MAHIGPIT NA NIYAKAP ng Ginang si Bethany na hindi na nakaumang, ginantihan na lang niya ito bilang pamamaalam na rin niya sa kanya. Pagkatapos noon ay magkasunod ng lumabas ang mag-ina. Habang lulan ng elevator ay hindi naman napigilan ng Ginang na magsalita na patungkol pa rin kay Bethany.“Gavin, sobrang natutuwa ako na nakikita kang nagpla-plano ng mag-settle down at bumuo ng sariling pamilya mo. Hindi na kailangan ng pamilya natin na maghanap pa ng babaeng ma-match sa panlasa mo. Hindi na rin namin kailangang mag-alala ng Daddy mo na baka piliin mong tumandang binata.”Proud na tumango lang sa ina si Gavin. “Sana lang ay huwag niyo na iyong patagalin pa. Nakikita ko na mabuting babae si Bethany kaya naman magiging mabuting maybahay siya sa’yo at ina ng magiging mga anak mo. Nakikita ko rin kung paano ka niya alagaan. Ganung babae ang gusto ko para sa’yo dahil nakikita ko ang sarili ko sa kanya. At saka, maging mapagpaubaya ka rin sa kanya sa lahat ng bagay dahil higit na matanda
NANG MAUBOS NI Gavin ang isang stick ng sigarilyo na sinindihan ay pumasok na rin siya sa loob ng building upang umakyat na sa itaas ng penthouse at balikan ang naghihintay na si Bethany. Bagsak ang magkabilang balikat nang pumasok siya ng pintuan nang dahil sa nalaman sa kanyang ina at sa saglit na paggunita niya ng kanilang nakaraan. Hindi nakaligtas sa mga mata ni Bethany ang hitsura ng binatang parang hindi ito masaya. Tipong parang pinagsakluban ng langit at lupa ang hilatsa ng kanyang mukha. “Anong problema, Gavin? May sinabi bang hindi maganda sa’yo ang Mommy mo nang dahil sa pagtira ko dito sa bahay mo?” alanganing tanong ng dalaga na nabalot na ng pag-aalala ang kanyang mukha.Napatitig na si Gavin sa mukha ni Bethany na punong-puno ng emosyon ng pag-aalala. Umiling at ngumiti ang binata ngunit hindi man lang iyon umabot sa kanyang mga mata. Noon lang napansin ng abogado na ang simple lang ng suot na damit ni Bethany. Hindi niya mapigilan ang sarili na pagkumparahin si Betha
HABANG PATUNGO NG law firm ay walang nagsalita sa kanilang dalawa. Diretso ang tingin ni Bethany sa kalsada habang si Gavin naman ay nasa labas lang ng bintana. Narating na lang nila at lahat ang harap ng building ay hindi man lang sila nag-usap.“Siya nga pala, Thanie, magiging busy ako pansamantla sa mga susunod na araw.” saad ni Gavin bago tuluyang bumaba ng loob ng sasakyan, nakabukas na ang pintuan. “Ano pa bang bago? Palagi ka namang busy.” pabirong sagot ni Bethany na mahina pang humalakhak, “Sige na baba na, late ka na.” utos pa ni Bethany nang tingnan siya ng abogado ng masama na para bang napikon ito sa kung ano ang kanyang sinabi. Binitawan ni Gavin ang pintuan at dumukwang palapit kay Bethany. Marahas ng pinisil nito ang kanyang isang pisngi na agad namang ikinangiwi ng dalaga sa lakas. “Aray ko naman!” daing niyang inirapan pa ng mga mata si Gavin na tumawa lang. “Masyado kang pilosopo, humanda ka sa akin mamaya pag-uwi ko!” Kumibot-kibot na ang bibig ni Bethany na
UMIGTING NA ANG panga ni Bethany, nanggigigil na naman siya sa asawa ng kanyang kaibigan. Hindi lang iyon. Gigil na gigil na naman siya kay Audrey na walang pinagkatandaan. Pinagsabihan niya na ito, ayaw niya pa ‘ring makinig. Hindi na talaga naawa sa kanyang sarili.‘Punyeta talaga ang lalaking iyon, hindi na nagtanda!’ palihim na mura na ni Bethany sa lalaki, ‘At ang lintik namang si Audrey, ayaw niya talagang pakinggan ang mga payo ko? Ayos ah!’Kakilala man niya si Miss Gen ay hindi pa rin naman lubos ang tiwala ni Bethany sa kanya. Hindi niya na kinuwento pa ang buong detalye tungkol sa kanila kahit pa alam niyang mukhang alam na iyon ng babae kahit na hindi niya sabihin, dahil kung hindi ay hindi nito ibabalita sa kanya ang tungkol doon. Pinili na lang niyang itikom na ang kanyang bibig. Ganunpaman ay labis ng nag-aalala si Bethany kay Rina, baka kapag nalaman niya iyon ay ano na naman ang gawin nito sa kanyang sarili. Ang buong akala pa naman niya ay okay na talaga.“Naku, mukh
PARANG SA MATA ng mga asong kinawawa ang naging tingin ni Rina kay Bethany nang tumingala ito upang magtama ang kanilang mga mata. Kasalukuyang nakasandal sa may pintuan ng cubicle si Bethany, nakahalukipkip at matamang pinapanood lang ang pag-aalboroto ng sikmurang ginagawa ng kaibigan. Hinihintay niya itong sumagot sa kanyang sinabi. Gumuhit pa ang masaganang luha pababa ng mukha ni Rina. Ang ilang hibla ng kanyang buhok ay dumikit na sa nanlilimahid sa luha at pawisan niyang mukha. “Narinig mo ang sinabi ko, Rina? Iwanan mo na kasi siya, hiwalayan mo na. Ano bang nagustuhan mo sa kumag na 'yun? Katawan niya? May lalaking mas maganda pa ang katawan kumpara sa kanya pati ang ugali. Kung ako sa’yo hindi ako mangingiming gawin iyon. Alam ko ang worth ko bilang babae at ako.”Humikbi pa si Rina na ikinailing lang ni Bethany, sobrang wasted na ng kaibigan niya na halatang hindi na makakausap pa ng matino. Magsasayang lang siya ng kanyang laway tapos wala rin naman iyong kwenta. “Kung a
NATAHIMIK NA ANG lahat sa tinurang iyon ni Zac. Napabaling na ang kanilang paningin kay Gavin na biglang nagbago ang hilatas ng mukha, naging visible din sa kanilang mga mata ang pag-igting ng kanyang magkabilang panga. Tumikhim ang ilan sa mga kasama nila sa table upang sawayin sana si Zac, subalit ang lalaki ay halatang hindi ma-gets ang ginagawa nilang pagsenyas. Nagpatuloy pa rin ang gago. “Mr. Magbanua, mukhang lasing ka na yata. Tama na ang inom.”“Oo nga, ano kaya at tumayo ka na at sundin mo na ang iyong asawa? Tayong mga matitinong mga lalaki ay hindi nakikipag-away sa ating asawa. Tama?” “Tama iyon. May mga pagkakataon na tama rin naman tayon pero hindi madalas. Alam mo namang palagi silang tama. Iyon ang paniniwala ng mga kababaihan na mahirap suwayin.”“Oo nga naman, Zac. Pagbigyan mo na kahit ngayon lang. Tumayo ka na at umuwi ka na muna...” Ngumisi lang doon si Zac, ilang beses na umiling. Wala siyang pakialam kung ano ang sasabihin ng mga kasama niya doon. Hindi siya
NAPAHILAMOS NA NG mukha si Zac makaraan ang ilang sandali. Gumala na ang kanyang mga mata sa paligid. Para siyang nahimasmasan nang makita ang mga kasamahan niyang matamang nakatunghay sa kanya. Iyong tipong parang may hinihintay sila na mangyari at sabihin niya kung kaya nakatutok sa kanya.“Eh kumusta naman ang tungkol kay Attorney Dankworth at sa girlfriend niyang si Bethany Guzman? Sa tingin niyo, katuwaan lang din ba ang ginagawa ng dalawang iyon? Naglalaro lang din ba sila ng apoy?”Makahulugang nagkatinginan ang mga kaharap niyang kapwa negosyante na parang nag-uusap ang kanilang mga mata na bakit tinatanong iyon ni Zac sa kanila? Malay din ba nila sa dalawa. Hindi naman nila personal silang kakilala kung kaya hindi nila iyon kayang sagutin. Hindi naman din sila usisero. Kilala rin nila si Gavin Dankworth na workaholic at lalaking ayaw sa commitment at responsibilities kung kaya naman mukhang walang anumang plano ito sa buhay na magpakasal. Hindi rin si Zac naniniwala na kayang
ILANG MINUTO NA ang lumipas magmula nang makaalis doon sina Rina, ngunit si Bethany ay masama pa rin ang timpla habang iniisip ang desisyon ng kaibigan niya. Makailang beses na pinag-isipan niyang usapin ang kaibigan na hiwalayan na ang asawa kahit pa parang nahuhulaan na niyang hindi iyon gagawin ng kaibigan. Siya kasi ang namro-mroblema tuwing nag-aaway sila. Binuhay niya na ang makina ng sasakyan at mabilis na rin niyang nilisan ang lugar matapos na iwaglit iyon sa kanyang isipan. Pagdating sa parking lot ng building kung nasaan ang penthouse ni Gavin, ay ilang minutong nanatiling buhay ang makina ng kanyang sasakyan. Panay ang sulyap niya sa screen ng kanyang cellphone, hinihintay na makita ang pangalan ng kaibigang si Rina doon upang sabihin na nasa bahay na sila ng kanyang asawang si Zac.“Hindi niya talaga ako sini-seryoso, sabi kong mag-chat siya sa akin kapag nasa bahay na sila eh. Bahala nga siya diyan kung ayaw niya akong bigyan ng update. Malaki na siya para alalahanin ko
MAKULAY, MAINGAY AT naging masaya ang unang Pasko na sama-sama silang nagdiwang nito. Ganun nila ipinagdiwang ang noche buena ng taong iyon. Walang sinuman ang nagbukas ng usapan tungkol sa tunay na relasyon nina Giovanni at Briel. Maliit pa man ang kanilang pamilya ay nagkaroon sila ng parlor games per family. Ang mag-asawang Dankworth ang magkakampi. Ang mag-anak nina Bethany at Gavin. Sina Giovanni at Briel kasama si Brian na tanging palakpak lang ang ginagawa upang ipakita na excited siya. At upang mas maging masaya ang kanilang pagdiriwang doon ay sinali nila ang mga tauhan ni Giovanni at ng kanilang mga maid. Halos lahat naman sa kanila ay nakakuha ng prizes at gifts. Sa kanilang lahat, ang sobrang nag-enjoy sa mga palaro nila ay sina Brian at Gabe.“Bilisan niyo na kasing sundan ni Tito si Brian nang may kakampi ka na at hindi ka nang-aagaw ng anak ng iba.” pahaging ni Bethany nang gustong hiramin na naman ni Briel si Bry, hindi niya kasi mauto ang anak na palaging naka-karga
NANATILING NAKATAYO LANG doon si Briel. Pinapanood si Giovanni na kausapin ang kanilang anak na pulang-pula ang mukha bunga ng kanyang pag-iyak. Particular na ang ilong nito. Lumambot pa ang tingin niya sa anak na halatang naghahanap na ng kalinga ng ama niya. Bilang ina, hindi na niya mapigilan na mahabag sa ginagawa ng kanilang anak.“Brian, tama ang Daddy. Magbibihis lang siya sa kabilang silid at babalik din agad dito.” eksena na ni Briel, nagbabakasakaling pakikinggan siya ng kanyang anak tutal siya naman ang palaging kasama at siya ang nagpalaki.Parang walang narinig si Brian na hindi man lang nilingon ang ina. Isinandal pa nito ang ulo sa dibdib ni Giovanni at patuloy na ipinakita ang kanyang mga hikbi. Puno ng pagdududa ang mga mata nitong patuloy na namula pa doon.“O siya sige, sumama ka na sa Daddy mo at iwan mo na ako dito. Hindi mo naman yata ako love eh. Sige na, Gabriano…” Hindi pa rin nag-react doon si Brian kahit na pinalungkot pa ni Briel ang kanyang boses. Nasakta
MATAPOS NA MARINIG iyon ay nilingon na ni Giovanni ang anak na pinaglalaruan na ang toy cars na kanyang pasalubong. Pinapagulong iyon sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan habang panaka-naka ang tingin sa kanya. Tumingin siya ulit sa itaas na palapag ng mansion. Ano kaya at siya na ang umakyat at magsabi kay Briel ng pinapasabi ng ina? Ang lungkot naman kung doon lang din silang tatlo sa mansion kahit pa pagod sa biyahe. Kahit pagod at gusto na rin niyang matulog, syempre gusto rin niyang pumunta ng Batangas para makita ang pamangkin at mga apo dito.“Daddy?” kuha ng atensyon ni Brian kay Giovanni nang mapansin ng bata ang dahan-dahan nitong paghakbang papuntang hagdan upang takasan siya. Puno ng pagiging inosente ang mga matang nagtatanong na iyon. “Where?”Ngumiti lang si Giovanni at namulsa na ang mga kamay. Ang akala niya ay makakatakas na siya sa anak.“Aakyat lang ako. Pupuntahan ko lang ang Mommy.” Patakbong lumapit na sa kanya ang bata at itinaas na ang dalawang kamay na anim
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili
HUSTONG PAGPASOK NI Briel sa immigration ay siya namang tayo ni Giovanni upang pumasok na sa eroplano. Muntik ng ma-late si Briel sa flight nang dahil sa kaibigan niyang napakaraming tanong na kinailangan niya pang sagutin kahit na pasakay na siya sa loob ng sasakyang gagamitin niya papuntang airport. Deretso na sa pila agad ang babae papasok ng eroplano. Sa lalim ng kanyang iniisip ay hindi na niya namalayan pa na ilang pasahero lang ang pagitan nilang dalawa ni Giovanni na hindi sinasadyang nagkasabay ang pag-uwi nila ng bansa. Paupo na sana si Briel nang mapansin niya sa gilid na bahagi ng kanyang mga mata ang bulto na ang pares ng mga mata ay matamang nakatingin sa kanya. Damang-dama niya ang init noon. Nang lingunin niya naman ito ay saktong dumaan ang ibang pasahero kaya natakpan nila ang bulto ni Giovanni na tulala na naman at hindi makapaniwalang nakikita niya si Briel sa harap. Ganunpaman pa man ay ipinagkibit na lang iyon ni Giovanni ng balikat at naupo na sa designated niya
TUMAGAL PA ANG tingin ni Giovanni sa mukha ni Briel na para bang hinahanap niya kung totoo ba ang sinasabi nito. Ganundin ang babae na ilang sandali lang na ginawa iyon at nag-iwas na ng kanyang tingin. Sinundan ni Giovanni ng tingin ang galaw nito na kumuha na ng tisyu upang ilagay lang iyon sa kanyang isang kamay. Umawang ang bibig ni Giovanni upang magbigay ng kanyang reaction, ngunit hindi niya nagawang pakawalan kung ano iyon. Nagawa na lang makatayo ni Briel mula sa kanyang inuupuan at walang lingon sa likod na siyang iniwan ay nanatili pa rin si Giovanni na tahimik na nakatitig sa mukha ng babae na animo ay tulala. Sinundan nito ang likod noon na tuloy-tuloy ang hakbang papalayo sa kanyang table. Dumating ang order ni Briel na salad para sa kanya na hindi ni Giovanni pinag-ukulan ng pansin. Hanggang sa makalabas ay pinanood niya lang itong sumakay ng taxi at hindi niya man lang hinabol gaya ng unang pumasok sa kanyang isipan. Ewan ba niya kung bakit hindi niya magawang pakilosi
NAMUMUO NA ANG mga luhang napaangat na ang paningin ni Giovanni kay Briel na hindi na inaalis ang paningin sa kanya na gaya ng ginagawa nito kaninang panay ang iwas ng kanyang mga mata. Pigil na ng lalaki ang hinga dahil pakiramdam niya ay hindi na niya makakayanan na hindi pumatak ang mga luha sa harap ng babaeng mahal niya. Sa kabila ng pasakit na nagawa niya na alam niyang nasaktan niya ng labis si Briel, heto at pilit pa rin siya nitong iniintindi kahit na alam niyang sa part nito ay ang sakit na ng mga nagawa niya. Lumambot na ang mukha nito kumpara kanina na nagmamatigas na ayaw makipag-usap sa kanya at hindi niya alam kung anong gayuma ang nagawa na naman niya o marahil ay sobrang mahal pa rin siya ng isang Gabriella Dankworth kung kaya puno na naman ito ng pag-intindi..“Walang may kontrol, Giovanni, naiintindihan mo?” mas malumanay din ang boses ng mga sandaling iyon ni Briel na sa pakiramdam ni Giovanni ay mas lalo siyang nilalamon ng konsensya dahil puro pasakit ang naging
TUTAL AY NAROON na rin naman na si Briel sa sitwasyong iyon ay pinagbigyan na lang niya ang lalaking gawin ang gusto nitong pakikipag-usap umano kahit pa malaki ang duda niya sa kanya. Papakinggan na lang niya ang kung anong gusto nitong sabihin saka siya magre-react. Memoryado na niya ang kanyang isasagot kay Giovanni. Kahit anong gawin nitong luhod, hindi na siya muli pang magpapaalipin sa pag-ibig niya dito. Ilang beses na siya nitong binigo. Muli ba niyang hahay saktan at gamitin lang siya nito? Syempre hindi.“Fine, pero ayoko sa loob ng isang silid na tayong dalawa lang ang naroroon. Ayokong ihahain mo sa akin ang katawan mo na alam mong hindi ko magagawang tanggihan dahil marupok ako pagdating sa'yo. Hindi mo iyon pwedeng gawin sa akin, naiintindihan mo? Doon tayo sa isa sa public places or cafe.” Nahagip ng gilid ng mga mata ni Briel ang ginawang pag-angat ng gilid na labi ni Giovanni na halatang nahulaan niya agad ang pina-plano. Ibahin na siya ng lalaki ngayon. Hindi na siy
HINDI RIN NAGING lihim sa kaalaman ng mga tauhan ni Giovanni ang mga pangyayari sa pagitan nila ni Briel na tila bukas na libro iyon sa kanilang harapan, kung kaya naman hindi na niya sinaway pa ang tauhan sa ginagawa nitong pangingialam sa desisyon niya kahit na medyo napipikon siya. Kung tutuusin ay mayroon naman talaga itong malaking punto. Papayag ba siyang ganun na lang ang mangyari sa kanila ng babae? Matagal-tagal ng panahon na hindi sila nagkikita ni Briel. Ibig niyang sabihin ay siya lang ang nakatanaw sa malayo. Iba pa rin iyong nakakapag-usap sila. Anim na buwan na sa kanyang pakiramdam ay taon na ang lumipas at matuling dumaan. Laking pasalamat niya nga na nagawa niyang makaya iyon. Alam man niya kung nasaan ito, ganunpaman ay hindi naman nila nakuhang mag-usap sa nagdaang kalahating taong iyon kahit na madalas niyang pagmasdan ito sa malayuan. Lalo pa ngayon na binigyan siya ng mas malaking dahilan upang maghabol at tuluyang makipag-ayos dito. Kailangan niyang muling maku