintayin mo ako dito. Huwag kang pupunta sa kung saan ay baka makalimutan ko mamayang may kasama ako dito.” seryoso ang mga matang bilin ni Gavin kay Bethany na tanging tango lang ang naging kasagutan, “Nasa study room ko ang fax machine ko, saglit lang ako sa loob.” ani Gavin na tuloy-tuloy ang lakad patungo doon.Sinundan siya ng mga mata ni Bethany na dahan-dahan ng naupo. Mabuti na iyong paki
NAPATDA NA DOON si Bethany na ilang segundo ang muna ang lumipas bago pa maigalaw ang namanhid niyang katawan. Nang mapansin ang reaction niya ni Gavin ay tinulungan niya ito. Ibinaba niya ang damit nitong nagawa niyang maitaas kanina, at hilahin pataas ang pang-ibaba nitong skirt na hindi sinasadya niyang naibaba kanina nang haplusin ang hita.“A-Ako na…” nanginginig ang boses na sabi ni Bethany, hindi na makatingin ng diretso sa mga mata ni Gavin na nasa kanya ngayon. Kumibot-kibot pa ang labi niya.“Sorry, hindi ko sinasadya.”Hindi nagsalita si Bethany na sa mga sandaling iyon ay pahiyang-pahiya pa rin. Hindi talaga siya nag-iisip. Ang labas tuloy ay gusto niya ang nangyari dahil hindi siya tumanggi. Napansin naman iyon ni Gavin, at sobrang nakokonsensya siya sa ginawa. Upang ipakitang hindi niya intensyon at makabawi sa dalaga ay siya na mismo ang tumawag kay Attorney Hidalgo at ini-explain ang kaso ng ama ni Bethany. Gusto niya sanang kunin ang kaso, kaya lang hindi pwede lalo
KINABUKASAN AY PUMASOK sa trabaho si Bethany na parang walang nangyari. Hindi niya ipinakita kung paano siya naging problemado. Kailangan niyang paghiwalayin ang personal niyang problema sa trabaho niya. Binati diya agad ng kanyang mga ka-trabaho na worried agad ng malaman ang nangyari sa ama.“May pakpak talaga ang balita.” komento niya na maliit ngumiti.Hindi nagkwento si Bethany ng totoong nangyari, alam kasi niya na wala rin namang maitutulong iyon. Minabuti na lang niya ang manahimik at hayaan na lang sila.“Ayos lang naman ako, kinakaya naman at patuloy na kakayanin ko ang lahat mailabas ko lang si Papa kahit na hindi maibalik ang lahat.” pinal niyang saad nang marinig pa ang ibang kuro-kuro ng mga ito.Alas-diyes ng umaga nang may maghanap sa kanyang delivery rider upang derektang e-deliver sa kanya ang package na galing daw sa isang Gavin Dankworth. Puno ng pagtataka ang mga mata ni Bethany nang malaman iyon. Eh natatandaan niyang ang sabi ng abugado ay ayaw na siya nitong ma
HINDI NAGING MADALI para kay Briel ang naging biyahe nilang mag-ina nang dahil sa haba ng oras noon. Nandiyan ang nag-aalboroto na ang anak kahit na komportable naman sila sa upuan. Gusto na nitong bumaba o may nais gawin na hindi masabi sa kanyang ina. Para tuloy gusto niyang pagsisihan na hindi na lang sila sumabay pa kay Giovanni papunta nng Italy. Ganunpaman, bilang sanay na sa mahirap na sitwasyon, na-handle niya ang anak hanggang sa makalapag sila sa dayuhang bansa at makarating sa hotel kung saan sila naka-booked. Patang-pata ang katawan niya na para bang binugbog nang napakahabang biyaheng iyon, na kahit ang mga tawag ni Giovanni nang paulit-ulit sa kanya ay hindi niya magawang masagot dahil tulog siya at hindi man lang iyon narinig kahit malakas sa lalim ng kanyang tulog. Tulog silang dalawa ni Brian nang tunguhin ng Gobernador ang hotel kung nasaan na sila dahil hindi na nakatiis. Napuno ng kung anu-anong isipin ang utak kahit pa alam nitong nakarating sila nang maayos sa h
NAPUTOL LANG ANG kanilang usapan ng makatanggap ng message si Giovanni mula kay Briel. Dali-dali niyang pinatay ang tawag kay Margie. Noon pa lang ay kabado na siya. Alam niyang sinubukan siya ni Briel na tawagan pero in another call siya. Hindi naman ito nanghingi ng paliwanag sa kanya kung kaya hindi na lang din niya sinabi upang hindi ito bigyan ng isipin. Mamaya sumama na naman ang loob nito bago pa sila makaalis ng bansa. “Hindi ka na ba, busy?” “Hindi na. Pahiga na ako.” tugon niya kahit ang totoo ay bigla siyang napalabas ng veranda upang lumanghap ng sariwang hangin nang dahil sa sakit ng ulo na binibigay ni Margie, “Ikaw? Tapos ka na bang mag-impake?” pag-iiba niya ng usapan na binaling na kay Briel.“Hmm, nakahiga na rin kami ni Brian. Gusto mo kaming makita?” Nararamdaman ni Briel na medyo balisa ang boses ni Giovanni ngunit hindi na niya ito pinuna, baka lang kasi pagod ito sa kanyang mga inasikaso kung kaya ganun ang timbre. “Sure. Wait lang, gagamit lang ako ng banyo
HUMIHIMIG-HIMIG PA NG isang sikat na kanta si Briel habang nag-iimpake ng kanilang mga gamit at damit na dadalhing mag-ina sa bakasyon sa Italy. Dalawang wala pang lamang malaking maleta ang nakalatag sa ibabaw ng kama kung saan ay maingat na inilalagay ni Briel ang kanilang mga gamit na dadalhin. Nasa tabi noon si Brian na nilalaro ang robot na bagong bigay ng kanyang ama. Panaka-naka ang tingin ng inosenteng mata nito sa ginagawa ng ina. Hindi pa rin napawi ang ngiti doon ni Briel na hindi na mahintay ang bakasyon nila.“Brian, dadalhin ba natin ang toys na iyan?” Marahang tumango si Brian. “Alright, sa hand carry na lang.” Sinigurado ni Briel na wala siya doong makakalimutan kaya naman nilalagyan niya ng check ang mga naka-lista niyang gamit once na nailagay na iyon sa loob ng maleta. “Good for two weeks na ang mga damit na dadalhin natin para naman hindi na tayo namo-mroblema.” aniya pa kay Brian na animo ay maiintindihan ang sinasabi niya dito. Patapos na siya sa mga iyon n
HINDI DOON UMILING si Giovanni upang itanggi at pabulaanan ang masamang kutob at bintang ni Briel sa kanya. Para sa kanya ay mabuti na rin iyon ang isipin ni Briel nang mabilis nitong matanggap ang lahat. Lumabas man siyang masama sa paningin nito, hindi niya iyon papabulaanan. Oo, masasaktan niya ang nobya pero iyon lang ang alam niyang dahilan upang hindi niya ito magawang mapahamak sa hinaharap. Higit na mas masaklap ang bagay na iyon kung mangyayari. Higit na hindi niya magagawang labanan pa. Pareho silang mapapahamak. Pareho silang mawawala sa tamang katinuan. Pareho silang mahihirapan. “Sa sunod, huwag mo na akong hihintayin na pumunta dito dahil busy akong tao at hindi rin ako darating.” sa halip ay sambit ni Giovanni na mas bumasag pa sa pusong durog na durog na ni Gabriella. Gusto na naman ni Briel tanungin kung bakit, ngunit hindi pa nga nito nagagawang sagutin ang una niyang mga katanungan. Naisip niya na ayaw na nito kung kaya ganun ang ginagawa sa kanya. Maraming dahila
SA HALIP NA sumugod sa club nang dahil sa nalaman niya sa tawag ay minabuti ni Briel na magtungo ng apartment. Ewan ba niya, umaasa siyang baka magawi doon ang nobyo pagkatapos niyang magsaya. Baka kasi kapag pumunta siya doon ay magaya sa dati na mapahiya na naman siya. Ayaw naman niyang pwersahin si Giovanni na sabihin na kasintahan siya, lalo pa ngayong may hindi sila pagkakaunawaan. Siya na lang ang pilit na uunawa sa kasintahan na para rin naman sa kanila. Titiisin na lang niya muna ang lahat.“Kapag hindi siya dumating, eh, 'di uuwi ako ng mansion namin kagaya ng ginagawa ko dati. Maliit na bagay lang.” higa na ni Briel sa sofa na mabigat ang pakiramdam lalo na sa may bandang dibdib niya. Nakatulugan na lang ni Briel ang paghihintay kung kaya naman pagdating ni Giovanni doon ang buong akala niya ay walang tao. Nakapatay ang mga ilaw na sinadyang gawin ni Briel. Sa kusina lang ang bukas noon na hindi gaanong kita sa bandang sala. Pagbukas niya ng main switch sa sala ay tumambad
NAGSIMULA NA RIN siyang dumistansya sa nobya upang sanayin ang kanyang sarili na tanggalin ito sa kanyang sistema. Unti-unti niyang inilayo ang kanyang sarili. Pakunti nang pakunti ang reply niya sa mga message nito. Iyong mga tanong nito hindi niya binibigyan ng sagot kahit na nangangati ang daliri niya na tawagan na ito nang mapanatag na ang nobya at hindi na mag-alala sa kanya. Alam niyang masakit iyon kay Briel, pero higit na mas masakit iyon sa kanya at hindi iyon alam ng kanyang nobya. Nakikinita na niya na kapag nalaman nito ang dahilan niya, lalo lang itong hindi hihiwalay sa kanya. Nang lubusang gumaling ay bumalik siya sa kanyang dating trabaho s akapitolyo. Muli rin siyang nakipag-usap sa kanyang mga kaibigan na mahilig uminom at mag-bar. Muling nakipagkita sa kanila sa high-end bar kahit pagod at dis-oras ng gabi. Bumalik siya sa dating siya noong hindi pa sila nagkakaroon ng relasyon ni Briel. Ayaw niya man pero kailangan niyang gawin iyon para mailigaw na rin ang kanyang
HUMINGA NANG MALALIM si Giovanni na hindi intensyon na iparinig iyon kay Briel kung kaya naman minabuti na lang niyang patayin bigla ang tawag nang walang paalam. Hindi lang iyon, umatake ang sakit sa kanyang beywang at kung hindi niya papatayin ang tawag tiyak na maririnig ng nobya ang mga daing niya sa hindi niya na makayanang sakit kung kaya naman napangiwi na rin siya. Hindi rin siya pwedeng magtungo ng apartment kagaya ng hiling ng kanyang nobya kahit pa gusto niya. Paniguradong maraming mga matang nagmamatyag sa kanya at ayaw niyang ipahamak ang kasintahan na walang alam kung ano talaga ang mga nangyayari. Siya na lang ang magsasakripisyo. Siya na lang ang gagawa ng paraan doon.“Magpadala ka ng ilang mga bodyguards sa apartment upang bantayan si Gabriella hanggang sa tuluyan siyang makauwi sa kanila.” nahihirapan niyang utos sa secretary na nakatitig lang naman noon sa kanya. “N-Noted, Governor Bianchi…” saad nitong may tinawagan na habang ang mga mata ay nasa amo pa rin. Na
EXCITED NA PUMASOK na sila sa silid na pasipang isinarado ni Giovanni ang pintuan. Hindi na niya mahintay na mahubaran ang kasintahan. Gumapang naman ang kamay ni Briel sa katawan ni Giovanni. Magkatulong nilang tinanggalan ng saplot ang kanilang katawan habang hindi pa rin napuputol ang kanilang halikan. Determinado pareho na susulitin nila ang ibinigay na oras.“Hmm, more…Giovanni…more….” Napuno na ng mga ungol ang loob ng silid na iyon nang mas bilisan pa ng Gobernador ang kanyang galaw sa ibabaw ng kasintahan. Tumatagaktak na ang pawis pareho sa kanilang katawan kahit pa nakabukas ang aircon. Maririnig ang munting mga impit mula sa bibig ni Briel. Nang hindi pa magkaari doon ay ang babae naman ang umibabaw at siyang gumiling sa ibabaw ng Gobernador. Napaawang na ang labi doon ni Giovanni na hindi na maalis ang tingin sa mukha ng kasintahan na alam niyang sarap na sarap sa kanilang pinagsasaluhan.“Ohh, Gabriella…” higpit pa ng hawak ng mga kamay niya sa maliit na beywang ng nobya
DOON NAGSIMULA ANG pagsasama nilang dalawa ng Gobernador sa loob ng iisang apartment. Bumababa si Giovanni every Friday night kagaya ng kanyang pangako, mananatili doon ng weekend at maaga ng Monday siya muling aakyat ng Baguio gamit ang family chopper nila. Ipinagluluto niya si Briel at inilalagay iyon sa fridge, pinagsisilbihan naman siya ni Briel at umaakto itong kanyang maybahay. Madalas na makatanggap siya ng tawag mula sa mga kaibigan na nag-aayang magtungo ng bar, subalit palagi lang iyong tinatanggihan ni Giovanni.“Busy ako. Sa ibang araw na lang siguro.” iyon ang walang katapusan niyang litanya kay Jack. “Ano bang pinagkakaabalahan mo ngayon?” “Hindi niyo na kailangan pang malaman.” Sa huli wala rin naman silang nagagawa dahil hindi pa rin pupunta si Giovanni kahit na anong pilit nila sa kanya. Iyong ibang trabaho nga niya na hindi naman ganun kabigat ay iniaasa na niya sa kanyang secretary. Mabibilang lang din sa daliri ng mga Gobernador ang mga events at gatherings na