CHAPTER 47

“ANAK. . .” TINANGKANG hawakan ni Don Miguel si Gabrielle para magpaliwanag ngunit parang nandidiring umiwas siya rito.

Sa ngayon ay ayaw na muna niyang makita ang ama.

“All these years I was living in a lie. Mga kasinungalingang inembento nyo para lang paniwalain ako kung gaano kasamang tao si Mommy. Iyon naman pala, kayo ang tunay na masama. How could you do this Dad? How could you do this to your own son?” sigaw niya sa ama.

“Alam kong napakalaki ng kasalanang nagawa ko saiyo at sa Mommy mo at walang araw na hindi ko pinagsisihan ang mga nagawa ko. . .lalo na sa Mommy mo pero. . .pero kung hindi ko ginawa ang mga ginawa ko, sa akala mo ba mabubuhay pa hanggang ngayon ang Mommy mo? Oo, pinagtangkaan ko siyang patayin dahil ikaw ang papatayin ng mga kasamahan ko kung hindi ko gagawin iyon. . .pero sa huli, umiral pa rin ang labis kong pagmamahal sa nanay mo kaya pinalabas ko na lang na namatay sya. . .anak, mas pinili kita kaya. . .kaya ko nagawa ang mga bagay na ginawa ko.”

Nap