MASAYA SI MILLET na makitang nagkamalay na si Gabrielle bagama’t hindi pa rin ito nakakapagsalita. Kailangan itong muling maoperahan sa lalong madaling. Ang inaalala nga lamang niya, hindi garantisado kung magbabalik pa sa normal ang lahat. Ngunit anuman ang mangyari ay hindi siya aalis sa tabi nito. Ngayon higit kailanman siya kailangan ni Gabrielle. Mahal niya ito at hinding-hindi niya ito iiwan kahit na ano pa ang mangyari.Kaya kahit napapagod ay araw-araw siyang nasa ospital para halinhan si Dr. Bernadette sa pagbabantay kay Gabrielle habang ang kanyang nanay naman ay siyang nag-aalaga kay Adrian kapag hindi niya ito naisasama sa ospital. Ngunit madalas ay isinasama niya ang anak sa ospital para kahit na paano ay maka-bonding ito ng ama kahit pa nga sabihing wala naman siyang nakikitang reaction mula kay Gabrielle.At least man lang, lumalaki ang anak na familiar dito ang mukha ni Gabrielle.Ngunit napapansin niyang tuwing siya ang nagbabantay kay Gabrielle ay parang umiiwas
RAMDAM NI MILLET na simula nang mabaril si Gabrielle ay maging paralisado ang kalahati nitong katawan ay palagi na itong galit sa kanya. Na para bang ayaw na nitong makita pa siya duon. Ni hindi nito naappreciate ang tulong na ibinibigay niya. “Iha, pagpasensyahan mo na lang si Gabrielle kung palaging mainit ang ulo saiyo. Siguro ay hindi lang niya matanggap na wala siyang magawa sa sitwasyon niya ngayon,” sabi ni Dr. Bernadette sa kanya, “Besides, he’s emotionally unstable dahil sa nangyari sa Daddy niya. Sunod-sunod ang mga nangyari at hindi niya matanggap ang lahat ng iyon. Alam mo namang halos buong buhay niya, minanipula ito ni Miguel.”“Siguro ako ang sinisisi nya sa nangyari sa kanya. K-kung hindi naman kasi dahil sa akin, hindi malalantad ang lahat ng bahong itinatago ni Don Miguel at hindi siya baba sa pwesto.” Malungkot na pahayag ni Millet.Hinagod ng babae ang kanyang buhok, “Iha, kung hindi dahil sa tapang mo, hanggang ngayon ay nabubuhay sa isang malaking kasinunga
NAGPROPROTESTA SI GABRIELLE ngunit wala na siyang nagawa nang si Millet ang magpaligo sa kanya. Hiyang-hiya siyang makita nito na wala ng silbi pa ang kanyang pagkalalaki. Kung siya lamang ang masusunod, ayaw na niya itong makita pa dahil pakiramdam niya ay mas lalo siyang nanliliit na makita nito ang kanyang mga kahinaan. Ano pa bang maipagmamalaki niya? Galing siya sa dysfunctional na pamilya. Isang criminal ang ama niya. Iyong inaakala niyang marangal na tao at tiningala niya ng halos buong buhay niya, pinagloloko lamang naman pala siya.Kung tutuusin, walang ipinagkaiba ang ama ni Millet sa Daddy niya. Pareho lamang manloloko ang mga ito. Nanliliit siya ngayon kaya mas gusto na lamang niyang umalis na si Millet.“Palagay mo ba, magbabago ang pagtingin ko saiyo kapag pinagtiyagaan mo ako?” Sita niya kay Millet, ayaw niya itong tingnan sa kanyang mga mata kaya hangga’t maari ay iniiwasan niyang magsalubong man lang ang kanilang mga paningin, “Paulit-ulit kong sasabihin saiyo
NAGULAT SI MILLET nang hawiin ni Gabrielle ang mga pagkain na ipinatong niya sa mesa para dito.“Gabrielle?” Nagtatakang tanong niya.“Hindi ako nagugutom,” galit na sabi nito sa kanya.“Pwede mo namang hindi kainin, hindi ba? Pero iyong itatapon mo pa ang mga pagkaing niluto ko, sobra ka na.” napipikong sabi niya dito.“Napapagod ka na? Bakit hindi ka na lang umalis kung nagrereklamo ka!” May sarcasm na tanong nito sa kanya.“Gabrielle, ano bang nangyayari saiyo?” Parang maiiyak nang tanong niya dito, “Pinagsisilbihan kita dahil gusto ko. Para saiyo at para sa anak natin kaya ko ginagawa ito. Sana naman maappreciate mo man lang kahit na paano ang ginagawa ko.”Ngunit sa halip na pakinggan siya ni Gabrielle ay pinatakbo nito ang wheel chair palayo sa kanya.Napakagat labi siya. Minsan ay parang gusto na rin niyang sumuko kaya lang ay ayaw naman niya itong iwan. Gusto niyang maramdaman nito na nandito lang sya kahit na ano ang mangyari.Umiiyak na isa-isang niyang dinampot ang mga
ALAM ni Gabrielle na wala na sa lugar ang kasungitan niya ngunit sinasadya talaga niya iyon para galitin si Millet. Gusto niyang iwanan na siya nito para hindi na ito mahirapan pa sa kanya.Bata pa si Millet at gusto na niya itong bigyan ng kalayaan dahil hindi na rin naman niya maibibigay ang mga pangangailangan nito bilang babae. Pero mapilit si Millet na pagtiyagaan siya. Kung ginagawa nito iyon dahil sa pagmamahal sa kanya, hindi niya sigurado. Ang tiyak lang niya, nag-aaksaya lang ito ng oras sa kanya.Napalingon siya nang bumukas ang kanyang kuwarto. Nakita niya ang kanyang ina, bakas ang labis na pag-aalala sa mukha nito.“Anak, bakit ba pilit mong tinataboy si Millet palayo saiyo?” Tanong nito sa kanya, “Hindi ka ba masayang nandito siya para saiyo at. . .”“Hindi ko kailangan ng awa nya!” Matabang na sagot niya sa ina. Lumapit ang matanda sa kanya at ginagap ang kanyang mga kamay.“Anak, ito pa ba ang dapat mong isukli sa lahat ng ginagawa niya saiyo?” Tila nakikiusap n
(PAUNAWA: Ang nobelang ito ay kathang isip lamang. Alam ko pong sa totoong buhay, hindi qualified maging president ng Pilipinas ang isang twenty seven years old. But since fiction lang ito, hayaan nyo pong gumana ang ating mga imagination. Parang ang pangit kasi kung masyadong matanda na ang gagawin kong leading man sa aking kwento.}NAGISING na lamang si Millet na hubo’t hubad katabi ng kanyang amo na si Mr. Gabrielle Dizon, at gaya niya ay wala rin itong saplot sa katawan. Nangangatal ang katawan na bumangon siya at nagmamadaling nagbihis. Para siyang maiiyak lalo pa at wala siyang matandaan kung paano siyang napunta sa kwarto nito. Nagulat siya nang pagbukas ng pinto ay maraming camera ang kumuha ng larawan niya, pati na rin sa amo niya na kasalukuyang mahimbing pa ang tulog.Tinakpan niya ang kanyang mukha at patakbong nagtungo sa servant’s quarter ngunit may ilan sa mga reporters ang sumunod sa kanya.Samantala, naulinigan ni Gabrielle ang ingay na nagmumula sa kwarto niya
“PUMAYAG na ako sa plano mong pakasalan ang babaeng iyon, Lianela, ano na naman ba itong gusto mong mangyari?” Hindi maitago ang iritasyon sa boses ni Gabrielle habang magkakausap sila ng ama at ni Lianela.“Tama si Atty. Mendez, Gabrielle. Mas mainam na tumira muna kayo ni Millet sa isang condominium. At least mas secured kayo duon at walang media na basta-basta na lang makakapasok sa loob ng bahay. Besides, maitatago natin sa mga katulong ang totoong sitwasyon ninyo ng babaeng iyon since kayong dalawa lang ang magsasama sa condo. Alalahanin mong nasa paligid lang ang mga kalaban. Ayoko ng bigyan na naman sila ng pagkakataong mabutasan ka. Nakita mo ang effect ng pagpapakasal mo ng babaeng iyon? Tumaas ang tiwala ng taong bayan saiyo!”Hindi umimik si Gabrielle.Nilingon ni Lianela si Don Miguel, “Please address her as Millet, hindi babaeng iyon, Don Miguel. Or else, lalabas na hindi mo gusto ang ideyang pinakasalan ni Gab ang isang hampas lupa at walang pinag-aralang babae n
NAPALUNOK si Millet nang tumutok ang camera sa kanya. Kinakabahan siya na natatakot na hindi niya maintindihan. Parang babaligtad ang sikmura niya at gusto niyang tumakbo at magtago sa kuwarto ngunit sa tuwing nakikita niya si Atty. Lianela Mendez na nakatingin nang matalas sa kanya, para na lamang siyang dahon na hinahayaang matangay kung saan siya dalhin ng hangin.“Oho, h-hindi ako marunong bumasa at sumulat,” pumipiyok ang boses niya habang kaharap ang isa sa pinakasikat na reporter ng bansa, “N-ngunit hindi naging hadlang iyon sa pagmamahalan namin ng dati kong amo. N-naniniwala po kami pareho na hindi hadlang ang kawalan ng pinag-aralan para sa tunay at wagas na pag-ibig. S-sa katunayan po, ipinaramdam sa akin ni Gabrielle na pantay lang kami. . .na hindi ako isang mangmang na babae sa paningin niya.” Napalunok siya nang makalimutan ang ilang linya kaya nag-adlib na lamang siya ng sasabihin, “Kaya mas lalo ko pong minahal si Gabrielle. Alam ko pong nagulat ang lahat sa bil